Ὅπως πρότριτα ὁ π. Φώτιος ὁ γεωπόνος-μεταπτυχιακός θεολόγος χειροτονήθηκε πρεσβύτερος γιά νά γεωπονεῖ τίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων, ἔτσι σήμερα, τῆς Ὑπαπαντῆς, χειροτονήθηκε πρεσβύτερος ὁ πανεπιστημιακός τῆς Πληροφορικῆς καί τῶν Τηλεπικοινωνιῶν π. Δανιήλ γιά νά καθοδηγεῖ τούς ἀνθρώπους στήν πανεπιστήμη τῆς σωτηρίας.
Αὐτό ὑπογράμμισε σέ ἀποστροφές τοῦ λόγου του ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Γουμενίσσης, Ἀξιουπόλεως & Πολυκάστρου κ. Δημήτριος στό Ἐπισκοπεῖο, ἀλλά καί προηγουμένως στήν Ἱερά Μονή Παναγίας Γουμενίσσης κατά τή χειροτονία τοῦ νέου κληρικοῦ, μέ τήν εὐκαιρία τῆς ἑορτῆς τῆς Ὑπαπαντῆς.
Ἦταν ἄλλη μιά πνευματική ἐμψύχωση τοῦ τοπικοῦ ἐκκλησιαστικοῦ πληρώματος, πού συμμετεῖχε μέσα σέ λίγες μέρες στήν προαγωγή δύο ἐγγάμων ἀνθρώπων καί ἐπιστημόνων στούς ἀναβαθμούς τῆς Ἱερωσύνης, στό καιριότερο θεῖο χάρισμα γιά τή συγκρότηση τῆς Ἐκκλησίας.
Ἐπανέλαβε μάλιστα τήν αἴσθηση πού προκάλεσε ἡ πολυδιδακτική προβολή τῆς οἰκογένειας προελεύσεως τῆς πρεσβυτέρας Ἀθηνᾶς τοῦ νέου ἐφημερίου π. Φωτίου, μέ ἄλλα δέκα ἀδέλφια, κήρυγμα ἀφυπνιστικό ἐνάντια στή δημογραφική συρρίκνωση τῆς πατρίδας μας καί κυρίως κήρυγμα λεβεντιᾶς τῶν πολυπολύτεκνων γονεών πού ἀνατρέφουν μέ τόσες θυσίες τά παιδιά τους, ὅλα χαρούμενα καί μέ τόσο αὐθόρμητο χαμόγελο στήν ἀναμνηστική φωτογραφία στό Ἐπισκοπεῖο καί μέ προοπτικές ἐνθαρρυντικές γιά τήν πανεπιστημιακή τους πρόοδο τῶν μεγαλυτέρων ἐξ αὐτῶν καί ἕπεται συνέχεια…
Ξεκινώντας τόν νουθετήριο λόγο του ὁ Σεβασμιώτατος ἀναφέρθηκε σέ ἕνα ἐξίσου διδακτικό περιστατικό βίωσης τῆς ἑορτῆς τῆς Ὑπαπαντῆς. Ὁ Ἁγιαννανίτης μοναχός π. Ἀχίλλιος, Κυκλαδίτικης καταγωγῆς ἀναφερόταν συχνά στήν περίπτωση τοῦ πατέρα του, πού νέος ἀκόμη κατέφθασε στό Λαύριο καί κατευθύνθηκε στά λατομεῖα γιά νά βρεῖ ἐργασία. Ὁ φύλακας τοῦ ἐργασιακοῦ περίγυρου τόν πληροφόρησε γιά τήν μεγάλη ἑορτή τῆς Ὑπαπαντῆς τοῦ Κυρίου καί τοῦ ἐξήγησε ὅτι αὐτή τήν ἡμέρα εἶναι ἀργία. Οἱ ἐργάτες ἐκκλησιάζονται τιμῶντας την καί στήν ἄγνοιά του γιά τό περιεχόμενο τῆς ἑορτῆς, τοῦ ἐξήγησε τό ἱστορικό τῆς ἑορτάσιμης ἐκείνης ἡμέρας. Ὁ νεαρός Κυκλαδίτης δέν βαρυγκόμησε, ἀλλά παρακάλεσε τό Θεό νά τόν ἀξιώσει νά ἔχει κι ἐκεῖνος μιά τέτοια εὐλογία πρίν ἀποθάνει! Πέρασαν τά χρόνια, παντρεύτηκε, ἔκανε παιδιά, ὁ ἕνας του γιός καλογέρεψε στόν Ἁγιονόρος καί σέ ὥριμη ἡλικία ἀναζήτησε νά πάει νά δεῖ τόν πατέρα του. Ἡ μητέρα του δέν ζοῦσε. Στό χῶρο ἐκεῖνο ὑψωνόταν ἕνα ἀρχοντικό. Ἡ ἰδιοκτήτρια, ἡ ἀδελφή του, γυναίκα τοῦ Μανόλη Γλέζου, ἀπόρησε πού τόν εἶδε, δέν τόν ἀναγνώρισε στήν ἀρχή. Τόν ὁδήγησε σέ ἕνα φτωχικό οἴκημα ὅπου διέμενε ὁ πατέρας τους καί τελικά ὁ μοναχός ἐκπλήρωσε μιάν ἐπιθυμία τοῦ πατέρα τους νά τόν πάρει μαζί του στό Ἁγιονόρος. Σέ λίγο καιρό ἔγινε ἀναδέκτης τοῦ πατέρα τους δίνοντάς του εὔλογα τό ὄνομα τοῦ θεοδόχου Συμεών. Μόνον τότε κλαίων ὁ γέροντας Συμεών ἀπεκάλυψε στό γιό του τό αἴτημα πού εἶχε κάνει στόν Θεό ὅταν πρωτοέμαθε ἀπό τόν φύλακα τοῦ ἐργοταξίου γιά τήν Ὑπαπαντή τοῦ Κυρίου. Τό ὄνομα δέν τολμοῦσε νά τό ζητήσει ὁ ἴδιος, κάνοντας ἀπόλυτη ὑπακοή στό γιό του (τόν πνευματικό του πατέρα πλέον). Ἦταν τό ὄνομα τοῦ θεοδόχου ἁγίου καί μεγάλου θεολόγου πού πρωτοαπεκάλυψε τήν ὑψίστη θεολογία τῆς Ἐκκλησίας μας. Εὐχαρίστησε τόν Κύριο πού τόν προσδέχθηκε, ὥς ἄλλοτε προσδέχθηκε ὁ δίκαιος Συμεών τόν τεσσαρακονθήμερο Κύριο.
Ἀναφέροντας εἰσαγωγικά αὐτό τό περιστατικό πού ἐπισημαίνει ἀφενός τήν ἅγια πρόνοια τοῦ Θεοῦ γιά τόν καθένα μας καί ἀφετέρου τήν διασφάλιση τοῦ ἱερατικοῦ ἤθους μέσα κι ἀπό τήν ἀμφίεση, ὁ Σεβ. Ποιμενάρχης μας προχώρησε ἔπειτα σέ ἕνα νουθετήριο λόγο εἰδικά γιά τόν προσαγόμενο πρός χειροτονίαν κληρικό (δημοσιεύεται στή συνέχεια).
