π. Αθανάσιος Μυτιληναίος: Βοηθέιστε μόνοι σας τον εαυτό σας… εμείς οι κληρικοί σήμερα ΔΕΝ μπορούμε να σας βοηθήσουμε

Ἀκοῦστε μέ προσοχή, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, καί βγᾶλτε τά συμπεράσματά σας, ἀπό τά ὅσα λέγει, σχετικά μέ τούς σύγχρονους Ταγούς (ἱερεῖς καί ἀρχιερεῖς) τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἀπό τό 1981 ἀκόμη, ὁ γνωστός ὁμιλητής καί πολύ ἀξιόλογος ἑρμηνευτής τῆς Ἁγίας Γραφῆς καί τῶν Ἁγίων Πατέρων, μακαριστός γέρων π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος. Καί ἐάν αὐτά συνέβαιναν καί ἴσχυαν τό 1981 σκεφθεῖτε τί ἰσχύει καί τί συμβαίνει σήμερα ἐν ἔτει 2021.

(…) Σήμερα πῶς μποροῦμε νὰ τὸ ποῦμε αὐτό;

Ἀγαπητοί μου προσέξτε! Σήμερα θὰ τὸ λέγαμε στὴν Ἐκκλησία. Θὰ τὸ καταγγείλουμε στὴν Ἐκκλησία. Δηλαδή, πῶς; Ὅταν ἀντιληφθοῦμε πὼς ὑπάρχει κάποιος ποὺ δρᾶ γύρω μας καὶ παγιδεύει τὶς ψυχὲς τῶν πιστῶν τοῦ λαοῦ θὰ πᾶμε νὰ τὸ ποῦμε εἰς τὸν οἰκεῖο ἐπίσκοπο ἢ εἰς στὸν πρεσβύτερο τῆς ἐνορίας μας. Θὰ πᾶμε νὰ ποῦμε:

«Πάτερ ξέρεις; Ξέρεις  τί γίνεται ἐδῶ, σὲ ἐκεῖνο τὸ σπίτι ἢ ἐκεῖ, ἐκεῖ;». Θὰ τὸ καταγγείλουμε ἀμέσως.

Βεβαίως σήμερα εἰς στὴν Καινὴ Διαθήκη δὲν ὑπάρχει ὁ λιθοβολισμός, ἀναμφισβητήτως δὲν ὑπάρχει. Στὸν Παλαιὸ Νόμο ὑπῆρχε ὁ λιθοβολισμός. Ἀλλὰ δὲν θὰ διστάσουμε νὰ τὸ καταγγείλουμε, ἔστω καὶ ἂν εἶναι ἡ μάνα μας καὶ ὁ πατέρας μας καὶ τὸ παιδί μας καὶ ἡ γυναίκα μας ἢ ὁ ἄνδρας μας. Νὰ τὸ ξέρετε αὐτὸ τὸ πράγμα. Θὰ τὸ καταγγείλουμε.

Θὰ μοῦ πεῖτε… «Νὰ τὸ καταγγείλουμε… Σὲ ποιὸν εἴπατε; Στὸν Ἐφημέριό μας κλπ. Μάλιστα…».

Δυστυχῶς! Δὲν εἶναι σήμερα ἐκεῖνοι, οἱ Ταγοὶ τῆς Ἐκκλησίας μας, σὲ θέση νὰ βοηθήσουν τὸ ποίμνιο καὶ τὸ ἀφήνουν νὰ κατασπαράζεται. Αὐτὸ εἶναι τὸ θλιβερό. Τί νὰ σᾶς πῶ ἄλλο; Τί νὰ σᾶς πῶ ἄλλο; Πολλὲς φορὲς βλέπουμε νὰ δροῦν οἱ ἐχθροί τῆς Πίστεως, οἱ ἐχθροί τῆς Ἐκκλησίας καὶ νὰ εἰσαγάγουν νέες θεότητες καὶ λατρεῖες καὶ νὰ μὴν μποροῦμε νὰ κάνουμε τίποτα. Σὲ ποιὸν νὰ πᾶς νὰ τὸ πεῖς; Σὲ ποιὸν νὰ πᾶς νὰ τὸ καταγγείλεις; Ποιὸς θὰ σὲ ἀκούσει; Αὐτὸ εἶναι τὸ δυστύχημα.

