«Ζώντας τα Χριστούγεννα στο πνεύμα του Αντιχρίστου»

Αποστολικό Μήνυμα Χριστουγέννων

«Ζώντας τα Χριστούγεννα στο πνεύμα του Αντιχρίστου.»

Του Πρωτοσυγκέλλου της Ι.Μ. Φωκίδος, Γέροντος Νεκταρίου Μουλατσιώτη

Χριστούγεννα 2019

Αδελφοί μου

Σήμερα ο Απόστολος Παύλος στην προς Γαλάτας επιστολή του μας λέγει ότι ο χριστιανός δεν είναι πλέον δούλος των στοιχείων του κόσμου, αλλά υιός του Θεού και αν είναι υιός του Θεού, είναι και κληρονόμος της Βασιλείας Αυτού, διά του Ιησού Χριστού.

Εδώ αδελφοί μου, κρύβεται όλο το νόημα της νέας εν Χριστώ ζωής μας. Οι άνθρωποι πριν την ενανθρώπηση του Ιησού Χριστού, ζώντας μακριά από την χάρη και το φως του Παραδείσου, παραδόθηκαν στα πάθη της σαρκός, του ευδαιμονισμού, της καλοπέρασης και της αμαρτίας. Η ανθρωπότητα είχε γίνει δούλη των πονηρών πνευμάτων και των δαιμόνων. Το σκότος το πνευματικό και το ψυχικό που υπήρχε στην τότε κοινωνία των ανθρώπων εικονίζεται από τους αγιογράφους στο σπήλαιο της Βηθλεέμ.

Δείτε την εικόνα της Γεννήσεως και προσέξτε, παρακαλώ, το σκοτεινό σπήλαιο. Μέσα σε αυτό το σπήλαιο επικρατεί σκοτάδι, και μάλιστα βαθύ σκοτάδι. Ο αγιογράφος αποδίδει έτσι το βαθύ σκότος που χαρακτηρίζει και τότε και σήμερα τις καρδιές εκείνες που μέσα τους δεν γεννήθηκε ακόμη ο Χριστός. Το μόνο σημείο που έχει φως, είναι ο νεογέννητος Χριστός, διότι μόνο Εκείνος, ως φως αληθινό, διώχνει το σκοτάδι.

Ο άνθρωπος είναι αδύνατο να διώξει από μόνος του το σκοτάδι που τον καταπλακώνει, που θολώνει και σκοτίζει την διάνοιά του. Το πέρασμα τόσων αιώνων το βεβαιώνει. Ο ίδιος ο Χριστός το διδάσκει: «Εγώ είμαι το Φως του κόσμου και όποιος με ακολουθήσει, θα ζήσει και θα περπατά μέσα στο φως». Ποιος άλλος διδάσκαλος τόλμησε ποτέ ενώπιον του λαού να διακηρύξει, ότι ο ίδιος είναι το Φως, η Ζωή, η Θύρα, ο Άρτος της ζωής, και το Ύδωρ το Ζων; Μόνο ο Χριστός!

Εκατομμύρια άνθρωποι από όλα τα μέρη της γης που λαχταρούσαν να ξεφύγουν από το σκοτάδι της κολάσεως και να ελευθερωθούν από τα δεσμά του σκότους, των δαιμόνων και της αμαρτίας, ακολούθησαν τον Χριστό. Ακολούθησαν το φως και έγιναν, όπως αναφέρει σήμερα ο Απόστολος, υιοί του Θεού και κληρονόμοι της Βασιλείας Του διά του Ιησού Χριστού. Έμαθαν διδασκόμενοι από τον Κύριό μας, από τους αγίους Του Αποστόλους, από τους αγίους Πατέρες, τους οσίους ασκητές και μοναχούς της Εκκλησίας μας, πώς μπορεί ο άνθρωπος διά του Ιησού Χριστού να απελευθερώνεται από τον διάβολο, τα αμαρτωλά πάθη, τα βάσανα της φρικτής κολάσεως και τον θάνατο.