Τόν ἱερουργό τῆς πανηγυρικῆς θείας λειτουργίας καί τῆς χειροτονίας Σεβ. Γουμενίσσης πλαισίωναν ὁ Καθηγούμενος τῆς Ἱ.Μονῆς Παναγίας καί Πρωτοσύγκελλος ἀρχιμ. Ἀγαθάγγελος Σφονδυλιᾶς, ὁ Καθηγούμενος τῆς Ἱ.Μονῆς Ἁγίου Ραφαήλ ἀρχιμ. Βησσαρίων Βάσσου, ὁ π. Θεόκλητος Κόκκινος, ὁ π. Βικέντιος Μπάσα πεθερός τοῦ χειροτονηθέντος, ὁ π. Φώτιος Φιλιππόπουλος νεοχειροτονηθείς ἱερέας καί ὁ διάκονος π. Μιχαήλ Πόποβιτς. Χορός νέων καί παίδων ψαλμωδοῦσε ἡδυμόλπως τά τῆς θείας λατρείας. Μικρά παιδιά, μεταξύ τῶν ὁποίων καί τά δύο παιδιά τοῦ χειροτονούμενου, λαμπαδοφοροῦσαν στίς ἱερές Εἰσόδους. Πλῆθος λαοῦ συμμετεῖχε στή διπλή ἑορταστική εὐλογία, ἡ ὁποία ἀπηχεῖται σέ ὅλη τή συνοριακή ἀκριτική Μητρόπολη.
Μετά τό πέρας τῆς θείας λειτουργίας προσφέρθηκαν κεράσματα σέ ὅλο τό ἐκκλησίασμα καί ἐπακολούθησε δεξίωση στό Ἐπισκοπεῖο.
Ὁ νουθετήριος λόγος τοῦ χειροτονοῦντος Ποιμενάρχου μας κ. Δημητρίου καί ἡ προσφώνηση τοῦ νέου ἱερέως π. Δανιήλ δημοσιεύονται στή συνέχεια.
Νουθετήριες ὑποδείξεις τοῦ Σεβασμιωτάτου Γουμενίσσης κ. Δημητρίου
(Κυριακή τῆς Ὑπαπαντῆς, 02.02.2020, Ἱ.Μονή Παναγίας Γουμενίσσης)
π. Δανιήλ, ὁ Χριστός μας καί ἡ Παναγία μας μετά σοῦ καί τῶν οἰκείων σου, ὄχι μόνον τῶν φυσικῶς οἰκογενῶν, ἀλλά τῶν κατά Πνεῦμα οἰκογενῶν, ὅσων θά ὑπηρετεῖς ὡς κληρικός.
Μέχρι σήμερα εἶχες προστάτη τόν Ἅγιο τῆς γενεθλίου ἡμέρας σου, τόν λαμπρό προφήτη Δανιήλ πού τιμᾶται προεορτίως τῶν Χριστουγέννων, μαζί μέ τούς Τρεῖς Παῖδες τούς ἐν Βαβυλῶνι. Εἶναι ὁ Προφήτης πού γιά τήν πιστότητα στό ζῶντα Θεό προτίμησε νά ριφθεῖ στό λάκκο τῶν λεόντων καί ὅμως “λεόντων ποιμήν ὡς προβάτων ἐδείκνυτο”, ἀπόδειξη ὅτι “μεγάλα τά τῆς πίστεως κατορθώματα”.
Ὡς ἕνας ἐλάχιστος μιμητής τοῦ Προφήτου Δανιήλ, στάθηκες ἀκέραιος στήν πίστη καί προτίμησες τήν διακονία τῆς πίστεως ἀντί τῆς κοσμικῆς αἴγλης.
Καί ὁ Χριστός μας, ὁ ἀληθινός Θεός, ὁ Δημιουργός καί Σωτήρας μας, ἡ φυσική Εἰκών τοῦ Πατρός, τό πρότυπο τῆς δημιουργίας μας καί ὁ σκοπός τῆς ὑπάρξεώς μας, σέ προσέλαβε προχθές ὡς Καθηγητή τήν ἡμέρα τῶν Ἁγίων τῆς μορφώσεως, γιά νά σέ καταστήσει Διάκονο, καθώς ἡ κοσμική μόρφωση διακονεῖ, δέν εἶναι οὔτε τό πᾶν οὔτε τό ἅπαν.
