τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος
† Mνήμη τοῦ ἁγίου Μανήν, τοῦ Προφήτου.
Ὁ Ἅγιος Μανήν ἔζησε τόν 1ο αἰώνα μ.Χ. καί ἀναφέρεται στίς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων ὡς προφήτης καί διδάσκαλος τῆς Ἐκκλη-σίας τῆς Ἀντιοχείας: «Ἦσαν δέ τινες ἐν ᾿Αντιοχείᾳ κατά τήν οὖσαν ἐκκλησίαν προφῆται καί διδάσκαλοι, ὅ τε Βαρνάβας καί Συμεών ὁ ἐπικαλούμενος Νίγερ, καί Λούκιος ὁ Κυρηναῖος, Μαναήν τε ῾Ηρῴ- δου τοῦ τετράρχου σύντροφος καί Σαῦλος. Λειτουργούντων δέ αὐ- τῶν τῷ Κυρίῳ καὶ νηστευόντων εἶπε τό Πνεῦμα τό Ἅγιον· ἀφορί- σατε δή μοι τόν Βαρνάβαν καί τόν Σαῦλον εἰς τό ἔργον ὅ προσκέ- κλημαι αὐτούς. Τότε νηστεύσαντες καί προσευξάμενοι καί ἐπιθέν- τες αὐτοῖς τάς χεῖρας ἀπέλυσαν»1.
Ὁ Προφήτης Μανήν ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη.
† Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς ἁγίας Μαρίας τῆς Μυροφόρου, τῆς τοῦ Κλωπᾶ.
Ἡ Ἁγία Μαρία ἔζησε κατά τούς χρόνους τοῦ Κυρίου μας Ἰη-σοῦ Χριστοῦ καί ἦταν σύζυγος τοῦ Κλωπᾶ καί μητέρα τοῦ Ἰωσῆ. Ἀκολούθησε τόν Χριστό μέχρι τόν Γολγοθᾶ καί μαζί μέ τή Μητέρα Αὐτοῦ καί τήν Μαρία τήν Μαγδαληνή εἶδε τή σταύρωση καί τήν ταφή Αὐτοῦ. Ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη2.
† Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου μάρτυρος Σαλωνᾶ, τοῦ Ρωμαίου.
Ὁ Ἅγιος Μάρτυς Σαλωνᾶς ἐτελειώθηκε διά ξίφους.
† Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου μάρτυρος Σελεύκου.
Ὁ Ἅγιος Μάρτυς Σέλευκος ἐτελειώθηκε πριονισθείς.
† Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν ἐν ἁγίοις πατέρων ἡμῶν Ἐπιτακίου καί Βασιλείου.
Οἱ Ἅγιος Ἐπιτάκιος καί Βασίλειος ἔζησαν τόν 1ο αίώνα μ.Χ. Ὁ Ἅγιος Ἐπιτάκιος θεωρεῖται ὡς ὁ πρῶτος Ἐπίσκοπος τῆς πόλεως Τούϊ τῆς Ἱσπανικῆς Γαλικίας, ὁ δέ Ἅγιος Βασίλειος ἀναφέρεται στούς ἐπισκοπικούς καταλόγους ὡς δεύτερος Ἐπίσκοπος τῆς πόλε-ως Μπράγα τῆς Πορτογαλίας, τό ἔτος 60 μ.Χ.
Οἱ Ἅγιοι ἐκοιμήθηκαν μέ εἰρήνη.
† Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων μαρτύρων Δονατιανοῦ καί Ρογατιανοῦ, τῶν αὐταδέλφων.
Oἱ Ἅγιοι Μάρτυρες Δονατιανός καί Ρογατιανός ἦσαν ἀδέλ- φια καί κατάγονταν ἀπό εὐγενῆ Ρωμαϊκή εἰδωλολατρική οἰκογέ- νεια, ἡ ὁποία ἐζοῦσε στήν πόλη Νάντη τῆς Γαλλίας. Ὁ Δονατιανός ἐβαπτίσθηκε Χριστιανός καί ἐκήρυττε μέ ζῆλο τό Εὐαγγέλιο τοῦ Κυρίου. Ὅμως συνελήφθη, κατά τούς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορος Διοκλητιανοῦ (284-305 μ.Χ.), καί ὁδηγήθηκε ἐνώπιον τοῦ ἡγεμόνος Ρικτοβάρου, ὁ ὁποῖος τόν ἐκάλεσε νά θυσιάσει στά εἴδωλα, γιά νά σώσει τή ζωή του. Ὁ Μάρτυρας μέ γενναιότητα ἀρνήθηκε καί ὁμολόγησε τόν Χριστό. Τό παράδειγμα τοῦ ἀδελφοῦ του παρακί- νησε σέ ὁμολογία πίστεως καί τόν Ρογατιανό, ὁ ὁποῖος ὅμως δέν ἐπρόλαβε νά βαπτισθεῖ. Ὁ ἄρχοντας ἔδωσε ἐντολή νά τούς ρίξουν στή φυλακή καί νά τούς βασανίσουν σκληρά. Κατά τή διάρκεια τῆς νύκτας οἱ δύο ἀδελφοί Μάρτυρες προσευχήθηκαν θερμά πρός τόν Θεό καί Κύριό μας. Τήν ἑπόμενη ἡμέρα ἄρχισαν καί πάλι τά βασα- νιστήρια. Διεπέρασαν τίς κεφαλές τους μέ λόγχες καί τελικά τούς ἀποκεφάλισαν. Ὁ Ρογατιανός ἐβαπτίσθηκε στό αἷμα τοῦ μαρτυρί-ου. Ἔτσι οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες ἔλαβαν τόν ἀμαράντινο στέφανο τῆς δόξας καί εἰσῆλθαν στή χαρά τοῦ Κυρίου τους.
Περί τά τέλη τοῦ 5ου αἰῶνος μ.Χ. οἱ Χριστιανοί ἀνήγειραν ναό στόν τόπο τοῦ ἐνταφιασμοῦ τῶν Μαρτύρων καί τό ἔτος 1145 τά ἱερά λείψανά τους μετεκομίσθηκαν στόν καθεδρικό ναό τῆς Νά-ντης.
† Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρός ἡμῶν Μερκουλιαλίου, ἐπισκόπου Φόρλι τῆς Ἰταλίας.
Ὁ Ἅγιος Μερκουλιάλιος ἔζησε κατά τόν 4ο καί 5ο αἰώνα μ.Χ. Ἐξελέγη πρῶτος Ἐπίσκοπος τῆς πόλεως Φόρλι τῆς κεντρικῆς Ἰτα-λίας καί ἦταν σθεναρός ἀντίπαλος τῶν εἰδωλολατρῶν καί τῶν αἱρε-τικῶν Ἀρειανῶν. Ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη, τό ἔτος 406 μ.Χ.
† Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρός ἡμῶν Δεσιδερίου, ἐπισκόπου Λανγκρέ τῆς Γαλλίας.
Ὁ Ἅγιος Δεσιδέριος καταγόταν ἀπό τήν πόλη Γένοβα τῆς Ἰταλίας καί ἔζησε κατά τόν 4ο καί 5ο αἰώνα μ.Χ. Ἐκήρυξε τό Εὐ- αγγέλιο στήν πόλη Λανγκρέ τῆς Γαλλίας καί ἐξελέγη Ἐπίσκοπος αὐτῆς. Ἐμαρτύρησε ἀπό τούς Βάνδαλους, τό ἔτος 407 μ.Χ.
† Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων μαρτύρων Κουϊντιανοῦ, Λουκίου καί Ἰουλιανοῦ καί τῶν σύν αὐτῶν δέκα ἐννέα μαρτυρη-σάντων.
Οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες Κουϊντιανός, Λούκιος καί Ἰουλιανός ἐμαρτύρησαν μαζί μέ ἄλλους δέκα ἐννέα Χριστιανούς, ἄνδρες καί γυναῖκες, στήν Ἀφρική, τό ἔτος 430 μ.Χ., ἀπό τούς αἱρετικούς Ἀρει-ανούς.
† Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρός ἡμῶν Πατρικίου, ἐπισκόπου Βαϋέξ τῆς Γαλλίας.
Ὁ Ἅγιος Πατρίκος ἔζησε τόν 5ο αἰώνα μ.Χ. καί ἐξελέγη τέ-ταρτος Ἐπίσκοπος τῆς πόλεως Βαϋέξ στή Νορμανδία τῆς Γαλλίας. Ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη, τό ἔτος 469 μ.Χ.
† Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἡμῶν Εὐτυχίου.
Ὁ Ὅσιος Εὐτύχιος ἦταν ἡγούμενος κάποιας μονῆς στήν Ὀμ-βρική τῆς Ἰταλίας καί ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη τό ἔτος 540 μ.Χ.
† Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν ὁσίων πατέρων ἡμῶν Εὐτυχίου καί Φλωρεντίου.
Οἱ Ὅσιοι Εὐτύχιος καί Φλωρέντιος ἔζησαν τόν 6ο αἰώνα μ.Χ. καί ἀσκήτεψαν σέ ἕνα μοναστήρι τῆς περιοχῆς Βαλκαστορία, κοντά στή Νουρσία τῆς Ἰταλίας. Ἐκοιμήθησαν μέ εἰρήνη, τό ἔτος 540 μ.Χ. Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Διάλογος ἐγκωμίασε σέ λόγους του τίς ἀρετές καί τά θαύματά τους.
† Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Δεσιδερίου, ἐπισκόπου Βιέννης.
Ὁ Ἅγιος Ἱερομάρτυς Δεσιδέριος ἔζησε τόν 6ο καί 7ο αἰώνα μ.Χ. καί ἐγεννήθηκε στήν πόλη Ἀουτούν τῆς Γαλλίας. Ἐσπούδασε στή Βιένη, ὅπου ἐχειροτονήθηκε διάκονος καί πρεσβύτερος. Ἀργό-τερα ἐξελέγη Ἐπίσκοπος αὐτῆς. Ἐργάσθηκε μέ ἔνθεο ζῆλο καί ἔλεγξε τούς ἄρχοντες τῆς ἐποχῆς γιά τόν ἔκλυτο τρόπο τοῦ βίου καί τήν ἀδικία τους. Γι’ αὐτό καί τόν διέβαλαν στόν Ἐπίσκοπο Ρώμης Ἅγιο Γρηγόριο τόν Διάλογο († 12 Μαρτίου), ὁ ὁποῖος ὅμως ἀνεγνώ-ρισε τήν ἀθωότητα τοῦ Ἁγίου.
Ὁ Ἅγιος ἔλεγξε, ἐπίσης, καί τόν βασιλέα Τιέρρυ τόν Β΄ τῆς Βουργουνδίας, τοῦ ὁποίου ὁ βίος ἦταν ἀνήθικος. Γι’ αὐτό καί ἐξορίσθηκε. Ἐπέστρεψε στήν Ἐπισκοπή του μετά ἀπό λίγα χρόνια, ἀλλά ἐδολοφονήθηκε, τό ἔτος 608 μ.Χ., μέ διαταγή τοῦ βασιλέως.
† Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἡμῶν Συαγρίου, τοῦ ἐν Νικαίᾳ.
Ὁ Ὅσιος Συάγριος ἔζησε τόν 8ο αἰώνα μ.Χ. καί καταγόταν ἀπό τή Γαλλία. Ἔγινε μοναχός στή νῆσο τῶν Λερίνων καί ἀργό-τερα ἵδρυσε μονή στήν περιοχή τῆς Προβηγκίας. Ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη, τό ἔτος 787 μ.Χ., στήν πόλη Νίκαια τῆς Γαλλίας.
† Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρός ἡμῶν Μιχαήλ, ἐπισκόπου Συνάδων, τοῦ Ὁμολογητοῦ.
Ὁ Ἅγιος Μιχαήλ καταγόταν ἐκ Συνάδων τῆς Φρυγίας3 ἀπό γονεῖς πλούσιους καί εὐσεβεῖς, ἔζησε δέ κατά τούς χρόνους τοῦ αὐ-τοκράτορος Λέοντος Ε΄ τοῦ Ἀρμενίου (813-820 μ.Χ.). Ἀπό τήν παι-δική του ἡλικία εἶχε ἀφιερωθεῖ στόν Θεό καί ἀφοῦ ἔτυχε εὐρείας καί ἐπιμελοῦς μορφώσεως, συγκαταλεγόταν μεταξύ τῶν διαπρεπῶν ἀνδρῶν τῆς ἐποχῆς του. Ἐπί Πατριάρχου Παύλου Δ΄ τοῦ Κυπρίου (780-784 μ.Χ.) μετέβη στήν Κωνσταντινούπολη, ὅπου, λόγῳ τοῦ ἀδαμάντινου χαρακτῆρος καί τῆς μεγάλης μορφώσεώς του κατέλαβε περιφανές ἀξίωμα στά ἀνάκτορα. Συνδέθηκε μέ στενότατη φιλία μετά τοῦ Ἁγίου Θεοφυλάκτου († 8 Μαρτίου), ἀνδρός ἐπίσης ἐνάρε-του καί μορφωμένου, μετά τοῦ ὁποίου ἀργότερα μετέβησαν στήν ὑπό τοῦ Πατριάρχου Ταρασίου ἱδρυθεῖσα στόν Εὔξεινο Πόντο μο-νή, ὅπου ἐκάρησαν μοναχοί. Γιά τή μεγάλη τους ἀρετή καί τή βα-θύτατη θεολογική κατάρτιση ἐπείσθησαν καί ἐχειροτονήθησαν ὑπό τοῦ Ταρασίου κατ’ ἀρχάς μέν ἱερεῖς, στή συνέχεια δέ ὁ μέν Θεοφύ-λακτος Ἐπίσκοπος Νικομηδείας, ὁ δέ Μιχαήλ Ἐπίσκοπος Συνάδων.
