Καλαβρύρων: Ἐπιστρέφω στόν τόπο πού γεννήθηκα, νά μείνω πλέον κοντά σας γιά πάντα, πατέρας, Ἐπίσκοπος, ἀδελφός

ΕΝΘΡΟΝΙΣΤΗΡΙΟΣ ΛΟΓΟΣ Μητροπολίτου Καλαβρύτων και Αιγιαλείας, κ. Ιερωνύμου.

Ἐν Αἰγίῳ τῇ 23ῃ Νοεμβρίου 2019

«Ἐγώ δέ ἥδιστα δαπανήσω καί ἐκδαπανηθήσομαι ὑπέρ τῶν ψυχῶν ὑμῶν» (Β΄Κορ. ιβ΄15)

– Μακαριώτατε Ἀρχιεπίσκοπε Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερώνυμε, σεπτέ Προκαθήμενε τοῦ  ἱεροῦ Συνθρόνου τῆς καθ’ Ἑλλάδα ἁγιωτάτης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας,

Σεβασμιώτατε Μητροπολίτα  ἀπό  Καλαβρύτων καί  Αἰγιαλείας κ. Ἀμβρόσιε,

Σεβασμιοπόθητε τῶν σεπτῶν  Ἱεραρχῶν χορεία,

Τίμιον πρεσβυτέριον, Χριστοῦ διακονία, ὁσιώτατοι μοναχοί καί μοναχές,

Ἀξιότιμοι ἐκπρόσωποι τῶν πολιτικῶν, αὐτοδιοικητικῶν, στρατιωτικῶν καί λοιπῶν ἀρχῶν καί ἐξουσιῶν,

Τέκνα καί ἀδελφοί ἐν Κυρίῳ ἐπιπόθητοι,

Αὐτούς τούς θεσπεσίους λόγους , τούς ὁποίους ὁ μέγας Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν καί θεμελιωτής τῆς ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος Παῦλος, ἀπηύθυνε πρός τούς χριστιανούς τῆς γειτονικῆς περιακούστου πόλεως τῆς Κορίνθου, μέ ἱερό δέος καί βαθεία συγκίνηση ἐπιθυμῶ καί ἐγώ, ὁ μέ τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ καί τίς πνευματοκίνητες ψήφους τῶν σεπτῶν Ἱεραρχῶν τῆς  Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἀναδειχθείς  γνήσιος, κανονικός καί νόμιμος Ἐπίσκοπος καί πνευματικός σας ποιμάντωρ καί προστάτης, νά ἐπαναλάβω πρός τήν ἀγάπην σας αὐτή τήν ἱερή ὥρα, κατά τήν ὁποίαν, τρέμων καί χαίρων ἀνέρχομαι τίς ἱερές βαθμίδες τῆς Ἐπισκοπικῆς μου Καθέδρας τῆς περιδόξου και θεοστηρίκτου Μητροπόλεως  Καλαβρύτων καί Αἰγιαλείας .

Ἔρχομαι κοντά σας, ἀδελφοί τίμιοι, «οὐ καθ’ ὑπεροχήν λόγου ἤ σοφίας», οὐχί αὐτόκλητος ἀλλά θεόκλητος καί σφόδρα ἐπιποθῶν νά καταστῶ καί δημόκλητος, ἀλλ’ ἐν συνοχῇ καρδίας καί συστολῇ πνεύματος διαπορῶν δι’ ὅσα σήμερον, ἔνδοξα τε καί θαυμάσια, τελεσιουργοῦνται στό ταπεινόν μου πρόσωπον καί δοξολογῶν τό ὑπερύμνητον ὄνομα τοῦ Τρισαγίου Θεοῦ. Ἀπό τοῦ ὕψους τοῦ Ἐπισκοπικοῦ μου θρόνου, πού ὁμοιάζει δι’ ἐμέ περισσότερον μέ ἰκρίωμα Σταυροῦ καί οὐδόλως μέ θρόνον ἐξουσίας καί ἀνέσεων, σᾶς ἀγκαλιάζω ὅλους νοερῶς καί ἀδελφοποθήτως, στηριζόμενος καί ἐμπνεόμενος σπουδαίως ἀπό τούς λόγους τοῦ Θεοῦ τοῦ Κυρίου Σαβαώθ, τοῦ εἰπόντος ποτέ εἰς τόν θεόπτην προφήτην του τό: «ἀνδρίζου καί ἴσχυε καί μή φοβοῦ, μηδέ δειλιάσης, ὅτι ἐγώ ὁ Κύριός σου, ὁ συμπορευόμενός σοι, οὐ μή σέ ἀνῶ, οὐ μή σέ ἐγκαταλείψω» (Δευτ. λα΄,6-7)   «Εὐλογητός ὁ Θεός καί Πατήρ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ δαψιλῶς εὐλογήσας με ἐν πάσῃ εὐλογίᾳ πνευματικῆ.» (Ἐφεσ. α΄,3), ἀναφωνῶ ἐκ μέσης δοξολογούσης καί εὐγνωμονούσης καρδίας πρός τόν Θεόν τῶν πατέρων ἡμῶν «ὅτι ἐποίησέ μοι μεγαλεῖα ὁ Δυνατός καί ἅγιον τό ὄνομα Αὐτοῦ» (Λουκ. α΄,49).

