«Συ­νο­δι­κός εὐ­χα­ρι­στήριος λό­γος» προς τον ελληνικό λαό

Πρός

Τό Εὐσεβές Ὀρθόδοξο Πλήρωμα

τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος

Θέμα: «Συ­νο­δι­κός εὐ­χα­ρι­στήριος λό­γος» 

Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ !

μέ αἰ­σθή­ματα δο­ξο­λο­γίας καί αἴ­νου πρός τόν Τρι­α­δικό Θεό μας, ἡ Ἱ­ερά Σύ­νο­δος τῆς Ἐκ­κλη­σίας τῆς Ἑλ­λά­δος ἀ­πευ­θύ­νε­ται καί πάλι πρός ἐ­σᾶς, τά ἐ­κλε­κτά πνευ­μα­τικά παι­διά της, γιά νά σᾶς χαι­ρε­τί­σει μέ τόν Πα­σχά­λιο χαι­ρε­τι­σμό «Χρι­στός Ἀ­νέ­στη» τώρα πού, μετά ἀπό ἀ­κού­σια μα­κρά πε­ρί­οδο σω­μα­τι­κῆς ἀ­που­σίας σας ἀπό τίς κοι­νές λα­τρευ­τι­κές συ­νά­ξεις μας, εἰ­σήλ­θατε καί πάλι στόν Ἅ­γιο Οἶκο τοῦ Θεοῦ, γιά νά λα­τρεύ­σουμε «ἐν ἑνί στό­ματι καί μιᾷ καρ­δίᾳ τό πάν­τι­μον καί με­γα­λο­πρε­πές ὄ­νομα»[1] τοῦ Ἁ­γίου Θεοῦ μας.

Ἡ πε­ρί­ο­δος πού πα­ρῆλθε ἦ­ταν σκληρή καί πι­κρή γιά ὅ­λους μας. Κυ­ρι­ο­λε­κτικά, μα­τώ­σαμε γιά τήν ἀ­που­σία σας ἀπό τούς Να­ούς. Ὅ­μως, ἐάν γιά ἐ­σᾶς ἡ ἀ­που­σία σας ἀπό τίς κοι­νές λα­τρευ­τι­κές συ­να­θροί­σεις μας ἦ­ταν ὀ­δυ­νηρή, γιά τούς ποι­μέ­νες σας, ἐ­πι­σκό­πους καί πρε­σβυ­τέ­ρους, ἡ σω­μα­τική ἀ­που­σία σας ἦ­ταν ὁ με­γα­λύ­τε­ρος πει­ρα­σμός καί ὁ με­γα­λύ­τε­ρος πό­νος πού ἔ­χουμε βι­ώ­σει στήν ποι­μαν­τική δι­α­κο­νία μας. Στ’ ἀ­λή­θεια, πόσο χα­ρού­με­νος μπο­ρεῖ νά εἶ­ναι ὁ πα­τέ­ρας σέ ἕνα σπι­τικό πού ἀ­που­σι­ά­ζουν τά παι­διά του; Πόσο μπο­ρεῖ νά εὐ­φραί­νε­ται σέ γι­ορτή μό­νος του; Πῶς νά ἀ­πο­λαύ­σει τήν τρά­πεζα πού γέ­μει, ὅ­ταν στε­ροῦν­ται τοῦ «Ἀ­μνοῦ» τά τέ­κνα Του;

Σᾶς ὁ­μο­λο­γοῦμε, ἐν πάσῃ εἰ­λι­κρι­νείᾳ ὅτι, ἐάν ἡ Χά­ρις τοῦ Θεοῦ δέν πα­ρη­γο­ροῦσε τίς καρ­διές μας, ἐάν δέν ἄ­νοιγε χα­ρα­μά­δες ἱ­λα­ροῦ φω­τός στά σκότη πού μᾶς κύ­κλω­σαν, ἐάν δέν με­τέ­διδε τήν δυ­νατή ἐμ­πει­ρία τῆς δι­κῆς σας πνευ­μα­τι­κῆς πα­ρου­σίας μέσα στούς Να­ούς πού ἱ­ε­ρο­πρα­κτού­σαμε καί λει­τουρ­γού­σαμε, ὁ πει­ρα­σμός θά ἦ­ταν ἀ­βά­στα­κτος. Ἡ ἴ­δια Χάρη τοῦ Θεοῦ, εἴ­μα­στε βέ­βαιοι, πα­ρη­γό­ρησε καί τίς δι­κές σας καρ­διές καί γλύ­κανε τόν πόνο σας. Σᾶς με­τέγ­γισε τήν ζωή τοῦ Χρι­στοῦ στίς «κατ’ οἶ­κον» Ἐκ­κλη­σίες σας. Καί στα­θή­κατε στα­θε­ροί στήν πί­στη, ἀ­πο­κρού­ον­τας ὅλα τά πνεύ­ματα τῆς πλά­νης.

