Σκέψεις για την 25η Μαρτίου 2020

Αρχιμανδρίτου Αλεξίου Ιστρατόγλου Ανχη (ΣΙ) Στρατιωτικού Ιερέως ΑΣ – ΝΣ

Διανύοντας την Τρίτη εβδομάδα της Αγίας Τεσσαρακοστής,  η Εκκλησία μας εορτάζει στις 25 Μαρτίου την μεγάλη εορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Μια Θεομητορική εορτή που προβάλλεται το πρόσωπο της κυρίας Θεοτόκου και μέσα από αυτό το γεγονός αρχίζει το σχέδιο της Θείας Οικονομίας για την σωτηρία του ανθρώπου μέσα από τον ερχομό του Υιού και Λόγου του Θεού στον κόσμο. Η Παναγία μας αποτελεί το δώρο της ανθρωπότητας στο σχέδιο του Θεού να σώσει τον άνθρωπο και να τον αποκαταστήσει στην αρχική του θέση ώστε να  ξαναβρεί τον προορισμό του μέσα από την κοινωνία του με τον Θεό. Οι Πατέρες της Εκκλησίας μας στέκονται με μεγάλο σεβασμό απέναντι αυτού του προσώπου που με την υπακοή της στο σχέδιο του Θεού ένωσε τον ουρανό με την γη, ένωσε τους αγγέλους με τους ανθρώπους, τα ουράνια με τα επίγεια, τα ορατά με τα αόρατα, τα φθαρτά με τα άφθαρτα.

Μέσα από αυτή την μεγάλη εορτή, έχουμε την συνομιλία του αρχαγγέλου  Γαβριήλ με την Μαρία. Μέσα από αυτόν τον διάλογο αποκαλύπτονται μηνύματα ελευθερίας και ζωής. Αποκαλύπτεται η υπόσχεση του Θεού προς τον άνθρωπο για μια ζωή απαλλαγμένη από την δουλεία και τον θάνατο. Μέσα από αυτήν την επικοινωνία η  νεαρά αυτή κόρη θα ανατρέψει την συνομιλία του διαβόλου με την Εύα και θα γίνει πρόξενος χαράς, ευλογιών και  πηγή παροχής ουρανίων δωρεών και αγαθών.

Παράλληλα με αυτή την εορτή του Ευαγγελισμού εορτάζουμε και την εθνική  εορτή της 25^ης Μαρτίου 1821. Ένας νέος ευαγγελισμός, ένα νέο μήνυμα αισιοδοξίας και ελπίδας  ανέτειλε για τους υπόδουλους Έλληνες που ανέμεναν εξ ουρανού το μήνυμα της Αναστάσεως του γένους μας. Τα δάκρυα και τα αίματα των προγόνων μας, πότισαν για τα καλά αυτά τα ευλογημένα χώματα στα τετρακόσια χρόνια σκλαβιάς. Ο σπόρος της ελευθερίας ποτίστηκε όχι από την βροχή και το νερό των αγροτών, αλλά από τα δάκρυα εκείνα που ανέβαιναν στον ουρανό ως θυμίαμα στο θρόνο του Θεού. Ο σπόρος της ελευθερίας ποτίστηκε από το αίμα των ηρώων και των αγωνιστών μας, που δεν έπαψαν  να αγωνίζονται χωρίς να υπολογίζουν την αριθμητική υπεροχή του εχθρού έναντι της δικής των αδυναμίας. Οι ήρωες μας ήταν πρόσωπα απλά, με ταπείνωση,  με πίστη, με καρδιά γεμάτη από γενναιότητα και με φρόνημα άξιο των μεγάλων προσωπικοτήτων της αρχαίας μας ιστορίας που διδάσκονταν μέσα στο κρυφό σχολειό,  κάτω  από το ταπεινό φως του κεριού και του καντηλιού με την φροντίδα και την αγάπη του απλού παπά και καλόγερου που μέσα στο Ναό του Θεού, κάτω από την απειλή του θανάτου μετέδιδε την ελπίδα για την συνέχιση της ζωής και της ιστορίας αυτού του τόπου.