Τὸ λέγω ἄλλη μιὰ φορά. Ἀγαπητοί μου, πονάει ἡ ψυχή μου ποὺ σᾶς τὸ λέγω αὐτὸ τὸ πράγμα. Πονάει ἡ ψυχή μου. Ἔρχονται ἄνθρωποι καὶ μοῦ λένε, «πάτερ αὐτό, πάτερ ἐκεῖνο, τί νὰ κάνουμε;» καὶ δὲν ἔχω τὸν τρόπο νὰ τοὺς βοηθήσω, νὰ τοὺς πῶ πηγαίνετε… Ποῦ νὰ πᾶτε; Σὲ ποιόν; Ποῦ;

Δυστυχῶς, δὲν εἶναι σὲ θέση οἱ ἐφημέριοί μας, καὶ ἐκεῖνοι ποὺ εἶναι ἀπὸ τὸν Χριστὸν τεταγμένοι νὰ βοηθήσουν τὸ ποίμνιον. Δὲν εἶναι εἰς θέσιν νὰ βοηθήσουν. Πεῖτε ἀπὸ ἄγνοια, πεῖτε ἀπὸ ἀδιαφορία, πεῖτε διότι καὶ αὐτοὶ παρασύρονται κάποτε; Ἀκούει κανεὶς γνῶμες γύρω ἀπὸ τέτοια θέματα, ποὺ νὰ τραβάει τὰ μαλλιά του.

Θὰ πῶ κάτι ποὺ σᾶς τὸ ΄χῶ πεῖ καὶ πέρισυ.

Ἀγαπητὸ ποίμνιον, βοηθεῖστε ἐσεῖς τὸν ἑαυτό σας. Μελετᾶτε τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ καὶ βοηθήσατε ἐσεῖς τὸν ἑαυτόν σας. Ἐμεῖς, δὲν μποροῦμε νὰ σᾶς βοηθήσουμε. Καὶ ὄχι μόνον αὐτό, ἀλλὰ κάποτε σᾶς ρίπτουμε καὶ ἐμεῖς, -εἴτε τὸ καταλαβαίνουμε, εἴτε δὲν τὸ καταλαβαίνουμε-, σᾶς ρίπτουμε καὶ ἐμεῖς εἰς τὰ χέρια τῶν ἐχθρῶν. Ναί! Γιατί καὶ ἐμεῖς ὡς ταγοί, ὡς κληρικοί, ἔχουμε γίνει θύματα αὐτῶν τῶν καταστάσεων. Ναί! Μὴν σᾶς κάνει ἐντύπωση. Δὲν θὰ ‘θελα νὰ σᾶς βάλλω τὴν ὑποψία γιὰ κείνους ποὺ σᾶς ποιμένουν, ἀλλά, δὲν θὰ΄θελα ὅμως νὰ σᾶς ἀφήσω καὶ ξένοιαστους, καὶ νὰ πεῖτε:

«Ἔ! ἔχουν τὸν λόγον ἄλλοι, αὐτὸ ποὺ θὰ μᾶς ποῦν, αὐτὸ θὰ κάνουμε».

Ὄχι! Νὰ ΄μαστε ξυπνητοὶ ἄνθρωποι, νὰ μελετοῦμε τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ, γιὰ νὰ μποροῦμε νὰ προστατέψουμε τὸν ἑαυτό μας. Διότι σήμερα, δὲν σᾶς προστατεύουν ἐκεῖνοι ποὺ εἶναι τεταγμένοι γιὰ νὰ σᾶς προστατέψουν. (…)

(…) Κατὰ τὰ ἄλλα… Δὲν ξέρω… πολλὰ λέγονται καὶ ἀκούγονται. Ἡ ἐποχὴ μας ἔχει χαλάσει τοὺς ἀνθρώπους. Εἴμαστε χαλασμένοι πλέον ἄνθρωποι. Ἅμα λοιπὸν δὲν ξέρεις μερικὰ πράγματα, πῶς θὰ προστατέψεις ἀδελφέ μου, τὴν ὑγεία σου, καὶ τὴ ζωή σου.

Ἔτσι καὶ ἐδῶ, ἀγαπητοί μου, μελετᾶτε τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ. Καὶ ἅμα συναντήσετε τὴν ἀδιαφορία ἐκ μέρους ἡμῶν, τότε νὰ πεῖτε:

«Ὄχι πάτερ! Δὲν εἶναι τὰ πράγματα ἔτσι. Εἶναι ἀλλιώτικα, καὶ ἐὰν ἐσὺ τὰ λὲς ἔτσι, ἐγὼ τουλάχιστον, θὰ προστατέψω τὸν ἐαυτόν μου». Καὶ ὄχι μόνον τὸν ἐαυτόν σας, ἀλλὰ νὰ προστατέψετε καὶ τοὺς παραπέρα, τοὺς πλαϊνούς σας, διότι εἶναι ἀνάγκη ἀγαπητοί μου, ἔτσι νὰ γίνει.

(π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος
22η Ὁμιλία στό Δευτερονόμιον – 2/11/81)