πρ. Καλαβρύτων: Δικαιοῦμαι καί θά ἀναμένω νά ἀπολαύσω τό «χάδι» τῆς ἀγάπης ὅλων Σας!

Η ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΙΣ ΤΟΥ ΠΡΩΗΝ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΝΘΡΟΝΙΣΙΝ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ & ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ κ.κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ

Ἀγαπητέ μοι π. Ἱερώνυμε,

καί

Σεβασμιώτατε Μητροπολῖτα Καλαβρύτων καί Αἰγιαλείας

«Ὡς εὖ παρέστητε» εἰς τό Αἴγιον,

τήν γενέτειραν γῆν,

ὡς Ἐπίσκοπος τῶν ψυχῶν ἡμῶν

καί ὡς ὑπερασπιστής τῆς ἀμωμήτου ἡμῶν Πίστεως,

τῆς Ἁγίας Ὀρθοδοξίας μας

καί τῆς ὑπό τόν κινδυνον αἰχμαλωσίαν τελούσης Ἑλλάδος,

τῆς φιλτάτης ἡμῶν Πατρίδος!

Κλῆρος καί Λαός, οὐ μήν ἀλλά καί ἡ ταπεινότης μου, μέ αἰσθήματα βαθυτάτου σεβασμοῦ, θερμοτάτης ἀγάπης, οὐ μήν ἀλλά καί ὑπερτάτης τιμῆς Σᾶς ὑποδεχόμεθα σήμερον εἰς τήν ἕδραν τῆς κληρωθείσης εἰς Ὑμᾶς Ἐπαρχίας καί Σᾶς ἐμπιστευόμεθα ὡς Διδάχον τοῦ Εὐαγγελίου καί ὁδηγόν τῆς πνευματικῆς μας πορείας, ὥστε ὑπό τήν Ὑμετέραν διδαχήν, πατρικήν φροντίδα καί ἁγιοτρόπον καθοδήγησιν νά καταστῶμεν πολῖται τοῦ Οὐρανοῦ, Συμπολῖται τῶν Ἁγίων καί οἰκεῖοι τοῦ Θεοῦ, δηλ. κληρονόμοι τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν!

Ἡ καρδία μας πλημμυρίζει ἀπό εὐγνωμοσύνην πρό τήν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον, τήν «Κυράν τοῦ Αἰγίου», ὅπως συνηθίζομεν νά Τήν ἀποκαλοῦμεν, καί «Πολιοῦχον τοῦ Αἰγίου», τήν Παναγίαν Τρυπητήν, ἡ Ὁποία Σᾶς ἐπέλεξε καί Σᾶς ἔφερε κοντά μας ὡς Ποιμένα καί Ἐπίσκοπον τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων ἡμῶν.

Πρό τριάκοντα περίπου ἐτῶν μία εὐσεβής γερόντισσα, Νικολίτσα ὠνομάζετο, ἔχουσα τόν ἄνωθεν φωτισμόν, Σᾶς ἔλεγε μεγαλοφώνως καί προφητικῶς τά ἑξῆς περίπου λόγια: «π. Ἱερώνυμε, ἔπειτα ἀπό χρόνια ἐσύ θά εἶσαι ὁ Διάδοχος στήν Ἱερά αὐτή Μητρόπολη. Θά εἶσαι μιά λαμπάδα ἀναμμένη…» καί ἄλλα τινά! Ἄς εἶναι αἰωνία ἡ μνήμη της!

Συνεπῶς τό σχέδιον τοῦ Πανοικτίρμονος Θεοῦ Σᾶς ἔφερε Ποιμενάρχην εἰς τήν ἱστορικήν ταύτην Μητρόπολιν. Ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος, Τῆς Ὁποίας ὡς Καθηγούμενος ἀνεκαινίσατε ἐκ βάθρων τό ἐνδιαίτημά Της, τήν Ἱεράν Μονήν Μεγάλου Σπηλαίου, Σᾶς ἐπέλεξεν ὡς Ποιμενάρχην τῆς ἱστορικῆς ταύτης Ἱερᾶς Μητροπόλεως, ὥστε μεταξύ ἄλλων νά ἀνακαινίσετε τό πανίερον ἐνδιαίτημα Της, «τό Ἱερόν Προσκύνημα τῆς Παναγίας Τρυπητῆς», οὐ μήν ἀλλά καί τό ἕτερον, τόν Ἱερόν Ναόν τῶν Εἰσοδίων, τοῦ ὁποίου τήν δαπάνην θά καταβάλῃ, καθώς μᾶς ὑπεσχέθη, ὁ εὐλαβέστατος καί φιλάνθρωπος Ἐφοπλιστής κ. Ἀθανάσιος Μαρτῖνος, τανῦν Διοικητής τοῦ Ἁγίου Ὄρους.