Καί στή νέα αὐτή θέση του διέλαμψε γιά τόν ἔνθεο ζῆλο του, διδάσκων καί ὑπερασπιζόμενος τήν Ὀρθόδοξη πίστη. Ἀλλά ὁ ἱερός ζῆλος τοῦ Μιχαήλ πρός τήν Ὀρθοδοξία καταφάνηκε, ὅταν ἐνέσκη-ψε ὁ πόλεμος κατά τῶν ἱερῶν εἰκόνων ἐπί αὐτοκράτορος Λέοντος Ε’ τοῦ Ἀρμενίου. Μέ ἀνυπέρβλητο θάρρος καί παρρησία δέν ἐδίστασε νά ἐλέγξει δημόσια αὐτόν γιά τό ἄθεο καί ἀσεβές διάταγμά του καί νά ἀναθεματίσει ἐκείνους πού δέν προσκυνοῦσαν τίς ἅγιες εἰκόνες.
Ὅταν ἀποφασίσθηκε νά ζητηθεῖ ἡ γνώμη καί ἡ βοήθεια τοῦ Ἐπισκόπου Ρώμης, ὁ Ἅγιος Μιχαήλ ἐκρίθηκε ὡς ὁ καταλληλότερος καί ἐστάλη πρός τοῦτο στή Ρώμη. Ὁ Πάπας Λέων Γ΄ (795-816 μ.Χ.) κατεφδίκασε τήν εἰκονομαχία καί ἐνθάρρυνε τόν Πατριάρχη στόν ἀγώνα του, ἀφοῦ ἐγνωστοποίησε τίς ἀποφάσεις του καί δι’ ἐπι-στολῆς, τήν ὁποία παρέδωσε στόν Ἅγιο Μιχαήλ. Παρά ταῦτα ὁ αὐτοκράτορας παρέμενε ἀμετάθετος στά ἀσεβῆ φρονήματά του καί ἐξαπέλυσε ἄγριο διωγμό κατά τῶν ἀντιτιθεμένων κληρικῶν. Ἔτσι, ἀφοῦ συνελήφθη καί ὁ Ἅγιος Μιχαήλ, κατ’ ἀρχάς ἐξορίσθηκε στό φρούριο τῆς Ἀνατολῆς Εὐδοκιάς4, στή συνέχεια δέ σέ διάφορα με-ρη, καταταλαιπωρούμενος καί στερούμενος τά πάντα, ἀλλά διατη-ρῶν ἀκμαῖο τό φρόνημα καί ἐξακολουθῶν, μέ τούς ἐμπνευσμένους λόγους του, νά ὑπερασπίζεται τήν Ὀρθόδοξη πίστη.
Κατά τήν ὑπερδεκαετῆ αὐτή ἐξορία του ἕνεκα τῶν κακουχιῶν καί τῆς μεγάλης ἡλικίας, ἀφοῦ ἀσθένησε, ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη.
Γράφοντας ὁ Θεόδωρος ὁ Στουδίτης πρός τόν Μητροπολίτη Νικαίας Πέτρο ἱστορεῖ τίς τελευταῖες στιγμές καί τήν κοίμηση τοῦ Ἁγόυ Μιχαήλ, τοῦ ὁποίου τίς ἀρετές ἐπαινεῖ: τήν ἁγνεία, τή φιλο-ξενία, τήν ταπείνωση, τή μετριοφροσύνη.
Ἡ ἁγία κάρα αὐτοῦ εἶναι ἀποθησαυρισμένη στή μονή Μεγί-στης Λαύρας τοῦ Ἁγίου Ὄρους, δωρηθεῖσα ὑπό τῶν βασιλέων Βα-σιλείου καί Κωνσταντίνου.
† Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς εὑρέσεως τῶν ἱερῶν λειψάνων τοῦ ἐν ἁγίοις πατρός ἡμῶν Λεοντίου, ἐπισκόπου Ροστώβ.
Ὁ Ἅγιος Λεόντιος ἔζησε στη Ρωσία κατά τόν 11ο αἰώνα μ.Χ. καί καταγόταν ἀπό τήν πόλη τοῦ Κιέβου. Ἐσπούδασε στή Ρωσία καί στήν Κωνσταντινούπολη καί μετά ἐγκαταβίωσε στή μονή Πε-τσέρσκϊυ τῆς Λαύρας τοῦ Κιέβου, ὑπό τήν πνευματική καθοδήγηση τοῦ Ὁσίου Ἀντωνίου ( †10 Ἰουλίου). Ἀργότερα ἐξελέγη Ἐπίσκοπος Ροστώβ καί ἀφιερώθηκε στήν ἀρχιερατική διακονία του μέ ἔνθεο ζῆλο.
Ὁ Ἅγιος Λεόντιος ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη, τό ἔτος 1073.
† Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἡμῶν Δαμιανοῦ, βασιλέως τῆς Γεωργίας.
Ὁ Ὅσιος Δαμιανός, κατά κόσμον Δημήτριος, ἦταν βασιλέας τῆς Γεωργίας καί ἔγινε μοναχός. Ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη τό ἔτος 1157.
† Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς ὁσίας μητρός ἡμῶν Εὐφροσύνης, ἡγουμένης τῆς μονῆς τοῦ Σωτῆρος, ἐν Πολώκ τῆς Ρωσίας.
Ἡ Ὁσία Εὐφροσύνη, κατά κόσμον Πρεντισλάβα, ἐγεννήθηκε περί τό ἔτος 1105 στή Ρωσία. Ἦταν θυγατέρα τοῦ πρίγκηπος τοῦ Πολώκ Σβιατοσλάβου Γεωργίου Βσελόντοβιτς, ἀνεψιά τοῦ βασιλι-κοῦ πρίγκηπος Βσέσλαν Μπραγιασλάβιτς καί ἐξαδέλφη τοῦ Βυζα-ντινοῦ αὐτοκράτορος Ἐμμανουήλ τοῦ Κομνηνοῦ.
Ἐζοῦσε μέ τόν πατέρα της στήν αὐλή τοῦ πατρογονικοῦ της θείου Μπόρις Βσεσλάβιτς, στό Πολώκ. Ἤδη ἀπό νηπιακή ἡλικία ἡ Πρεντισλάβα ἄκουσε τήν κλήση τοῦ Κυρίου. Ἔτσι ὅταν ἔφθασε στήν ἡλικία πού οἱ πριγκήπισσες συνήθιζαν νά παντρεύονται (12 χρονῶν), ἄρχισε νά ἀρνεῖται ὅλους ὅσοι τῆς προτείνονταν καί ἀπο-φάσισε νά ἐγκαταβιώσει σ’ ἕνα μοναστήρι πού ἵδρυσε ἡ θεία της, μέχρι νά πάρει τήν ἄδεια ἀπό τόν Ἐπίσκοπο νά μείνει στόν κάθε-δρικό ναό τῆς Ἁγίας Σοφίας.