Καί σήμερα σέ προσλαμβάνει ὁ Χριστός μας, γιά νά σέ καταστήσει πολύ ἀνώτερο: Ἱερέα τῆς Κ.Δ. καί Προφήτη τῆς Κ.Δ. Λειτουργό τοῦ μυστηρίου τοῦ Πνευματικοῦ (τῆς ἐκκλησιαστικῆς προσλήψεως τοῦ Χριστοῦ) καί Κήρυκα τῆς σωτηρίας (τῆς πίστεως τῆς ἀληθινῆς στό Χριστό).
Διότι αὐτό εἶναι ὁ Πρεσβύτερος τῆς Ἐκκλησίας. Αὐτό πρέπει νά γίνεται καί νά εἶναι ὁ κάθε Πρεσβύτερος τῆς Ἐκκλησίας, γιά νά παραμείνει στήν ἀθάνατη λειτουργική αἰωνιότητα, ὅπως τήν θεολόγησε ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης στήν Προφητική (δηλ. ἀποκαλυπτική) Ἀποκάλυψη.
Ἡ σημερινή ἑορτή εἶναι πολλαπλά ἑορτάσιμη:
(α) λατρεύεται ἐξαιρέτως ὁ ἐνανθρωπήσας Θεός μας πού ἀπό τίς ἀγκάλες τῆς Παναχράντου Μητρός Του προσφέρθηκε στίς ἀγκάλες τοῦ γηραλέου ἱερέως τῆς Π.Δ. καί προφήτου Συμεών τοῦ θεοδόχου καί θεολόγου·
(β) ὑμνολογεῖται ἐξαιρέτως ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος, Ἐκείνη δι᾽ ἧς ἐθεώθημεν, Ἐκείνη διά τῆς ὁποίας ὁ Θεός ἐνανθρώπησε καί ἀνέμειξε ἄμεσα τήν θεανθρώπινη ζωή Του μέ τήν ζωή μας, γιά νά τήν καταστήσει κοινωνία Θεοῦ καί ἀνθρώπων·
(γ) ὑμνολογεῖται ὁ δίκαιος (ὁ κυριολεκτικά δικαιωμένος) ἅγιος Συμεών ὁ θεοδόχος, πού ὑπάντησε καί ἀναδέχθηκε τόν Χριστό μας βρέφος τεσσαρακονθήμερο καί Τόν ὁμολόγησε Λυτρωτή ὅλου τοῦ κόσμου, ὅπως τοῦ εἶχε προφανερωθεῖ, ὅτι δέν θά πέθαινε πρίν νά δεῖ τόν Σωτήρα· καί αὐτός προανήγγειλε στήν Παναγία μας ἔμμεσα τή θεία Σταύρωση τοῦ Υἱοῦ Της, λέγοντας ὅτι τό Βρέφος Ἰησοῦς θά γινόταν αἰτία ἄλλοι νά Τόν πιστέψουν καί ν᾽ ἀναστηθοῦν, καί ἄλλοι Ἰουδαῖοι νά ἀπιστήσουν καί νά καταδικασθοῦν αἰώνια· καί ἐπίσης ὅτι ἡ Παναγία μας θά ζοῦσε ἕναν ἀβάσταχτο πόνο, πού σάν δίκοπο μαχαίρι θά διαπερνοῦσε τήν Μητρική Της καρδιά τήν ὥρα τῆς σωτηρίου Σταυρώσεως.
(δ) ὑμνολογεῖται τέλος ἡ δικαία καί προφῆτις Ἄννα ἡ θυγατέρα τοῦ Φανουήλ, μιά γηραλέα χήρα γυναίκα πού γιά πάρα πολλά χρόνια καθημερινά ζοῦσε ἐκεῖ στό ναό τῆς Π.Δ. προσευχομένη καί νηστεύουσα, ἡ ὁποία προφητικά δοξολογοῦσε τήν ἐκπλήρωση τῆς λατρευτικῆς ζωῆς της, τόν Σωτήρα.
