(26 Ἀπριλίου 2017)
Στῆς Μητρόπολης τό κάστρο ἔγινε τρανή γιορτή
στήν ὁποία τραγουδῆσαν δυό μεγάλοι ἀοιδοί.
Ἤτανε ὁ παπα-Χρῆστος ἀπό τήν Τριπολιτσά
καί μαζί του ὁ Σάββας Σιάτρας ἀπ’ τῆς Ἠπείρου τά χωριά.
Ριζαρεῖτες καί οἱ δύο, μέ γλυκόλαλες φωνές
τοῦ σεπτοῦ μας Ποιμενάρχη παλαιοί συμμαθητές.
Τραγουδήσανε μέ δέος γιά τόν Ἀθανάσιο Διάκο
ρουμελιώτικα τραγούδια, μοιρολόγια ἀπ’ τό Συρράκο.
Τά γλυκόλαλα ἀηδόνια, ὅση ὥρα τραγουδοῦσαν,
στό γοητευμένο πλῆθος, τή συγκίνηση σκορποῦσαν.
Τό εὐλογημένο ράσο εἶχε τήν τιμητική του,
στόν ἀγώνα τοῦ εἰκοσιένα γιόρταζε τή συμβολή του.
Διάκοι, ἱερεῖς, δεσπότες, ἐπερνούσανε μπροστά μας,
πυρπολοῦσαν τίς ψυχές μας καί δονοῦσαν τήν καρδιά μας.
Στῆς πατρίδας, οἱ γενναῖοι, χόρευαν τό χοροστάσι
μέ παλληκαριά πού ἄλλος δέν μπορεῖ κανείς νά φτάσει.
Γερμανός στήν Ἀχαΐα, μέ τίς μυστικές του δράσεις,
Χαλκομάτα ὁ Ἠσαΐας, Ἀλαμάνα ὁ Θανάσης.
Πρωτοστάτης, ὁ γενναῖος! Μέ σπασμένο τό σπαθί του
πολεμοῦσε, κι οἱ κακοῦργοι τοῦ σουβλίσαν τό κορμί του.
«Ἐπρηζότριζαν οἱ σάρκες, ἐπρηζότριζε τό σῶμα
πλήν καμμία δέν ἀφῆκε, οἰμωγήν αὐτοῦ τό στόμα»!
Καί μαζί τους συγχορεύαν μέ περίσσια λεβεντιά
Παπαφλέσσας στό Μανιάκι καί Ἀνδροῦτσος στή Γραβιά.
Ἕναν-ἕναν τούς ὑμνοῦσαν τά γλυκόλαλα τραγούδια
κι οἱ καρδιές μας ἐρριγοῦσαν ραίνοντάς τους μέ λουλούδια.
Ἐκστασιασμένοι ὅλοι τούς τραγουδιστές κοιτοῦσαν
ὄρθιοι ἐπευφημοῦσαν καί τούς ἐχειροκροτοῦσαν.
Εὐγνωμονοῦμε τόν Δεσπότη, γιά τήν σύναξη αὐτή
πού στή θύμησή μας πάντα, θά κρατᾶμε ζωντανή.
Σήμερα, πού προσπαθοῦνε νά μᾶς κλείσουν τίς πηγές,
στήν Ἐκκλησιά θά ξεδιψᾶνε τῶν Ἑλλήνων οἱ ψυχές.
Ἀρχιμ. Δαμασκηνός
Ἡγούμενος Ἱερᾶς Μονῆς Ἀγάθωνος.