Ἐπειδή ἦταν πολύ μορφωμένη ἀφιερώθηκε στήν ἀντιγραφή βιβλίων καί μέ τά ἔσοδα βοηθοῦσε τούς ἀναξιοπαθοῦντες καί τούς πτωχούς. Ὁ Ἐπίσκοπος Ἠλίας τῆς ἐμπιστεύθηκε τό ναό τοῦ Σωτῆ-ρος μαζί μέ τήν γειτονική περιοχή, γνωστή μέ τό ὄνομα Σέλκο. Στήν πράξη τῆς παραδόσεως ἦταν ἐπίσης παρών καί ὁ Μπόρις, ὁ μεγαλύ-τερος ἀδελφός τοῦ πατέρα της, πού ἀπέθανε τό ἔτος 1128.
Ἀμέσως ἡ Ὁσία ἄρχισε τήν ἀνοικοδόμηση γυναικείας μονῆς στήν ὁποία ἔμελλε νά μονάσουν καί ἡ ἀδερφή της Γκορισλάβα ἤ Γκραντισλάβα, πού ἔλαβε τό ὄνομα Εὐδοξία, καί μία ἐξαδέλφη της. Ὁ παλαιός βιογράφος διέσωσε τήν πνευματική της συνομιλία μαζί τους καί μαζί μέ ἄλλες πού εἶχαν τή μοναχική κλήση. Ἀργότερα, ἔβαλε τίς βάσεις γιά τήν κατασκευή μιᾶς ἀνδρικῆς μονῆς ἀφιερω-μένης στήν Θεοτόκο.
Τήν ἴδια περίοδο, ὅμως, ἡ οἰκογένεια περνοῦσε μία δραματική στιγμή. Ἀφοῦ ἐδέχθηκε ἐπίθεση ἀπό τούς Πολόφσκυ, φανατικούς ἐχθρούς τῶν Ρώσων, ὁ μεγάλος πρίγκηπας Mστισλάβ ἐζήτησε βοή-θεια ἀπό τούς πρίγκηπες τοῦ Πολώκ, οἱ ὁποῖοι, ὅμως, προτιμοῦσαν νά ἀσκήσουν μία πολιτική παρελκυστική. Ἀφοῦ βγῆκε ἀβλαβής ἀπό τή σύγκρουση, ὁ Mστισλάβ, τό ἔτος 1130, ἐτιμώρησε τήν οἰκογένεια τῆς Εὐφροσύνης ἐξορίζοντάς την στήν Κωνσταντινούπολη. Μιά ἀδελφή της, ὅμως, ἐνυμφεύθηκε τόν υἱό τοῦ αὐτοκράτορος καί ἔτσι οἱ Ρῶσοι πρίγκηπες ἔγιναν δεκτοί μέ εὔνοια στήν πρωτεύουσα. Καί γιά νά ἀντικρούσουν τίς φῆμες περί ἀνανδρίας πού τούς ἀποδόθηκε ἀπό τόν Mστισλάβ, συμμετεῖχαν μέ ἀνδρεία σέ ὁρισμένες μάχες κατά τῶν Ἀράβων. Μετά τό θάνατο τοῦ Mστισλάβ ὁ ἀδερφός τῆς Εὐφροσύνης, Δαυῒδ, καί ὁ πατέρας της, Σβιατοσλάβος, ἐπέστρεψαν στό Πολώκ φέρνοντας μάλιστα καί δῶρα ἐκ μέρους τοῦ αὐτοκράτο-ρος Μανουήλ τοῦ Κομνηνοῦ.
Ὁ πατέρας της, ἀπό τήν πλευρά του, συνεισέφερε στήν ὑλο-ποίηση τοῦ ὀνείρου του, νά μεταμορφώσει τήν ξύλινη ἐκκλησία πού ἡ Εὐφροσύνη εἶχε κτίσει γιά τό μοναστήρι της σέ πέτρινη. Ὁ ναός ὀνομάστηκε Σπασγιούρεβιτς Μστισλάβ καί ἀφιερώθηκε στόν Σωτή-ρα Χριστό. Οἱ ἐργασίες, ὑπό τήν ἐπίβλεψη τοῦ ἀρχιτέκτονος Ἰβάν, ὁλοκληρώθηκαν τό 1160, ἔτος στό ὁποῖο ἀφιερώθηκε στή Μεταμόρ-φωση τοῦ Σωτῆρος. Μιά ἐπιγραφή πού τοποθετήθηκε σκόπιμα ἐκεῖ ἐδήλωνε μέ ἀρκετά λεπτομερειακό τρόπο τά ἔξοδα πού ἐχρειάσθη-καν. Τόν ἑπόμενο χρόνο καθαγιάσθηκαν ἕνας Σταυρός μέ ἕξι πλευ-ρές, ἔργο τοῦ δασκάλου Λάζαρου Μπογκός.
Ἡ Ὁσία Εὐφροσύνη ἔφερε πάντα μαζί της αὐτό τό Σταυρό πού περιεῖχε λείψανα Ἑλλήνων Ἁγίων, ὅπως ἐπίσης καί μία εἰκόνα τῆς Ἐφέσου, πού ἀποδιδόταν στόν Εὐαγγελιστή Λουκᾶ, πού ἦταν μέρος τῶν δώρων τοῦ αὐτοκράτορος. Ἀργότερα ἐμπιστεύθηκε τήν πνευματική καθοδήγηση τῆς μονῆς στήν ἀδελφή της Γκορισλάβα, γιά νά πραγματοποιήσει μαζί μέ τόν ἀδελφό της ἕνα προσκυνημα-τικό ταξίδι στούς Ἁγίους Τόπους, διερχόμενη ἀπό τήν Κωνσταντι-νούπολη.
Στήν Ἱερουσαλήμ ἐπισκέφθηκε τό Ρωσικό μοναστήρι τῆς Θεο-τόκου καί ἀπό ἐκεῖ ἐπῆγε στόν Πανάγιο Τάφο, γιά νά προσκυνήσει καί ἐκπληρώσει τό τάμα της. Εἶχε σκοπό νά πάει στόν Ἰορδάνη πο-ταμό, ἀλλά οἱ δυνάμεις της τήν ἐγκατέλειψαν καί γιά εἴκοσι τέσσε-ρεις ἡμέρες ἔπρεπε νά παραμείνει κλινήρης στό Ρωσικό μοναστήρι. Ἐκεῖ παρέδωσε τήν ἁγία της ψυχή καί ἐκοιμήθηκε εἰρηνικά, τό ἔτος 1173. Εἶχε ἐκφράσει τήν ἐπιθυμία νά ἐνταφιασθεῖ στή μονή τοῦ Ἁγί-ου Σάββα, ἀλλά οἱ μοναχοί ὑπενθύμισαν ὅτι ἕνα ἄρθρο ἀπό τόν Κα-νόνα τῆς μονῆς ἀπαγόρευε τήν ταφή γυναικῶν στήν ἐκκλησία τους. Γι’ αὐτό ἐνταφιάσθηκε στή μονή τοῦ Ἁγίου Θεοδοσίου στήν Ἱερου-σαλήμ.