Ὁ Θεάνθρωπος Κύριός μας λατρεύεται ἑορτολογικά καί εὐχαριστιακά, ἡ Ὑπέραγνος Μητέρα τῆς ἐνανθρωπήσεώς Του δοξολογεῖται, δύο νέες κορυφαῖες προφητικές μορφές (ἕνας ἄνδρας καί μιά γυναίκα) τῆς Κ.Δ. ἐξαγγέλλουν τόν Σωτήρα καί τήν σωτηριώδη Σταύρωσή Του ὑπέρ πάντων.
Ποιός εἶναι στό ἐπίκεντρο τῆς σημερινῆς ἑορτῆς;
Ὁ Χριστός, τό Βρέφος Ἰησοῦς, ἡ συγκατάβαση τῆς ἐνανθρωπήσεως πού θά ὁλοκληρωθεῖ μέ τήν ἄκρα ταπείνωση τῆς σταυρώσεως: ὑπέρ τῆς τοῦ κόσμου σωτηρίας, πού ὅσοι Τόν ἀποδέχονται θά τήν χαίρονται, καί ὅσοι δέν Τόν πιστέψουν θά τήν ἀπωλέσουν αὐτήν τή μοναδική σωτηρία.
Ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ ἐθελούσια ἐνανθρώπησε.
Ὁ ἐνανθρωπήσας Θεός ἐθελούσια ὑπήκουσε μέχρι θανάτου σταυροῦ.
Ἀλλά καί ἡ Μητέρα τῆς ἐνανθρωπήσεώς Του ἐθελούσια ὑπήκουσε, μέχρι καί στόν ἔσχατο πόνο τῆς Μητρικῆς πάναγνης ὀδύνης παρά τόν Σταυρό τοῦ Υἱοῦ Της.
Ἡ σωτηρία δέν προσφέρεται καταναγκαστικά.
Ὅσοι θέλουν, πιστεύουν καί σώζονται. Ὅσοι δέν θέλουν τόν Θεό, χάνουν τόν Θεό.
Ὁ θεοδόχος Συμεών καί ἡ προφήτισσα Ἄννα θυγάτηρ Φανουήλ αὐτό προφητεύουν. Οἱ δύο μεγάλες αὐτές προφητικές μορφές στό ὅριο μεταξύ Π.Δ. καί Κ.Δ. δέν πέρασαν ἀπό ζωή ἀνέσεων, ἀλλά μιά ζωή προφητικῆς-ἀσκητικῆς-θεαρέστου προετοιμασίας, γιά νά ὑποδεχθοῦν, νά ζήσουν, νά γνωρίσουν, νά κηρύξουν, νά ὁμολογήσουν, νά θεολογήσουν, νά μείνουν γιά πάντα ἑνωμένοι μέ τόν Σωτήρα. Καί ὅλα αὐτά χάρη στό Ἅγιο Πνεῦμα μέ τό Ὁποῖο συντελέστηκε ἡ σάρκωση τοῦ Σωτήρα (ἡ πρόσληψη τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως), χάρη στό Ἅγιο Πνεῦμα πού ἦταν ἄξιοι οἱ δύο αὐτοί γέροι ἄνθρωποι νά τούς ὁμιλεῖ, χάρη στό Ἅγιο Πνεῦμα πού τούς ὁδήγησε σάν σήμερα στό ναό τῆς Π.Δ. καί ὑποδέχθηκαν τό Θεό τῆς Π.Δ. καί τῆς Κ.Δ. καί τῆς αἰωνιότητος, τό Χριστό.
