Ολίγα περί Παραδείσου

1. Στό σημερινό μου κήρυγμα, ἀδελφοί χριστιανοί, θά σᾶς πῶ λίγα λόγια γιά τόν Παράδεισο. Μέ πόνο πρέπει νά παρατηρήσουμε ὅτι στήν σημερινή ἐποχή δέν ἀκούονται κηρύγματα γιά τόν Παράδεισο, οὔτε γιά τήν κόλαση, οὔτε γιά τήν παρθενική ζωή, ἐνῶ παλαιότερα θυμᾶμαι ἐγώ σάν παιδί, ὅτι οἱ ἱεροκήρυκες ὅλα τους τά κηρύγματα τά τελείωναν μέ τήν εὐχή νά εἰσέλθουμε στήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, δηλαδή, στόν Παράδεισο. Καί παλαιότερα ἀκόμη ἀκουόταν σάν κύρια καί καλύτερη εὐχή τό, «καλό παράδεισο»!

Γιά τόν Παράδεισο, λοιπόν, θά σᾶς μιλήσω σήμερα, ἀδελφοί, σέ ἕνα ὀλιγόλεπτο κήρυγμα. Καί λαμβάνω τήν ἀφορμή νά μιλήσω γιά τό θέμα αὐτό ἀπό τό σημερινό ἅγιο Εὐαγγέλιο, πού μᾶς εἶπε γιά κάποιον πού πλησίασε τόν Χριστό καί τόν ρώτησε, τί νά κάνει γιά νά κερδίσει τήν αἰώνια ζωή, δηλαδή, τόν Παράδεισο.

2. Γιά νά μή σᾶς ἀργῶ, ἀγαπητοί μου, σᾶς λέγω σύντομα ὅτι ὁ Θεός ἔκανε τόν ἄνθρωπο γιά νά ἔχει στενή κοινωνία μαζί Του, γιά νά ζεῖ στόν Παράδεισο. Δημιούργησε ὁ Θεός τόν ἄνθρωπο μᾶς λέει ἡ Ἁγία Γραφή καί τόν ἔβαλε στόν Παράδεισο, ἐκεῖ πού ἦταν Αὐτός. Καί ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖ ζοῦσε μέσα στήν ἀγκαλιά τοῦ Θεοῦ, μέσα στήν Χάρη Του καί τήν δόξα Του, θέλω νά πῶ. Ὁ νοῦς του συστρεφόταν σάν στρόφιγγας γύρω ἀπό τόν Θεό καί αὐτό ἦταν γιά τόν ἄνθρωπο ἡ εὐτυχία του, ἦταν ἡ φυσική του, ἡ νορμάλ ζωή, γιατί πλάστηκε γιά τόν Θεό. Ἀλλά ἔγινε ἔπειτα ἡ θλιβερή πτώση. Ὁ ἄνθρωπος, δηλαδή, ἁμάρτησε. Καί ἐπειδή τό κακό δέν μπορεῖ νά ἔχει σχέση μέ τό καλό, γιατί ὁ Θεός δέν μπορεῖ νά συγκατοικήσει μέ τό κακό, ἐξεβλήθη, ἐξορίστηκε ὁ ἄνθρωπος ἀπό τόν Παράδεισο. Καί ποῦ τόν ἔβαλε ὁ Θεός; Τόν ἔβαλε «ἀπέναντι τοῦ Παραδείσου»! Γιατί «ἀπέναντι»; Γιά νά τόν βλέπει ὁ ἄνθρωπος καί νά σκέπτεται: Ποῦ ἤμουν καί ποῦ ἦρθα…! Τί εἶχα καί τί ἔχασα!… Καί τό ὅλο ἔργο τοῦ ἀνθρώπου ἔξω ἀπό τόν Παράδεισο εἶναι τό νά σκέπτεται πῶς νά ξαναμπεῖ στόν Παράδεισο, πῶς νά γίνει πάλι εὐτυχισμένος. Καί ὅλη ἡ Ἁγία Γραφή, ἡ Παλαιά Διαθήκη πρῶτα, μᾶς παρουσιάζει πόσο ἄθλια εἶναι ἡ ζωή τοῦ ἀνθρώπου ἔξω ἀπό τόν Παράδεισο καί μᾶς λέει μυστικά-μυστικά, ὅτι θά ξαναμποῦμε σ᾽ αὐτόν μέ τόν ἐρχομό τοῦ Μεσσία. Καί ἡ Καινή Διαθήκη ἔπειτα μᾶς λέει καί μᾶς μιλάει καθαρά καί δυνατά, καί ὄχι μυστικά, ὅτι ἦρθε ὁ Μεσσίας, ὁ Ἰησοῦς Χριστός, καί ἄνοιξε τόν Παράδεισο. Καί μπαίνουν σ᾽ αὐτόν, καί μπαίνουν καί μπαίνουν, πατριάρχες καί ἀσκητές καί οἰκογενειάρχες καί ἀπό κάθε ἰδίωμα ἄνθρωποι. Καί ξέρετε, χριστιανοί μου, ποιός μπῆκε πρῶτος στόν Παράδεισο; Ἕνας πολύ-πολύ ἁμαρτωλός, ἕνας κλέφτης καί κακοποιός. Τόσο κακοποιός πού ἡ κοινωνία τοῦ εἶπε, «δέν ὑποφέρεσαι», καί τόν καταδίκασε γιά ὄσα ἔκανε νά πεθάνει φρικτό θάνατο καρφωμένος σέ ξύλο. Ὁ ληστής, αὐτός μπῆκε πρῶτος στόν Παράδεισο, γιατί ἀπό τό ξύλο καρφωμένος εἶπε στόν Χριστό, «μνήσθητί μου, Κύριε, ὅταν ἔλθῃς ἐν τῇ βασιλείᾳ Σου». Καί ὁ Χριστός τοῦ εἶπε ἀπό τόν Σταυρό Του καί Αὐτός, ὄπου ἀνέβηκε γιά τήν σωτηρία μας, τοῦ εἶπε, «σήμερα θά εἶσαι μαζί μου στόν Παράδεισο»! Ὁ ληστής, λοιπόν, ὁ πολύ ἁμαρτωλός, αὐτός μπῆκε πρῶτος στόν Παράδεισο. Μέ τήν ἁμαρτία τῶν πρωτοπλάστων ἔκλεισε ὁ Παράδεισος, ἀλλά μέ τόν σταυρικό Του θάνατο, ὁ Χριστός, δηλαδή, μέ τόν Σταυρό Του σάν μέ κλειδί, ἄνοιξε τόν Παράδεισο.