Δο­ξο­λο­γοῦμε τόν Θεό γιά ἐ­σᾶς. Γιά τήν ὑ­πο­μονή σας στίς θλί­ψεις. Γιά τήν στα­θε­ρό­τη­τά σας στήν πί­στη. Γιά τήν ἐμ­πι­στο­σύνη σας στήν Ἐκ­κλη­σία. Ζῇ  Κύ­ριος Παν­το­κρά­τωρ, ζῇ καί ἐ­μεῖς «ἰ­δού ζῶ­μεν»[2] μέ Αὐ­τόν καί μέσῳ Αὐ­τοῦ.

Μᾶς ἀ­ξι­ώ­νει, λοι­πόν, ὁ Κύ­ριος τῆς τα­πει­νώσεως καί τῆς δό­ξης σή­μερα Κυ­ρι­ακή νά ἀν­τα­μώ­σουμε καί πάλι στόν Οἶκο τοῦ Οὐ­ρα­νίου Πα­τρός μας, νά Τόν ὑ­μνή­σουμε ἀπό κοι­νοῦ, νά συ­να­κρο­α­σθοῦμε τῶν ρη­μά­των τῆς Ζωῆς καί νά με­τά­σχουμε στό Πο­τή­ριο τῆς Ζωῆς, με­τα­λαμ­βά­νον­τας «Σῶμα καί Αἷμα Χρι­στοῦ, εἰς ἄ­φε­σιν ἁμαρ­τιῶν καί εἰς ζωήν αἰ­ώ­νιον»[3]. Μόνο δο­ξο­λο­γία καί αἶ­νος ξε­χύ­νε­ται ἀπό τίς καρ­διές μας. Δο­ξο­λο­γία καί αἶ­νος πρός Αὐ­τόν πού εἶ­ναι γιά ἐ­μᾶς τό πᾶν, ὅ­πως πολύ χα­ρι­τω­μένα ἔ­λεγε συ­χνά ὁ ὅ­σιος Πορ­φύ­ριος ὁ Καυ­σο­κα­λυ­βί­της.

Τέ­κνα ἐν Κυ­ρίῳ ἀ­γα­πητά,

ὡς γνω­στόν, ἡ προ­σέ­λευσή μας στίς κοι­νές λα­τρευ­τι­κές συ­ναν­τή­σεις μας γί­νον­ται ὑπό τάς προ­ϋ­πο­θέ­σεις πού ἔ­θεσε ἡ εἰ­δική ἐ­πι­στη­μο­νική ἐ­πι­τροπή γιά τήν παν­δη­μία τοῦ κο­ρω­νο­ϊοῦ, μέ σκοπό τήν δι­α­σφά­λιση τῆς δη­μό­σιας ὑ­γείας. Μέ προ­η­γου­μένη μας Ἐγ­κύ­κλιο ἐ­νη­με­ρω­θή­κατε ἐπ’ ἀ­κρι­βῶς γιά τόν τρόπο τῆς προ­σε­λεύσεώς μας στούς Ἱ­ε­ρούς Να­ούς. Ἐ­μεῖς, ὡς ἐκ­κλη­σι­α­στικό σῶμα, ὀ­φεί­λουμε νά  ἐ­φαρ­μό­σουμε ἐπ’ ἀ­κρι­βῶς καί αὐ­τές τίς συ­στά­σεις. Συ­νερ­γα­σθή­καμε καί συ­νερ­γα­ζό­μα­στε μέ τήν Ἑλ­λη­νική πο­λι­τεία καί μέ τήν εἰ­δική ἐ­πι­στη­μο­νική Ἐ­πι­τροπή, πρός ἀν­τι­με­τώ­πιση τῆς παν­δη­μίας. Αὐτό θά συ­νε­χί­σουμε νά κά­νουμε. Γι’ αὐτό καί πάλι σᾶς προ­τρέ­πουμε σέ πι­στή ἐ­φαρ­μογή ὅ­λων τῶν συ­στά­σεων τῆς εἰ­δι­κῆς ἐ­πι­στη­μο­νι­κῆς Ἐ­πι­τρο­πῆς. Θέ­λουμε, ὅ­μως, νά γνω­ρί­ζετε ὅτι ἡ συ­νερ­γα­σία μας αὐτή σέ κα­μία πε­ρί­πτωση, δέν ξε­πέ­ρασε ὅ­ρια, τά ὁποῖα ἡ Ὀρ­θό­δο­ξος πί­στη καί ζωή μας, ἀλλά καί ἡ πα­ρά­δοσή μας ἔχουν θέ­σει. Σᾶς δι­α­βε­βαι­ώ­νουμε ὅτι, χά­ριτι Θεοῦ, πα­ρα­μέ­νουμε ἄγρυ­πνοι φύ­λα­κες τῶν ὁ­ρίων πού ἔ­θεσε τό Πνεῦμα τό Ἅ­γιο, διά τῶν Ἀ­πο­στό­λων, τῶν Πα­τέ­ρων καί τῶν Ἁ­γίων Συ­νό­δων. Κόκ­κι­νες γραμ­μές οὔτε ξε­πε­ρά­σθη­καν οὔτε θά ξε­πε­ρα­σθοῦν.