Στέκομαι ἐνώπιόν σας, ἀδελφοί, σήμερον μέ ἀπόφασιν ἱερά νά ἐκδαπανηθῶ εὐχαρίστως, «ὡς ἱεράρχης θυόμενος» γιά τήν δόξαν τοῦ Ἁγίου Θεοῦ, τήν εὐστάθειαν τῆς φιλοστόργου μητρός ὅλων, ἁγίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί τήν κατά Χριστόν προκοπήν τοῦ καθενός σας προσωπικῶς .

Εὐγνώμονες εὐχαριστίες καταθέτω σήμερον ἐνώπιον τοῦ σεπτοῦ Προκαθημένου τῆς ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας μας, Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερωνύμου Β΄, δι’ ὅσα ἡ φιλόστοργος καρδία του εἰργάσατο μέ λόγους καί ἔργα γιά τήν ἐλαχιστότητά μου. Μακαριώτατε πάτερ, «ἐθαυμάστωσας ὄντως ἐπ’ ἐμοί τάς εὐεργεσίας σου καί τά ἐλέη σου». Δεχθεῖτε παρακαλῶ, ὡς ταπεινόν ἀντίδωρον τῶν  μεγάλων εὐεργεσιῶν σας  πρός τό ταπεινόν μου πρόσωπον τήν ὁλόθυμον διαβεβαίωσιν τῆς πρός Ὑμᾶς, υἱικῆς, ἀβαροῦς καί διακριτικῆς ἀγάπης καί ἀφοσιώσεως. Παρακαλῶ μήν παύσητε νά μέ σκεπάζητε μέ τήν ἁγίαν προσευχήν σας.

Μετά βαθείας συγκινήσεως ἀτενίζω πρός τό σεπτόν καί τετιμημένον πρόσωπον τοῦ γεραροῦ γέροντος, εὐεργέτου καί διδασκάλου μου, πολιοῦ Μητροπολίτου Ἀμβροσίου, τοῦ ἄχρι τῆς παρούσης στιγμῆς Τοποτηρητοῦ τῆς ἱερᾶς αὐτῆς ὀλκάδος. Ἐπαναλαμβάνω μέ ὅλην τήν δύναμιν τῆς ψυχῆς ὅσα ἐλάλησα  κατά τήν ἱερωτάτην στιγμήν τῆς εἰς Ἐπίσκοπον χειροτονίας μου. Πανσεβάσμιε γέροντα, ἕως τέλους θά ἀγωνισθῶ νά εἶμαι γιά Σᾶς υἱός ὁλοπρόθυμος καί εὐγνώμων. Εὐχηθεῖτε γιά μένα.

Εὐχαριστῶ ἀπό μέσης εὐγνωμονούσης  καρδίας  ὅλους τούς σεπτούς Ἱεράρχες, τούς φιλαδέλφως  διατρέξαντες καί διαπλεύσαντες γῆν, θάλασσαν καί ἀέρα διά νά προσευχηθοῦν σήμερον γιά τήν ἐλαχιστότητά μου. Ζητῶ ὡς ἐλάχιστος ἀδελφός σας,τιμιώτατοι και ἁγιώτατοι Ποιμένες, τήν ἀγάπην καί τήν διά βίου προσευχήν σας.