Ο σπόρος της ελευθερίας ποτίστηκε και από το αίμα των Νεομαρτύρων, των προσώπων εκείνων που έδωσαν την μαρτυρία και την ομολογία τους για τον Χριστό και για την πατρίδα. Αγνοί πατριώτες ήταν, απλοί ανώνυμοι άνθρωποι της καθημερινότητας, χωρίς να επιδιώκουν και να ζητούν τίποτα, έχοντας υψηλό το αίσθημα της πίστεως και της αγάπης των για τον Χριστό. Άνθρωποι που δεν έκαναν εκπτώσεις πίστεως και δεν υποχωρούσαν στις απειλές του κατακτητή. Πιστοί στις παραδόσεις της Αγίας μας Ορθοδοξίας μέχρι τέλους.  Ακόμα όμως και αν κάποιες φορές κάποιοι από αυτούς λοξοδρομούσαν, επέστρεφαν μετανιωμένοι στην αγκαλιά της μητέρας Εκκλησίας και επισφράγιζαν  την μαρτυρία και την ομολογία της πίστεώς των με το μαρτύριο του αίματος ξεπλένοντας κάθε αμαρτία τους.

Έτσι μέχρι και σήμερα  όπου που αν σκάψεις, όπου αν μιλήσεις, όπου και αν ψηλαφήσουν τα χέρια σου, όπου και αν νοιώσεις την ανάγκη  να  σκύψεις για να  φιλήσεις τα αγιασμένα χώματα του τόπου μας,  θα βρεις  πάντοτε νωπή την μαρτυρία του ενδόξου παρελθόντος μας, θα ακούσεις τις ιαχές του πολέμου, θα δεις μάχες και νίκες, θα ακούσεις ιστορίες αληθινές και όχι σενάρια τηλεοπτικών σειρών που προβάλλονται στις τηλεοράσεις μας και τις παρακολουθούμε με θρησκευτική ευλάβεια.

Οι εθνικές μας εορτές, μας δίνουν την δυνατότητα να δούμε το σήμερα μέσα από τα μάτια του χθες. Μας δίνουν την δυνατότητα να διδαχθούμε μέσα από την ιστορία και  να καλλιεργήσουμε όλα εκείνα τα ιδανικά που μας κράτησαν και μας κρατούν ως έθνος  παρ’ όλες τις δυσκολίες και τις αντιξοότητες τις οποίες αντιμετωπίζουμε. Διαπιστώνουμε μέσα από την  ανάγνωση της ιστορίας μας, ότι η πορεία μας μέσα στο παγκόσμιο γίγνεσθαι δεν ήταν ομαλή και εύκολη. Αυτό το μικρό κομμάτι του πλανήτη που λέγεται Ελλάδα, είχε να αντιμετωπίσει εχθρούς, κατακτητές, πολέμους, αδικίες και οτιδήποτε άλλο συνεπάγεται από όλα αυτά που δεν εξασφάλιζαν την ηρεμία, την ησυχία, την γαλήνη και πάνω από όλα την ειρήνη. Παρ’ όλα αυτά οι Έλληνες απέδειξαν έναν ξεχωριστό και μοναδικό δυναμισμό, μια διαφορετική κουλτούρα και παράδοση, μια καρδιά όχι λιονταριού γιατί είναι μικρή, αλλά ενός ανθρώπου με υπερφυσικά χαρίσματα, που μας έκανε  και μας κάνει να αντέχουμε και πάνω από όλα να υπερνικούμε και να ξεπερνούμε τα οποιαδήποτε προβλήματα και αν αναφύονται από εξωγενής παράγοντες ή από εσωτερικά προβλήματα και διχόνοιες, που ποτέ δεν έλειψαν και δεν λείπουν από αυτόν τον τόπο.