Σύμφωνα μέ μία παράδοση πού συμπεριλαμβάνεται στό Πα-τερικόν τοῦ Κιέβου, μέ τήν ἐπανάκτηση τῆς Ἱερουσαλήμ ἀπό τόν Σαλαντίν, τό ἔτος 1187, οἱ Ρῶσοι μοναχοί μετέφεραν τό ἱερό λείψα-νό της στό Κίεβο, στή Λαύρα τῶν Σπηλαίων τοῦ Ἁγίου Θεοδοσίου. ὅπου ἀναπτύχθηκε μία τοπική τιμή πρός τό πρόσωπό της.
Ἀπό τίς ἀρχές τοῦ 19ου αἰῶνος μ.Χ. οἱ κάτοικοι τοῦ Πολώκ ἐζήτησαν ἐπανειλημμένα τήν ἐπιστροφή τῶν ἱερῶν λειψάνων στήν πόλη τους. Τό ἔτος 1833, ὁ Γαβριήλ, Ἐπίσκοπος τοῦ Βιτέμπσκ καί Μογκίλεβ, ἔκανε αἴτηση στόν τσάρο γι’ αὐτό τό σκοπό.
Κάτι ἄρχισε νά συζητεῖται περί τοῦ αἰτήματος αὐτοῦ, τό ἔτος 1871, ὅταν ὁ μητροπολίτης τοῦ Κιέβου Ἀρσένιος συναίνεσε στήν ἐπιστροφή τμήματος τῶν ἱερῶν λειψάνων. Τό ἔτος 1893, ὡστόσο, ὄχι μόνο ἡ αἴτηση ἀπορρίφθηκε, ἀλλά ἀπαγορεύθηκε ἡ ὁποιαδήπο-τε ἐπιμονή στό ζήτημα, τό ὁποῖο ἐφαινόταν νά ἔχει φθάσει σέ μηδε-νικό σημεῖο. Ἀντίθετα τό ζήτημα ἐτέθη ἐκ νέου στήν πανρωσική ἱεραποστολική διάσκεψη τοῦ Κιέβου (12-26 Ἰουλίου 1908). Ὁρίσθη-κε μία ἐπιτροπή, ἡ ὁποία, στίς 29 Μαΐου 1909, ἐξέφρασε ἄποψη ὑπέρ τῆς μετακομιδῆς τῶν ἱερῶν λειψάνων. Ἀφοῦ ἐλήφθη ἡ συγκα-τάθεση τόσο τῆς Ἁγίας Συνόδου, ὅσο καί τοῦ τσάρου Νικολάου Β΄, τόν Ἀπρίλιο τοῦ ἔτους 1910, τά ἱερά λείψανα μέ κάθε ἐπισημότητα μετεκομίσθηκαν στό Πολώκ καί τό πρωί τῆς 23ης Μαΐου ἐτοποθετή-θησαν στή μονή τοῦ Σωτῆρος τῆς Ἁγίας Εὐφροσύνης.
Μέ τόν ἐρχομό τῶν Σοβιέτ τά ἱερά λείψανα ἀπομακρύνθηκαν ἐκ νέου καί ἐτοποθετήθηκαν ἀρχικά στό μουσεῖο τοῦ ἀθεϊσμοῦ. Κατά τή διάρκεια τῆς ἐκκενώσεως τοῦ Αὐγούστου τοῦ ἔτους 1941 οἱ πιστοί τά ἀνέσυραν καί τά ἐτοποθέτησαν στήν ἐκκλησία τῆς Θεο-τόκου Προστάτιδος τοῦ Βιτέμπσκ. Τελικά, στίς 23 Ὀκτωβρίου 1943, ἐπεστράφησαν στό μοναστήρι τοῦ Πολώκ.
Σέ ὅ,τι ἀφορᾶ τήν εἰκόνα τῆς Ἐφέσου, πού ἐφυλασσόταν στό καθολικό της ἀνδρικῆς μονῆς, εἶναι γνωστό ὅτι τό ἔτος 1239 ἡ σύζυ-γος τοῦ Ἀλεξάνδρου Νέφσκϊυ τήν ἐπῆρε καί τή μετέφερε στήν ἐκ-κλησία τοῦ Τοροπέτς, στό πριγκηπάτο τοῦ Πσκώφ. Ἡ ἐκκλησία τοῦ Σωτῆρος μέ τό μοναστήρι της, ἀνάμεσα στό 1579 καί τό 1580, παρα-χωρήθηκε ἀπό τό βασιλέα Στέφανο στούς Ἰησουΐτες. Ὅταν τό 1656, ἡ περιοχή τοῦ Πολώκ ἀνακαταλήφθηκε ἀπό τούς Ρώσους, ὁ ναός παραδόθηκε στούς Ὀρθοδόξους. Μετά ἀπό ὄχι πολύ μεγάλο χρονι-κό διάστημα ἐπεστράφη στούς Ἰησουΐτες, μέχρι πού τό ἔτος 1835, μέ τήν ἐκδίωξη τῶν Ἰησουϊτῶν ἀπό τή Ρωσία, ὁ τσάρος Νικόλαος Α΄ τόν παρέδωσε ὁριστικά στούς Ὀρθοδόξους. Πέντε χρόνια ὁ ναός μετά ξαναπῆρε ζωή μέ μία γυναικεία μοναστική κοινότητα.
† Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἡμῶν Ἀβραμίου, τοῦ ἐκ Ρωσίας.
Ὁ Ὅσιος Ἀβράμιος τοῦ Γιαροσλάβλ ἔζησε στή Ρωσία κατά τόν 12ο καί 13ο αἰώνα μ.Χ. Ἐμόνασε στή μονή τοῦ Σωτῆρος τῆς πό-λεως Γιαροσλάβλ, τῆς ὁποίας διετέλεσε καί ἡγούμενος, καί ἐκοιμη-θηκε μέ εἰρήνη, τό ἔτος 1219.
† Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρός ἡμῶν Ἀντωνίου, ἐπισκόπου Ροστώβ.