Εἶ­ναι ἀ­δύ­να­τον καί σέ αὐ­τήν τήν Ἐγ­κύ­κλιό μας νά μή μνη­μο­νεύ­σουμε εὐ­γνω­μό­νως καί νά μή προ­σευ­χη­θοῦμε, ἰ­δι­αι­τέ­ρως, γιά τούς ἰ­α­τρούς, τούς ἐ­ρευ­νη­τές, τό νο­ση­λευ­τικό προ­σω­πικό καί ὅ­λους τούς ἐρ­γα­ζο­μέ­νους στά νο­σο­κο­μεῖα τῆς πα­τρί­δος μας. Τούς εὐ­χα­ρι­στοῦμε θερμά γιά τόν θυ­σι­α­στικό κόπο τους. Ὁ Κύ­ριος νά ἀν­τα­πο­δώ­σει τήν θυ­σι­α­στική προ­σφορά τους μέ πλῆ­θος εὐ­λο­γιῶν.

Προ­σευ­χό­μα­στε, ἀ­κόμα, γιά τήν ἀ­νά­παυση τῶν ψυ­χῶν τῶν κε­κοι­μη­μέ­νων, ἐκ τοῦ κο­ρω­νο­ϊοῦ, ἀ­δελ­φῶν μας. Στό τέ­λος τῆς Θείας Λει­τουρ­γίας, Συ­νο­δικῇ Ἀ­πο­φά­σει, θά ψα­λεῖ «Τρι­σά­γιον» ὑ­πέρ αὐ­τῶν.

Προ­σευ­χό­μα­στε, ἐ­πί­σης, ἐ­κτε­νῶς ὑ­πέρ τῆς ἐ­ξευ­ρέ­σεως κα­ταλ­λή­λου θε­ρα­πευ­τι­κῆς ἀ­γω­γῆς πού θά πε­ρι­ο­ρί­σει καί θά ἐ­ξα­λεί­ψει τήν παν­δη­μία.