Ὡσαύτως εὐχαριστῶ τούς ἀξιοτίμους ἄρχοντες τοῦ τόπου καί τῆς πατρίδος μας, τούς ἐνδόξους ἡγήτορες τοῦ στρατοῦ καί τῶν σωμάτων ἀσφαλείας, τούς ἐλλογιμωτάτους καθηγητές, τούς ἐκπροσώπους τῶν παραγωγικῶν τάξεων, τήν σπουδάζουσα νεολαία μας, τούς κατά σάρκα συγγενεῖς καί οἰκείους, τούς φιλτάτους συνεργάτες, κληρικούς καί λαϊκούς, τά ἰσάγγελα συστήματα τῶν μοναχῶν καί τέλος τόν εὐλογημένον λαόν τῆς ἐνδόξου ἐπαρχίας μας γιά τήν ἄκρως συγκινητικήν ὑποδοχήν σας καί τήν τιμήν πρός τό ταπεινόν μου  πρόσωπον. Σᾶς κατασπάζομαι ὅλους ἐν Κυρίῳ καί σᾶς εὐλογῶ ὁλοθύμως. Τό ἐπ’ ἐμοί ὑπόσχομαι νά ἐργασθῶ εὐαγγελικῶς ἕως τῆς τελευταίας μου ἀναπνοῆς, ὥστε νά μήν σᾶς ἀπογοητεύσω ποτέ. Προσευχηθεῖτε καί ἐσεῖς γιά μένα.

Πολιά  ἐκκλησιαστική παράδοσις ὁρίζει ὅτι  ὁ νέος Ἐπίσκοπος καί Ποιμενάρχης  κάθε τοπικῆς Ἐκκλησίας εὐθύς ὡς ἀνέλθη  στήν Ἐπισκοπικήν του καθέδρα  ὀφείλει νά ἀπευθύνῃ πρός τόν πιστευθέντα ὑπό τοῦ Κυρίου στό ἱερόν του ὠμοφόριον λαόν λόγους παρακλήσεως , διδαχῆς και ὁμολογίας. Κατά τήν πανεπίσημον αὐτήν ἡμέραν, ἐπιβεβαιώνω, στεντορείᾳ τῇ φωνῇ, τῇ γνώμῃ καί τῇ ἀποφάσει, τήν ἀπαρέγκλιτον καί πειθήνιον ἀφοσίωσίν μου σέ ὅσα ἡ Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική κατ’ Ἀνατολάς Ὀρθόδοξος  τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία, πρεσβεύει καί διακελεύεται, μηδέν προστιθείς, μηδέν ἀφαιρῶν, μήτε τῶν θείων δογμάτων, μήτε τῶν ἱερῶν παραδόσεων.

Προσκαλοῦμαι σήμερον ἀπό τῆς νέας αὐτῆς εὐθυνοφόρου  ἀποστολικῆς ἐπάλξεως  νὰ ὑπηρετήσω τὸ ἐκκλησιαστικὸ γεγονὸς ὡς ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία χωρὶς ἄλλο φανερώνει ὅτι ἡ ἁγία τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία ὑπάρχει καί ἐργάζεται γιά νὰ γεννᾷ οὐρανοπολίτες, νά θεραπεύει τὶς πληγὲς τῆς ἀνθρωπίνης ὑπάρξεως, νά νοηματοδοτεῖ, νά φωτίζει, νά ἁγιάζει καί νά θεοποιεῖ τον ἄνθρωπο. Καλούμεθα καί σήμερον οἱ ἱεροί Ποιμένες νά θεραπεύσουμε, μέ τήν θεία χάρη, τὶς τραγικές συνέπειες ἀπὸ τὴν λήθη τοῦ Θεοῦ, νά καθαρίσουμε τὰ στίγματα στό ἱερό ἀπὸ τὴ δράση τοῦ βεβήλου, νὰ χωρίσουμε τὴν ἕξη ἀπὸ τὴν λατρεία, τὴν διαφθορὰ ἀπὸ τὴν διαχείριση τῶν ἱερῶν της Ἐκκλησίας πραγμάτων, τὴν κενοδοξία ἀπὸ τό ἀποστολικό ἔργο, τὴν καταλαλιὰ ἀπὸ τὸ ἐνδιαφέρον, τὰ πρόσκαιρα ἀπὸ τὴν αἰωνιότητα, τὸ θράσος ἀπὸ τὸ θάρρος, τὴν ὑποκρισία ἀπὸ τὴν καλοσύνη, τὴν ἰδιοτέλεια ἀπὸ τὴν ἀγάπη. Οἱ ὡς ἄνω ἀναφερθεῖσες πραγματικότητες θά ἀγωνισθῶ μέ τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ, νά γίνουν οἱ μόνιμες προτεραιότητες τῆς ποιμαντορίας μου.

