Θωμάς ο άλλος μαθητής

Τοῦ Μητροπολίτου Ἐλευθερουπόλεως ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

«εἶτα λέγει τῷ Θωμᾷ, φέρε τὸν δάκτυλόν σου ὧδε  καὶ ἴδε τάς χεῖρας μου…»   (Ἰωάν. 20, 27)

Σήμερα, Κυριακή τοῦ Θωμᾶ, καὶ ἐνθυμούμεθα καὶ πάλι, ἀγαπητοὶ ἐν Χριστῷ ἀδελφοί, τὸν Ἀπόστολο Θωμᾶ, ὁ ὁποῖος μὲ τὴν παράξενη καί ἀπρόσμενη συμπεριφορὰ του ἐσκίασε κάπως τὴν μεγάλη χαρὰ καὶ τὴν δόξα τῆς Ἀναστάσεως. Πόσο ἐχάρησαν οἱ ἄλλοι ἐκλεκτοὶ μαθητὲς «ἰδόντες τὸν Κύριον»! Ἀδυνατοῦμε ἐμεῖς σήμερα νὰ νιώσουμε τὴν ἄφατη χαρὰ καὶ ἀγαλλίαση, ποὺ πλημμύρισε ξαφνικά τὰ στήθη τῶν καλῶν μαθητῶν, ὅταν ὕστερα ἀπὸ τόση ψυχικὴ δοκιμασία καὶ θλίψη καὶ ἀπαγοήτευση ξαναεῖδαν μπροστὰ τους τόν πολυαγαπημένο τους Διδάσκαλον,Ἐκεῖνον, ποὺ ὑπέστη τὸν ὀδυνηρὸ καὶ ἐπαίσχυντο θάνατο στὸ Σταυρὸ καὶ ἐτάφη στὸ «καινὸ μνημεῖο».

Καὶ τοὺς τὸ εἶχε προφητεύσει πρὶν λίγες μόλις ἡμέρες ὁ Διδάσκαλος των. «Πάλιν ὄψομαι ὑμᾶς, τοὺς εἶπε τὴν Μεγάλη Πέμπτη, καὶ χαρήσεται ὑμῶν ἡ καρδία, καὶ τὴν χαρὰν ὑμῶν οὐδεὶς αἴρει ἀφ’ ὑμῶν» (Ἰωάν. 16, 22).

Καὶ νὰ! ποὺ ἕνας ἀγαπητὸς των συμμαθητής, μὲ τὸν ὁποῖον συνέζησαν ἐπὶ τρία χρόνια καὶ μαζὶ μὲ τὸν ὁποῖον τί δὲν εἶδαν καὶ τί δὲν ἄκουσαν δίπλα στὸν Κύριό των, νὰ ἀμφισβητῆ μὲ τρόπο μάλιστα ἀπότομο καὶ ἄκομψο τὴν Ἀνάσταση τοῦ Διδασκάλου των. Ἴσως ἄλλη φορά δὲν θὰ ἀντίκρυσαν οἱ πτωχοὶ μαθητὲς τόσο πεῖσμα καὶ τέτοια ἄρνηση στὸ συμμαθητὴ των, τὸν Θωμᾶ τὸν λεγόμενο καὶ Δίδυμο.

Ἡ ἄπειρη ὅμως καὶ ἀνέκφραστη Ἀγάπη τοῦ Κυρίου των διόρθωσε τὴν κατάσταση καὶ ἐξήλειψε ἀπὸ τὴ ψυχὴ των κάθε ἴχνος πικρίας καὶ θλίψεως, ὥστε ἀκέραιη νὰ ἀπολαμβάνουν τὴ χαρὰ τῆς Ἀναστάσεως. «Μεθ’ ἡμέρας ὀκτώ», ὅταν καὶ πάλι εἶναι συγκεντρωμένοι στὸ γνωστό ὑπερῶο, ἔρχεται ὁ Ἰησοῦς καὶ διορθώνει τὸ ἀτόπημα τοῦ συμμαθητοῦ των Θωμᾶ. Μακροθυμεῖ καὶ ἐδῶ, ὅπως μακροθύμησε ὅταν τὸν ἀρνήθηκε ὁ Πέτρος, ὅταν τὸν ἐπρόδωσε ὁ Ἰούδας, ὅταν τὸν ἐγκατέλειψαν οἱ πάντες. Ἐμακροθύμησε καί ταπεινώθηκε μόνο καὶ μόνο γιὰ νὰ σώση τὸν ἀγαπημένο του μαθητή.

Ἄς προσέξωμε τὸ σημεῖο αὐτὸ ἀπὸ τὴν σημερινὴ Εὐαγγελική μας ἱστορία. Ἰδιαιτέρως ἄς τὸ προσέξουν καὶ ἂς διδαχθοῦν ἀναλόγως οἱ καλοί μας γονεῖς. Κάποτε συμβαίνει ἀνάμεσα στὰ παιδιά, ποὺ ἔφεραν στὸν κόσμο, νὰ ὑπάρχη καὶ ἐκεῖνο τὸ παιδὶ ποὺ διαφέρει στὸ χαρακτήρα ἀπὸ τὰ ἄλλα. Ὅπως ἀκριβῶς ὁ Ἀπόστολος Θωμᾶς διέφερε ἀπὸ τοὺς λοιποὺς Ἀποστόλους.