Παράδεισος, λοιπόν, κατά τά παραπάνω, εἶναι τό νά ζεῖ ὁ ἄνθρωπος τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, τό νά ἀπολαμβάνει τήν δόξα Του, γιά τήν ὁποία καί πλάστηκε. Καί αὐτή ἡ γεύση τοῦ Παραδείσου ἀρχίζει ἀπό τότε πού ὁ ἄνθρωπος γνωρίζει τόν Χριστό καί συνεχίζεται καί συνεχίζεται διαρκῶς καί δέν τελειώνει ποτέ τῶν ποτῶν! Δηλαδή, ὁ Παράδεισος ἀρχίζει ἀπό τήν γήινη αὐτή ζωή μέ τήν γνωριμία μας καί τήν σχέση μας μέ τόν Χριστό καί συνεχίζεται καί μετά τόν θάνατό μας στήν ἐπουράνιο Βασιλεία τοῦ Χριστοῦ. Ἀλλά ἀρχίζει ἀπό αὐτήν τήν ἐπίγεια ζωή. Καί ἄν δέν ἀρχίσει γιά ᾽μᾶς ὁ Παράδεισος ἀπό αὐτήν τήν ζωή, μήν περιμένουμε νά τόν ἀπολαύσουμε μελλοντικά, στήν ἄλλη ζωή, μετά τόν θάνατό μας.

