του Σεβ. Μητροπολίτου Βρεσθένης κ. Θεοκλήτου
Οδύνη ψυχής και πόνος καρδίας είναι τα αισθήματα που μας κατακλύζουν από το πρωί όταν αίφνης πληροφορηθήκαμε ότι εκοιμήθη εν Κυρίω και μετέστη προς την αιωνιότητα, ο πράος και ταπεινός τη καρδία Μητροπολίτης Καστορίας κυρός Σεραφείμ, πραγματικός ακοίμητος Άγγελος της Τοπικής Εκκλησίας της Καστοριάς. Μπορεί κατ’ άνθρωπον να έχασε την μάχη του με την σύγχρονη φοβερά λοιμική νόσο του κορονοιού, την οποία έδωσε με πίστη στο Χριστό, με μυστική και ιερή προσευχητική σιωπή, τον κέρδισε όμως η Βασιλεία του Θεού, στην οποία από σήμερα πολιτογραφείται, ιερουργών πλέον μετά του Αρχιερέως Κυρίου στο υπερουράνιο θυσιαστήριο.
Είχα την μεγάλη ευλογία να τον γνωρίσω προσωπικά λίγο πριν την εκλογή του. Στη συνέχεια παρευρέθηκα στην ενθρονισή του, Πρωτοσύγκελλος τότε εγώ, ως εκπρόσωπος του Πνευματικού μου Πατέρα και Γέροντός μου Μητροπολίτου Δημητριάδος και μετέπειτα Αρχιεπισκόπου Αθηνών κυρού Χριστοδούλου, ο οποίος εγκαρδίως εξέφραζε πάντοτε την εκτίμηση και τον βαθύ του σεβασμό προς την μεγάλη αυτή εκκλησιαστική προσωπικότητα με την οποία συνεδέθη πνευματικώς και φιλικώς, καθ´ όλα τα έτη της κοινής τους πορείας εντός της Εκκλησίας μας.
Ομολογώ ότι από την πρώτη στιγμή που τον συνάντησα γεννήθηκε μέσα μου ένας άσβεστος και μέχρι αυτή την ώρα μύχιος θαυμασμός προς τον κεκοιμημένο Ιεράρχη για την βαθειά έμπρακτη πίστη και εμπιστοσύνη του στον άγιο Θεό, την χαρακτηριστική ευλάβειά σου στην Υπεραγία Θεοτόκο, την τιμή στους αγίους της Εκκλησίας μας, τήν πραότητα και την ταπείνωσή του, το σπάνιο εκκλησιαστικό ήθος του, την ευγένεια της ψυχής του, την καλωσύνη και αγαθότητα της καρδίας του, το ευθές του χαρακτήρος του και κυρίως το χαρακτηριστικό γνώρισμα αυτό της ανεξικακίας και μακροθυμίας του προς όλους.
Περισσότερη και βαθύτερη επικοινωνία αναπτύχθηκε μεταξύ μας την περίοδο που ήμουν Μητροπολίτης Θεσσαλιώτιδος. Συχνά μας επεσκέπτετο και είχαμε συναντήσεις και εποικοδομητικές συνομιλίες για θέματα που μας απασχολούσαν, πολλές φορές μάλιστα με συμβούλευε με φιλάδελφο πνεύμα, εκ της δικής του πολυτίμου ποιμαντικής εμπειρίας, καθώς ήμουν τότε νέος Ιεράρχης.
Θα είμαι αιωνίως ευγνώμων διά την ολόθυμη αγάπη του προς την ελάχιστότητά μου, η οποία μέχρι σήμερα εκδηλωνόταν ευκαίρως, ακαίρως, με αμείωτο ενδιαφέρον, ιδίως δε την εποχή της μεγάλης δοκιμασίας μου όταν από τους πρώτους έσπευσε να μου δείξει το φιλάδελφον, την ένθερμη υποστήριξη και την αλληλεγγύη του.
Μιμούμενος τον Πατριάρχη Αβραάμ ήταν πλούσια φιλόξενος προς κάθε άνθρωπο που θα επισκεπτόταν την Ιερά Μητρόπολή του. Υπήρξε κατ’ ουσίαν πνευματικός πατέρας για τους κληρικούς, τους μοναχούς, τις μοναχές και το ποίμνιό του. Με σύνεση, σοφία, απλότητα που μέσα της έκρυβε μία ανεκλάλητη αρχοντιά, ένα μεγαλείο ψυχής και προπάντων με ανεπιτήδευτη και ανιδιοτελή αγάπη κέρδιζε από την πρώτη στιγμή, από την πρώτη κιόλας συνάντηση την καρδιά και την ψυχή κάθε ανθρώπου, πονεμένου, πτωχού, ασθενούς, γέροντα, ορφανού, κατατρεγμένου που τον πλησίαζε ευρίσκοντας κοντά του παρηγορία, ανακούφιση υλική αλλά και πνευματική.
Παραδοσιακός, φιλακόλουθος και φιλομόναχος οργάνωσε την λειτουργική και ενοριακή ζωή καθώς επίσης και τον Μοναχισμό στην Επαρχία του, ενισχύοντας την πνευματική ζωή. Ζέστανε τις καρδιές του ποιμνίου του με τον βαθύτατα απλό, αλλά ταυτόχρονα φιλάνθρωπο θεολογικό του λόγο, μέσα από τα κηρύγματα και τα πολυάριθμα άρθρα του. Οργάνωσε εκ βάθρων τα Ιδρύματα της Μητροπόλεως προσφέροντας πλούσιο και μοναδικό φιλανθρωπικό, ανθρωπιστικό και κοινωνικό έργο.
Σήμερα η Τοπική Εκκλησία της Καστοριάς θρηνεί για τον πνευματικό της Πατέρα το στήριγμά της, τον προστάτη Άγγελό της. Η Εκκλησία της Ελλάδος θρηνεί για τον πολύτιμο Ιεράρχη τον τίμιο και ακούραστο Απόστολο της. Εμείς, διά τον Αδελφό, τον Φίλο, τον συμπαραστάτη, τον συμμαχητή!
Πολυσέβαστέ μας Μητροπολίτα κυρέ Σεραφείμ, αξιομακάριστε αδελφέ καί συλλειτουργέ μας θα σε μνημονεύομε στην ιερά Πρόθεση και θα σε έχομε ζωντανό πάντοτε μέσα στις καρδιές μας. «Πορεύου εν ειρήνῃ την αγαθήν πορείαν την άγουσαν εις την αληθή και άληκτον ζωήν». «Εκοπίασας εν τη Εκκλησία του Χριστού και εποίμανας αυτήν κόποις και μόχθοις πολλοίς». «Τον αγώνα τον καλον ηγωνίσω. Την πίστιν τετήρηκας» (Β΄Τιμ. 4, 7). «Την καλήν παρακαταθήκην εφύλαξας» (Β΄Τιμ. 1, 14) και «εγένου πιστός άχρι θανάτου» (Ἀπ. 2, 10).
Τώρα ευρίσκεσαι στην αιωνιότητα. Έχεις συνοδοιπόρους τούς υπέρ της Εκκλησίας και της Ορθοδοξίας κόπους σου. Έχεις ἐφόδιο τις ταπεινές προσευχές μας ώστε ο Αρχηγός της ζωής και του θανάτου να σου αποδώσει τον στέφανο της ζωής και να σέ καταστήσει συλλειτουργό Του στο υπερουράνιο θυσιαστήριό Του.
Θα μας λείψεις πεφιλημένε μας αδελφέ και φίλε Σεραφείμ! Αιωνία σου η μνήμη ενώπιον του Κυρίου.