Η 25^η Μαρτίου του 1821, μας δίνει και φέτος  την δυνατότητα να ψηλαφήσουμε και να ανακαλύψουμε κάτι καινούριο μέσα από την ιστορία της περιόδου αυτής. Μας δίνει την δυνατότητα να γνωρίσουμε ότι μέσα από την γνώση της ιστορίας, μπορούμε να αντιμετωπίσουμε καλύτερα το σήμερα και τα τρωτά του σημεία. Μας δίνει την δυνατότητα αυτή η εθνική μας εορτή να αναθεωρήσουμε σκέψεις και απόψεις που δεν ανταποκρίνονται στην μακραίωνη παράδοση αυτού  του τόπου.  Είναι μια ευκαιρία αυτή η εορτή να μας υπενθυμίσει το  χρέος μας έναντι των νεοτέρων γενεών, ώστε  να τους διδάξουμε την αληθινή ιστορία μέσα από τις πηγές και τις μαρτυρίες που υπάρχουν και όχι μέσα από την παραπληροφόρηση και νόθευση των στοιχείων εκείνων από τους σύγχρονους νεοέλληνες «διαφωτιστές»- σκοταδιστές και ανθέλληνες, που καπηλεύονται τους τίτλους που απέκτησαν, αλλά σε καμία περίπτωση δεν τους καθιστούν φωστήρες του σήμερα μέσα από την κενότητα που διαθέτουν και όχι το «πνεύμα» που έπρεπε να έχουν και να μεταδίδουν. Έχουμε χρέος έναντι των προγόνων μας να διαφυλάξουμε ως πολύτιμη παρακαταθήκη την μαρτυρία και τον αγώνα τους από όλους εκείνους που έρχονται με προχειρότητα, επιπολαιότητα και πάνω από όλα ανευθυνότητα, να διαγράψουν ένα ένδοξο παρελθόν στο όνομα της καλής γειτονίας, των καλών διεθνών σχέσεων,  στην απάλειψη του ρατσισμού της μισαλλοδοξίας,  του εθνικισμού, την διατάραξη της φιλίας και της συνεργασίας των λαών.

Κουραστήκαμε να τα ακούμε όλα τα παραπάνω. Για ποια καλή γειτονία μιλάμε όταν βλέπουμε την γείτονα χώρα να προσπαθεί να εισβάλλει στη χώρα μας με ποικίλους τρόπους, να προκαλεί και χωρίς να χάνει ευκαιρία να αναπολεί την οθωμανική αυτοκρατορία; Για ποιες καλές διεθνείς σχέσεις μιλούμε όταν η Ευρωπαϊκή Ένωση μας έχει αφήσει να αντιμετωπίσουμε το μεγάλο πρόβλημα του μεταναστευτικού μόνοι μας, αδιαφορώντας για την πορεία  και την προέκταση αυτού του θέματος μέσα και  στις δικές τους χώρες; Άλλωστε μια ανάλογη στάση έχουμε συναντήσει και στο παρελθόν. Αυτό το είδαμε και όταν κηρύχθηκε η επανάσταση που τότε όλες οι μεγάλες δυνάμεις της εποχής δεν είδαν με καλό μάτι αυτήν την εξέγερση του ραγιά. Δεν έσπευσαν να βοηθήσουν και να στηρίξουν τον αγώνα μας. Σε ελάχιστες περιπτώσεις συγκινήθηκαν από τις σφαγές με τις οποίες έπνιξαν στο αίμα οι Τούρκοι τις εξεγέρσεις μας. Αντέδρασαν μόνο όταν θίγονταν τα συμφέροντά τους.

Μα γιατί να χαρακτηρίζεσαι ρατσιστής, εθνικιστής και δεν ξέρω τι άλλο όταν μιλάς για την πατρίδα σου, όταν υπερασπίζεσαι τα συμφέροντα της πατρίδας σου, όταν αγωνίζεσαι για την πατρίδα σου, όταν διδάσκεις την ιστορία της πατρίδας σου; Δεν πρέπει να μιλάμε; Δεν πρέπει να έχουμε άποψη; Δεν πρέπει η άποψη μας να έρχεται σε σύγκρουση με τα νέα δεδομένα; Άρα που είναι η ελευθερία και η δημοκρατία για την οποία αγωνίστηκαν οι ήρωες του 21; Άρα τι όφελος υπήρξε μέσα από εκείνη την ανιδιοτελή προσφορά τους, για την οποία ετοιμαζόμαστε να εορτάσουμε πανηγυρικά τα διακόσια χρόνια της επαναστάσεως;

Άρα καταλαβαίνουμε ότι ο εορτασμός της εθνικής μας  παλιγγενεσίας επιβάλλει όσο ποτέ άλλοτε την εμβάθυνση στην ιστορία, στην αποκάλυψη αληθειών που θα μας βγάλουν από την βόλεψη του καναπέ, από την βόλεψη της εύκολης φράσης  ότι είμαστε απόγονοι των ηρώων. Μα τι απόγονοι και ποιών ηρώων, όταν εμείς τους αγνοούμε, τους αμφισβητούμε, τους περιφρονούμε και όταν τους βγάζουμε από το χρονοντούλαπο της ιστορίας μόνο στις εθνικές επετείους για να καυχόμαστε και να ζούμε με τις ψευδαισθήσεις και τις αυταπάτες του παρελθόντος,  αγνοώντας ή αδιαφορώντας για  τις προκλήσεις και προσκλήσεις του σήμερα.

