Ομιλία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Βεροίας στον Εσπερινό των Αγίων Αναργύρων
«Ἀτελεύτητος ὑπάρχει τῶν Ἁγίων ἡ χάρις, ἥν παρά Χριστοῦ ἐκομίσαντο».
Μέ μία διπλῆ διαβεβαίωση ἀρχίζει τό δοξαστικό τοῦ Ἑσπερινοῦ τῆς ἑορτῆς τῶν ἁγίων Ἀναργύρων Κοσμᾶ καί Δαμιανοῦ, τό ὁποῖο ἀκούσαμε πρίν ἀπό λίγο.
Ἡ πρώτη εἶναι ὅτι ἡ χάρη τῶν ἁγίων πού τιμοῦμε σήμερα, ἀλλά καί ὅλων τῶν ἁγίων τῆς ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας εἶναι ἀτελεύτητη, εἶναι ἀτέρμονη, εἶναι ἀνεξάντλητη. Δέν ὑφίσταται μόνο γιά μερικά χρόνια, δέν ἰσχύει μόνο γιά ἕνα συγκεκριμένο ἀριθμό θεραπειῶν καί θαυμάτων, ἀλλά εἶναι διαρκής καί δέν τελειώνει ποτέ.
Καί γιατί δέν τελειώνει ποτέ;
Τήν ἀπάντηση στό ἐρώτημα αὐτό μᾶς τή δίδει ἡ δεύτερη διαβεβαίωση τοῦἱεροῦ ὑμνογράφου, πού μᾶς λέγει ὅτι ἡ χάρη τῶν ἁγίων εἶναι ἡ χάρη τήν ὁποίαἔλαβαν ἀπό τόν Χριστό. Ἐφόσον, λοιπόν, ἡ δύναμη καί ἡ χάρη τοῦ Χριστοῦ εἶναιἀστείρευτη καί ἀτελεύτητη, γιατί ὁ Χριστός εἶναι ὁ Θεός, εἶναι ἀστείρευτη καίἀτελεύτητη καί ἡ χάρη πού ἔλαβαν οἱ Ἅγιοι.
Αὐτό ἀκριβῶς εἶναι καί τό πλεονέκτημα πού ἔχουμε ἐμεῖς, οἱ ὁποῖοι ζοῦμε στήν μετά Χριστόν ἐποχή, σέ ἀντίθεση μέ τούς ἀνθρώπους τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ὅπως μᾶς τό ὑπενθυμίζει καί ἕνα ἄλλο τροπάριο τοῦ Ἑσπερινοῦ τῶνἁγίων Ἀναργύρων. «Ἡ πηγή τῶν ἰαμάτων ἕνα καί μόνον ἐθεράπευε τοῦ ἔτους», λέγει· καί ἀπό ἐκείνους πού ἀνέμεναν τόν ἄγγελο γιά νά ταράξει τό ὕδωρ στήν Προβατική κολυμβήθρα τῶν Ἱεροσολύμων, μόνο ὁ πρῶτος θεραπευόταν.
Ἐμεῖς ὅμως δέν ὑποκείμεθα σέ τέτοιους περιορισμούς, γιατί ἡ Ἐκκλησία μας καί πολλούς θαυματουργούς ἁγίους ἔχει, μεταξύ τῶν ὁποίων ἐξέχουσα θέση κατέχουν οἱ τιμώμενοι ἰδιαιτέρως ἀπό τήν ἐνορία σας ἅγιοι Ἀνάργυροι Κοσμᾶς καί Δαμιανός, καί τῶν ὁποίων ἡ χάρη τοῦ Χριστοῦ διά τῆς ὁποίας θαυματουργοῦν, δέν τελειώνει ποτέ.
Καί δέν τελειώνει ποτέ, διότι τήν χάρη αὐτή τήν προσέφερε ὁ Χριστός ἀφενός γιά νά ἁπαλύνει τούς πόνους καί τίς θλίψεις πού μᾶς καταβάλλουν, νά θεραπεύσει τίς ἀσθένειες καί τίς νόσους πού μᾶς πολεμοῦν καί μᾶς κατατρύχουν, καί ἀφετέρου γιά νά μᾶς δείξει τήν ἀλήθεια τῶν λόγων καί τῆςὑποσχέσεώς του: «Ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ τά ἔργα ἅ ἐγώ ποιῶ κἀκεῖνος ποιήσει καί μείζονα τούτων ποιήσει».