Ὁ Ἅγιος Ἀντώνιος ἔζησε κατά τόν 13ο καί 14ο αἰώνα μ.Χ. στή Ρωσία. Ἐξελέγη Ἐπίσκοπος τῆς πόλεως Ροστώβ, τό ἔτος 1328, καί ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη, τό ἔτος 1336.
† Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρός ἡμῶν Κυρίλλου, ἐπισκόπου Ροστώβ.
Ὁ Ἅγιος Κύριλλος ἔζησε κατά τόν 14ο αἰώνα μ.Χ. στή Ρωσία καί ἦταν Ἐπίσκοπος τῆς πόλεως Ροστώβ. Ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη, τό ἔτος 1384.
† Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἡμῶν Παϊσίου, τοῦ Γκαλίτς.
Ὁ Ὅσιος Παῒσιος ἔζησε τόν 14ο καί 15ο αἰώνα μ.Χ. καί ἔφθα-σε στήν πόλη Γκαλίτς τῆς Ρωσίας ἀπό τό νότο περί τό ἔτος 1385. Ἐκάρη μοναχός στή μονή τοῦ Ἁγίου Νικολάου τοῦ Γκαλίτς καί ἀμέσως ἄρχισε τόν σκληρό πνευματικό ἀγώνα.
Στό Βίο ἀναφέρεται, ὅτι μία φορά ὁ Ὅσιος Παΐσιος εὑρι-σκόταν σέ ἕνα κελλί μαζί μέ τόν ἐρημίτη Κασσιανό, τόν ἐπονομα-ζόμενο «Ἕλληνα», στόν ποταμό Οὔκμα, καί τούς μοναχούς Ἀδρια-νό καί Γεράσιμο. Ἐνῶ ἔψελναν τόν Ἀκάθιστο Ὕμνο, ξαφνικά ἐπά-νω σέ ὁλόκληρο τό μοναστήρι ἐμφανίσθηκε ἕνα ὑπέρλαμπρο φῶς καί οἱ μοναχοί ἄκουσαν μία φωνή πού τούς ἐκαλοῦσε νά ἐξέλθουν ἀπό τό κελλί. Τρομαγμένοι, ἐξῆλθαν καί Ἄγγελος Κυρίου τούς ἔδει-ξε ἕνα ὅραμα: τήν Θεοτόκο, πού καθόταν σέ ἕνα θρόνο καί στά χέ-ρια της ἐκρατοῦσε τόν Ἰησοῦ Χριστό ὡς Βρέφος. Οἱ μοναχοί ἔπε-σαν στή γῆ, ἀλλά ὁ Ἄγγελος τούς εἶπε νά σηκωθοῦν καί τούς διεβί-βασε τήν ἐντολή τῆς Θεοτόκου νά οἰκοδομήσουν σέ ἐκεῖνο τό ση-μεῖο μία ἐκκλησία πρός τιμήν τῆς Προστάτιδος Μητέρας τοῦ Θεοῦ. Ὁ ναός οἰκοδομήθηκε τό ἔτος 1482 καί ὁ Ἀδριανός συμμετεῖχε στήν κατασκευή τῆς πέτρινης ἐκκλησίας, ἐνῶ τό ἔτος 1489 ἐβοήθησε τόν Ὅσιο Παΐσιο στήν κατασκευή τῆς μονῆς τοῦ Ἁγίου Νικολάου, στόν μικρό ποταμό Γκρέκοφ, στή δεξιά ὄχθη τοῦ ποταμοῦ τοῦ Βόλγα, πού ἐξαρτιόταν ἀπό τή μονή τῆς Προστάτιδος Ὑπεραγίας Θεοτό-κου.
Ὁ Ὅσιος Παῒσιος ἀγωνίσθηκε γιά τήν ἑνότητα τῆς Ρωσικῆς γῆς καί τῶν ἡγεμόνων τῆς περιοχῆς καί ἀντιστάθηκε στούς φεου-δαρχικούς πολέμους. Γιά τό λόγο αὐτό ἐπισκέφθηκε καί τή Μόσχα.
Μετά ἀπό θεοφιλῆ βίο καί ἀδιάλειπτη προσευχή ὁ Ὅσιος προαισθάνθηκε τό τέλος του. Ἔτσι ἄρχισε νά ἐντείνει τούς πνευμα-τικούς του ἀγῶνες καί νά προετοιμάζεται ἐσωτερικά, γιά νά συνα-ντήσει τόν Κύριο καί Θεό του. Ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη, τό ἔτος 1460 ἤ τό 1463, καί ἐνταφιάσθηκε στή νότια πλευρά τοῦ καθεδρικοῦ ναοῦ τοῦ Οὐσπένσκι.
† Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου Ἀθανασίου, τοῦ διά Χριστόν σαλοῦ.
(Βλ. † 18 Ἰανουαρίου).
† Τῇ αὐτῇ ἡμέρα, μνήμη τῶν ὁσίων πατέρων ἡμῶν Ἀδριανοῦ καί Βογολεπίου, τῶν ἐκ Ρωσίας.
Οἱ Ὅσιοι Ἀδριανός καί Βογολέπιος ἔζησαν στή Ρωσία κατά τόν 15ο αἰώνα μ.Χ. Ὑπῆρξαν πνευματικά τέκνα τοῦ Ὁσίου Παϊσίου τοῦ Οὔγκλιχ, ἱδρυτοῦ τῆς μονῆς τῆς Θεοτόκου τῆς Προστάτιδος στό Οὔρλικ, καί τά ὀνόματά τους ἐμφανίζονται στό Βίο τοῦ Ὁσίου Παϊσίου, πού συντέθηκε κατά τόν 16ο ἤ 17ο αἰώνα μ.Χ. Ἀπό αὐτή τή διήγηση πληροφορούμεθα ὅτι ὁ Ὅσιος Ἀδριανός ἦταν ἕνας ἀπό τούς πρώτους δέκα μαθητές τοῦ Ὁσίου Παΐσιου καί ἀποθηκάριος τῆς μονῆς. Ἦταν πρωταγωνιστής, μαζί μέ τόν Ὅσιο Παῒσιο, σέ μία θαυματουργική ἐμφάνιση τῆς Θεοτόκου, κατά τό ἔτος 1472.
Ὁ Ὅσιος Ἀδριανός ἐνταφιάσθηκε κοντά στόν τάφο τοῦ Ὁσί-ου Παΐσιου.
Ὁ ἄλλος μαθητής τοῦ Ὁσίου Παΐσιου, ὁ Βογολέπιος, πρίν νά ἐγκαταβιώσει στό μοναστήρι, ἐργαζόταν σέ ἕνα φοῦρνο καί συνέ-χισε αὐτό τό διακόνημα καί μέσα στό μοναστήρι.