Εὔχεσθε ἀδελφοί, εὔχεσθε πάντες, ἡ αὐθεντικότητα τῆς πίστεως, ἡ γνησιότητα τοῦ λειτουργικοῦ ἤθους, ὁ εὐαγγελισμός τοῦ λαοῦ καί ἡ ἀγάπη ὡς καθημερινή προσφορά,  νὰ γίνουν κανόνας τῆς διακονίας μου στόν εὐλογημένον αὐτόν τόπον.

Ἐπιποθῶ νὰ ἐπικεντρώσουμε, μὲ ὅση δύναμη μοῦ χαρίσει ὁ Κύριος, το ἐνδιαφέρον μας στὴν προσπάθεια  διαφυλάξεως τῆς ταυτότητος καί ἰδιοπροσωπείας  τοῦ τόπου μας, ὅπως αὐτὴ ἐκφράστηκε μέσα ἀπὸ τὴν ἔνδοξη ἱστορία καί παράδοσή του. Ἐπιθυμῶ διακαῶς  νὰ ἐργαστοῦμε μαζὶ μὲ τούς καλούς ἱερεῖς μας, τὸν θεοσεβῆ λαὸ καὶ ὅλους τούς φορεῖς τοῦ τόπου πρός τήν κατεύθυνση αὐτή. Μὲ τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ, θὰ ἐπιχειρήσουμε τὴν καλλιέργεια καί οὐσιαστική ἐμβάθυνση τοῦ, καιρίας σημασίας γιά τήν ἐκκλησιαστική ζωή καί μαρτυρία, λειτουργικοῦ βιώματος καὶ κατὰ προέκταση τὴν λατρευτικὴ ἀναζωπύρωση καὶ τήν περαιτέρω εὐπρέπεια τῶν ἱερῶν χώρων λατρείας καὶ προσευχῆς. Ἡ ἐντρύφηση  στοὺς ἱεροὺς  πνευματικούς θησαυροὺς τῶν Μονῶν καὶ Ἐνοριῶν θὰ εἶναι ἀπὸ τὰ πρῶτα βήματα τοῦ πνευματικοῦ, μορφωτικοῦ καὶ ἐπικοινωνιακοῦ ἔργου τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας.

Μὲ τὴν συνδρομὴ ὅλων ὑμῶν θὰ ἀγωνισθοῦμε γιὰ τὴν  οὐσιαστική ἀναβάθμιση τῆς ἐνοριακῆς ζωῆς μέσα στὰ πλαίσια τῆς ἁγίας λειτουργικῆς καί ἁγιαστικῆς  Παραδόσεως τῆς Ἐκκλησίας μας. Αὐτή ἡ ζωηφόρος παράδοσις τῆς Ἐκκλησίας ἐκκινοῦσα ἀπό τό ἱερό θυσιαστήριο καί καταλήγουσα καί πάλι σ’ αὐτό, ἔχει τήν δύναμη νά ἀπαντήσει οὐσιαστικῶς στὶς εἰδικὲς σημερινές συνθῆκες καὶ τὶς καλπάζουσες ἀπαιτήσεις τῶν συγχρόνων καιρῶν.