Φέτος θα κληθούμε να εορτάσουμε αυτή την διπλή εορτή της 25^ης Μαρτίου τελείως διαφορετικά από ότι τις άλλες χρονιές, εξαιτίας των νέων αυτών καταστάσεων που βιώνουμε, εξαιτίας της  πανδημίας  που πλήττει ολόκληρο τον πλανήτη.  Φέτος δεν θα γίνει Θεία Λειτουργία στους Ναούς μας για να τιμήσουμε το μεγάλο αυτό γεγονός της σωτηρίας του ανθρώπου που αποτελεί το κεφάλαιο της σωτηρίας μας,  όπως μας το μαρτυρεί το απολυτίκιο της εορτής. Δεν θα γίνει  η Θεία Λειτουργία για να τιμήσουμε   την Παναγία Μητέρα μας, την Υπέρμαχο Στρατηγό, που πάντοτε ενίσχυσε προστάτευσε, ενισχύει και θα προστατεύει το λαό μας. Δεν θα πραγματοποιηθεί η Δοξολογία μετά το περάς  της Λειτουργίας για να αναπέμψουμε ευχές και δεήσεις προς τον Φιλάνθρωπο Θεό για τις ευεργεσίες Του στο λαό μας, αλλά και να προσευχηθούμε για τις ψυχές των μαρτύρων αδελφών μας, που το αίμα τους πότισε το δέντρο της ελευθερίας,  συνεχίζοντας έτσι την αλυσίδα εκείνη που ξεκινά από την αρχαιότητα και οδηγεί στο μέλλον.  Φέτος δεν θα έχουμε την δυνατότητα να πάμε στην Εκκλησία να ανάψουμε έστω και ένα κεράκι, ακόμα και αν εορτάζουμε, διότι αυτό δεν είναι εφικτό με τον περιορισμό των μετακινήσεων.

Από την  άλλη πάλι δεν θα γίνουν καταθέσεις στεφάνων. Δεν θα εκφωνηθούν πανηγυρικοί λόγοι. Δεν θα πραγματοποιηθούν εκδηλώσεις για να τιμηθεί το γεγονός αυτό. Δεν θα γίνουν μαθητικές και στρατιωτικές παρελάσεις. Τίποτα από όλα αυτά δεν θα γίνουν. Θα έχουμε μια 25ηΜαρτίου, που για μας τους Έλληνες δεν θα θυμίζει τίποτε από αυτή την άλλοτε χαρμόσυνη και εορταστική ημέρα. Θλίψη, στεναχώρια, προβληματισμός, αγανάκτηση, σιωπή και άλλα πολλά κυριαρχούν αυτές τις ημέρες για την ημέρα αυτή και όχι μόνο. Γράφονται  στο διαδίκτυο χίλια δύο πράγματα που εκφράζουν τις απόψεις διαφόρων πλευρών, Αντιγράφουμε χίλια δύο γνωμικά και προφητείες σύγχρονων γερόντων και Αγίων, που επιτρέψτε μου να αμφισβητήσω την γνησιότητά τους μέχρι ενός σημείου, αφού δεν αναφέρονται οι πηγές που αντλούνται, κάνοντας την κατάσταση ακόμα πιο δύσκολή και τραγική, ρίχνοντας λάδι στη φωτιά και όχι νερό επιτρέποντας έτσι την  εξάπλωση της πνευματικής πυρκαγιάς. Δεν έχουμε τι να κάνουμε στο σπίτι τώρα που μείναμε εξαιτίας των μέτρων και έχει πάρει φωτιά ο υπολογιστής μας. Δεν κάνουμε τίποτε άλλο από το  να μεταδίδουμε μηνύματα που επαναλαμβάνω δεν πιστεύω ότι ωφελούν και βοηθούν, απεναντίας καλλιεργούν περισσότερο το φόβο και την απογοήτευση των ημερών.