Οἱ Ἄρχοντες, ὁ ἱερός Κλῆρος καί ὁ εὐσεβής Λαός κλίνομεν εὐλαβῶς γόνυ καρδίας ἐνώπιον τῆς Ἱερᾶς Εἰκόνος Της, ἡ ὁποία πρός καιρόν φυλάσσεται εἰς τόν ἱερόν τοῦτον Ναόν, διά τήν μεγάλην πρός ἡμᾶς δωρεάν Της ἐν τῷ προσώπῳ Ὑμῶν.

Εὐγνώμονας εὐχαριστίας ἐκφέρομεν εὐλαβῶς πρός τόν σεπτόν Προκαθήμενον τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, τόν Μακαριώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κ. κ. Ἱερώνυμον, ὁ Ὁποῖος ἀπό ἐτῶν Σᾶς συμπεριέλαβεν μεταξύ τῶν συνεργατῶν Του, Σᾶς ἀνέδειξεν ὡς πρῶτον Γραμματέα-Πρακτικογράφον τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, Σᾶς ἐνηγκαλίσθη μετά πατρικῆς στοργῆς καί, τέλος, Σᾶς ἐπρότεινεν ὡς ὑποψήφιον διά τήν Ἱεράν Μητρόπολιν Καλαβρύτων καί Αἰγιαλείας εἰς διαδοχήν ἐμοῦ τοῦ ἀναξίου καί ἁμαρτωλοῦ.

Ὡσαύτως καταθέτομεν εὐλαβῶς τά δάκρυα τῆς εὐγνωμοσύνης ἡμῶν πρός τό Ἱερόν Σῶμα τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, οἱ σεπτοί Ἱεράρχαι τῆς Ὁποίας ἀποδεχθέντες «ἀσυζητητί» τήν πρότασιν τοῦ Μακαριωτάτου Προέδρου, Σᾶς ἀνύψω-σαν εἰς τόν ἀρχιερατικόν Θρόνονκαί Σᾶς ἐξέλεξαν ὡς Μητροπολίτην Καλαβρύτων καί Αἰγιαλείας μέ τό περίλαμπρον καί πρωτοφανές ἀποτέλεσμα: ἐπί 78 ψηφισάντων, οἱ 74 ψηφοφόροι Σεβασμιώτατοι Ἀρχιερείς ἐψήφισαν Ὑμᾶς ὡς Μητροπολίτην μας!

Πρός περαιτέρω ἔπαινον Ὑμῶν ἕνα πλῆθος ὑπερβαῖνον τόν ἀριθμόν πεντήκοντα (50) Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτῶν προσῆλθον σήμερον εἰς τό Αἴγιον, διά νά συν-εορτάσουν μεθ’ Ὑμῶν τε καί ἡμῶν τό προσωπικόν Σας μέγα τοῦτο γεγονός τῆς ἐνθρονίσεως καί νά ἀναφωνήσουν τό «ἄξιος, ἄξιος!» καθώς παραλαμβάνετε τό πηδάλιον τῆς νοητῆς νηός τῆς ἐκκλησιαστικῆς ταύτης Ἐπαρχίας!

 Ἰδού, λοιπόν, ἐπέστη ἡ ὥρα κατά τήν ὁποίαν, εὐδοκίᾳ τοῦ Μεγάλου Ἀρχιερέως καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἔπειτα ἀπό τεσσαράκοντα καί ἕνα (41) ἔτη μιᾶς ταπεινῆς ποιμαντορίας, ἐνώπιον Θεοῦ καί ἀνθρώπων Σᾶς παραδίδω ὄχι ἁπλῶς τήν Ποιμαντορικήν Ράβδον, ἀλλά καί τήν ὅλην εὐθύνην τῆς διαποιμάνσεως καί καθοδηγήσεως τοῦ ἱεροῦ Κλήρου καί τοῦ εὐσεβοῦς Λαοῦ τῆς ἱστορικῆς ταύτης Ἐπαρχίας.

Ὅλως ἰδιαιτέρως ἐπιθυμῶ νά Σᾶς τονίσω, ὅτι ἀπό τῆς ὥρας ταύτης εἶσθε ὁ ΑΠΟΛΥΤΟΣ ΜΟΝΑΡΧΗΣ, ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΗΣ ΚΑΙ ΑΥΘΕΝΤΗΣ τῆς ἐκκλησιαστικῆς ταύτης Ἐπαρχίας, «εἰς τύπον καί τόπον Χριστοῦ», διό καί οὐδεμίαν ἐξάρτησιν θά ἔχετε ἐξ ἐμοῦ, τοῦ ἕως χθές πνευματικοῦ Σας πατρός καί Ποιμενάρχου! Δέν θά μέ ἐρωτήσετε πλέον καί δέν θά μέ συμβουλευθῆτε δι’οἱονδήποτε θέμα!            