Μὲ τὴν συνεργασία, τήν ὁποίαν καί ἐπιζητῶ,  ὅλων ἀνεξαιρέτως  τῶν κληρικῶν μας, τούς ὁποίους ἀγαπῶμεν καί τιμῶμεν, θά ἐργασθῶμεν ἀπό κοινοῦ, μέ φόβον Θεοῦ, εἰλικρίνεια, δικαιοσύνη, ἐντιμότητα  καί μέ ὁδηγούς τήν ἱεράν πατερικήν μας παράδοσιν  καί τίς ἀνάγκες τῶν καιρῶν, γιά τὴν κατά Χριστόν καλλιέργεια καί τήν οὐσιαστική, ποιοτική ἀναβάθμιση τοῦ ἱεροῦ μας κλήρου. Αὐτή ἡ διά βίου πνευματική ἐργασία ὠφελεῖ πολλαπλῶς τήν Ἐκκλησίαν καί τήν κοινωνίαν  καί  ἀπομακρύνει ἀπό τόν ἱερόν περίβολο τῆς Ἐκκλησίας  τὴν φοβερὴ ἀσθένεια τῶν καιρῶν, τὸ ψυχοφθόρο δηλαδή πάρεργο τῆς ἀργολογίας καὶ ἀργοσχολίας. Μόνο ἔτσι μποροῦμε νὰ εἴμεθα ποιμένες καλοί  καὶ διδάσκαλοι ἀποτελεσματικοί, ὅταν ἔχωμεν ἀκλινῆ προσήλωση στὴν δογματικὴ ἀκρίβεια, στὸ ἱεραρχικὸ πολίτευμα, στήν καθαρότητα του βίου καὶ στὸ ἐν γένει ἱεροκανονικὸ ἐπίταγμα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Τῆς ἐπισκοπικῆς μου στοργῆς θά ἀπολαμβάνουν πάντοτε οἱ ἱερατικές μας οἰκογένειες, οἱ στυλοβάτες τῆς  Ἐκκλησίας καί τοῦ ἔθνους μας.

Μὲ βαθύτατο σεβασμό στρέφομεν την σκέψιν μας  αὐτήν τὴν ὥρα σὲ ὅλες ἀνεξαιρέτως τίς  Ἱερές Μονές  καὶ τὰ ἅγια προσκυνήματα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Καλαβρύτων καί Αἰγιαλείας. Μὲ τίς πρεσβεῖες τῆς Κυρίας Θεοτόκου καί ὅλων τῶν τοπικῶν μας  Ἁγίων  ἔχουμε τὸν διακαῆ πόθο νὰ σταθοῦμε διακριτικοί βοηθοί καί ὁλόθυμοι συμπαραστάτες στό ἅγιο ἔργο τους.

Μὲ τὴν συνδρομὴ ὅλων καὶ ἔχοντες ὑπ’ ὄψη τὸν πόνο  καί τίς ποικίλες ἀνάγκες  πολλῶν εὐλογημένων νοικοκυριῶν τῆς περιφερείας μας, θά ἐργασθοῦμε γιά τὴν συστηματικὴ ἀνάπτυξη, στήριξη καί συνέχιση τοῦ σπουδαίου φιλανθρωπικοῦ ἔργου τῆς τοπικῆς μας  Ἐκκλησίας, σέ ἐπίπεδο κεντρικῆς διοικήσεως καί ἐνορίας. Ἡ συστηματική καί ὑπεύθυνη  διαφώτιση τοῦ λαοῦ γιὰ τήν λύμη αἱρέσεων, παλαιῶν καί νεοφανῶν, ποὺ κυκλώνουν ἐσχάτως ὅλη τὴν Ἑλλάδα θά ἀποτελέσει κύρια μέριμνά μας . Ἡ ἐπισκοπική μας καρδιά θά πάλλεται  ἐπίσης καθημερινῶς ἀπό  εἰλικρινές πατρικό ἐνδιαφέρον γιὰ ὅλους τούς ἀδελφούς μας  μὲ εἰδικὲς ἀνάγκες ἤ δεξιότητες, ὅπως ἐπίσης καί γιά τούς καθ’ οἱονδήποτε τρόπον ἀναγκεμένους καί ἀναξιοπαθοῦντες ἀδελφούς μας, τίς ἡρωικές πολύτεκνες οἰκογένειες, τούς ἀνέργους, τά ὀρφανά, τά ἀθῶα θύματα τῆς ἐν πολλοῖς ὑποκριτικῆς καί ἀδιάφορης κοινωνίας μας.

