H Πατρικία πάντα λιπούσα τάδε, Πάντων κατέστη κυρία εν τω πόλω.
Με την λιτάνευση της Ιεράς Εικόνας της Οσίας Αναστασίας της Πατρικίας, η οποία αποτελεί μεγάλη μορφή του γυναικείου μοναχισμού της Αιγύπτου την εποχή του Ιουστινιανού, ολοκληρώθηκαν οι εόρτιες λατρευτικές εκδηλώσεις, τις οποίες διοργάνωσε η Ιερά Μητρόπολη Περιστερίου προς τιμήν της Αγίας, εις τον μοναδικό σε ολόκληρη την Ορθοδοξία Ιερό Ναό που είναι αφιερωμένος στην Οσία και βρίσκεται στην περιοχή του Λόφου Αξιωματικών στο Περιστέρι.
Της λιτανευτικής πομπής της οποίας προεξήρχε κατόπιν ευλογίας του οικείου Μητροπολίτη κ. Χρυσοστόμου, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πτολεμαΐδος κ. Εμμανουήλ, εκ του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας, προπορευόταν Ιερόπαιδες φέροντες τα λάβαρα και τα εξαπτέρυγα, η Φιλαρμονική του Δήμου Περιστερίου η οποία καθ’ όλη την διάρκεια της λιτανείας παιάνιζε πανηγυρικά και ακολουθούσε η Εικόνα της Αγίας Αναστασίας, ο Ιερός κλήρος και το φιλέορτο και χριστεπώνυμο πλήρωμα της Εκκλησίας μας.
Κατά την επιστροφή της λιτανευτικής πομπής στον Ναό αναπέμφθηκε δέηση και ακολούθως τελέσθηκε ο Κατανυκτικός Εσπερινός χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου κ. Εμμανουήλ.
Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέπτυξε το θέμα: “ Μετάνοια και πένθος Χαροποιόν».
Στο δίαβα του χρόνου πολλές άστοχες κατηγορίες έχουν εκτοξευθεί κατά των χριστιανών και του χριστιανισμού γενικότερα τόνισε ο Μητροπολίτης κ. Εμμανουήλ.
Τόνισε, επίσης, ότι η μετάνοια είναι μια ριζική αλλαγή του τρόπου, της υπάρξεως, ο άνθρωπος παύει να εμπιστεύεται τον εαυτό του και καταφεύγει στο Χριστό και την Εκκλησία του, όπου εκεί υπάρχει «αγαπώντας και αγαπώμενος».
Επεσήμανε ωστόσο ότι ο πιστός χριστιανός ζη εν χαρά, ζη εν αγαλλίασει ψυχής και έχει χαρά όντας ακόμη και σε πένθος γιατί ελπίζει επί Κύριον.
Καταλήγοντας την ομιλία ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ. Εμμανουήλ ευχαρίστησε τον Μητροπολίτη Περιστερίου κ. Χρυσόστομο καθώς και τον Προϊστάμενο του Ιερού Ναού Πρωτοπρεσβύτερο π. Απόστολο Καμπουρόπουλο και ευχήθηκε προς όλο το παριστάμενο εκκλησίασμα η Αγία Αναστασία η Πατρικία να φωτίζει το σωστό δρόμο της προσωπικής μετάνοιας του καθενός, μιας μετάνοιας που θα ανοίξει τις πύλες του Ουρανού.