 Ἐνώπιον Θεοῦ καί ἀνθρώπων, λοιπόν, δηλῶ ὑπευθύνως, ὅτι ἀπό αὔριον εἰσέρ-χομαι εἰς τήν ἀφάνειαν! Παύω νά ἀσχολοῦμαι μέ θέματα ἐκκλησιαστικά, ἐθνικά, κοινωνικά, οἰκονομικά κλπ. Ἐφ’ ἑξῆς θά ἀσχολοῦμαι μόνον μέ τόν ἑαυτόν μου καί τήν καλλιέργειαν τῆς ψυχῆς μου! Εἰσέρχομαι πλέον εἰς περίοδον περισυλλογῆς, προσευχῆς καί συγκροτήσεως πνευματικῆς. Θά ἠδυνάμην νά ἐπικαλεσθῶ τά λόγια τοῦ ἁγίου Ἀποστόλου Παύλου: «Τόν δρόμον τετέλεκα, τήν πίστιν τετήρηκα. Λοιπόν, ἀπόκειταί μοι…», ἵνα «τόν ὑπόλοιπον χρόνον τῆς ζωῆς μου ἐν εἰρήνῃ καί μετανοίᾳ ἐκτελέσω…», ὥστε τά τέλη τῆς ζωῆς μου νά εἶναι «χριστιανά, ἀνώδυνα, ἀνεπαίσχυντα, εἰρηνικά…» καί νά ἔχω «καλήν ἀπολογίαν ἐπί τοῦ φοβεροῦ Βήματος τοῦ Χριστοῦ», τοῦ Νυμφίου τῆς ψυχῆς μου!

Ἐπισφραγίζων τήν παροῦσαν προσφώνησιν, θά μοῦ ἐπιτραπῇ νά τονίσω, ὅτι τόσον ἀπό τόν ἱερόν Κλῆρον, ὅσον καί ἀπό τά πιστά τῆς Ἐκκλησίας τέκνα, ὅλως ἰδιαιτέρως δέ ἀπό Ὑμᾶς προσωπικῶς, Σεβασμιώτατε, τώρα πλέον καθώς ὁδηγοῦμαι πρός τήν ἔξοδον τοῦ παρόντος βίου, δικαιοῦμαι καί θά ἀναμένω νά ἀπολαύσω τό «χάδι» τῆς ἀγάπης ὅλων Σας! Πρός δόξαν Κυρίου, συνεχίζω τήν μοναχικήν μου πορείαν ὁλομόναχος! Ἐπί τεσσαράκοντα καί ἕνα (41) ἔτη Σᾶς ὑπηρέτησα μέ πλήρη αὐταπάρνησιν! Σᾶς ἔδωσα τά πάντα! Ἐάν θέλετε, παρακαλῶ, μή με ξεχάσετε! Μή με ἀπορρίψετε εἰς τόν κάλαθον τῆς λησμονιᾶς!

Τήν 19^ην Νοεμβρίου 1978, εἰσερχόμενος εἰς τήν πόλιν σας, Σᾶς ἔδωσα τήν ὑπό-σχεσιν: «Θά εἶμαι μία φωταυγής λαμπάδα, πού θά καίγεται καί θά ἀναλίσκεται καθημερινῶς, διά νά φωτίζεσθε ἐν Κυρίῳ ὅλοι ἐσεῖς οἱ ἀδελφοί μου»!

Σήμερα 23^ην Νοεμβρίου 2019 Σᾶς ἱκετεύω: «Μή με ξεχάσετε! Στά Γηρατειά οἱ δυνάμεις μᾶς ἐγκαταλείπουν. Χρειαζόμεθα ἕνα μπαστουνάκι! Ἐάν, λοιπόν, θέλετε, σταθῆτε ἐσεῖς ἡ βακτηρία μου καί ἡ παρηγοριά μου!» Θά μοῦ ἐπιτρέψετε νά Σᾶς ὑπενθυμίσω τά λόγια τοῦ Προφητάνακτος Δαβίδ: «…αἱ ἡμέραι τῶν ἐτῶν ἡμῶν ἐν αὐτοῖς ἑβδομήκοντα ἔτη, ἐὰν  δὲ ἐν δυναστείαις, ὀγδοήκοντα ἔτη, καὶ τὸ πλεῖον αὐτῶν κόπος καὶ πόνος» (Ψαλμός 89^ος, στ. 10).

«Ὡς εὖ παρέστητε», λοιπόν, Σεβασμιώτατε ἐν Χριστῷ Ἀδελφέ! «Εἴησαν τά ἔτη τῆς ζωῆς Ὑμῶν ἀνώδυνα, ἀνεπαίσχυντα, εἰρηνικά» καί κατάκαρπα εἰς δόξαν Κυρίου! Εἰς πολλά ἔτη, Σεβασμιώτατε Ποιμενάρχα μας!

+ Ο πρ. ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