ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΗ, Μαρκ, 8,34,9-1 Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Το Ευαγγέλιο της Κυριακής μας θέτει μπροστά στη μεγαλύτερη υπόθεση της ζωής μας. Στο θέμα της ελευθερίας. Με τα λόγια του Χριστού, «όστις θέλει οπίσω μου ελθείν», Ο Ιησούς μας προσκαλεί να Τον ακολουθήσουμε, χωρίς βία και εξαναγκασμό και χωρίς καμία δημαγωγία. Θέτει όμως ως προϋπόθεση της συμπορεύσεως μας μαζί Του την ελευθερία μας. Χωρίς την ελευθερία μας η πορεία μας αυτή προς τον Χριστό είναι άκυρη.
Όταν όμως κάνουμε λόγο για ελευθερία πρέπει να την τοποθετούμε πάντοτε μέσα στα πλαίσια της σχέσης του ανθρώπου με τον Τριαδικό Θεό. Διότι η ελευθερία μας ξεκινά από την ελευθερία του Θεού Πατέρα που από ανιδιοτελή αγάπη γεννά τον Υιό και εκπορεύει το Άγιο Πνεύμα. Έτσι δημιούργησε και τον άνθρωπο από αγάπη και ελεύθερα. Μόνο ό,τι γίνεται από τέλεια αγάπη είναι και τέλεια ελεύθερο. Γι’ αυτό ο άνθρωπος μόνο όταν νοιώσει την τέλεια αγάπη του Θεού προς αυτόν και καλλιεργήσει και αυτός την ίδια αγάπη προς τον Θεό νοιώθει ελεύθερα. Όπου συμπίπτει η τέλεια αγάπη Θεού και ανθρώπου εκεί υπάρχει και η τέλεια ελευθερία του ανθρώπου. Έχουμε όλη την ελευθερία που μας χρειάζεται για την πλήρη εξέλιξη της ύπαρξης μας. Αρκεί να δεχόμαστε  και να προσφέρουμε αγάπη.
Βέβαια δεν επιλέγουμε εμείς το φύλο, την κληρονομικότητα, τους γονείς κ.τ.α. παρόμοια που ανήκουν στη βιολογική μας υπόσταση και που θα καταργηθούν στον μέλλοντα αιώνα. Αυτά είναι η γέφυρα για να περάσουμε από τη βιολογική στην πνευματική μας υπόσταση.
Στην αιωνιότητα ανήκουν και θα μείνουν οι προσωπικές μας σχέσεις. Αυτές αποτελούν τη βάση της υπάρξεως μας. Και αυτές θα κρίνουν τη θέση μας  στην αιώνια ζωή. Αυτές μας βοηθούν να ξεπερνάμε την βιολογική μας οντότητα.
Αυτό σημαίνει αληθινή ελευθερία και αυτό φαίνεται από το ότι δύο άνθρωποι, ακόμη και αδέλφια, με τις ίδιες συνθήκες διαλέγουν δύο εντελώς διαφορετικούς δρόμους. Ο ένας διαλέγει το δρόμο της αγιότητας και ο άλλος της εγκληματικότητας, όπως συνέβη με τον Κάιν και τον Άβελ. Ο ένας ξεπέρασε ελεύθερα την αχρειότητα, ενώ ό άλλος πάλι ελεύθερα επέλεξε την εγκληματικότητα.
Ο Θεός δεν μπορούσε να δημιουργήσει ανθρώπους ρομπότ, γιατί το μεγαλείο της αγιότητας στηρίζεται στην ελευθερία. Ο Χριστός προτίμησε να θυσιάσει τη ζωή Του παρά να παραβιάσει και να εκμηδενίσει την ελευθερία του ανθρώπου.
Βέβαια ο Θεός μπορούσε να μας     κάνει αναγκαστικά.  Αγίους. Όμως αγιότητα χωρίς ελευθερία είναι ανύπαρκτη, διότι « σκοπιμότητα και αγιότητα είναι αδιανόητες».
Αποτελεί πραγματικό δυστύχημα γι’ αυτούς που έστω και από καλή διάθεση και πρόθεση θέλουν να επιβάλλουν την αγιότητα με τη βία. Αυτοί δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να καταστρέφουν το έργο του Θεού.
Ένας Άγιος με τη θέληση του αξίζει περισσότερο από εκατομμύρια κατ΄ ανάγκη ή κατά συνθήκη χριστιανούς. Αλλοίμονο όμως και σ’ αυτούς που, εν ονόματι της ελευθερίας, ζουν μέσα στην ασυδοσία γιατί  αυτοκαταστρέφονται. « Η βία και η ασυδοσία είναι το ίδιο εγκληματικές».
Μόνο η αληθινή ελευθερία είναι εκείνη που κάνει τον άνθρωπο κατά χάρη θεάνθρωπο.
Οπότε όποιος διαλέγει  ελεύθερα την πορεία του Χριστού σηκώνει το σταυρό του.  Βρίσκεται συνέχεια σε μια στάση μάχης, η οποία όμως είναι η πιο ταιριαστή στάση για κάθε αληθινό και ελεύθερο άνθρωπο.

π.Γ.Στ.