ΣΗΜΕΡΑ, λοιπόν, τῆς Ὑπαπαντῆς (τῆς Ὑποδοχῆς τοῦ σαρανταήμερου Βρέφους πού εἶναι ὁ ἐνανθρωπισμένος Θεός), λατρεύουμε τό Θεό μας, τιμοῦμε τήν Ἄχραντη Μητέρα τῆς ἐνανθρωπήσεώς Του καί εὐχαριστοῦμε ἐπιπλέον τά δύο ἅγια πρότυπα τῆς ὑποδοχῆς Του, τόν Συμεών τόν θεοδόχο καί ἐμπειρικό μέγα θεολόγο καί τήν χήρα γερόντισσα Ἄννα τήν προφήτιδα καί ἐμπειρική θεολόγο. Ἀπό δίπλα στέκεται καί ὁ δίκαιος Ἰωσήφ, ἡ ἐξίσου μεγάλη αὐτή μορφή πού ὑπηρέτησε τό Θεό καί τή Μητέρα Του, τόσο ὅσο χρειαζόταν σέ διάρκεια χρόνου, καί μέ τέτοια καθαρότητα καί ὑπακοή πού μόνον ἅγιοι θά μποροῦσαν νά ἐπιδείξουν. Κι αὐτός, ὁ δίκαιος Ἰωσήφ, εἶναι ὑπόδειγμα ἐθελούσιας ὑπακοῆς σ᾽ αὐτό γιά τό ὁποῖο τόν ἤθελε ὁ Θεός, χάριν τῆς σωτηρίας ὅλων.
ΣΗΜΕΡΑ, κατά τήν ἅγια Πρόνοια τοῦ Χριστοῦ μας, θά κατέλθει τό Ἅγιο Πνεῦμα διά χειροτονίας. Καί ὁ π. Δανιήλ ὁ διάκονος ἀξιοῦται νά γίνει ἱερεύς τῆς Κ.Δ., λειτουργός τῶν μυστηρίων τῶν ἉγιοΠνευματικῶν, ποιμένας τῆς ποίμνης τοῦ Χριστοῦ ὑπό τόν Ἐπίσκοπο, θεολόγος τῆς ἐμπειρικῆς θεολογίας τῆς Ἐκκλησίας, προφήτης τῶν θείων προσταγμάτων, πατέρας τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ, ὑπόδειγμα ἐλεύθερης καί τέλειας ὑπακοῆς στό Χριστό διά τῆς Ἐκκλησίας, ὑπόδειγμα λατρείας τοῦ Θεοῦ, ὑπόδειγμα ταπεινώσεως, ὑπόδειγμα λατρευτικῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ.
Μέχρι σήμερα εἶχε σέ δεύτερη μοίρα τόν ἑαυτό του σέ σύγκριση μέ τήν διακόνισσα Ἀνδρέα-Ἐμμανουέλα καί τά δύο εὐλογημένα παιδάκια τους τόν Γαβριήλ καί τόν Ραφαήλ.
Ἀπό σήμερα τοποθετεῖ σέ δεύτερη μοίρα καί τόν ἑαυτό του καί τήν ἀγαπημένη φυσική οἰκογένειά του, γιά νά βάλει σέ πρώτη μοίρα τήν ἱερατική ποιμαντική οἰκογένεια πού θά τοῦ δώσει ὁ Χριστός, καί ὅλους μαζί νά τούς προσάγει ποιμαντικά καί λειτουργικά στό Χριστό, πού εἶναι τό Α καί τό Ω!