Δεν πρέπει να στεναχωρούμαστε όμως με αυτά που αντιμετωπίζουμε σήμερα, γιατί όπως λέει ο θυμόσοφος λαός μας: «ότι σπέρνουμε θερίζουμε» . Για να πάμε λίγο στο χθες. Για να γυρίσουμε λίγο την μηχανή του χρόνου πίσω όχι πολύ πίσω. Πόσοι  από εμάς έβλεπαν με ευχάριστη διάθεση την συμμετοχή στην λατρεία της Εκκλησίας αυτή την ημέρα και κατ’ επέκταση και άλλες φορές; Πόσοι από εμάς βαρυγκώμησαν όταν  κλήθηκαν να πάνε ως αντιπροσωπία στις εκδηλώσεις για τον εορτασμό της επετείου ή στις παρελάσεις; Πόσοι από εμάς αυτές τις εορτές δεν τις έβλεπαν ως μια ευκαιρία απόδρασης από την πόλη ή επιμήκυνσης της άδειας και της ξεκούρασης ή διοργάνωσης κάποιας εκδρομής; Πόσοι ήταν και είναι αυτοί που τάσσονταν και τάσσονται κατά των παρελάσεων και οποιαδήποτε άλλης εκδηλώσεως και εμείς γινόμασταν συνένοχοι της προδοτικής των φωνής μέσα από τη  σιωπή μας; Πόσοι ήταν εκείνοι που με λίβελους ομολογίας και προπαγάνδας μας έλεγαν ότι όλα αυτά δεν μας πάνε μπροστά, αλλά μας οδηγούν στο άρρωστο παρελθόν που αυτοί θα το γιάτρευαν με τα νέα φάρμακα της παγκοσμιοποίησης, της ισοπέδωσης, της εξαφάνισης συνόρων, με το άνοιγμα της δήθεν καρδιάς μας, αλλά με το κλείσιμο και την εξασφάλιση των δικών τους συμφερόντων και εμείς λέγαμε: «ναι μεν αλλά», ή κουνούσαμε το κεφάλι μας συγκαταβατικά ;

Θα μπορούσα να αναφέρω και άλλα, αλλά σταματώ εδώ. Βλέπετε ο Θεός φέτος μας έκανε το χατίρι και δεν θα μας κουράσει, αφού θα μείνουμε στα σπίτια μας  και δεν θα χρειαστεί να τα ταλαιπωρηθούμε. Φέτος  δεν θα ταλαιπωρηθεί ο  κρατικός μηχανισμός από τις παρελάσεις αφού δεν θα υπάρξει και καμία επιβάρυνση του κρατικού προϋπολογισμού. Τα αφού….αφού…..αφού, δεν έχουν τελειωμό. Άρα γιατί είμαστε στενοχωρημένοι; Άρα γιατί γράφουμε και ξαναγράφουμε και ανακυκλώνουμε τα ίδια και τα ίδια .Έχω κουραστεί να δέχομαι μηνύματα στο κινητό μου τα οποία ανακυκλώνουν τις ίδιες επιτρέψτε μου κάποιες φορές ανούσιες ειδήσεις, σκέψεις και προτάσεις, σπαταλώντας τον χρόνο μας από κάτι καλύτερο που πρέπει να κάνουμε και δεν το έχουμε νομίζω καλλιεργήσει ακόμα όσο έπρεπε.

Οι συμβουλές τις οποίες δεχόμαστε αυτές τις ημέρες μένοντας σπίτι  και αξιοποιώντας κατάλληλα το χρόνο μας είναι να διαβάσουμε, να ακούσουμε μουσική, να διακοσμήσουμε το σπίτι μας,  να έλθουμε πιο κοντά με τους δικούς  μας ανθρώπους. Σε καμία συμβουλή  από αυτές  που διαδίδονται και κυκλοφορούν, δεν μας προέτρεψαν να καλλιεργήσουμε την προσευχή. Σε κανένα μήνυμα από αυτά δεν μας είπαν να έλθουμε δια της προσευχής πιο κοντά στον Θεό και στον αδελφό μας. Λείπει η προσευχή και αυτή χρειαζόμαστε,  αυτή πρέπει να αναπροσαρμόσουμε στην καθημερινότητά μας όχι τώρα που βρισκόμαστε στο σπίτι, αλλά και όταν βγούμε από αυτό, όταν ξεπεράσουμε τον πειρασμό που διερχόμαστε.

