Ἡ ἐκκλησία τοῦ Σατανᾶ

του Αρχιμ. Γρηγορίου Κωνσταντίνου, Δρ. Θεολογίας

Σὴμερα ὑπάρχει ἐπίσημα ἀναγνωρισμένη μόνο μιὰ ἐκκλησία τοῦ Σατανᾶ1. Αὐτὴ εἶναι ἡ πρώτη ἐκκλησία τοῦ Σατανᾶ (FCoS) πού ἵδρυσε ὁ Anton Szandon LaVey, πού θεωρεῖται ὡς ὁ «μεσσίας» ἀπό τούς ὀπαδούς του, καί ἔχει τήν ἔδρα της στό Λὸς Ἄντζελες. τά ὑπόλοιπα σχήματα θυμίζουν φιλόδοξες προσπάθειες ἡγεμονισμοῦ τῶν ἱδρυτῶν τους καί κινοῦνται στὴν ἀφάνεια, χρησιμοποιώντας τὴ φιλοσοφία τοῦ LaVey. Ἀντιμάχονται τό Θεὸ καί ἀκμάζουν ὡς ἀντίδραση ἐκεῖ ὅπου ἡ χριστιανικὴ θρησκεία ἔχει μεγαλύτερη δύναμη καί ἐπιρροή.

1. Τό 1966 ὁ LaVey ἱδρύει τήν ἐκκλησία τοῦ Σατανᾶ ἀνακηρύσσοντας τή χρονιὰ αὐτὴ ὡς τό ἔτος Ἕνα τοῦ Σατανισμοῦ. τό 1969 γράφει τό βιβλίο «Σατανικὴ Βίβλος». Ἡ θεωρία του εἶναι ἕνα κράμα ἀποκρυφισμοῦ καί ἄθεου οὐμανισμοῦ μέ τήν ταυτόχρονη ὑπερέξαρση τοῦ ἐγωϊσμοῦ καί τῆς ἀσύδοτης ἀτομικῆς ἐπιθυμίας2.

«Δὲν ὑπάρχει Θεός. Δὲν ὑπάρχει θεότητα πού νά ἐνδιαφέρεται γιά τόν ἂνθρωπο. Δὲν ὑπάρχει Παράδεισος καί Κόλαση πέρα ἀπό τούτη τή Γῆ. Μόνο ἕνας λυτρωτὴς ὑπάρχει: τό ἲδιο τό μυαλό, τό πνεῦμα καί τό σῶμα σας. Ὁ Σατανάς εἶναι ἕνα σύμβολο τοῦ ἐγὼ … Ὁ Σατανισμὸς εἶναι ἐγωισμός. Ἡ ἀνώτερη μορφή πνευματικότητας εἶναι ἡ σαρκική».

Κύριο γνώρισμα τοῦ σὺγχρονου Σατανισμοῦ, ὅπως τόν διαμόρφωσε ὁ A LaVey ἦταν ἡ ἀντισυμβατικότητα τόσο ὡς ἀντίδραση στὰ θρησκευτικὰ καί κοινωνικοπολιτικὰ κατεστημένα ὅσο καί ὡς ἀνατροπή τῶν αἰσθητικῶν καί σεξουαλικῶν στερεότυπων.

Σύμβολο τῆς ἐξέγερσης αὐτῆς ἦταν βέβαια ὁ Σατανάς, τοῦ ὁποίου, ὡστόσο, ἡ πραγματική ὕπαρξη ἀμφισβητούνταν ἀπό τό ἲδιο τόν LaVey.

Μὲ τέτοιες προϋποθέσεις ἡ ἐκκλησία τοῦ Σατανᾶ εἶναι μιὰ ἐλιτιστικὴ ὀργάνωση μέ μέλη κάποιες ἐκκεντρικὲς προσωπικότητες πού εἶχαν ὑπερεκτιμήσει τούς ἑαυτούς των καί τὶς δυνατότητές των σὲ βάρος τῶν ὑπόλοιπων ἀνθρώπων.

2. Ὁ ναὸς τοῦ Σὴθ – Temple of Set, ἱδρύθηκε τό 1975 ὡς πράξη ἀποστασίας ἀπό τήν πρώτη ἐκκλησία τοῦ Σατανᾶ τοῦ LaVey (The First Church of Satan (FcoS). Ἔχει ἔδρα του Σάν Φρανσίσκο. Ἀρκετὰ μέλη ἀπό τά ὑψηλὰ κλιμάκια τῆς ἱεραρχίας στὴν ἐκκλησία τοῦ LaVey ἀναγνώρισαν στὶς κινήσεις καί τὶς πράξεις του ὡς μιὰ τάση γιά ἐμπορευματοποίηση τῆς ἰδεολογίας των μέ ἀποτέλεσμα νά διαχωρίσουν τή στάση των.

Σὰν θρησκευτικὸ κίνημα ἔχει τὶς ρίζες του στὴν ἀρχαία Αἴγυπτο καί συγκεκριμένα στό ἱερατεῖο τοῦ Σήθ. Ἡ θρησκεία τοῦ Σὴθ διαδραμάτισε σημαντικὸ ρόλο στὴν ἀνάπτυξη τῆς αἰγυπτιακῆς κοινωνίας. Ἠγέτης τοῦ ναοῦ τοῦ Σὴθ εἶναι ὁ M. Aquino. τά μέλη του πιστεύουν καί περιμένουν τήν ἔλευση τοῦ θεοῦ Σήθ, δὲν συμμετέχουν σὲ θυσίες καί σὲ μαύρες τελετές. Ἀντιτίθενται στό χριστιανισμό, κύριο δὲ χαρακτηριστικό τους εἶναι ἡ ἄρνηση στή χρήση βίας.

