Διηγήθηκε ο Γέροντας ένα περιστατικό που συνέβη λίγο καιρό πριν απολυθή: «Γυρίζαμε από την Φλώρινα, αφού είχε τελειώσει ο πόλεμος. Στο δρόμο της επιστροφής άκουσα τον Λοχαγό να βρίζη τα θεία. Τον πλησίασα και τον είπα: «Από αυτή την στιγμή αρνούμαι να εκτελέσω οποιαδήποτε διαταγή σας, διότι βρίζοντας τα θεία προσβάλατε και την πίστη μου και τον όρκο μου (Πατρίδα-θρησκεία-οικογένεια)».
Ακούγοντας αυτά προσβλήθηκε και με απεκάλεσε αυθάδη. Όταν αργότερα μου είπε: «Σε διατάσσω», απάντησα: «Σας το δήλωσα πριν από λίγο ότι στο εξής δεν θα εκτελώ διαταγές σας». Ό Αξιωματικός τότε μού είπε: «Ας θεωρήσουμε το θέμα λήξαν».
«Όταν φθάσαμε στο στρατόπεδο, πήγα χωρίς καθυστέρηση και ανέφερα όσα συνέβησαν στον Διοικητή. Εκείνος μού είπε ότι η άρνηση να εκτελώ διαταγή ανωτέρου συνεπάγεται στρατοδικείο. Ξαναδήλωσα ότι δεν πρόκειται να εκτελέσω διαταγές τού Λοχαγού, διότι είναι επίορκος, επειδή βρίζει τόν Θεό, στον όποιο και οι δυό ωρκιστήκαμε. Και είπα με αγανάκτηση: «Πειθαρχείν δει Θεώ μάλλον ή ανθρώποις»1.
1. Πραξ. ε΄, 29
