του Σεβ. Μητροπολίτου Χριστόδουλου Μουστάκα
ΚΥΡΙΑΚΗ Α’ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ (ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ), Ἰωάν. 1, 44-52
«Η ΝΙΚΗ Η ΝΙΚΗΣΑΣΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟΝ…»
Τήν πρώτη Κυριακή τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία ἑορτάζει «τόν θρίαμβον τῆς Ὀρθοδοξίας της». Μνημονεύει τούς ἀγῶνες τῶν ἁγίων Οἰκουμενικῶν Συνόδων της καί μᾶς χειραγωγεῖ στά βιώματα τῶν ἁγίων Πατέρων μας· στά βιώματα ἐκεῖνα πού, ὅταν διατυπώθηκαν σέ δόγματα καί κανόνες, «τήν Ἐκκλησίαν ἐστήριζαν». Τί εἶναι ὅμως ἡ Ὀρθοδοξία μας;
Πράγματι. Ἡ ὀρθοδοξία μας εἶναι «ἡ νίκη ἡ νικήσασα τόν κόσμον»[1]. Εἶναι ἡ ζωή τοῦ Λόγου, ὁ ὁποῖος ἐπειδή «σάρξ ἐγένετο», «ἐθεασάμεθα τήν δόξαν αὐτοῦ»[2]. Ἡ «θέα» τοῦ Θεοῦ «ἀποτελεῖ τήν οὐσία τῆς Ὀρθοδοξίας», γιατί μόνο αὐτή «ψηλαφεῖ» τόν Ἰησοῦ Χριστό!… Μόνο αὐτή «κατέχει» τόν Ἰησοῦ Χριστό!… Μόνο αὐτή «διδάσκει» τή ζωή τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ στά ὅρια τῆς εὐαγγελικῆς Ἀλήθειας. Μόνο αὐτή «κοινωνεῖ» τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ μέσα ἀπό τό μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας!
Ἡ Ὀρθοδοξία μας, ἡ αἰώνια ἀλήθεια γιά τό Θεό καί τόν ἄνθρωπο χωροχρονικά εἶναι θεανθρώπινη. Ἡ λατρεία της ὁδηγεῖ στόν ἁγιασμό μας. Σώζει μέ τή διδαχή καί διδάσκει μέ τήν ἐλευθερία της. «Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν…»[3]. Τό μεγαλεῖο της, ἡ δόξα της, ἡ ἀλήθειά της. «Περιπατεῖν ἐν ἀληθεία»[4] εἶναι ὁ τρόπος τῆς διαμέσου τῶν αἰώνων φανερώσεώς της.
Ἡ Ὀρθοδοξία μας εἶναι «ἡ ἐλευθερία τῆς δόξης τῶν τέκνων τοῦ Θεοῦ»[5]. Στίς ὀντολογικές διαστάσεις μιᾶς «καινῆς βιοτῆς» κατανοεῖται τό πολίτευμά της. Γι’ αὐτό καί «μένουσα ἐν ἑαυτῇ τά πάντα καινίζει». Συγκεφαλαιώνει παρελθόντα, παρόντα καί μέλλοντα. Φωτίζει καί ἀξιολογεῖ τό παρελθόν, διαγράφοντας μέ τό ἅγιο βάπτισμα καί τή μετάνοια – ἐξομολόγηση τήν ἁμαρτία, τήν πτώση, τό θάνατο.
Εἶναι τό παρόν, καθότι «ὁ Χριστός χθές καί σήμεραν ὁ αὐτός καί εἰς τούς αἰῶνας»[6]. Προχωρεῖ πρός τό μέλλον μέ τήν προσδοκία «…ζωήν τοῦ μέλλοντος…». Ἡ Ὀρθοδοξία μας εἶναι ἡ «Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική» Ἐκκλησία μας, πού ἐν «ἐν προσώπῳ» κάθε μέλους της πιστεύει, ὁμολογεῖ, προσδοκᾶ! Εἶναι, ὅπως γράφει καί ὁ Γιῶργος Σεφέρης, μιά «ἀπέραντη ἀλληλεγγύη πεθαμένων καί ζωντανῶν». Αὐτή μᾶς ὁδηγεῖ στή «γνώση« τοῦ Θεοῦ, πού εἶναι ὁ «εἷς καί τά πάντα».
[1] Α’ Ἰωάν. 5, 4.
[2] Ἰωάν. 1, 14.
[3] Μάρκ. 8, 34.
[4] Β’ Ἰωάν. 4.
[5] Ρωμ. 8, 21.
[6] Ἑβρ. 13, 8.
