Αρχιερατική Θεία Λειτουργία και Ημερίδα στο Πολυδένδρι

Την Πέμπτη 9 Αυγούστου το πρωί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον Ιερό Ναό Αγίου Αθανασίου στο Πολυδένδρι επί τη μνήμη του περάσματος του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού από το χωριό αλλά και την μνήμη του Αγίου Νικολάου του Κοκοβίτη ο οποίος μαρτύρησε το 1822 στον Χαλασμό της Νάουσας και καταγόταν από το Πολυδένδρι.

Δίπλα στο Ναό βρίσκεται το δένδρο κάτω από το οποίο ο Άγιος Κοσμάς τοποθέτησε σιδερένιο σταυρό ο οποίος βρέθηκε πριν μερικά χρόνια και φυλάσσεται στην Ιερά Μητρόπολη μας.

Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας ακολούθησε ιερά λιτανεία προς τον ενοριακό Ιερό Ναό του Αγίου Δημητρίου, που φέτος συμπληρώνονται 240 χρόνια από την αγιογράφηση των εικόνων του τέμπλου. Στην συνέχεια ο  Σεβασμιώτατος τέλεσε τα εγκαίνια της αίθουσας-γραφείου του Ιερού Ναού.

Μετά τα εγκαίνια ακολούθησε ημερίδα αφιερωμένη στο πέρασμα του Αγίου Κοσμά από το Πολυδένδρι και στον Νεομάρτυρα Νικόλαο τον Κοκοβίτη.

Στην αρχή χαιρετισμό απηύθυνε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων.

Πρώτος ομιλητής ήταν ο καθηγητής της Θεολογικής του ΑΠΘ κ. Μιχαήλ Τρίτος ο οποίος ανέπτυξε το θέμα « Τό μεγαλεῖο τῆς προσωπικότητας τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ », δεύτερος ομιλητής ήταν ο κ. Μιχαήλ Παντούλας, Φιλόλογος-ερευνητής, ο οποίος ανέπτυξε το θέμα « Εἰκονογραφικά τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ στήν Μακεδονία καί στό Ἅγιο  Ὄρος (1779-1961)» , τρίτος ομιλητής ήταν ο Πρωτοπρεσβύτερος π.Ιωάννης Κιουλές, ο οποίος ανέπτυξε το θέμα «Οἰκογενειακές ἀναμνήσεις γιά τόν Ἅγιο Νεομάρτυρα Νῖκο τόν Κοκοβίτη», ενώ την εκδήλωση έκλεισε ο Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Τιμίου Προδρόμου Σκήτης Βεροίας Αρχιμ. Πορφύριος Μπατσαράς.

Την εκδήλωση παρουσίασε ο Προϊστάμενος του Ιερού Ναού Αρχιμ. Αιμιλιανός Προδρομίτης.

Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου στην Θεία Λειτουργία:

«Τοῖς ἀγαπῶσι τόν Θεόν πάντα συνεργεῖ εἰς ἀγαθόν».

Ἡ φράση αὐτή τοῦ πρωτοκο­ρυ­φαίου ἀποστόλου Παύλου βρί­σκει τήνἐφαρμογή της καί στήν περί­πτω­ση αὐτοῦ τοῦ τόπου καί τῶν εὐσεβῶν κατοίκων του, κα­θώς μία δυστυχία ἔφερε τήν εὐ­λο­γία καί τή χάρη τοῦ Θεοῦ, πού τόν συνο­δεύει μέχρι σήμερα.

Μία ἀρρώστια θανατηφόρα, μία ἐπιδημία πανώλης, πού ἐξαπλω­νό­­­ταν μέ γοργούς ρυθμούς καί ἄφηνε πίσω της τόν ὄλεθρο, ἦταν ἡ ἀφορμή γιά νά παρακαλέσουν τό 1775 οἱ πατέρες σας τόν με­γά­λο ἱεραπόστολο, τόν ἅγιο Κο­σμᾶτόν Αἰτωλό, ὁ ὁποῖος περιό­δευε στήν περιοχή, νά ἔρθει ἐδῶ καί νά προ­σευχηθεῖγιά τή σω­τηρία τους, γιά τή σωτηρία τοῦ χωριοῦ.