Στήν δεκαετία τοῦ 1960 ὁ Antony LaVey διαμόρφωσε μιά ὁμάδα μέ τήν προσωνυμία Τάξη τῆς Trapezoid ἡ ὁποία ἀργότερα ἔγινε τό κυβερνῶν σώμα τῆς Εκκλησίας τοῦ Σατανᾶ. Ἡ ὁμάδα αὐτή περιέλαμβανε τούς ‘’Βαρώνους’’: Carin de Plessen, Dr. Cecil Nixon, Kenneth Anger, Russell Wolden, Donald Werby καί Michael Harner. Σύμφωνα μέ τήν ἐκκλησία τοῦ Σατανᾶ οἱ συνεργάτες τοῦ LaVey ἦταν οἱ Science Fiction καί Horror, Anthony Boucher, August Derleth, Robert Barbour Johnson, Reginald Bretnor, Emil Petaja, Stuart Palmer, Clark Ashton Smith, Forrest J. Ackerman, and Fritz Leiber Jr.

Ἡ ἐκκλησία τοῦ Σατανᾶ ἔχει δύο τύπους μελῶν: τά ἐγγεγραμένα μέλῃ καί τά ἐνεργὰ μέλη. Ἐγγεγραμένα μέλῃ εἶναι ἁπλοὶ ἄνθρωποι πού ἔχουν γίνει μέλη τῆς ἐκκλησίας τῶν Σατανιστῶν. Στὴν θέση αὐτὴ δὲν ὑπάρχουν ἰδιαίτερες ἀπαιτήσεις, ἁπλὰ εἶναι κανεὶς μέλος. Στή συνέχεια ὅμως γιά νά εἶναι ἕνα μέλος ἐνεργό, ὀφείλει νά συμμετέχει μέ τά μέλη στὶς ἰδιαίτερες σατανιστικὲς συνάξεις, εἰδικὰ βέβαια σὲ τοπικὸ ἐπίπεδο.

Ἡ ἐνεργός συμμετοχή ἀποτελεῖται ἀπό πέντε στάδια. Πρέπει νά ἐγκριθεῖ νά γίνει μέλος, τό ὁποῖο ἐξαρτᾶται ἀπό τὶς ἀπαντήσεις πού θὰ δώσει μέσα ἀπό μία σειρὰ ἐρωτήσεων πού τοῦ ἀπευθύνονται. γιά τοὺς ὑπόλοιπους βαθμοὺς δὲν εἶναι γνωστὴ ἡ ἐξέλιξη καθὼς καί οἱ ἀπαιτήσεις πού χρειάζονται γιά νά ἀνέβει κανεὶς τὶς βαθμίδες. Τό μόνο πού ξέρουμε εἶναι ὅτι γιά κάθε βαθμὸ πού ἀνεβαίνει κάποιο μέλος τῆς Σατανιστικῆς ἐκκλησίας εἶναι ἡ ἀποστολὴ εἰδικῆς πρόσκλησης γι’ αὐτό.

Τὰ μέλη πού βρίσκονται στόν Τρίτο καί Πέμπτο βαθμὸ ἀποτελοῦν τό Ἱερατεῖο τῆς ἐκκλησίας τῶν Σατανιστῶν. Μπορεῖ νά ἀποκαλοῦνται ὡς «ἱερεῖς», ἂν καί οἱ τίτλοι «Μάγος καί Μάγισσα», χρησιμοποιούνται συχνότερα. Τά μέλη τοῦ Πέμπτου βαθμοῦ εἶναι γνωστοὶ ὡς «Ἰατροί».

Ἐκείνοι πού ἐνδιαφέρονται νά γίνουν μέλη πρέπει νά εἶναι ἐνήλικες. Ἡ μόνη ἐξαίρεση γίνεται γιά τά παιδιὰ τῶν μελῶν τῆς ἐκκλησίας τοῦ Σατανᾶ μίας περιοχῆς πού ἔχουν τήν δυνατότητα νά τά ἐντάξουν, ἐάν τό ἐπιθυμοῦν. Βέβαια ἡ συμμετοχὴ τῶν παιδιῶν αὐτῶν εἶναι περιορισμένη καί ἀναφέρεται μόνο καί μέχρι σὲ ἕνα σημεῖο. Ὀ περιορισμὸς αὐτὸς ἰσχύει ἕως ὅτου τά παιδιά ἐνηλικιωθοῦν.

Βασικὸ γνώρισμα ὅμως τῆς ἐκκλησίας τοῦ Σατανᾶ εἶναι ὅτι δὲν ζητᾶ ἐπίμονα τήν ἔνταξη κάποιου ἀνθρώπου. Μπορεῖ κάποιος ἐλεύθερα καί μέ τήν θέλησή του νά ζητήσει νά γίνει μέλος, ἀβίαστα χωρίς καμία πίεση.

1 Alfred, Randall H. 1976. “The Church of Satan”, στο Charles Y. Glock & Robert N. Bellah (eds): The New Religious Consciousness. Berkeley: University of California Press, σσ. 180–202. Barton, Blanche, 1990. The Church of Satan. New York: Hell’s Kitchen Productions, Inc. π. Α. Αλεβιζόπουλος, νεοσατανισμός, Ορθόδοξη Θεώρηση και Αντιμετώπιση, Αθήνα 1996, σ. 61-76.

2 Αρχιμ. Χριστοφόρου Τσιάκα, Ἐκλυκλοπαιδικό Λεξικό Θρησκειῶν καί Αἱρέσεων, ἔκδ. Ἱερᾶς Μoνῆς Τροοδιτίσσης, Κύπρος 2002, σελ. 260. Ἐκκλησία τοῦ Σατανᾶ/Church of Satan.