Βλέποντας σάν ὑποδείγματα ὁ π. Δανιήλ τόν ἅγιο Συμεών τόν θεοδόχο καί μέγα θεολόγο καί τόν δίκαιο καί ἅγιο Ἰωσήφ…
Δείχνοντας σάν ὑποδείγματα στήν πρεσβυτέρα του καί στά παιδιά τους τήν ἅγια Ἄννα Φανουήλ τήν προφήτιδα καί τούς δύο προηγούμενους Ἁγίους, ἀλλά καί τά παιδιά τοῦ Ἰωσήφ πού ὑπηρετοῦσαν τόν Σωτήρα καί τήν Μητέρα Του…
Τί θέλω νά πῶ μέ αὐτά στόν π. Δανιήλ καί στήν εὐλογημένη οἰκογένειά του καί σέ ὅλους τούς συλλειτουργούς μου ἱερεῖς καί ἱερομονάχους καί σέ ὅλους τούς χριστιανούς;
Ὅτι ὁ Θεός δέν μᾶς χαριτώνει μέ τήν ἐπιλογή Του καί μέ τά χαρίσματα τῆς Ἐκκλησίας, γιά νά μᾶς ἀφήσει σέ μιά ἐξωτερική καί ἐπιφανειακή τιμή. Δέν μᾶς θέλει σάν τυπικούς θρησκευτικούς λειτουργούς μέ κάποια κοσμική αἴγλη. Ὄχι. Ὁ Θεός εἶναι ἀληθινός καί δέν μᾶς θέλει ψευτισμένους. Μᾶς θέλει ὡσάν τόν Συμεών καί τήν Ἄννα καί τόν Ἰωσήφ, ἀνθρώπινους καί ὅμως θεϊκούς, στά φυσικά μας ὅρια καί ὅμως μετόχους τῶν ὑπερφυσικῶν δωρεῶν τοῦ Θεοῦ. Πρός χάριν τοῦ λαοῦ Του. Ὥστε μέσα ἀπό μᾶς ὁ κάθε χριστιανός νά βλέπει καί νά νιώθει καί νά συγκλονίζεται ἀπό τήν ζωντανή παρουσία τοῦ Θεοῦ.
Αὐτό προϋποθέτει γιά μᾶς ἀπόφαση καί ἄσκηση ἀγάπης τοῦ Θεοῦ. Προϋποθέτει ἀπόφαση καί καθημερινή ἄσκηση ὁλοτελοῦς ἀφοσίωσης στό Θεό. Ἀπόφαση καί ἄσκηση θυσιαστικῆς ζωῆς καί καθημερινῆς ἁγίας ἀναφορᾶς πρός τόν Θεό.
Αὐτό σοῦ εὔχομαι π. Δανιήλ νά τό ἐκπληρώνεις, νά τό ζεῖς, νά τό διακονεῖς, νά τό προσφέρεις στό Θεό καί Σωτήρα μας. Μέ τήν προστασία τῆς Παναγίας μας. Μέ τίς εὐχές τῶν ἁγίων Ἰωσήφ, Συμεών τοῦ θεοδόχου καί θεολόγου καί Ἄννης τῆς προφήτιδος.
Πάντα ἄξιος τοῦ μεγάλου καί Θύτου καί Θύματος.
***
Προσφωνητήρια προσλαλιά τοῦ νέου Πρεσβυτέρου π. Δανιήλ
Σεβασμιώτατε Γέροντα,
Η ώρα αυτή είναι η πιο σπουδαία στη ζωή μου και στη ζωή της οικογενείας μου. Δεν προλαβαίνω τις άγιες χαρές που δίνει ο Θεός σε μας με τη δική Σας καλοσύνη και αγάπη. Σήμερα γίνομαι ιερέας του Θεού του υψίστου. Αυτό που έζησα στα μικρά παιδιά μας, το βάπτισμα, από σήμερα μπορώ να το υπηρετώ εγώ για άλλα παιδάκια και άλλους ανθρώπους, να τους οδηγώ στην Αγία Εκκλησία. Αυτό που έζησα με την αγαπημένη γυναίκα μου στο γάμο μας μέσα στην Εκκλησία μπορώ να το υπηρετήσω σαν ιερέας σε άλλους ανθρώπους. Αυτό που ζούσα τόσα χρόνια στις θείες λειτουργίες σαν χριστιανός μπορώ από σήμερα να το επιτελώ σαν ιερέας. Να παρακαλώ το Θεό μας για τους αδελφούς χριστιανούς με τη δύναμη του χαρίσματος. Δεν είναι εύκολο έργο, το έχω σκεφτεί πολύ βαθιά, είναι το πιο δύσκολο έργο στον κόσμο. Η ένωση του κόσμου με το Χριστό στην Εκκλησία. Γι αυτό προσεύχεται και λειτουργεί ο ιερέας. Γίνεται το όργανο του Χριστού στη θεία λειτουργία της σωτηρίας. Κοντά Σας είδα και έζησα το θαύμα της θείας λειτουργίας. Πίστεψα και συγκλονίστηκα πόσο θαυμαστός είναι ο αληθινός Θεός, πόσο φόβο Θεού και πίστη πρέπει να έχουμε οι χριστιανοί στη θεία λειτουργία.