Τά γεγονότα εἶ­ναι γνω­στά σέ ὅλους σας. Ὁ ἅγιος Κο­σμᾶς ἦρθε καί, ὅπως συνήθιζε, ἀφοῦ κήρυξε καί συμβούλευσε τούς ἀνθρώπους νά μήν ξεχνοῦν τόν Θεό τῶν πα­τέρων τους, τήν καταγωγή τους, τή γλώσσα τους καί τήν εὐσέβειά τους· νά ἀγωνί­ζονται νά σταθοῦν ὄρθιοι ἔχοντας πίστη καί ἐμπιστο­σύνη στόν Θεό καί νά ζοῦν σύμ­φω­να μέ τόν νόμο καί τίς ἐντολές του γιά νά ἔχουν τή χάρη του, σταύρωσε τόν τόπο στά τέσ­σερα σημεῖα τοῦ ὁρί­ζο­ντος καί ἔπη­ξε σέ κάθεἕνα ἀπό αὐτά ἕνα σιδερένιο Σταυρό, γιά νά ἀποτελεῖ τή διαρκῆ προστασία τῶνἀνθρώ­πων ἀπό κάθε κακό καί νά εἶναι τό φυλακτήριό τους ἀπό κάθε ἀπει­λή.

Καί ὄντως ἡ εὐχή τοῦ ἁγίου Κο­σμᾶ εἰσακούσθηκε ἀπό τόν Θεό, καί τό χωριό,ἡ Κόκοβα, σώθηκε ἀπό τή συμφορά τῆς ἐπιδημίας. Ἡ ἐπίσκεψη τοῦ ἁγίου Κοσμᾶ καί οἱ λόγοι του ἔμειναν ἀνεξάλειπτοι στίς ψυχές τῶν κατοίκων καί οἱπαλαιό­τε­ροι ἀφηγοῦντο στούς νεω­τέρους τίς ἀναμνήσεις τους ἀπό τό πέ­ρα­σμαἑνός ἁγίου, ὁ ὁποῖος στό με­τα­ξύ εἶχε μαρτυρή­σει γιά τόν Χριστό, ἀπό τόν τόπο τους.

Αὐτή ἡ ἐπίσκεψη τοῦ ἁγίου Κο­σμᾶ, τό κήρυγμά του καί ἡ ἀγάπη του γιά τόν Χριστό καί τήν πατρί­δα, γιά τήν ὁποία ἀσφαλῶς θά εἶχε ἀκούσει ἀπό τούς πατέρες του, ἔκαναν καί τόν τιμώμενο σήμερα ἅγιο συμπολίτη σας, τόν ἅγιο Νι­κόλαο τόν νεομάρτυρα, νά σταθεῖ ὄρθιος στό Κιό­σκι τῆς Ναούσης.

Νεαρός στήν ἡλικία, εἶχε πάει στή Νάουσα γιά νά ἐργασθεῖ ὡς ρά­πτης. Καίἐκεῖ τόν βρῆκε ὁ με­γά­λος χαλασμός, τόν βρῆκε ἡ ὁλο­κληρωτική καταστροφή τῆς Ναού­σης τό 1822, πού γέμισε τόν οὐ­ρα­νό μέ μάρτυρες.

Ἕνας ἀπό αὐ­τούς καί ὁ νεαρός Κο­κοβίτης, ὁ ἅγιος Νικόλαος, πού δέν δίστασε οὔτε γιά μία στιγμή νά ὁμολο­γή­σει τήν πίστη του στόν Χριστό καί νά διακηρύξει θαρρα­λέα μπροστά στόν Τοῦρκο πασᾶ ὅτι χριστιανός εἶναι καί χριστια­νός θά πεθάνει. Μέ πίστη καί γεν­ναι­ότητα βάδισε στό μαρτύριο, «ὡς ἀμνός ἐναντίον τοῦκείροντος αὐτόν». Τό σπαθί τοῦ δημίου πού τοῦ ἔκοψε τό κε­φάλι, τοῦ ἄνοιξε τήν πύλη τοῦ οὐ­ρανοῦ. Τό μαρτύ­ριό του ἔγινε δε­κτό ἀπό τόν Χρι­στό, πού τοῦ ἀντα­πέδωσε τή χάρη του.

