Τοῦ Μητροπολίτου Ἐλευθερουπόλεως ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
«καὶ προσελθών κατέδησε τὰ τραύματα αὐτοῦ ἐπιχέων ἔλαιον καὶ οἶνον, ἐπιβιβάσας δὲ αὐτὸν ἐπὶ τὸ ἴδιον κτῆνος ἤγαγεν αὐτὸν εἰς πανδοχεῖον καὶ ἐπεμελήθη αὐτοῦ» (Λουκᾶ 10,34)
Στὰ λόγια αὐτά, ἀγαπητοὶ Ἀδελφοί, τοῦ σημερινοῦ Εὐαγγελίου ἀποτυπώνεται ὅλη ἡ ἔμπρακτη ἐφαρμογὴ τῶν αἰσθημάτων φιλευσπλαγχνίας, ποὺ εἶχαν κατακλύσει τὴν ψυχὴ τοῦ καλοῦ Σαμαρείτου γιὰ τὸν δυστυχῆ τραυματία. Πρῶτες βοήθειες, προσφυγὴ στοὺς ἰατρούς, προσωπικὴ φροντίδα. Κόπος, χρόνος, χρήματα. Ὅποια δυνατότητα προσφορᾶς ἔχει ὁ ἄνθρωπος γιὰ νὰ βοηθήση τὸν συνάνθρωπό του, ὅταν βρεθῆ σὲ δύσκολη θέση καὶ κυρίως, ὅταν κινδυνεύη ἡ ὑγεία του. Ὅλα αὐτὰ τὰ προσέφερε ἁπλόχερα ὁ καλὸς Σαμαρείτης στὸν πάσχοντα συνάνθρωπό του.
Ὡραῖο, φωτεινό, αἰώνιο τὸ παράδειγμά του γιὰ νὰ καθοδηγῆ ὅλους στὴν προσφορά μας πρὸς τὸν συνάνθρωπό μας, ὅταν ὑποφέρη καὶ ἔχει τὴν ἀνάγκη μας. Καὶ γιατί ὄχι καθοδηγητικὸ παράδειγμα γιὰ τὴν οἰκογένεια καὶ τὰ μέλη της. Γιὰ τοὺς συζύγους, γιὰ τὰ παιδιά. Διότι, δυστυχῶς, δὲν εἶναι σπάνιο τέτοιες ἀνάγκες καὶ προβλήματα νὰ παρουσιασθοῦν μέσα στὴν οἰκογένεια.
Κάποτε, ὡς κεραυνὸς ἐν αἰθρίᾳ, συμβαίνει ἕνα μέλος νὰ εὑρεθῆ σὰν τὸν βαρειὰ τραυματία τοῦ σημερινοῦ Εὐαγγελίου κτυπημένος ἀπὸ κάποια ἀσθένεια. Τότε δὲν πρέπει νὰ συμβῆ μὲ ὅ,τι συνέβη στὸν Ψαλμωδό μας, τὸν ὁποῖον ἀκοῦμε στὴν Ἀκολουθία τοῦ Ὄρθρου, στὸν Ἑξάψαλμο, νὰ θρηνῆ μὲ πολὺ πόνο καὶ ἀγωνία: «Οἱ φίλοι μου καὶ οἱ πλησίον μου ἐξ ἐναντίας μου ἤγγισαν καὶ ἔστησαν καὶ οἱ ἔγγιστά μου ἀπὸ μακρόθεν ἔστησαν» (Ψαλμ. 37,12).
Ποιὰ δυστυχία, ἀλήθεια, μπορεῖ νὰ συγκριθῆ μὲ αὐτή τοῦ Ψαλμωδοῦ μας, νὰ ὑποφέρη ἀπὸ τὴν ἀσθένεια καὶ οἱ κοντινοί του ἄνθρωποι, οἱ φίλοι του καὶ οἱ πιὸ κοντινοί του ἀκόμη, ποὺ δὲν εἶναι ἄλλοι ἀπὸ τὴν οἰκογένειά του, νὰ στέκωνται ἀπὸ μακρυὰ καὶ ἀπαθεῖς νὰ παρακολουθοῦν τὸ δρᾶμα του ἤ νὰ τὸν «πετοῦν» ἄσπλαγχνα σὲ κάποιο κρατικὸ Ἵδρυμα;
Ἤ προκειμένου περὶ συζύγων, ὅταν πάθη κάτι ὁ σύζυγος τότε ἡ σύζυγος νὰ τοῦ συμπεριφερθῆ στὴν δοκιμασία του, στὴν ἀρρώστια του, ὅπως συμπεριφέρθηκε ἐκείνη ἡ σύζυγος τοῦ πολύαθλου Ἰώβ, ὅταν τὰ χρόνια τῆς δυστυχίας του, χωρὶς τὰ παιδιά του, χωρὶς τὴν περιουσία του, χωρὶς τὴν κοινωνική του θέση, ὑπέφερε ἀπό βαρειά καί ἀθεράπευτη ἀσθένεια; Ὅταν ὁ Ἰὼβ «ἐκάθητο ἐπὶ τῆς κοπρίας ἔξω τῆς πόλεως» καὶ ἔξυνε μὲ κεραμίδι τὶς πληγές του καὶ ἡ γυναίκα του τὸν προέτρεπε μὲ λόγια σκληρότατα καὶ κατάπικρα νὰ βλασφημήση τόν Θεό καὶ κατόπιν νὰ πεθάνη γιὰ νὰ ἡσυχάση… «εἰπὸν τι ρῆμα πρὸς Κύριον καὶ τελεύτα…» (Ἰὼβ 2,8-9).