 Έτσι γέμισε ο Παράδεισος ξανά με αστέρες πολύφωτους, φωτεινούς αδάμαντες, μυρίπνοα και εύοσμα άνθη. Γέμισε η Βασιλεία του Θεού με υιούς και θυγατέρες, αγίους και αγίες, που έζησαν οσιακή ζωή, που μαρτύρησαν, που έγιναν του Χριστού  ομολογητές. Ανθρώπους γεμάτους φως Χριστού, που μέχρι και σήμερα προτιμούν να πεθάνουν, να θυσιάσουν και να χάσουν τα πάντα, παρά να επιστρέψουν στο σκοτάδι  της αμαρτίας και να γίνουν δούλοι των δαιμόνων. Ένας νέος τρόπος ζωής ξεκίνησε με τη Γέννηση και τον ερχομό του Θεανθρώπου. Μία νέα ζωή, όπου ο άνθρωπος θυσιάζει τα πάντα για να μείνει κοντά στον Χριστό, πιστός στην διδασκαλία Του.

Τα λόγια του Χριστού ηχούν καθημερινά στ’ αυτιά του αληθινού χριστιανού και διαμορφώνουν τον καινούριο τρόπο που σκέφτεται και ζει: Θα αγαπάς τον Κύριο και Θεό σου, με όλη σου την ψυχή, με όλη σου την καρδιά, με όλη σου την διάνοια. Καμία αγάπη δεν θα υπάρχει μέσα σου μεγαλύτερη από αυτήν. Πρώτη σου αγάπη θα είναι ο Κύριος ο Θεός σου και μετά θα αγαπάς γονείς, τέκνα, σύζυγο και πατρίδα. Επίσης, θ’ αγαπάς τους άλλους συνανθρώπους σου, όπως αγαπάς τον εαυτό σου. Αυτό σημαίνει πως ό,τι έχεις, ό,τι θέλεις και ό,τι απολαμβάνεις εσύ, θα τα μοιράζεσαι με τους άλλους. Με άλλα λόγια, ο Ιησούς Χριστός μας, θέλει να θυσιάζουμε τα πάντα από αγάπη για Εκείνον, αλλά και για τον συνάνθρωπό μας.

Εδώ λοιπόν, δεν χωρούν πλέον οι δαίμονες του εγωισμού, της φιλαυτίας, του ευδαιμονισμού και της καλοπέρασης. Εδώ, κοντά στον Χριστό, χάνω και θυσιάζω τα πάντα για Εκείνον και για τους συνανθρώπους μου, που είναι πλέον όλοι αδέλφια μου. Αυτό είναι το θαύμα της εν Χριστώ ζωής. Τέλος οι δαίμονες που με οδηγούσαν να εκτελώ το εγωιστικό μου θέλημα. Τέλος η καλοπέραση και ο κενός, γήινος ευδαιμονισμός που φέρνουν οι δαίμονες της φιλαυτίας. Τέλος το βασίλειο του Άδη και της κολάσεως, της κακίας, της εκδίκησης και κάθε αμαρτίας.

 Η νέα εν Χριστώ ζωή σημαίνει αγάπη και θυσία. Παύω να ζω όπως θέλω εγώ, ζω καθημερινά σύμφωνα με το θέλημα του Θεού. Διαρκώς λέγω, «λάλει Κύριε και ο δούλος σου ακούει». Λέγω «γεννηθήτω το θέλημά Σου». Όσο και αν πονώ, όσο και αν μου κοστίζει, όσο και αν πάσχω, ζητώ να μη ζω όπως εγώ θέλω, αλλά όπως ο Κύριος θέλει. Αυτή είναι η νέα φωτεινή ζωή της αληθινής χαράς που έφερε ο Ιησούς Χριστός επί της γης.

Πριν από τον Ιησού Χριστό επικρατούσε μία ζωή μίσους, εκδικήσεως, ανταποδόσεως του κακού. Μία ζωή χωρίς ελπίδα αιωνιότητας, που ο καθένας αγωνιζόταν να τη διαμορφώσει όπως την ποθούσε, ένας φαύλος κύκλος με ηδονές και επίγειες απολαύσεις, χωρίς γνώση και λατρεία του αληθινού Θεού, χωρίς αγάπη και θυσία για τον πλησίον. Διαμόρφωνε κάθε κοινωνία έναν Θεό στα μέτρα της, ανάλογα με τους πόθους και τις ορέξεις της. Έτσι αναπτύχθηκε η παντός είδους ειδωλολατρία. Αρκούσε στον άνθρωπο να ζει καλά, να σκοτώνει, να αρπάζει, να αδικεί και ν’ απολαμβάνει τα πάντα, χωρίς να νοιάζεται για τον πόνο, την φτώχεια και την αδικία που προκαλεί.