Μέ αὐ­τές τίς σκέ­ψεις σᾶς ὑ­πο­δε­χό­μα­στε μέ ἄ­πειρη ἐν Χρι­στῷ Ἀ­να­στάντι χαρά στόν Οἶκο τοῦ Θεοῦ, στόν Οἶκο τῶν παι­διῶν τοῦ Θεοῦ, στόν δικό σας Οἶκο καί σᾶς εὐ­λο­γοῦμε πα­τρικά ὅ­λους. «Εἰ­σέλ­θετε, λοι­πόν, ὅ­λοι στήν χαρά τοῦ Κυ­ρίου σας. Καί ἐ­κεῖ­νοι πού πρῶ­τοι φθά­σατε κι ὅ­σοι ἤλ­θατε δεύ­τε­ροι, λά­βετε τόν μι­σθόν σας. Πλού­σιοι καί φτω­χοί πα­νη­γυ­ρί­στε. Ὅ­σοι ἐγ­κρα­τευ­θή­κατε, ἀλλά κι ἐ­κεῖ­νοι πού ἔ­χετε βρα­δυ­πο­ρή­σει στήν ἐρ­γα­σία τῶν ἐν­το­λῶν, τι­μή­στε τήν ση­με­ρινή ἡ­μέρα. Ὅ­σοι νη­στέ­ψατε καί ἐ­κεῖ­νοι πού δέν νη­στέ­ψατε, εὐ­φραν­θεῖτε σή­μερα. Ἡ (Ἁ­γία Τρά­πεζα) εἶ­ναι γε­μάτη, ἀπο­λαῦ­στε την ὅ­λοι. Ὁ Μό­σχος εἶ­ναι ἄ­φθο­νος καί ἀ­νε­ξάν­τλη­τος. Δέν ἐ­πι­τρέ­πε­ται, λοι­πόν, νά φύ­γει κά­ποιος πει­να­σμέ­νος. Ὅ­λοι ἀ­πο­λαῦ­στε τό Συμ­πό­σιο πού πα­ρα­τί­θε­ται γιά τούς πι­στούς. Ὅ­λοι ἀ­πο­λαῦ­στε τά θεῖα δῶρα πού προ­σφέ­ρει ἡ Θεία ἀ­γα­θο­σύνη. Κα­νέ­νας πιά νά μή θρη­νεῖ τήν φτώ­χεια του, γι­ατί τώρα ἔ­γινε φα­νερή ἡ Βα­σι­λεία τοῦ Θεοῦ, ἐ­κείνη πού προ­σφέ­ρε­ται σ’ ὅ­λους ἐ­ξί­σου. Κα­νέ­νας νά μή κλαίει πιά γιά τά πταί­σματά του, γι­ατί συγ­χώ­ρεσή μας εἶ­ναι ὁ Ἀ­να­στη­μέ­νος Κύ­ριος. Κα­νέ­νας ἄς μή φο­βᾶ­ται πιά τό θά­νατο, γιατί ὁ θά­να­τος τοῦ Σω­τήρα μας, μᾶς ἐ­λευ­θέ­ρωσε ἀπό τό θά­νατο»[4].

Σ’ Αὐ­τόν ἀ­νή­κει ἡ δόξα καί ἡ ἐ­ξου­σία στούς ἀ­πέ­ραν­τους αἰ­ῶ­νες. Ἀ­μήν.

† Ὁ Ἀ­θη­νῶν Ι Ε Ρ Ω Ν Υ Μ Ο Σ, Πρό­ε­δρος
† Ὁ Θεσ­σα­λο­νί­κης Ἄν­θι­μος
† Ὁ Πα­ρα­μυ­θίας, Φι­λι­α­τῶν καί Γη­ρο­με­ρίου Τί­τος
† Ὁ Μη­θύ­μνης Χρυ­σό­στο­μος
† Ὁ Τρι­φυ­λίας καί Ὀ­λυμ­πίας Χρυ­σό­στο­μος
† Ὁ Μεσ­ση­νίας Χρυ­σό­στο­μος
† Ὁ Λευ­κά­δος καί Ἰ­θά­κης Θε­ό­φι­λος
† Ὁ Θη­βῶν καί Λε­βα­δείας Γε­ώρ­γιος
† Ὁ Πα­ρο­να­ξίας Καλ­λί­νι­κος
† Ὁ Φω­κί­δος Θε­ό­κτι­στος
† Ὁ Νέας Κρή­νης καί Κα­λα­μα­ριᾶς Ἰ­ου­στῖ­νος
† Ὁ Φι­λίπ­πων, Νε­α­πό­λεως καί Θά­σου Στέ­φα­νος
† Ὁ Σι­σα­νίου καί Σι­α­τί­στης Ἀ­θα­νά­σιος
Ὁ Ἀρ­χι­γραμ­μα­τεύς
† Ὁ Ὠ­ρεῶν Φι­λό­θεος

[1] Θεία Λειτουργία ἱεροῦ Χρυσοστόμου.

[2] Κορ. Β’ 6,9.

[3] Θεία Λειτουργία ἱεροῦ Χρυσοστόμου.

[4] Κατηχητικός Λόγος ἱεροῦ Χρυσοστόμου.