Γιατί τί ἄλλο ἀπό ἐπιβε­βαί­ω­ση ὅτι ὁ Χριστός δέ­χθηκε τή θυσία του εἶναι τό θαῦμα πού εἶδαν ὅλοι, πιστοί καί ἄπιστοι, στό Κιόσκι τῆς Ναούσης; Τί ἄλλο ἦταν νά βλέ­πουν ἕνα νεκρό καί ἀκέφαλο σῶ­μα νά σηκώνεται καί νά βαδίζει πρός τόν Τοῦρκο πασᾶ, κρατώντας στά χέρια του τό κεφά­λι του, πού μόλις τοῦ τό εἶχαν κό­ψει;

Ἦταν θαυμαστή ἐπέμβαση τοῦ Θεοῦ, γιά νά δείξει στό πρόσωπο τοῦ νεαροῦράπτη ἀπό τήν Κό­κο­βα, ἀπό τό Πολυδένδρι, ὅτι ἡ θυσία τῆς ζωῆς του καί τῆς ζωῆς ὅλων τῶν Ναουσαίων πού ὁμολόγησαν τήν πίστη τους στόν Χριστό καί προτίμησαν νά μήν ἀρνηθοῦν τόν Χριστό προκει­μέ­νου νά γλιτώσουν τή ζωή τους εἶχε λογισθεῖ ὡς μαρτύριο, καί ὁ Θεός τούς ἀντιδόξαζε ἤδη, γιατί πρῶτοι ἐκεῖνοι τόν εἶχαν δοξάσει μέ τή θυσία τους.

Ἦταν ὅμως καί ἡ θαυμαστή ἐπέμ­­­­βαση τοῦ Θεοῦ γιά νά σταμα­τή­­σει ἡκαταστροφή καί ἡ ἄδικη σφαγή τῶν ἀθώων.

Μαθητής κατά πνεῦμα τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος καί ἰσαποστόλου Κο­­­­σμᾶ τοῦΑἰτωλοῦ ὁ ἅγιος Νικό­λαος ὁ Κοκοβίτης μοιράσθηκε μα­ζί του τόν στέφανο τοῦμαρτυ­ρίου καί ἀπολαμβάνει μαζί του στή μα­κα­ριότητα τῆς αἰωνίου ζωῆς καί τάἀγαθά πού ἑτοίμασε «ὁ Θε­ός τοῖς ἀγαπῶσιν αὐτόν».

Καί οἱ δύο ἀποτελοῦν τούς ἀκοί­μη­τους προστάτες αὐτοῦ τοῦ τόπου, πού ἔχει τήν εὐλογία τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Κοσμᾶ, τοῦ ὁποίου ἕνας ἀπό τούς τέσσερις σταυ­ρούς βρέθηκε πρόσφατα μέ θαυμαστό τρόπο, ἀλλά καί τοῦ ἁγίου Νικολάου,ὁ ὁποῖος τίμησε τήν πατρίδα του μέ τό αἷμα του καί μέ τό μαρτύριό του.

Ἡ διπλῆ αὐτή εὐλογία ἄς ὑπεν­θυμίζει καί σέ μᾶς, ἀδελφοί μου, χρέος μας· τό χρέος μας νά μέ­νουμε πιστοί στόν Χριστό καί νά ὁμολογοῦμε τήν πίστη μας σέ Αὐ­τόν. Διότι καί σήμερα εἶναι πολλοί ἐκεῖνοι πού ἀμφισβητοῦν καί ἀρ­νοῦνται τόν Χριστό καί τήν πίστη του. Εἶναι πολλοί ἐκεῖ­νοι πού συγ­χέουν τήν ὀρθόδοξη πί­στη μέ διά­φορες ἀπόψεις καί ἰδεολογίες, καί ἐνῶ νομίζουν ὅτι πιστεύουν, αὐτό στό ὁποῖο πιστεύ­ουν δέν εἶναι αὐ­τό πού μᾶς δίδαξε ὁ Χριστός, αὐτό πού μᾶς δίδαξε ὁ ἅγιος Κοσμᾶς καί διδάσκει ἡ Ἐκ­κλη­σία μας μέχρι σή­μερα, ἀλλά μία δική τους πίστη καί μία δική τους θρησκεία, πού δέν μπορεῖ νά τούς σώσει.