Αδελφοί μου, όσα ακούσαμε, άραγε περιγράφουν τον τρόπο ζωής και το σκεπτικό των ανθρώπων πριν την Γέννηση του Χριστού, ή μήπως ταιριάζουν ακριβώς με την καθημερινή ζωή και το σκεπτικό των ανθρώπων του 20ου και 21ου αιώνα; Δυστυχώς φαίνεται ότι σκιαγραφήσαμε το σήμερα. Φαίνεται ότι ζούμε σαν να μην γεννήθηκε ποτέ ο Χριστός στην γη. Μοιάζει σαν να ζούμε στην προ Χριστού εποχή. Σταδιακά φτάσαμε να μην γνωρίζουμε ποιος είναι ο Χριστός, ποια είναι η διδασκαλία Του, ποιος ο νέος τρόπος ζωής που δίδαξε, και που έζησαν τόσοι άγιοι άνθρωποι.

 Ποιος, αλήθεια, σήμερα αγαπά και θυσιάζει τα πάντα για τον Ιησού Χριστό; Ποιος θέτει πρώτο τον Χριστό και μετά την οικογένεια ή τα παιδιά του; Ποιος αρνείται σήμερα εξαιτίας του Χριστού την καλοπέραση, τις κοσμικές ηδονές και τις απολαύσεις της σύγχρονης ζωής, τους πειρασμούς που υποδουλώνουν τους ανθρώπους σε γήινα πάθη, κάνοντάς τους ξανά ειδωλολάτρες; Ποιος αδελφοί μου αντιλαμβάνεται, όπως μας διδάσκουν όλοι οι σύγχρονοι άγιοι, ότι είναι οι δαίμονες που κρύβονται πίσω από τον σύγχρονο τρόπο ζωής;

Για να μην είμαι απόλυτος σαν τον προφήτη Ηλία, ίσως να υπάρχουν ακόμη ψυχές, έστω και ελάχιστες, που αγαπούν πάνω από όλα τον Θεό και τους συνανθρώπους μας και που συμμορφώνουν την καθημερινή τους ζωή σύμφωνα με το θέλημα του Θεού και όχι το δικό τους. Εμείς όμως σε ποια κατηγορία ανήκουμε; Στους πολλούς, που αναζητούν καθημερινά την ευδαιμονία και την άνεσή τους ή στους λίγους, που πολεμούν τον διάβολο, την αμαρτία, τα πάθη και τον θάνατο;

Μήπως και εμείς ζούμε μια ζωή κοσμική, ψάχνοντας απολαύσεις, θεάματα απατηλά, ανέσεις και επιθυμίες σαρκικές, έχοντας όμως ταυτόχρονα και ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο, δύο εικόνες του Χριστού και της Παναγίας μέσα στο σπίτι μας, έναν τυπικό εκκλησιασμό την Κυριακή, μια Θεία Κοινωνία και εξομολόγηση για να εφησυχάσουμε την συνείδησή μας και πιστεύουμε ότι ζούμε χριστιανική ζωή; Πού είναι η αγάπη και η θυσία μας για τον Χριστό; Πού είναι η αγάπη και η θυσία στον πλησίον μας, πότε θυσιάζουμε τα δικά μας για να απολαύσει και ο φτωχός όσα απολαμβάνουμε κι εμείς, σύμφωνα με τα λόγια του Χριστού μας; Πώς τολμούμε να λέμε ότι πιστεύουμε στον Ιησού και Τον ακολουθούμε;

Δυστυχώς μείναμε στην προ της Γεννήσεως του Χριστού εποχή και όμως γιορτάζουμε Χριστούγεννα… Χριστούγεννα χωρίς Χριστό! Χριστούγεννα μόνο κατ’ όνομα. Ενώ λεγόμαστε χριστιανοί, ενώ έχουμε ορθόδοξη λειτουργία και ευτυχώς ακόμα ελεύθερη λατρευτική ζωή, πέτυχαν οι δαίμονες ο τρόπος ζωής μας να μοιάζει με την ζωή των παλαιών ειδωλολατρών, σαν να μην ήλθε ποτέ ο Χριστός και σαν να μην έφερε ποτέ μία νέα, αγία ζωή.

