Κυριακή μετά την Ύψωση. Ο Σταυρός στη ζωή μας.

“Όστις θέλει οπίσω μου ελθείν, απαρνησάσθω εαυτόν, και αράτω τον σταυρόν αυτού, και ακολουθείτω μοι.“

Στην επί του Όρους ομιλία Του ο Κύριος ανοίγει μπροστά στον άνθρωπο τους ορίζοντες της αιώνιας ζωής και του δίνει προσανατολισμούς αιώνιους.  Συγκεκριμένα, δίνει όλες εκείνες τις προϋποθέσεις πάνω στις οποίες μπορεί να στηριχθεί η αυθεντική ζωή που οδηγεί στην αγάπη του Θεού και την αληθινή ευτυχία.

Η δυναμική της ελευθερίας

Πριν διεισδύσουμε στο βάθος των λόγων του Κυρίου όπως αυτοί αυθεντικά αποκαλύπτονται μέσα από την σημερινή ευαγγελική περικοπή, είναι πολύ σημαντικό να προσέξουμε το στοιχείο της ελευθερίας το οποίο καθιστά τη ζωή στην οποία μας προσκαλεί η αγάπη του Κυρίου ανόθευτη, αυθεντική και αληθινή.  Ο Θεάνθρωπος Κύριος δεν αναγκάζει κανένα  να τον ακολουθήσει. Μας αφήνει όλους ελεύθερους να κάνουμε τις επιλογές μας. Είναι χαρακτηριστικό αυτό που τονίζει ο μεγάλος πατέρας της Εκκλησίας μας, ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ο οποίος σημειώνει ότι “ο Θεός μας έκανε αυτεξούσιους και άφησε στην ελεύθερη θέλησή μας να προτιμήσουμε την αρετή ή να προχωρήσουμε στην κακία. Η προτροπή του Κυρίου “όστις θέλει οπίσω μου ελθείν απαρνησάσθω εαυτόν” ενισχύει με τον πιο φανερό τρόπο τα πιο πάνω. Η αγάπη Του μας αφήνει πάντοτε ελεύθερους να επιλέξουμε ο καθένας την πορεία που θα ακολουθήσουμε.  Κοντά Του ή μακριά Του. “Γι αυτό τιμωρούμαστε όταν φταίμε και επαινούμαστε όταν κάνουμε το καλό” σημειώνει και πάλιν ο Ιερός Χρυσόστομος. Η λειτουργία της ελεύθερης βούλησης του ανθρώπου είναι εκείνη που καταξιώνει την πορεία της αυταπάρνησης στην οποία μας καλεί ο Δημιουργός μας για να πλησιάσουμε την αγάπη Του.

Αυταπάρνηση

Την πορεία της αυταπάρνησης υπέδειξε με την ζωή και το παράδειγμά του ο ίδιος ο Κύριος. Υπέμεινε  όλες τις ταπεινώσεις και τους εξευτελισμούς, τους εμπτυσμούς και τα ραπίσματα,  για να φθάσει στην υπέρτατη θυσία, τη Σταυρική. Όλα αυτά τα υπέμεινε όχι γιατί είχε κάτι να κερδίσει ο ίδιος αλλά για να προσφέρει τη σωτηρία στον άνθρωπο. Να τον φέρει και πάλι κοντά στο Θεό, την πηγή της ζωής και να τον απαλλάξει έτσι από τον αιώνιο θάνατο. Την πορεία αυτή της αυταπάρνησης θα χρειαστεί να ακολουθήσει στη ζωή του και ο άνθρωπος για να μπορέσει να ενωθεί με τον Χριστό και να γευθεί τις δωρεές του. Θα χρειαστεί δηλαδή να θυσιάσει το “εγώ” του και τα επικίνδυνα παρακλάδια του. Θα χρειαστεί επίσης  να αρνηθεί τα υλικά και τα γήϊνα στοιχεία που παραμορφώνουν το πνευματικό του κάλλος και λειτουργούν απαγορευτικά στην εν Χριστώ πορεία του.   Ο Χριστός άλλωστε μας το ξεκαθαρίζει σε άλλη περίπτωση όταν μας προειδοποιεί: “Ει εμέ εδίωξαν και υμάς διώξουσι”. Αυτό σημαίνει στην καθημερινή μας ζωή ότι χρειάζεται κι  εμείς να σηκώνουμε κάποιο σταυρό. Τον προσωπικό μας σταυρό. Μόνο έτσι μπορούμε να γινόμαστε μέτοχοι της Θείας Ζωής και να γευόμαστε τους καρπούς της ζωηφόρου Αναστάσεως.

Αγαπητοί αδελφοί, ο καθένας από μας καλείται να σηκώσει θεληματικά και αγόγγυστα το δικό του σταυρό, είτε αυτός είναι πόνος, είτε είναι θλίψη, είτε είναι ασθένεια, είτε οποιαδήποτε άλλη δοκιμασία στη ζωή. Όταν δοκιμάζουμε με υπομονή και με πίστη κάποιο σταυρικό “πόνο” έρχεται κατόπιν η γεύση της αναστάσιμης χαράς η οποία μπορεί να πλημμυρίζει την ύπαρξή μας, και να την αναδεικνύει στην προοπτική της αγιότητας. Είναι τότε που μπορούμε στη ζωή μας να δοκιμάζουμε μέσα από κάθε θλίψη την αναστάσιμη χαρά και ελπίδα. Όποιος λοιπόν θέλει να ακολουθήσει στη ζωή του το Χριστό θα πρέπει να είναι έτοιμος να σηκώσει το δικό του σταυρό. Ο λόγος του Κυρίου “όστις θέλει οπίσω μου ελθείν αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθήτω μοι”, μπορεί να είναι ο πιο σταθερός δείκτης στη ζωή μας.

Χριστάκης Ευσταθίου, Θεολόγος