Ἐμεῖς ὅμως, ἀδελφοί μου, ἄς μέ­νουμε σταθεροί στήν πίστη καί στή διδα­σκα­λία τῆς Ἐκκλησίας μας, ἄς ἀγω­νιζόμεθα νά ζοῦμε τήν ἐν Χρι­στῷ ζωή, μέσα ἀπό τά μυ­στή­ρια τῆς Ἐκκλησίας μας, παρα­δειγ­ματι­ζόμενοι ἀπό τή ζωή τῶν ἁγίων μας καί ὁμολογώντας μέ θάρρος, ὅποτε χρειασθεῖ, τήν πί­στη μας, γιά νά ἔχουμε πάντοτε τή χάρη καί τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ, διά πρεσβειῶν καί τοῦ ἁγίου Κοσμᾶτοῦ Αἰτωλοῦ ἀλλά καί τοῦ συντο­πίτου μας ἁγίου Νι­κολάου τοῦ Κοκοβίτου.

Καί οἱ δύο, μήν ξεχνοῦμε ὅτι ἀγωνίσθηκαν καί γιά τήν Ἑλλάδα καί γιά τόν Χριστό. Καί οἱ δύο μαρτύρησαν γι᾽ αὐτό τό ὁποῖο πίστευαν, διότι ἦσαν Ἕλληνες καί χριστιανοί. Ἦσαν ὀρθόδοξοι καί ἦσαν Ἕλληνες. Ἔτσι δίδαξε ὁ ἅγιος Κοσμᾶς καί ἔτσι μαρτύρησαν. Μήν τό ξεχνοῦμε αὐτό, ἀδελφοί μου. Ἐκεῖνο πού μᾶς χρειάζεται, ἔλεγε ὁ ἅγιος Κοσμᾶς, εἶναι ὁ Χριστός καί ἡ Ἑλλάδα. Γιά τόν Χριστό καί γιά τήν Ἑλλάδα μαρτύρησε καί ὁ συμπατριώτης σας ἅγιος Νικόλαοςὁ Κοκοβίτης. Ἄς ἔχουμε τήν εὐχή τους καί ἄς ἀκολουθοῦμε τήν πίστη τους καί τήν ἀγάπη τους καί γιά τόν Χριστό καί γιά τήν Ἑλλάδα. Ἀμήν.

Ο χαιρετισμός του Σεβασμιωτάτου στην Ημερίδα :

Συμπληρώνονται φέτος 240 χρό­νια ἀπό τό ἔτος κατά τό ὁποῖο ἁγιογραφήθηκαν οἱ εἰκόνες τοῦ ἐνοριακοῦ ναοῦ τοῦ ἁγίου μεγα­λο­μάρτυρος Δημητρίου, τρία χρό­νια μετά τήν ἔλευση στόν τόπο αὐ­τό τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος καί ἰσαποστόλου Κο­σμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ.

Ἔτσι μέ τήν εὐκαιρία καί τῆς ση­μερινῆς ἑορτῆς τοῦ συμπολίτου σας ἁγίου Νικολάου τοῦ Κοκο­βί­του, ἑνός ἀπό τούς ἁγίους ἐνδό­ξους νεομάρτυρες τοῦὁλοκαυτώ­ματος τῆς Ναούσης, τήν ὁποία ἀπό ἐτῶν καθιερώσαμε αὐ­τή τήν ἡμέ­ρα, καί τῶν ἐγκαινίων τῆς αἰθού­σης τοῦ ἱεροῦ ναοῦ, ἔχουμε τή χα­ρά νά τιμήσουμε τόν ἅγιο Νικόλαο τόν Κοκοβίτη ἀλλά καί τόν ἅγιο Κοσμᾶ τόν Αἰτωλό μέ τή σημερινή Ἡμερίδα.