Ἡ μέριμνά μας, μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ, θὰ στραφεῖ ὅλως ἰδιαιτέρως καί πρός  τὴν χρυσή ἐλπίδα τοῦ τόπου, τὴν νεολαία μας, τὰ ἀγόρια καί τά κορίτσια .  Ἀνοίγουμε τήν πατρική μας καρδιά καί τούς καλοῦμε νά συγχωρήσουν τίς ἀτέλειές μας  καί νά ζητήσουν τόν Χριστό. Νά ἔλθουν στήν Ἐκκλησία Του χωρίς προκαταλήψεις, ἐμμονές κάθε εἴδους, φόβους καί ἀναστολές. Δέσμευσή μας εἶναι νά ἐργασθοῦμε ὥστε στίς ἐκκλησιαστικές νεανικές συνάξεις, νά καλλιεργεῖται τό ὀρθόδοξο ἐκκλησιαστικό φρόνημα, ὁ ἐλεύθερος  ὑγιής στοχασμός, ἡ ἁπλότητα, ὁ διάλογος καί ἡ εἰλικρίνεια, ὡς προϋπόθεση γνωριμίας καί συνάντησής τους  μέ τόν Θεό ὡς πρόσωπο καὶ ἀγάπη. Ἐλᾶτε, ἀγαπητά μου παιδιά, μαζὶ νὰ κτίσουμε νεανικὲς συνάξεις – συναντήσεις πού θά φωτίζονται ἀπὸ τὸ ἱλαρὸ φῶς τῆς ἀκοίμητης κανδήλας τῆς Ἐκκλησίας ποὺ  καθαρίζει καὶ διαλύει τὴ μούχλα τῶν ὑπογείων μιᾶς ζωῆς χωρίς νόημα καί ἀξίες, καί τήν σκιά τῶν ψεύτικων παραδείσων πού κάποιοι ἐντέχνως καί ἰδιοτελῶς σᾶς ὑπόσχονται. Δώστε τίς καρδιές σας μέ ἐμπιστοσύνη στήν Ἐκκλησία πού ζωογονεῖ καί κυβερνᾷ ὁ ἴδιος ὁ Χριστός καί μόνον Ἐκεῖνος, γιά νά σᾶς ὁδηγήσει μέ ἀσφάλεια κοντά Του,  στόν μόνο Αἰώνια Νέο, τόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό.

Μέ πολλή στοργή στρέφομαι πρὸς τὸν ἀγαπημένο λαὸ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Καλαβρύτων καί Αἰγιαλείας. Ἐσὺ λαὲ τοῦ Θεοῦ εὐλογημένε ποὺ γνωρίζεις  νὰ ζωντανεύεις καὶ νὰ κρατᾷς τὶς ἅγιες  παραδόσεις τῆς πίστεώς μας, ἐσὺ ποὺ μὲ τὸ εὐλαβικό σου προσκύνημα, κάνεις τοὺς Ἁγίους μας ἄμεσους προστάτες καί συντρόφους τῆς καθημερινότητος τῆς ζωῆς σου, ἐσὺ ὁ τόσο φιλάγιος, φιλότιμος, φίλεργος, φιλοπρόοδος καὶ φιλόξενος, ἐσὺ, ποὺ καὶ σήμερα δέχεσαι ἐμὲ τὸν ἐλάχιστον, ὡς πνευματικό σου πατέρα, Ποιμένα  καί προστάτη, γνώριζε καλῶς ὅτι δέν θά φεισθῶ κόπων καί θυσιῶν γιά τήν δική σου πνευματική ἀσφάλεια καί τήν κατά Χριστόν οἰκοδομή. Σήμερα μέ ἄφατη συγκίνηση  ἐπιστρέφω στόν τόπο πού γεννήθηκα, μεγάλωσα καί ἀγαπῶ, μέ ἀπόφαση νά μείνω πλέον κοντά σας γιά πάντα, πατέρας, Ἐπίσκοπος, ἀδελφός. Ἐπιθυμῶ μόνον νὰ σᾶς ὑπηρετήσω μὲ τὶς ταπεινές μου δυνάμεις μέ τήν ἐλπίδα “ τοῦ ἰδεῖν ἀγαθὰ Κυρίου ἐν γῇ ζώντων” (Ψαλμ. 26, 13). Γι’ αὐτὸ, αὐτοπροσφέρομαι στὴν ἀγάπη σας καὶ ζητῶ τήν προσευχήν  σας.

