Κυριακή του Θωμά

Κυριακή 27η Απριλίου 2014

Την πρώτη και δεύτερη εμφάνιση στους Μαθητάς Του, Του Αναστημένοι Κυρίου μας, μας εξιστορεί σήμερα στο Ιερό Ευαγγέλιο ο Ευαγγελιστής Ιωάννης.

Και οι δύο αυτές εμφανίσεις συνέβηκαν στο υπερώο των Ιεροσολύμων, εκεί που έγινε και ο Μυστικός Δείπνος.

Η πρώτη εμφάνιση έγινε το δειλινό της ημέρας της Αναστάσεως. Ο Κύριος εμφανίζεται με τρόπο θαυμαστό. Ενώ οι πόρτες ήταν κλειστές, ήλθε, στάθηκε στο μέσον του χώρου και είπε: «Ειρήνη ὑμῖν.» Έπειτα, για να πεισθούν οι Μαθητές ότι πραγματικά Αυτός είναι ο Διδάσκαλος τους, τους έδειξε τα πανάγια χέρια Του και την πλευρά Του, που έφεραν εμφανή τα σημεία της Σταυρικής Του θυσίας. Όπως ήταν επόμενο, χάρηκαν οι Μαθητές, με την απρόοπτη αυτή συνάντηση. Ο Ιησούς τους είπε και πάλι: «Ας είναι ειρήνη σε σάς! Καθώς με απέστειλε ο Επουράνιος Πατέρας μου για το έργο της σωτηρίας, έτσι και εγώ σάς στέλνω, ως συνεχιστές του έργου μου! Μετά τους ενεφύσησε τα πρόσωπα και έτσι, τους μετέδωσε το Άγιο Πνεύμα και την πνευματική εξουσία, να γίνουν φορείς της Χάριτος του Θεού και δι΄ αυτών να συγχωρούνται από τον Θεό οι αμαρτίες των πιστών.

Στην συνάντηση αυτή απουσίαζε ο Θωμάς. Όπως ήταν φυσικό, οι Μαθηταί είπαν στον Θωμά τα σχετικά με την εμφάνιση αυτή. Και ο Θωμάς από έκπληξη, από θαυμασμό, από αγάπη πολλή για τον Χριστό, αλλά και από ανθρώπινη θα λέγαμε αδυναμία, ήθελε ο ίδιος να δει τον Κύριο, να Τον ψηλαφίσει, για να βεβαιωθεί απόλυτα για την πραγματικότητα του γεγονότος. Και ο Παντογνώστης Θεός μας, ο οποίος γνωρίζει τα πάντα, προς Χάρη του Μαθητού του Θωμά, καταδέχθηκε ύστερα απο οκτώ πάλι ημέρες, να εμφανισθεί ξανά, στον ίδιο τόπο, με τον ίδιο θαυμαστό τρόπο και με τον ίδιο χαιρετισμό.

Τώρα, στην δεύτερη αυτή εμφάνιση Του Σωτήρα μας Χριστού, είναι και ο Θωμάς. Κατάπληκτος αντικρύζει Τον Θείο του Διδάσκαλο, ο Οποίος τον προτρέπει να τον ψηλαφίσει, για να πεισθεί. Παρά ταύτα, ο Θωμάς δεν ετόλμησε να το κάνει αυτό. Αλλά με πολλή δυνατή πίστη προσκυνά τον Κύριο και ομολογει: «Πιστεύω, ότι εσύ είσαι ο Κύριος μου και ο Θεός μου!»

Και στο τέλος, ο Θεάνθρωπος διεκήρυξε κάτι το πάρα πολύ σπουδαίο: «Μακάριοι οἱ μή ἰδόντες και πιστεύσαντες» Δηλαδή: «Ευτυχείς είναι όσοι παρά το ότι δεν είδαν, εν τούτοις επίστευσαν.»

Στο γεγονός αυτό που σήμερα ακούσαμε στο Ιερό Ευαγγέλιο, θαυμάζομε την Παντοδυναμία του Θεού, ο Οποίος ως Παντοδύναμος και «πανταχού Παρών», έχει την δυνατότητα να ξεπερνά τους φυσικούς όρους και να εισέρχεται και όταν οι πόρτες είναι κλειστές.

