– Απειλείται όχι μόνον η Πίστη αλλά και το ίδιο το Έθνος. Η ενότητα του Έθνους είναι ο εκκλησιαστικός χώρος. Παρά τις αδυναμίες μας -και οι κληρικοί άνθρωποι είναι- διατηρούμε το υψηλότερο ήθος, απέναντι μάλιστα στον οιονδήποτε πολιτικό κόσμο, και τη μεγαλύτερη φιλοπατρία.
Είναι δύναμη λοιπόν ο εκκλησιαστικός χώρος και πρέπει να διαλυθεί. Το πρόβλημα ριζώνει εκτός Ελλάδος. Είναι μόνιμη η προσπάθεια της άλλης Ευρώπης -γιατί και εμείς Ευρώπη είμαστε- να διαλυθεί ο Ελληνισμός. Αυτό επιτυγχάνεται με τη διάλυση του εκκλησιαστικού χώρου, που είναι ο πυρήνας της ενότητας του Ελληνισμού.
– Από την εποχή του Καρλομάγνου, του μεγαλύτερου εχθρού του Ελληνισμού, υπάρχει άσπονδο μίσος της Φραγκικής και Τευτονικής Ευρώπης εναντίον της Ορθοδοξίας. Η Ορθοδοξία είναι πάντοτε στο στόχαστρο των Φραγκικών Δυνάμεων, επειδή είναι το μόνο διαφοροποιητικό στοιχείο του Έθνους μας από τη Δύση.
– Από την ίδρυση του Ελληνικού Κράτους έπαψε ο Ελληνισμός να λαμβάνει αποφάσεις για τον εαυτόν του μέσω των Κυβερνητών του. Ο μόνος Ορθόδοξος καθ’ ολοκληρίαν Κυβερνήτης ήταν ο Ιωάννης Καποδίστριας. Από κει και πέρα έχουμε πολιτικούς και διανοουμένους που υπηρετούν τη Δύση και τα δυτικά σχέδια. Δεν απολυτοποιώ. Δεν εκτείνομε σε όλο το χώρο των πολιτικών και των διανοουμένων, αλλά και οι λίγοι εκείνοι από τις δύο πλευρές που θέλουν να σκεφθούν και να αποφασίσουν ελληνικά ελέγχονται από ξένα κέντρα.
– Αγωνίζομαι να αναλύσω ως δάσκαλος ταπεινός ότι τα κέντρα λήψεως αποφάσεων και σε αυτό το θέμα (σ.σ. δηλαδή το εκκλησιαστικό ζήτημα των ημερών που έχει ανακύψει με τη «συμφωνία» Τσίπρα-Ιερωνύμου) δεν είναι στην Ελλάδα. Εμείς απλώς υπηρετούμε τα ξένα συμφέροντα και τα ξένα σχέδια.
– Μελετώ επί 60 χρόνια δυτικά αρχεία και ξέρω πώς δουλεύουν και στον πολιτικό και στον χριστιανικό χώρο οι ξένοι. Το ερώτημα είναι: έπρεπε και ο εκκλησιαστικός χώρος, διά της ηγεσίας του, να ενταχθεί στα σχέδια τα οποία θέλουν τη διάλυση της Ελλάδος, τη διάλυση του Έθνους; (σ.σ. σαφής αιχμή για την ηγεσία της Εκκλησίας της Ελλάδος…)
– Αυτό που λέμε «χωρισμός Εκκλησίας-Πολιτείας», είναι λυμένο το θέμα με το νόμο 590/1977. Είναι διακριτοί οι ρόλοι, συνταγματικά κατοχυρωμένοι. Γιατί ο νόμος αυτός είναι απόρροια του Συντάγματος του 1975. Ξέρουμε λοιπόν πού συναντώμεθα, πού δίνουμε τα χέρια η Πολιτεία και ο Εκκλησιαστικός Χώρος -και δεν εννοώ τους Ιεράρχες μόνο, αλλά όλο τον Κλήρο- για να υπηρετήσουμε τον ίδιο Λαό. Έχουμε λοιπόν δυνατότητες να έχουμε διακριτούς ρόλους.
– Υπάρχουν κέντρα λοιπόν που θέλουν τη διάλυση του Ελληνισμού. Το τραγικό είναι ότι υπηρετούμε αυτά τα κέντρα… (σ.σ. υπονοώντας σαφώς αλλά και με… κερκυραϊκή διπλωματία την ηγεσία της Εκκλησίας της Ελλάδος). Αυτό είναι το τραγικό… Πέφτω στα πόδια και παρακαλώ τον Μακαριώτατο να ανακρούσει πρύμναν. Να μην συνεχίσει αυτήν την προσπάθεια. Θα είναι εις βάρος ολοκλήρου του Έθνους…