Καί μέ τόν Ὅσιο Βογολέπιο συνδέεται, ἐπίσης, μία διήγηση γιά μία θαυμαστή ἐμφάνιση τῆς Παναγίας. Ἐνῶ ἀντλοῦσε νερό ἀπό τόν ποταμό Βόλγα, εἶδε νά ἐπιπλέει στά ὕδατα τοῦ ποταμοῦ μία εἰκόνα τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου λουσμένη σέ οὐράνιο φῶς: ἦταν ἡ θαυματουργή εἰκόνα τῆς Θεοτόκου τῆς Προστάτιδος. Ἀφήνοντας τό δοχεῖο στό νερό ὁ Ὅσιος Βογολέπιος ἔτρεξε βιαστικά στό μοναστήρι καί διηγήθηκε τό γεγονός στόν Ὅσιο Παΐσιο. Ὁ Ἅγιος μοναχός, μα-ζί μέ τόν Ὅσιο Ἀδριανό, τόν Ὅσιο Βογολέπιο καί ἕναν ἄλλο μο-ναχό, πού ὀνομαζόταν Βασσιανός, μετέφεραν μέ εὐλάβεια τήν εἰκό-να στό μοναστήρι.
Ὁ Ὅσιος Βογολέπιος ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη.
† Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν ὁσίων πατέρων ἡμῶν Ἀντωνίου καί Ἰωαννικίου, τῶν ἐκ Ρωσίας.
Οἱ Ὅσιοι Ἀντώνιος καί Ἰωαννίκος τοῦ Ζαονικιέφ ἔζησαν στή Ρωσία κατά τόν 16ο αἰώνα μ.Χ. Ἀσκήτεψαν στήν ἔρημο τοῦ Ζαο-νικιέφ, στήν περιοχή τοῦ Βλαδιμίρ, κοντά στήν πόλη Βολογκντά. Ἐκοιμήθησαν μέ εἰρήνη.
† Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἡμῶν Δαμιανοῦ, τοῦ ἐκ Γεωργίας.
Ὁ Ὅσιος Δαμιανός, κατά κόσμον Δημήτριος, ἦταν βασιλέας τῶν Γεωργιανῶν(1125) καί υἱός τοῦ βασιλέως Δαυῒδ Β΄ τοῦ Ἰσχυ-ροῦ ἤ Ἐπανορθωτοῦ (1089-1124). Ἔζησε κατά τόν 11ο καί 12ο αἰ-ώνα μ.Χ. καί, ἀφοῦ ἐγκατέλειψε τήν κοσμική ἐξουσία, ἔγινε μονα-χός, λαβών τό ὄνομα Δαμιανός. Ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη, τό ἔτος 1156.
† Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου ὁσιομάρτυρος Δανιήλ καί τῶν σύν αὐτῷ μαρτυρησάντων.
Ὁ Ἅγιος Ὁσιομάρτυρας Δανιήλ τοῦ Γκρεχοζαρούσκϊυ ἐμαρ-τύρησε μαζί μέ ἄλλους τριάντα μοναχούς καί διακόσιους λαϊκούς τοῦ Οὔγκλιχ κατά τή διάρκεια τοῦ Ρωσο-πολωνικοῦ πολέμου, τό ἔτος 1608.
† Τῆ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρός ἡμῶν Ἀλεξάνδρου, τοῦ ἐκ Ρωσίας, τοῦ Θαυματουργοῦ.
Ὁ Ἅγιος Ἀλέξανδρος τοῦ Περεγιασλάβλ ἔζησε στή Ρωσία καί ἐξελέγη, ὅπως ἀναφέρεται σέ χειρόγραφο τοῦ 17ου αἰῶνος μ.Χ., Ἐπίσκοπος τῆς πόλεως Περεγιασλάβλ. Ὁ Θεός τόν ἀξίωσε τοῦ χαρί-σματος τῆς θαυματουργίας, γι’ αὐτό καί ἀποκαλεῖται «Θαυματουρ-γός».
† Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν ὁσίων πατέρων ἡμῶν Δωροθέου καί Ἱλαρίωνος, τοῦ Γιουγκσκῒε τῆς Ρωσίας.
Οἱ Ὅσιοι Δωρόθεος καί Ἱλαρίων ἔζησαν στή Ρωσία κατά τόν 16ο καί 17ο αἰώνα μ.Χ.
Ὁ Ὅσιος Δωρόθεος καταγόταν ἀπό τό χωριό Νικούλσκϊυ κοντά στό Νίζνϊθ καί ἔγινε μοναχός στή Λαύρα τοῦ Πσκώφ. Ἀξιώ-θηκε νά εὕρει τήν εἰκόνα τῆς Παναγίας τῆς Ὁδηγήτριας, τήν ὁποιία ἐπῆρε μαζί του καί ἔζησε ὡς ἐρημίτης. Ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη περί τό ἔτος 1622.
Περί τοῦ Ὁσίου Ἱλαρίωνος δέν ἔχουμε ἐπαρκεῖς ἁγιλογικές πληροφορίες. Τό ὄνομά του συναντᾶμε σέ χειρόγραφα τοῦ 17ου-18ου αἰῶνος μ.Χ. Ἀσκήτεψε στή μονή τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου κοντά στήν πόλη Γιοῦρεβετς Ποβόλζσκ καί ἀκολούθως στήν ἔρημο.
Ὁ Ὅσιος Ἱλαρίων ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη.
† Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρός ἡμῶν Σίμωνος, ἐπισκόπου Σουζδαλίας.
Ὁ Ἅγιος Σίμων, Ἐπίσκοπος Σουζδαλίας, ἔζησε κατά τόν 12ο αἰώνα μ.Χ. καί ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη.
† Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἡμῶν Ἰωακείμ, τοῦ ἐν Σαρτόμᾳ τῆς Ρωσίας.
Ὁ Ὅσιος Ἰωακείμ ἔζησε στή Ρωσία κατά τόν 17ο αἰώνα μ.Χ. Ἀσκήτεψε στή μονή τοῦ Ἁγίου Νικολάου τῆς Σαρτόμα καί ἐκοιμή-θηκε μέ εἰρήνη.
† Τῆ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἡ σύναξις πάντων τῶν ἐν Ροστώβ-Γιαροσλάβλ τῆς Ρωσίας διαλαμψάντων Ἁγίων.
