Το μήνυμα της Κυριακής των Μυροφόρων

Του Πρωτοσυγκέλλου της Ι.Μ. Φωκίδος, Γέροντος Νεκταρίου Μουλατσιώτη

Αγαπητοί μου αδελφοί, Χριστός Ανέστη! Σήμερα είναι η Κυριακή των Μυροφόρων γυναικών και ο Ευαγγελιστής Μάρκος μάς καταγράφει μερικά γεγονότα που συνέβησαν μετά την σταύρωση και την ανάσταση του Ιησού Χριστού. Μας ομιλεί για τον βουλευτή της Αριμαθαίας, τον Ιωσήφ, ο οποίος είχε αποδεχθεί εντός του την Βασιλεία του Θεού και ακολουθούσε τον Κύριο. Μας πληροφορεί επίσης ότι κανείς δεν τολμούσε να πλησιάσει τον Πόντιο Πιλάτο και να ζητήσει το νεκρό σώμα του Ιησού, ώστε να κηδευθεί σύμφωνα με τα εβραϊκά ήθη και έθιμα.

Όλοι είναι κατά του Ιησού, άρχοντες, ιερατείο, ακόμα κι ο λαός που παρασύρθηκε. Ποιος θα μπορούσε να πλησιάσει τον Πιλάτο; Όποιος και να τον πλησίαζε, κινδύνευε να συλληφθεί, κάτω από την γενική κατακραυγή που επικρατούσε εκείνη την ώρα προς το πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Ο Ευαγγελιστής Μάρκος μάς λέγει ότι τελικά τόλμησε μόνον ένας, ο βουλευτής από την Αριμαθαία, ο Ιωσήφ, αψηφώντας τον κίνδυνο των συνεπειών που πιθανόν θα είχε, επειδή εξέφρασε δι’ αυτού του τρόπου τη συμπάθεια και την αγάπη του προς το πρόσωπο του νεκρού πλέον Ιησού Χριστού. Τόλμησε λοιπόν ο Ιωσήφ και νίκησε, τόλμησε και πέτυχε, τόλμησε, και ο Πιλάτος του δώρισε το νεκρό σώμα του Χριστού.

Με την ενέργεια αυτή, ο Κύριος κηδεύτηκε με όλες τις τιμές, κατά τα ήθη και τα έθιμα του ιουδαϊκού λαού. Μάλιστα, επειδή ο Ιησούς δεν είχε δικό του τάφο, ο Ιωσήφ τον κήδευσε στον προσωπικό του τάφο όπως αναφέρει το Ευαγγέλιο, που είχε φτιάξει ο ίδιος για τον εαυτό του και ήταν μάλιστα καινούργιος και λαξευμένος σε βράχο.

Συνεχίζοντας ο Ευαγγελιστής Μάρκος την διήγησή του μάς λέγει ότι οι μυροφόρες γυναίκες, ανάμεσά στις οποίες βρισκόταν και η Θεοτόκος, παρακολουθούσαν πού ετάφη ο Ιησούς. Και καθώς πέρασε το Σάββατο, έτρεξαν και αγόρασαν αρώματα, για να πάνε να μυρώσουν το μνήμα και το ενταφιασμένο σώμα, όπως ο ιουδαϊκός ενταφιασμός ορίζει.

Νωρίς την επόμενη ημέρα, που ονομάζεται πρώτη ή μία ημέρα μετά το Σάββατο, ξεκίνησαν λοιπόν οι μυροφόρες να πάνε προς το μνημείο του Ιησού. Στο δρόμο όμως σκεφτόντουσαν ποιος θα μπορέσει να τους αποκυλίσει τον μεγάλο λίθο, με τον οποίο ο βουλευτής Ιωσήφ είχε σφραγίσει το μνήμα του Ιησού Χριστού και ο οποίος καθώς αναφέρει ο Ευαγγελιστής, ήταν «μέγας σφόδρα».

Να ήταν άραγε μόνο ο μέγας λίθος το πρόβλημα των μυροφόρων γυναικών; Φυσικά και όχι. Ποιο άλλο πρόβλημα υπήρχε; Η ρωμαϊκή φρουρά που φυλούσε τον τάφο, για να μην κλαπεί από τους μαθητές του Ιησού Χριστού το νεκρό του σώμα και μετά διαδοθεί ότι αναστήθηκε από τους νεκρούς όπως ο ίδιος προφήτεψε, γιατί τότε, έλεγαν οι άπιστοι Ιουδαίοι, η εσχάτη πλάνη θα ήταν χειρότερη της πρώτης.