Προσπερνώντας μὲ ἀποστροφὴ τὰ κακὰ αὐτὰ παραδείγματα ἡ χριστιανικὴ οἰκογένεια ὀφείλει, σύμφωνα μὲ τὶς ἐπιταγὲς καὶ τῆς κοινῆς ἠθικῆς καὶ προπάντων τῆς ἠθικῆς τοῦ Εὐαγγελίου, νὰ συσπειρωθῆ ἀκόμη περισσότερο καὶ νὰ σταθῆ ἑνωμένη ἐπάνω ἀπὸ τὸ ἄρρωστο μέλος της. Νὰ τὸ περιβάλη μὲ στοργὴ καὶ ἀγάπη καὶ νὰ κάμη τὸ πᾶν, γιὰ νὰ τὸ ἀνακουφίση καί τό βοηθήση ἀποτελεσματικά.
Αἰώνιος ἐδῶ ὁδηγός μας ἄς εἶναι τὸ ἀκτινοβόλο παράδειγμα τοῦ καλοῦ Σαμαρείτου τῆς σημερινῆς Εὐαγγελικῆς παραβολῆς μας. Τὸν συνέδραμε ὁ μακάριος μὲ τὸν προσωπικό του μόχθο. Τὸν πῆγε στὸ πανδοχεῖο, ὑποτυπῶδες νοσηλευτικό ἵδρυμα. Τοῦ ἀφιέρωσε μέρος ἀπὸ τὸν χρόνο του. Προσέφερε ἀπὸ τὰ χρήματά του. Τί ἄλλο νά ἔκαμε;
Ἔτσι καί τὸν ἄνθρωπό μας, τῆς οἰκογένειάς μας, ποὺ τὸν χτύπησε ἡ μάστιγα τῆς ἀσθένειας, θὰ τὸν βοηθήσουμε προσωπικά. Ὅσο μποροῦμε. Μὲ ὅσες δυνατότητες διαθέτομε. Ὅπως ὁ καλὸς Σαμαρείτης θὰ σταθοῦμε ἐπάνω του καὶ θὰ τὸν περιποιηθοῦμε μὲ τὰ χέρια μας. Ὦ! χέρια εὐλογημένα! Κατόπιν θὰ καταφύγουμε στὴν βοήθεια τῶν καλῶν ἰατρῶν καὶ τῶν φαρμάκων. Θὰ ξοδεύσουμε ἀπὸ τὰ χρήματά μας, ὅπως ἔπραξε πάλι ὁ καλὸς Σαμαρείτης τοῦ Εὐαγγελίου, ποὺ ἔβγαλε ἀπὸ τὰ θυλάκια του νὰ πληρώση τὸ πανδοχεῖο.
Καὶ ἐκτὸς ἀπὸ τὰ χρήματά μας, ἐκτὸς ἀπὸ τὴν προσωπική μας περιποίηση, θὰ τοῦ ἀφιέρωσουμε καὶ μέρος ἀπὸ τὸ χρόνο μας. Ἴσως τὸ τελευταῖο νὰ τὸ ἔχη περισσότερη ἀνάγκη ὁ ἄνθρωπός μας, κατά τό «ὁ λόγος σου με χόρτασε».
Ἔτσι, ἀγαπητοὶ Ἀδελφοί, ὀφείλομε νὰ συμπεριφερθοῦμε ὡς καλοὶ χριστιανοί, ὅταν κάποιο μέλος τῆς οἰκογενείας μας ἀσθενήση καὶ ἀκουσίως βρεθῆ στὴ θέση τοῦ ἐμπεσόντος εἰς τοὺς ληστάς τοῦ σημερινοῦ Εὐαγγελίου. Ὅπως ἐνήργησε ὁ καλὸς καὶ φιλεύσπλαγχνος Σαμαρείτης. Διαφορετικά, ἐὰν ἀδιαφορήσωμε καὶ περιφρονήσωμε τὸν ἄνθρωπό μας καὶ τότε γελοῦν οἱ δαίμονες καὶ οἱ κακοὶ ἄνθρωποι, τότε, σύμφωνα μὲ τὸν Ἀπόστολο Παῦλο εἴμαστε χειρότεροι ἀπὸ τοὺς εἰδωλολάτρες. Καὶ ἂς λεγώμαστε χριστιανοὶ! «εἰ δὲ τις τῶν ἰδίων καὶ μάλιστα τῶν οἰκείων οὐ προνοεῖ, τὴν πίστιν ἤρνηται καὶ ἔστιν ἀπίστου χείρων» (Α΄ Τιμόθεον 5,8). Μή γένοιτο!
Γίνετε συνοδοιπόροι μας στην γνώση και την ενημέρωση. Στείλτε στο [email protected] άρθρα, φωτογραφίες, βίντεο ή κάτι που πιστεύετε ότι αξίζει να μοιραστείτε τόσο με εμάς όσο και με τους αναγνώστες μας.