Αλλά θαυμάζουμε όμως και την άπειρη φιλανθρωπία Του. Η φιλανθρωπία Του τον οδήγησε στον Σταυρό, στον τάφο, στην Ανάσταση. Και η φιλανθρωπία Του τώρα τον κάνει να πραγματοποιήσει και την δεύτερη αυτή εμφάνισή Του, για τον Μαθητή Του Θωμά. Ο Ιερός Χρυσόστομος αναφερόμενος στην φιλανθρωπία Του αυτή γράφει: «Καί χάρη μιας ψυχής παρουσιάζει τον Εαυτό Του με τα σημάδια των πληγών και έρχεται να σώσει τον ένα, τον Θωμά…»

Αυτή την φιλανθρωπία Του εξυμνεί και ψάλλει και ο ιερός υμνογράφος στην υμνολογία της σημερινής Κυριακής και γράφει: «φιλάνθρωπε, μέγα και ανείκαστον το πλήθος των οικτιρμών Σου. Ότι εμακροθύμησας υπο Ιουδαίων ραπιζόμενος, υπό Αποστόλου ψηλαφώμενος και υπό αθετούντων Σε πολυπραγμονούμενος.» Δηλαδή: «Φιλάνθρωπε, μέγα είναι και απερίγραπτο το πλήθος των εκδηλώσεων της αγάπης Σου, αφού καταδέχθηκες να ραπισθείς από τους Ιουδαίους, να ψηλαφηθείς από τον Θωμά και να γίνεις αντικείμενο έρευνας από όλους που δεν Σε δέχθηκαν!»

Ο Άγιος Απόστολος Θωμάς δεν ήταν άπιστος, όπως πολλοί με ασέβεια τον ονομάζουν. Και αυτοί αμαρτάνουν. Η φαινόμενη ως απιστία του, είναι «καλή». Αυτό τονίζει και ο υμνογράφος, όταν ψάλει: » Ω καλή ἀπιστία τοῦ Θωμά!». Αν ήταν κακοπροαίρετη η απιστία του, θα ήταν απλά απιστία, με ό,τι αρνητικό συνεπάγεται η απιστία. Δεν θα ήταν καλή απιστία. Επομένως, απιστία δεν υπήρχε στον ένδοξο αυτόν Απόστολο.

Ο Μέγας Αθανάσιος γράφει: «Ο Θωμάς ποθώντας να δει Τον Ιησού, δεν δέχθηκε την προφορική είδηση.»

Ο Θωμάς δεν απιστεί, αλλά αμφιβάλλει ανθρώπινα. Εξ΄ άλλου, ο Κύριος μας του είπε: «Μή γίνου ἄπιστος, ἀλλά πιστός». Δηλαδή: «Μή γίνεις στο μέλλον άπιστος, αλλά να είσαι πάντοτε πιστός.» Δηλαδή, προλαβαίνει την ενδεχόμενη απιστία, την μελλοντική απιστία του Μαθητή Του. Δεν την ελέγχει. Εάν ο Θωμάς ήταν άπιστος, τότε ο Κύριος μας θα του έλεγε: «Μήν είσαι άπιστος». Άλλο πράγμα σημαίνει το «είμαι» και άλλο πράγμα σημαίνει το «γίνομαι».

Αλλά και οι θείοι λόγοι «μακάριοι οἱ μή ἰδόντες καιί πιστεύσαντες» είναι το πιο εύγλωττο και ισχυρό κήρυγμα της ευαγγελικής αυτής περικοπής.

Όλοι μας έχουμε ανάγκη απο την χριαστιανική πίστη. Η πίστη με τα έργα και με την Θεία Χάρη μας σώζει. Η πίστη μάς οδηγεί στην ένωσή μας με τον Τριαδικό Θεό.

Ο Νικηφόρος Θεοτόκης παρατηρεί: «Αδελφοί, εμείς ούτε σαν τους Αποστόλους είδαμε τον Κύριο, ούτε σαν τον Θωμά, εζητήσαμε να δούμε τα σημάδια των πληγών Του. Μόνο που ακούσαμε την Ευαγγελική Του διδασκαλία και πιστέψαμε πως Αυτός είναι ο Υιός του Θεού και ο Λυτρωτής του κόσμου. Ο Κύριος μακαρίζει τους μη ιδόντας και πιστεύσαντας. Αλλά για να γίνουμε και εμείς άξιοι αυτού του μακαρισμού, πρέπει η πίστη μας να είναι πίστη δι΄ αγάπης ενεργουμένης και διά καλών έργων τελειουμένη!»

Και μαζί με τον Άγιο Θωμά να επαναλαμβάνουμε εσώψυχα: «Ο ΚΥΡΙΟΣ ΜΟΥ ΚΑΙ Ο ΘΕΟΣ ΜΟΥ ΔΟΞΑ ΣΟΙ!», Αμήν!

π. Α. Μ.