Πώς λοιπόν τώρα οι μυροφόρες θα πλησιάσουν τους σκληρούς Ρωμαίους στρατιώτες; Πώς θα τους πείσουν ότι πρέπει να ανοίξουν τον τάφο που ήταν θαμμένος ο Ιησούς για να Τον αλείψουν με μύρα; Ποιος θα τους κυλούσε τον λίθο; Κι αν οι στρατιώτες τους φέρονταν βίαια; Αν τις συλλάμβαναν και τις οδηγούσαν στις αρχές; Ήδη πολλοί εκδηλώνονταν εναντίον του Ιησού και πολλοί πίστευαν ότι θα γίνουν συλλήψεις και των δικών του ανθρώπων. Άλλωστε, γι’ αυτό το λόγο κρύφτηκαν και οι μαθητές του Ιησού. Γιατί τώρα να μην συλληφθούν και οι μαθήτριές Του;

Παντού επικρατούσε φόβος και τρόμος. Κι όμως, οι μυροφόρες τόλμησαν, όπως τόλμησε και ο βουλευτής Ιωσήφ. Τόλμησαν και αψήφησαν τις συλλήψεις, τις τυχόν φυλακίσεις και ό,τι άλλο κακό θα μπορούσε να τους συμβεί. Η αγάπη τους για τον Κύριο στάθηκε μεγαλύτερη από τον φόβο και  επιβραβεύτηκε από το Θεό. Ο μεν βουλευτής έλαβε και ενταφίασε το σώμα του Ιησού. Οι δε μυροφόρες μετά της Θεοτόκου είδαν πρώτες τον Ιησού αναστημένο και τους αγγέλους να κάθονται επάνω στο άδειο μνήμα. Λίαν πρωί της πρώτης ημέρας, ανήμερα δηλαδή την Κυριακή του Πάσχα, είδαν πρώτες τον Κύριο. Αργότερα, το απόγευμα της ίδιας ημέρας φανερώθηκε ο Αναστημένος Ιησούς στους άνδρες μαθητές Του.

Αδελφοί μου, όποιος με τη ζωή του τολμά και μένει δίπλα στον Ιησού Χριστό, αυτός πρώτος λαμβάνει και τους καρπούς της άνωθεν χαράς και της ευλογίας. Σήμερα όλοι γνωρίζουμε ότι ζούμε σε μια δύσκολη εποχή. Η αθεΐα και η απιστία έχουν δηλητηριάσει αρκετές καρδιές των συνανθρώπων μας. Πολλοί είναι εκείνοι που περιπαίζουν με τον Ιησού, περιγελούν την Εκκλησία Του και τους σημερινούς μαθητές Του. Πολλοί είναι εκείνοι που ακονίζουν τα ξίφη τους και τα μαχαίρια τους εις βάρος της πίστεώς μας. Ήδη νόμοι ψηφίζονται παγκοσμίως που στρέφονται κατά του Χριστιανικού Πνεύματος και της διδασκαλίας του Χριστού. Σε λίγο θα στραφούν και κατά των προσώπων των σημερινών μαθητών Του. Ο φόβος και το σκοτάδι επικρατεί και πάλι. Εμείς ωστόσο καλούμαστε να τολμήσουμε, σαν τον βουλευτή της Αριμαθαίας και σαν τις μυροφόρες γυναίκες. Εμείς πρέπει τώρα να κρατήσουμε στις ψυχές μας αναμμένη τη φλόγα του Αγίου Φωτός, τη φλόγα της πίστεώς μας, τη φλόγα του Αναστάντος Ιησού Χριστού.

Ας το κατανοήσουμε όλοι. Στα σκοτεινά σχέδια των εχθρών της Εκκλησίας εμπόδιο δεν τους είμαστε όλοι εμείς. Εμπόδιο που τους ενοχλεί είναι ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός και η διδασκαλία Του. Νόμισαν αδελφοί μου ότι Τον θανάτωσαν και τελείωσαν μαζί Του. Διαπίστωσαν όμως ότι ο Ιησούς Χριστός Ανέστη και επί δύο χιλιάδες χρόνια συνεχίζει να ζει και να διαλύει με το Φως της Αναστάσεώς Του όλα τα σκοτεινά και απαίσια σχέδιά τους.

Εμείς, ως γνήσιοι μαθητές Του, ένα χρέος έχουμε: Να μη δειλιάσουμε ποτέ ενώπιον των εχθρών του Χριστού. Να τολμούμε όπως τόλμησαν ο Ιωσήφ και οι μυροφόρες ομολογούντες το Όνομά Του και να είμαστε βέβαιοι ότι η νίκη θα είναι δική μας. Διότι ο Χριστός Ανέστη εκ νεκρών και οι δαίμονες πεπτώκασι και ήδη επί αιώνες θρηνούν την ήττα τους. Το ίδιο ακριβώς θα συμβεί και με κάθε πολέμιο του Ιησού Χριστού. Διότι ο Ιησούς Χριστός δεν είναι ένας κοινός άνθρωπος. Είναι η Ζωή, η Ανάσταση και η δόξα του Θεού Πατρός Του. Αμήν.