Κλείνοντας αδελφοί μου, το χριστουγεννιάτικο αποστολικό μήνυμα ας ακούσουμε τον  τηλεφωνικό διάλογο ενός ιερέως με μία χριστιανή:

«-Πάτερ μου, τι ώρα τελειώνει αύριο η Θεία Λειτουργία των Χριστουγέννων;

-Γιατί;

-Να, θα ξενυχτήσουμε απόψε κι όπως ξέρετε, καθημερινά εργαζόμαστε, είμαστε κουρασμένοι, έχουμε και τα παιδιά, αλλά πρέπει να έλθουμε και στην Εκκλησία, τέτοια μέρα που έρχεται…»

Ο ιερέας κλείνει το τηλέφωνο απογοητευμένος… Τι αντιλαμβάνεται, αδελφοί μου ακούγοντας αυτά τα λόγια; Ότι ο σημερινός άνθρωπος δεν θέλει να θυσιάσει για τον Χριστό ούτε τα Χριστούγεννα τον ύπνο του, και την ξεκούρασή του…Θέλει ένα Χριστό στα μέτρα του,  χωρίς θυσίες. Μία ζωή άνετη, ζητά να έχει λίγο από όλα. Ή μάλλον, λίγο Χριστό και πολλή κοσμικότητα. Αυτό είναι πλάνη, αυτό είναι αίρεση! Δεν είναι Ορθοδοξία, είναι ο προτεσταντισμός και ο παπισμός, που μας κάνει ειδωλολάτρες. Είναι ένας Χριστιανισμός που δηλητηρίασε πρώτα την Δύση και τώρα το δηλητήριό του έφτασε και στην Ανατολή.

Τώρα λοιπόν φτάσαμε να γιορτάζουμε Χριστούγεννα από τα οποία απουσιάζει το πνεύμα του Χριστού, που σημαίνει αγαπητική θυσία, άσκηση και ταπείνωση. Τώρα τα Χριστούγεννα ντύθηκαν από τις δυνάμεις του σκότους στο πνεύμα του Αντιχρίστου, δηλαδή στο ακριβώς αντίθετο, που είναι το πνεύμα της ευδαιμονίας, της φιλαρέσκειας, της φιλαυτίας, της επίδειξης, της ιδιοτέλειας. Ήδη βλέπουμε ότι και το όνομα του Χριστού δεν είναι πια ανεκτό στις ευχές, τις επιγραφές, στη γενική κοσμική τάση των λεγόμενων «γιορτών» του Χειμώνα…

 Ώρα να ξυπνήσουμε, ώρα να εγερθούμε, διότι κινδυνεύουν οι ψυχές μας και η σωτηρία μας. Ακόμη και οι αγρυπνίες στους ναούς μας, έγιναν απλές βραδινές λειτουργίες, που ξεκινούν στις 10 και τελειώνουν στις 12.30 το βράδυ. Μην κουραστούμε, μη θυσιάσουμε χρόνο αδελφοί μου για τον Χριστό μας. Αν όμως είμασταν σε κάποιο πανηγύρι ή γλέντι ή μπαρ ή κλαμπ, θα φεύγαμε στις 4 ή στις 5 το πρωί. Τώρα γίνεται κατανοητός και ο λόγος που ο σύγχρονος άνθρωπος δεν προσφέρει πλέον και δεν αφιερώνει την ζωή του στο Χριστό. Αδειάσαν τα μοναστήρια, διότι οι άνθρωποι αρνούνται να θυσιάσουν τα αγαθά που απολαμβάνουν. Ξέχασαν ότι Χριστιανισμός και Ορθοδοξία σημαίνει θυσία.

Ζούμε λοιπόν σε μια εποχή μετά Χριστόν, αλλά χωρίς Χριστό. Ας μην ξεχνάμε την παροιμία που λέει: «όπως στρώνει ο καθένας μας, έτσι και θα κοιμηθεί». Είθε να ξυπνήσουμε και να σπάσουμε τις αλυσίδες με τις οποίες μας έδεσαν ξανά οι δαίμονες, να θυμηθούμε ότι ο Χριστός μάς ελευθέρωσε με την Γέννησή Του, τα Πάθη και την Ανάστασή Του. Όσοι πιστοί, ακολουθήσατε Αυτόν. Σπάστε τις κοσμικές αλυσίδες του διαβόλου! Γίνετε υιοί Θεού και κληρονόμοι της Βασιλείας Αυτού, αμήν.