Ἡ ἑορτή ὅλων τῶν Ἁγίων τοῦ Ροστώβ-Γιαροσλάβλ τῆς Ρωσίας καθιερώθηκε, τό ἔτος 1964, μέ τή συγκατάθεση τοῦ Πατριάρχου Μό-σχας Ἀλεξίου Β΄ καί τῆς Ἱερᾶς Συνόδου. Οἱ Ἅγιοι, οἱ ὁποῖοι μνημο-νεύονται εἶναι:
-ὁ Ἱερομάρτυς Λεόντιος, Ἐπίσκοπος τοῦ Ροστώβ,
-οἱ Ὅσιοι Ἀδριανός τοῦ Ποσεσόνε, Δανιήλ Γκρεχοζαρούσκϊυ καί τριάντα μοναχοί καί μαζί μέ αὐτόν διακόσιοι πιστοί Μάρτυρες τοῦ Οὔγκλιχ,
-ἡ Ἁγία Ἀναστασία τοῦ Οὔγκλιχ καί οἱ μαζί μέ αὐτήν τριάντα πέντε μοναχές Μάρτυρες,
-οἱ Ὁσιομάρτυρες Ἀντωνίνος Ποκρόφσκϊυ, Γεράσιμος, Εὐθύμιος, Βαρσανούφιος, Μακάριος, Ματθαῖος, Βασσιανός, Γουρίας, Ἰωήλ, Ἱλαρίων, Ἰωήλ, Ἀκάκιος, Ὀνούφριος, Ἰωσήφ, Γερόντιος, Λεόντιος, Τύχων, Φιλάρετος, Γελάσιος, Ἰωσήφ, Βασσιανός, Χριστόφορος, Σεραφείμ, Γερμανός, Μάρκελλος, Νικήτας, Ἀρσένιος, Θεοδόσιος, Ἰω-νᾶς, Ἰούδας, Συμεών, Μιχαήλ, Ἰωάννης, Μακάριος, Μάμων, Γρηγό-ριος, Νικηφόρος, Ἱλαρίων, Ἀθανάσιος, Πολύευκτος, Κοσμᾶς καί οἱ μαζί μέ αὐτόν χίλιοι πιστοί Μάρτυρες τοῦ Οὔγκλιχ,
-ὁ Ἅγιος Βασίλειος τῆς Μανγκαζίας,
-οἱ Ἐπίσκοποι Θεόδωρος Α΄ τοῦ Ροστώβ, Ἡσαῒας τοῦ Ροστώβ, Συμε-ών τοῦ Ροστώβ, Λουκᾶς τοῦ Ροστώβ, Κύριλλος Α΄ τοῦ Ροστώβ, Ἰγνά-τιος τοῦ Ροστώβ, Πρόχορος τοῦ Ροστώβ, Ἀντώνιος τοῦ Ροστώβ, Κύ-ριλλος Β΄ τοῦ Ροστώβ, Ἰακώβ τοῦ Ροστώβ, Θεόδωρος Β΄ τοῦ Ρο-στώβ, Στέφανος τῆς Πέρμ, Γρηγόριος ὁ Σοφός τοῦ Ροστώβ, Διονύσι-ος τοῦ Ροστώβ, Ἐφραίμ τοῦ Ροστώβ, Τρύφων τοῦ Ροστώβ, Βασσια-νός Α΄ τοῦ Ροστώβ, Βασσιανός Β΄ τοῦ Ροστώβ, Ἀλέξανδρος τοῦ Πε-ρεγιασλάβλ καί Δημήτριος τοῦ Ροστώβ,
-οἱ μοναχοί Ἀβραάμ τοῦ Ροστώβ, Νικήτας ὁ Στυλίτης τοῦ Περεγι-ασλάβλ, Ἀβραάμ τοῦ Περεγιασλάβλ, Πέτρος Ὀρντύνσκϊυ, Σύλβε-στρος τῆς Ὀμπνόρα, Σέργιος τοῦ Ραντονέζ, Κύριλλος καί Μαρία τοῦ Ραντονέζ, Στέφανος τῆς Μόσχας, Ὀνήσιμος ὁ Φύλακας καί Ἐλισ-σαῖος, διάκονος τοῦ Ραντονέζ, Θεόδωρος καί Παῦλος τοῦ Ροστώβ, Ἐπιφάνιος ὁ Σοφός, Βαρλαάμ Οὐλέγμνσκϊυ, Σεβαστιανός τοῦ Ποσε-σόνε, Παῒσιος τοῦ Οὔγκλιχ, Ἀδριανός τοῦ Οὔγκλιχ, Boγολέπιος τοῦ Οὔγκλιχ, Κασσιανός τοῦ Οὔγκλιχ, Βασσιανός τοῦ Οὔγκλιχ, Ἰγνάτιος Πριλούκϊυ, Δανιήλ τοῦ Περεγιασλάβλ, Λεωνίδας τοῦ Ποσεσόνε, Κυ-πριανός Τρόπσκϊυ, Γεράσιμος Μπολντίνσκϊυ, Γεννάδιος τῆς Κο-στρόμα καί τοῦ Λγιουμπιμογκράντ, Ἰγνάτιος τῆς Λόμα, Ἰσαάκ τῆς Λόμα, Εἰρήναρχος ὁ Ἐρημίτης τοῦ Ροστώβ, Δωρόθεος Γιούγκσκϊυ, Νικόδημος Κοζεοζέρσκϊυ, Διονύσιος τοῦ Περεγιασλάβλ, Ἰωακείμ τῆς Σαρτόμα, Κορνήλιος τοῦ Περεγιασλάβλ, Κύριλλος Μπορισσογκλέ-μπσκϊυ, Ποιμήν τοῦ Ροστώβ,
-οἱ εὐσεβεῖς πρίγκηπες Βασίλειος τοῦ Ροστώβ, Βασίλειος καί Κων-σταντῖνος τοῦ Γιαροσλάβλ, Ἀλέξανδρος Νέφσκϊυ, Γκλέμπ τοῦ Ρο-στώβ, Ρωμανός τοῦ Οὔγκλιχ, Θεόδωρος τοῦ Σμολένσκ, καί οἱ υἱοί του Δαυῒδ καί Κωνσταντίνος, Βασίλειος τοῦ Γιαροσλάβλ, Ἀνδρέας τοῦ Σμολένσκ, Ἀνδρέας τοῦ Οὔγκλιχ, Δημήτριος τοῦ Οὔγκλιχ, Δη-μήτριος Ζαρέβιτς τοῦ Οὔγκλιχ καί τῆς Μόσχας,
-οἱ «δίκαιοι» Θέκλα, Ἰωάννης ὁ Νέος τοῦ Οὔγκλιχ, οἱ «διά Χριστόν σαλοί» Ἰσίδωρος τοῦ Ροστώβ, Σέργιος τοῦ Περεγιασλάβλ, Ἰωάννης ὁ Τριχωτός τοῦ Ροστώβ, Ἰωάννης τῆς Μόσχας, Στέφανος τοῦ Ροστώβ, Ἠλίας τοῦ Ντανίλοβο, Ἀθανάσιος τοῦ Ροστώβ, Ὀνούφριος τοῦ Ρο-μανώφ.
† Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἡ ἀνακομιδή τῶν ἱερῶν λειψάνων τοῦ ὁσίου πατρός ἡμῶν Ἰωακείμ, τοῦ Ἰθακησίου.
Ταῖς αὐτῶν ἁγίαις πρεσβείαις, ὁ Θεός, ἐλέησον ἡμᾶς. Ἀμήν!