Καταλαβαίνω, μόνος δεν είμαι δυνατός για αυτό το μοναδικό άγιο έργο. Διαβάζω τις προσευχές στο Ιερατικό και διαβάζω σ αυτό το βιβλίο πάντοτε “ουκ ειμι ικανός”, είμαι ανάξιος, είμαι αμαρτωλός. Αν οι καλοί και άγιοι πρεσβύτεροι που ζούσαν κάποτε, έλεγαν στο Θεό ότι ήταν οι αδύναμοι και ανάξιοι, τι θα πω εγώ; Στο Πανεπιστήμιο έδωσα πολλές εξετάσεις για τα πτυχία και δίνω νέες δοκιμές σαν διδάσκαλος Πολυτεχνείου. Εδώ δεν είναι το ίδιο.
Ο πρεσβύτερος στέκεται ενώπιον του Θεού, ενώπιον του λαού. Κάθε λειτουργία είναι μια εξέταση ενώπιον του Θεού, ενώπιον του λαού. Κάθε πράξη του πρεσβυτέρου εξετάζεται απο το Θεό και από το λαό. Αν φθάνει στο Θεό. Αν φθάνει στο λαό. Έτσι καταλαβαίνω γιατί ο πρεσβύτερος όρθιος στέκεται ώρες πολλές. Βρίσκεται σε εξέταση. Τρέχει εκεί όπου χρειάζεται βοήθεια ο κόσμος και δίνει εξετάσεις αν είναι πρεσβύτερος του Θεού, πρεσβύτερος του λαού. Είναι πιο δύσκολες εξετάσεις από το Πανεπιστήμιο. Στην Αγία Τράπεζα βρίσκεται ο Θεός. Στην Εκκλησία βρίσκεται ο Θεός. Στον κόσμο ανάμεσα βρίσκεται ο Θεός. Περιμένει να μιλήσει ο ιερέας και να παρακαλέσει ο ιερέας, ο ιερέας να ανοίξει τις καρδιές του κόσμου στο Θεό.
Στο Πανεπιστήμιο έρχονται όλοι και σκέφτονται που πρέπει να μάθουν και να δώσουν εξετάσεις. Στον κόσμο ζούμε και δεν καταλαβαίνουμε που δίνουμε εξετάσεις να μάθουμε το Θεό και να ζούμε με το Θεό, τον Κύριο Ιησού Χριστό. Αυτό πρέπει να διδάσκω κάθε μέρα και εγώ τον κόσμο. Αυτό το πολύ δύσκολο μάθημα που είναι ωραίο μάθημα και θέλει κόπο μεγάλο.
Σας παρακαλώ Γέροντά μου, να προσεύχεστε να αρχίσω σήμερα το έργο και να προχωρήσω όπως θέλει ο Θεός, όπως χρειάζεται ο κόσμος για να φθάσει το Χριστό. Παρακαλώ όλους τους πρεσβυτέρους που είναι σήμερα στη λειτουργία του Θεού να παρακαλέσουν το Θεό για μένα. Παρακαλώ την οικογενειά μου, όλους τους χριστιανούς να προσεύχονται για μένα να πάρω και να υπηρετήσω το χάρισμα αυτό της Ιεροσύνης.
Ζητώ το έλεος του Χριστού της Παναγίας και των Αγίων για να προχωρήσω σαν πρεσβύτερος όπως θέλει ο Χριστός.
Ιδού ο δούλος Κυρίου.