Μπορεῖ νὰ ἔχη χαρακτήρα δύσκολο, δύστροπο, ποὺ ἐνοχλεῖ καὶ στενοχωρεῖ τοὺς γονεῖς. Πού νὰ μὴν πείθεται εὔκολα, ὅπως τὰ ἄλλα παιδιὰ των. Νὰ μὴν ἀκούη ἀναντίρρητα. Νὰ εἶναι ἀντιδραστικό. Νὰ δημιουργῆ προβλήματα μὲ τὴ συμπεριφορά του. Νὰ στενοχωρῆ μὲ τὸν χαρακτήρα του.

Μερικοὶ γονεῖς στενοχωροῦνται τότε ἀφάνταστα. Ὀργίζονται. Ἀπαγοητεύονται καὶ ἐγκαταλείπουν τὸν ἀγώνα τὸν ἀπαραίτητο γιὰ τὴν διόρθωση τοῦ ἀτίθασσου χαρακτήρα του. Καὶ τὸ πρόβλημα στὴν οἰκογένεια καταντᾶ πιὸ πολύπλοκο καὶ πράγματι ἀκανθῶδες, ὅταν τὸ «προβληματικό» κατὰ τὴ γνώμη τους παιδὶ τὸ ἀπομακρύνουν καὶ ἀπὸ τὴν καρδιά τους καὶ τότε τὰ θερμὰ αἰσθήματα τῶν γονέων τὰ ἀντικαθιστοῦν ἡ ψυχρότητά της καὶ ἡ ἀδιαφορία. Τὸ ἀποτέλεσμα τῆς ἀγωγῆς αὐτῆς εἶναι κάποτε οἰκτρό, ὅταν οἱ γονεῖς μέ τό ἀτίθασσο, διαφορετικό παιδί κουρασθοῦν καί τό ἐγκαταλείψουν.

Ἐδῶ μέ ἀγάπη καί ἐνδιαφέρον θέλομε νά ἀπευθύνωμε τό ἑξῆς ἐρώτημα στούς γονεῖς ἐκείνους πού ἀντιμετωπίζουν ἕνα τέτοιο δύσκολο πρόβλημα ἀγωγῆς: «Ἔτσι συμπεριφέρθηκε ἀπέναντι στὰ παιδιά του, στοὺς μαθητὲς Του ὁ Κύριός μας, ὅταν ὁ χαρακτήρας μερικῶν ἦτο ἐξαιρετικὰ σκληρὸς καὶ δύσπλαστος; Στὸν πείσμονα Θωμᾶ, μὲ τὴν ξαφνική σκληρότητα καὶ ἀδιαλλαξία του, ἡ ὁποία προσέβαλε τὴν ἀξιοπιστία τῶν ὑπόλοιπων συμμαθητῶν του καὶ ἀρνήθηκε τὴ μαρτυρία των καὶ πότισε μὲ χολὴ τὴν ἄδολη καὶ τρισμέγιστη χαρὰ καὶ εὐτυχία των, ὅταν ξαναντίκρυσαν Ἀναστημένο τὸ Διδάσκαλό των;».

Ὄχι! Δέν συμπεριφέρθηκε ἔτσι. Ἀλλὰ ὅπως μᾶς ἐδίδαξε τὸ σημερινό μας Εὐαγγέλιο, ξαναπῆγε ὁ Κύριος στὸ ὑπερῶο τῶν Ἱεροσολύμων καὶ καταδέχθηκε ὁ Μακρόθυμος νὰ τὸν ψηλαφήση ὁ ἄπιστος μαθητὴς γιὰ νὰ πιστεύση. Τί γράφει πάλι ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ὅταν ἔβλεπε τοὺς μαθητὲς του νὰ ξανακάμουν τὰ ἴδια σφάλματα καὶ νὰ μὴν διορθώνονται; «Τεκνία, οὕς πάλιν ὠδίνω, ἄχρις οὗ μορφωθῆ Χριστὸς ἐν ὑμῖν» (Γαλάτ. 4,19). Παιδάκια μου, πάλι πονῶ, πάλι ὑποφέρω και ἀγωνίζομαι ὁ Χριστός να μορφωθῆ στή ψυχή σας.

Ἀγαπητοί μου, ὁ Ἀναστημένος Κύριός μας προτρέπει τοὺς γονεῖς πού ἔχουν στό σπίτι παιδιὰ δύσκολα στόν χαρακτήρα καὶ δύστροπα, ὅπως ἦτο ὁ Ἀπόστολος Θωμᾶς, νὰ συνεχίσουν τὸν καλό τους θεάρεστο ἀγώνα γιὰ τὴν πνευματική των πρόοδο. Νὰ μὴν δυσανασχετοῦν ὑπερμέτρως, ἀλλὰ νὰ προσεύχονται ταπεινά, νὰ τὰ ἀγαποῦν περισσότερο καὶ ὁ φιλάνθρωπος Θεὸς κάποτε θὰ εὐλογήση τοὺς κόπους καὶ θά ἀμείψη τὴν ὑπομονή των καὶ θὰ τοὺς χαρίση τὴν ποθητὴ μεταμόρφωση τοῦ παιδιοῦ των.  Ἀμήν.