Καί οἱ ἅγιοι Ἀνάργυροι εἶχαν πίστη, καί γι᾽ αὐτό ἔλαβαν τή χάρη τοῦ Χριστοῦ, προκειμένου μέσα ἀπό τό δικό τους παράδειγμα πίστεως ἀλλά καί χάριτος καί δυνάμεως τοῦ Χριστοῦ νά διδασκόμεθα καί νά θεραπευόμεθα καί ἐμεῖς, προστρέχοντας πάντοτε στή χάρη τους.
Ζοῦμε, βεβαίως, σέ ἕναν κόσμο ὁ ὁποῖος ἀμφισβητεῖ τά πάντα. Ἀμφισβητεῖτήν ἁγιότητα. Ἀμφισβητεῖ τά θαύματα καί τή χάρη τοῦ Χριστοῦ, καί μερικές φορές τά εἰρωνεύεται καί τά συκοφαντεῖ.
Ἀλλά αὐτό δέν θά πρέπει νά μᾶς ἀποθαρρύνει, δέν θά πρέπει νά μᾶς κάνει καί ἐμᾶς δύσπιστους ἤ καί ἄπιστους. Δέν θά πρέπει νά μᾶς κάνει νάἀμφισβητοῦμε τή χάρη τῶν ἁγίων, ἀλλά ἀντίθετα θά μᾶς πρέπει νά μᾶς προτρέπει νά προστρέχουμε σέ αὐτήν μέ πίστη καί νά ζητοῦμε ὅ,τι ἔχουμε ἀνάγκη· νά ζητοῦμε τή θεραπεία ὄχι μόνο τῶν σωματικῶν μας ἀσθενειῶν ἀλλά καί τῶν ψυχικῶν μας νόσων. Διότι ἡ χάρη τοῦ Κυρίου θεραπεύει τά πάντα διά τῶνἁγίων Ἀναργύρων καί μᾶς καθιστᾶ ἀπολύτως ὑγιεῖς ἀπό ὅποια ἀσθένεια μᾶς κατατρύχει, ἀλλά καί ἀπό τά πάθη καί τίς ἀδυναμίες μας, προκειμένου νά ζήσουμε καί ἐμεῖς μία ζωή περισσότερο ἀφιερωμένη στόν Χριστό, περισσότεροἀφοσιωμένη στήν ἀγάπη του καί μέ περισσότερο ζῆλο νά ἀγωνιζόμεθα καί ἐμεῖς, ὅπως ἀγωνιζόταν οἱ ἑορταζόμενοι ἅγιοι, γιά νά ζήσουμε σύμφωνα μέ τό θέλημα καί τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ.
Γι᾽ αὐτό καί ἐμεῖς ἄς ἐκμεταλλευθοῦμε τήν εὐκαιρία τῆς ἀστείρευτης πηγῆς τῆς χάριτος πού προσέφερε ὁ Χριστός στούς ἐκλεκτούς δούλους του, τούς ἁγίους Κοσμᾶ καί Δαμιανό, καί ἄς σπεύσουμε νά ἀντλήσουμε χάρη ἀπό τή χάρη τους καί ἴαση ἀπό αὐτήν πού παρέχουν δωρεάν ὡς Ἀνάργυροι.
Ἄς σπεύσουμε μέ ταπείνωση καί συναίσθηση τῆς ἀδυναμίας μας, ἀλλά καί μέ τή βεβαιότητα καί τήν πίστη ὅτι ἡ χάρη τοῦ Χριστοῦ, διά τῆς ὁποίας ἐνεργοῦν οἱἅγιοι Ἀνάργυροι, θά θεραπεύσει καί ἐμᾶς ἀπό κάθε ἀσθένεια καί ἀπό κάθεἀδυναμία, φανερή καί ἀφανῆ, καί ἄς τούς ζητήσουμε νά μᾶς θεραπεύουν, γιά νά δοξάζουμε καί ἐμεῖς τόν «ἐν τοῖς ἁγίοις αὐτοῦ ἐνδοξαζόμενον» Θεό, ἀλλά καί γιά νά ἀγωνιζόμεθα νά ἀκολουθοῦμε τό παράδειγμα τους.