3. Γιά νά τό πῶ ἁπλᾶ, ἀλλά κατανοητά καί πρακτικά, ἀδελφοί, παράδεισος εἶναι αὐτό πού ἔνοιωθε ὁ ἅγιος Νεκτάριος ὅταν προσευχόταν γονατιστός στήν Παναγία τήν Χρυσολεόντισσα καί ἔλεγε καί ἔλεγε καί δέν τελείωνε. Ἤ, Παράδεισος εἶναι αὐτό πού ἔνοιωθε ὁ παπα-Τύχων ὁ ἁγιορείτης ὅταν λειτουργοῦσε ἤ ὁ ἅγιος παπα-Νικόλας ὁ Πλανᾶς, ὁ ἁπλοῦς, πού ἄρχιζε τήν Θεία Λειτουργία ἀπό τό πρωί καί τήν τελείωνε στίς 3 τό ἀπόγευμα. Ναί, Παράδεισος εἶναι ἡ Θεία Λειτουργία. Ἐκεῖ ἔχουμε ζωντανά τήν παρουσία τοῦ Θεοῦ μας καί τόν ἀπολαμβάνουμε τρώγοντας ἀπό τό Δένδρο τῆς Ζωῆς, κοινωνοῦντες, δηλαδή, τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ποιοί ὅμως γεύονται γλυκά καί ἀπολαυστικά αὐτόν τόν Παράδεισο, τήν Θεία Λειτουργία; Τόν γεύονται ὅσοι ἀγαποῦν θερμά τόν Χριστό καί ἐφαρμόζουν τό ἅγιο θέλημά Του. Αὐτοί, ὅταν βρίσκονται στήν Θεία Λειτουργία, λένε ποτέ νά μήν τελειώσει, γιατί ἀπολαμβάνουν τήν μεγάλη τους εὐτυχία καί χαρά. Ἀλλά, οἱ ἄλλοι χριστιανοί πού δέν ἔχουν αὐτήν τήν θεία ἀγάπη, ὑποφέρουν βρισκόμενοι στήν Θεία Λειτουργία καί νοιώθουν ἀπελευθέρωση ὅταν ἀκούσουν τό «Δι᾽ εὐχῶν…». Ἔτσι θά συμβεῖ μέ τήν αἰώνιο βασιλεία τοῦ Θεοῦ, τόν οὐράνιο Παράδεισο. Ὁ Χριστός θά ἔλθει μέ τήν δεύτερή Του Παρουσία «ἐν πάσῃ τῇ δόξῃ Αὐτοῦ». Ὅσοι ἔχουν καθαρή τήν ψυχή θά σκιρτήσουν ἀπό χαρά, βλέποντες αὐτήν τήν δόξα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Αὐτό εἶναι Παράδεισος! Οἱ ἄλλοι ὅμως, πού δέν ἔχουν ψυχική καθαρότητα, δέν θά μποροῦν νά ἀντέξουν βλέποντες τήν δόξα τοῦ Χριστοῦ, ὅπως ἐκεῖνος πού ἔχει ἀρρωστημένα μάτια δέν μπορεῖ νά ἀντικρούσει τό φῶς τοῦ ἡλίου. Τόν καίει. Αὐτό εἶναι κόλαση! Στήν ὀρθόδοξη ἁγιογραφία καί ὁ Παράδεισος καί ἡ κόλαση παριστάνονται μέ τήν ἴδια εἰκόνα. Ὁ Χριστός εἶναι στήν κορυφή, λάμπων ἀπό τήν δόξα Του καί οἱ πιστοί Του, πού τόν βλέπουν, πορεύονται πρός Αὐτόν μέ χαρά. Αὐτό εἶναι ὁ Παράδεισος! Οἱ ἄλλοι ὅμως, ὅσοι ἁμάρτησαν καί ἔμειναν ἀμετανόητοι, αὐτοί παριστάνονται νά πηγαίνουν πρός τά κάτω, μή ἀντέχοντας νά βρίσκονται ἐκεῖ πού εἶναι ὁ Θεός. Αὐτό εἶναι κόλαση! Εἶναι τό νά μᾶς βασανίζει ἡ παρουσία τοῦ Θεοῦ, ἀντί νά μᾶς εὐφραίνει.
4. Χριστιανοί μου, δέν ἐπαρκεῖ ὁ χρόνος νά σᾶς πῶ περισσότερα. Ξαναλέγω ὅτι ὁ Παράδεισος ἀρχίζει ἀπό ἐδῶ, ἀπό αὐτήν τήν ζωή, ζῶντες στήν Ἐκκλησία τοῦ Ἰησοῦ κατά τό ἅγιο θέλημά Του. Ὅποιοι δέν γευόμαστε τώρα τόν γλυκασμό τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ, μήν περιμένουμε ὅτι θά τόν γευθοῦμε ἀπότομα στήν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν. Δέν θά ὑπάρχει προϋπόθεση γιά μιά τέτοια θεϊκή ἀπόλαυση. Γι᾽ αὐτό προετοιμασία ἀπό αὐτήν τήν ζωή μέ προσευχή καί ἐξομολόγηση, γιά νά ἀξιωθοῦμε τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν, ζῶντες αἰώνια στήν δόξα τοῦ Θεοῦ, ΑΜΗΝ!

Μέ πολλές εὐχές,

† Ὁ Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμίας