Βλέπουμε και ζούμε την πραγματικότητα; Ζούμε σε μια εποχή που το άσπρο γίνεται μαύρο και το μαύρο άσπρο, όχι μόνο στα λόγια ή στο σκεπτικό των ανθρώπων, αλλά γίνεται και στο ίδιο το κράτος που νομοθετεί ενάντια όχι μόνο στον Θεό, αλλά και στην ίδια την κοινωνία, φέρνοντας νόμους που αλλάζουν ριζικά τα όσα ξέραμε μέχρι σήμερα.
Ζούμε σε μια εποχή που αν κάνεις το Σταυρό σου ή αν λες ότι είσαι χριστιανός, τότε θεωρείσαι ως ταλιμπάν και «μεσαίωνας». Αν όμως δεν πιστεύεις πουθενά ή μονάχα σε κάποιες αόρατες φυσικές δυνάμεις, τότε είσαι «in», προοδευτικός και trendy. Ζούμε στην εποχή που μεγαλύτερη αξία έχουν τα δέντρα, τα ποτάμια, τα ζώα, παρά οι άνθρωποι. Ζούμε στην εποχή που δεν ξέρουμε τι θα μας ξημερώσει.
Στην εποχή που ζούμε χάσαμε που είναι η αλήθεια και που είναι το ψέμα. Που βρίσκεται η αλήθεια σε όλα αυτά που ακούμε; Πώς μπορούμε να μάθουμε την αλήθεια; Γιατί δεν λένε την αλήθεια στον κόσμο;
Οι καιροί είναι δύσκολοι, ο κόσμος είναι τρομαγμένος και κάποιοι φροντίζουν προς αυτή την κατεύθυνση. Η ηρεμία, η ενδυνάμωση σε αυτά που ζούμε, η ελπίδα, η χαρά τείνουν να γίνουν άπιαστο όνειρο. Η τρομοκρατία, ο φόβος, η αγωνία, το άγχος, το ψέμα, η αβεβαιότητα πλέον κυριαρχούν στην καθημερινότητά μας. Κάποιοι επιδίδονται πάνω σε αυτό, ποντάρουν στον φόβο των ανθρώπων για να μπορούν να περάσουν τα σχέδιά τους.
Η κατάσταση συνεχίζεται παντού σε όλα τα κράτη και οι άνθρωποι προβληματίζονται χωρίς να γνωρίζουν τι πρόκειται να γίνει. Το σχέδιο καλά κρατά και παραμένει και γι’ αυτό μόνο ορισμένοι σε κάθε κράτος έχουν το δικαίωμα να μιλούν και να λένε ότι θέλουν, χωρίς να γνωρίζουμε αν υπάρχει αλήθεια ή ψέμα, υπάρχει κίνδυνος ναι ή όχι; Πρέπει να προστατευτούμε ναι ή όχι;