Ὅπως ὅλοι γνωρίζετε, τά τελευ­ταῖα χρόνια εἴχαμε τήν εὐλογία νά βρεθεῖ μέ θαυμαστό τρόπο ἕνας ἀπό τούς σταυρούς πού ἔπηξε ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, κατά τή συνήθειά του, σέ ἕνα ἀπό τά δέν­δρα τοῦ χωριοῦ. Τά χρόνια πέρα­σαν, τό δένδρο μεγάλωσε, καί ὁ σταυρός χάθηκε μέσα στόν κορ­μό του. Ὅταν πρίν ἀπό μερικά χρό­νια κόπηκε τό δένδρο καί που­λήθηκε γιά ξύλα, κάποιος εὐ­σεβής χρι­στια­νός τόν βρῆκε ἀνάμεσα στά ξύ­λα πού εἶχε ἀγοράσει, καί μᾶς τόν ἔφερε λέγοντας ποῦ τόν εἶχε βρεῖ. Εἶναι αὐτός ὁ σταυρός, τόν ὁποῖο μεταφέραμε καί σήμερα, ὅπως καί κάθε χρόνο αὐτή τήν ἡμέρα, πρός εὐλογία καί ἁγιασμό ὅλων σας, ἰδιαιτέρως ὅμως φέτος, πού ἡ Ἱερά Μητρόπολή μας ἔχει ἀφιερώσει τό ἔτος στήν Ἱερα­πο­στο­λή καί κατ᾽ ἐξοχήν στόν ἅγιο Κοσμᾶ τόν Αἰτωλό, τόν ἰσαπό­στο­λο καί ἱερομάρτυρα, τόν μοναχό πού ξεκίνησε ἀπό τό Ἅγιο Ὄρος μέ τήν εὐλογία τοῦ ἡγουμένου του καί τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου γιά νά διδάξει τόὑπόδουλο Γένος. Καί διέτρεξε σχεδόν ὅλη τήν Ἑλ­λά­δα μέ σκοπό νά στηρίξει τούς ἀνθρώπους, νά τούς ἀφυπνίσει, νά τούς παρηγορήσει καί νά τούς προ­­ετοιμάσει γιά τόν μεγάλο ξε­ση­κωμό, γιά τήν ἐπανάσταση πού χάρισε τήνἐλευθερία σέ ἕνα τμῆ­μα τῆς Ἑλλάδος.

Πολλοί ὑποστηρίζουν ὅτι ἡ ἑλ­ληνική ἐπανάσταση ἦταν ἀποτέ­λε­σμα τῆς διαδόσεως τῶν ἰδεῶν τοῦ διαφωτισμοῦ, θέλοντας νά μει­­ώσουν τή σημασία τοῦκηρύγ­μα­­τος τοῦ ἁγίου Κοσμᾶ καί τήν προσφορά του. Ἀλλά ἄν δέν ὑπῆρ­χε ὁἅγιος Κοσμᾶς, ἄν δέν ὑπῆρχε ἡ φλόγα τῆς ἀγάπης του πού μι­λοῦσε στίς ψυχές τῶν ἀνθρώ­πων καί τίς πυρπολοῦσε καί τίς στήριζε καί δίδασκε τήν πίστη καί τήνἐμπι­στοσύνη στόν Θεό καί τήν ἐλ­πίδα ὅτι ἡ ἐλευθερία δέν θά ἀργή­σει, δέν θά εἶχε συμβεῖ τίποτε.

Γι᾽ αὐτό καί ὀφείλουμε εὐγνωμο­σύνη στόν ἅγιο Κοσμᾶ τόν Αἰτω­λό, τόνἱερομάρτυρα, ἀλλά καί σέ ὅλους τούς νεομάρτυρες, ὅπως ὁ δικός μας ἅγιος Νικόλαος ὁ Κοκο­βίτης, γιατί μέ τό αἷμα τους πό­τι­σαν τό δένδρο τῆς πίστεως καί τό δένδρο τῆς ἐλευθερίας τοῦ Γένους μας.

Θέλω, λοιπόν, νά συγχαρῶ τούς διοργανωτές τῆς σημερινῆς Ἡμε­ρί­δος καίἰδιαιτέρως τούς ἐκλε­κτούς εἰσηγητές μας, τόν καθηγη­τή τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσ­σα­λονίκης κ. Μιχαήλ Τρίτο, τόν φιλόλογο-ἐρευνητή κ. Μιχαήλ Παντούλα, καί τόν πρωτοπρεσβύ­τερο π. Ἰωάννη Κιουλέ, συγγενή τοῦ ἁγίου νεομάρτυρος Νικολάου τοῦ Κοκοβίτου, καί ὅλουςἐσᾶς πού ἤρθατε γιά νά τιμήσουμε τούς ἁγίους μας.