Ως το καλύτερο μνημόσυνο για τους ήρωες μας,  για τους αγώνες που έδωσαν για την εξασφάλιση της  εθνικής μας υποστάσεως,  είναι να μαζευτούμε σαν οικογένεια και να προσευχηθούμε στον Θεό να μας βοηθήσει σε αυτή την δύσκολη περίοδο που διανύουμε  και να μας καταστήσει άξιους συνεχιστές της μακραίωνης ένδοξης ιστορίας μας μέσα από τις ανάλογες επιλογές που θα αποτελούν συνέχεια εκείνων. Να προσευχηθούμε σαν οικογένεια και να παρακαλέσουμε τον Θεό, το αίμα και η θυσία των αγωνιστών του 21 να ξεπλύνει τα λάθη και τις ιστορικές μας αμαρτίες που έσπαζαν την συνέχεια της ελευθερίας και των άλλων ιδανικών της φυλής μας. Να προσευχηθούμε στον Θεό σαν οι-

κογένεια,  τα στεφάνια της νίκης και του θριάμβου της επαναστάσεως, να μην μαραθούν μέσα από την αδιαφορία και την απαξίωση της εποχής μας,  που μας καλεί να κάνουμε αλλαγή πορείας και προορισμού με την αιτιολογία την πρόοδο και την ανάπτυξη που στην πραγματικότητα θα είναι καταστροφή και θάνατος.

Τέλος ας προσευχηθούμε στον Θεό σαν οικογένεια, τα τιμημένα όπλα των αγωνιστών μας, που σήμερα κοσμούν τα μουσεία μας και  μας εξασφάλισαν το φως βγάζοντας μας από το σκοτάδι, να μας  βοηθήσουν και σήμερα μετατρέποντας τα  σε όπλα του πνεύματος, βγάζοντας τα παιδιά μας από το σκοτάδι της παραπληροφόρησης και της έλλειψης γνώσεως της ιστορίας και της πίστεώς μας, καθιστώντας τα και πάλι φωστήρες και συνεχιστές του ελληνικού πνεύματος που ξέρει να σέβεται, να τιμά, να αναγνωρίζει και να αξιοποιεί το χθες μέσα σε ένα σήμερα και αύριο που δεν είναι  σκοτεινό,  αλλά έτσι θέλουν να μας το παρουσιάζουν κρατώντας μας δέσμιους της αμάθειας και της αληθινής παιδείας για την οποία μίλησαν οι αρχαίοι μας πρόγονοι και φιλόσοφοι , μίλησαν και δίδαξαν οι διαφωτιστές  του γένους, μίλησαν και θυσιάστηκαν  οι ιεραπόστολοι και εθναπόστολοι όπως ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, μίλησαν και μιλούν οι άνθρωποι του πνεύματος,  που μας καλούν σε εγρήγορση και ενότητα.

Έτσι και κάτω από αυτές τις συνθήκες μπορούμε να εορτάσουμε αληθινά την διπλή εορτή της 25^ης Μαρτίου, κάνοντας το χρέος μας απέναντι στις προκλήσεις των ημερών, διατηρώντας αναμμένο το καντήλι στο σπίτι μας,  αλλά πολύ περισσότερο στην καρδιά μας. Ο φετινός πειρασμός ας αποτελέσει μια ευκαιρία να αναθεωρήσουμε τις λανθασμένες στάσεις των προηγουμένων ετών και πλέον από τα επόμενα χρόνια να μας βρίσκουν όλους μαζί ως ένα σώμα, μια γροθιά, εκεί που μας επιτάσσει το καθήκον μας και μετά έχοντας εκπληρώσει την αποστολή μας έναντι των αθανάτων προγόνων μας να κάνουμε και οτιδήποτε άλλο επιθυμούμε, συμπληρώνοντας και ομορφαίνοντας ακόμα περισσότερο την ημέρα αυτή.

Χρόνια πολλά και καλά. Ευλογημένα, καρποφόρα και δημιουργικά. Παναγιοσκέπαστα με ειρήνη,  αγάπη, ομόνοια και ενότητα προχωρώντας όλοι μαζί ενώνοντας τις καρδιές μας και γεμίζοντας τες  με το αθάνατο κρασί της νίκης του 21.