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, τῶν εὐλογημένων Ἐπαρχιῶν Καλαβρύτων καὶ Αἰγιαλείας. Γνωρίζω τὸ μεγάλο, δυσαναπλήρωτο κενὸ ποὺ ἀφήνει ἡ ἐκούσια παραίτηση τοῦ πολυσεβάστου Γέροντός μας Μητροπολίτου Ἀμβροσίου. Θέλω ὅμως νὰ γνωρίζετε ὅτι τίποτε ἀπ΄ ὅσα  ἐκεῖνος, με πολύ κόπο ἀγωνίστηκε νὰ πραγματώσει δὲν θὰ σταματήσει. Ὅλα θὰ συνεχισθοῦν μὲ νέα πνοή. Μὰ πάνω ἀπ΄ ὅλα θὰ ὑπάρξει εἰλικρινής  διάθεση γιὰ κοινωνία, συνεργασία, συμπόρευση, συλλειτουργία, τόσο μὲ τοὺς σεβασμίους πατέρας καὶ ἀδελφούς μας κληρικοὺς, ποὺ φιλοτίμως καὶ μετὰ φόβου Θεοῦ διακονοῦν στὶς ἐνορίες, ὅσο καὶ μὲ τοὺς εὐλαβεῖς  μοναχοὺς καὶ τὶς μοναχὲς τῶν ἱερῶν Μονῶν μας, τούς ἐντίμους ἄρχοντας τοῦ τόπου μας ,ἀλλὰ καὶ μὲ τὸν πιστὸ καὶ εὐσεβῆ λαό μας. Δὲν θὰ προσθέσω ποτέ βάρη στὰ βάρη σας, μήπως καί θεωρήσετε πὼς ἡ Ἐκκλησία  τοῦ Χριστοῦ πού διακονῶ  δὲν μπορεῖ πράγματι νὰ ἀνακουφίσει  τὸν σύγχρονο ἄνθρωπο ἀπό τά βάρη καί τίς ἐνοχές του καὶ  φύγετε ἀπελπισμένοι μακριά της. Ὁ Χριστός τῆς Ὀρθοδοξίας μας, τῆς μίας καί μόνης Ἐκκλησίας, εἶναι ἀγάπη, φῶς, ἐλευθερία, ἀλήθεια, συγχώρησις, ζωή, αἰωνιότης!  Θά ἀγωνισθῶ ὥστε  ὅλοι σας νὰ βρεῖτε στό ταπεινό μου πρόσωπο, Ἐπίσκοπο καί Πατέρα ποὺ καταλαβαίνει τὶς ἀνάγκες σας, αἰσθάνεται τοὺς σταυροὺς  ποὺ φέρετε στοὺς ὤμους σας, ποὺ ἔρχεται ὄχι  ὡς ἐξουσιαστὴς ἀλλὰ ὡς διάκονος Ἰησοῦ Χριστοῦ, «τύπος γινόμενος τῶν πιστῶν ἐν ἔργῳ, ἐν λόγῳ, ἐν ἀναστροφῇ».

Καί τα νῦν Παντεπίσκοπε Κύριε χεῖρας ὑψώνων ἱκετευτικάς, δέομαι ἐκτενῶς τῆς Σῆς ἀφάτου φιλανθρωπίας καί λέγω: «Δός, Δέσποτα πανοικτίρμoν, ἐμοί μέν λόγον ἀγαθόν ἐν ἀνοίξει τοῦ στόματός μου πρός οἰκοδομήν καί καταρτισμόν τῆς Ἐκκλησίας ταύτης, ἧς ποιμένα καί προστάτην ἐκ προβάτου ἀνέδειξας, τῷ δέ λαῷ σου τούτῳ πρόθυμον ἀκοήν και εὐγνώμονα , ὡς ἄν ἀκούῃ σου τῆς εὐαγγελικῆς φωνῆς διά τῶν ἀναξίων ἡμῶν, τά σά πρόβατα καί ἀκολουθοῦντα σοί τῷ ἀληθινῷ ποιμένι, τήν ἐπηγγελμένην ἀπολαύοι ζωήν, τήν ὄντως μακαρίαν καί ἀτελεύτητον.» Γένοιτο

Ἡ δέ χάρις τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καί ἡ ἁγάπη τοῦ Θεοῦ καί Πατρός καί ἡ κοινωνία τοῦ ἁγίου Πνεύματος εἴη μετά πάντων ἡμῶν, ἀδελφοί ἐπιπόθητοι. Ἀμήν.