Ἡ ἀνάσταση τοῦ Κυρίου καί ἡ ἀνάσταση τῶν νεκρῶν

τοῦ Σεβασμ. Μητροπολίτου Νέας Σμύρνης ΣΥΜΕΩΝ

«ΠΑΣΧΑ ΙΕΡΟΝ» σήμερα, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί. Ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός ἀναστήθηκε. Καί ἡ ἔνδοξη Ἀνάστασή Του γίνεται γιά τήν Ἐκκλησία Του κορυφαία ἑορτή, «πανήγυρις πανηγύρεων». Οἱ πιστοί λουσμένοι στό ἀναστάσιμο φῶς προσφέρουμε στόν ἀναστημένο Κύριο καί Σωτήρα μας τήν ἀπέραντη ἀγάπη καί τήν ὁλοκάρδια εὐγνωμοσύνη μας. «Ἐν Ἐκκλησίαις» Τόν λατρεύουμε καί Τόν προσκυνοῦμε. Καί στά σπίτια μας μέ εὐλάβεια καί πνευματική δίψα σκύβουμε καί μελετοῦμε τά ὅσα οἱ Ἀπόστολοί Του στήν Καινή Διαθήκη μᾶς διδάσκουν γιά τήν Ἀνάστασή Του.

Ξεχωριστή σημασία κατέχει τό 15ο κεφάλαιο τῆς Α’ ἐπιστολῆς τοῦ ἀποστόλου Παύλου, πού ἀπέστειλε πρός τούς χριστιανούς τῆς Κορίνθου. Ἐδῶ ὁ Ἀπόστολος τῶν ἐθνῶν κάνει ἐκτενῆ λόγο γιά τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ μας. Βεβαιώνει τούς παραλῆπτες τῆς ἐπιστολῆς του γιά τίς ἐμφανίσεις τοῦ Κυρίου μετά τήν Ἀνάστασή Του. Συνδέει τήν ἀνάσταση τῶν νεκρῶν μέ τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ μας. Καί ἀνασκευάζει μέ ἀκλόνητα ἐπιχειρήματα τόν ἰσχυρισμό πού κάποιοι φαίνεται πώς ὑποστήριζαν ὅτι ἀνάσταση νεκρῶν δέν ὑπάρχει.

* * *

ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ, ἀδελφοί μου, πιστεύουμε στήν ἀνάσταση τῶν νεκρῶν ἀπό τήν ἀποστολική ἐποχή μέχρι σήμερα. Αὐτό ὁμολογοῦμε μέ καύχηση στό Σύμβολο τῆς πίστεώς μας:«Προσδοκῶ ἀνάστασιν νεκρῶν».

Ἡ προσδοκία μας αὐτή δέν εἶναι αὐθαίρετη. Ἑδράζεται ἀκλόνητα στήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ. Ἐρωτᾶ ὁ ἀπόστολος Παῦλος: «Ἄν δέν ὑπάρχει ἀνάσταση νεκρῶν, τότε οὔτε ὁ Χριστός ἔχει ἀναστηθεῖ. Κι ἄν ὁ Χριστός δέν ἔχει ἀναστηθεῖ, τότε τό κήρυγμά μας εἶναι χωρίς νόημα, τό ἴδιο καί ἡ πίστη μας». Καί συνεχίζει λίγο πιό κάτω μέ τήν ἴδια ἔμφαση : «Ἄν οἱ νεκροί δέν ἀνασταίνονται, τότε οὔτε ὁ Χριστός ἔχει ἀναστηθεῖ. Κι ἄν ὁ Χριστός δέν ἔχει ἀναστηθεῖ, ἡ πίστη μας εἶναι μάταιη· δέν ἔχει καμιά ἀξία».

Οἱ «κάποιοι» πού στά χρόνια τοῦ Παύλου ἀρνοῦντο τήν ἀνάσταση τῶν νεκρῶν, δέν ἔλειψαν ἀπό καμιά ἐποχή. Ὑπάρχουν καί στίς μέρες μας. Καί δέν εἶναι λίγοι. Ἀρνοῦνται νά πιστέψουν στήν ἀνάσταση τῶν νεκρῶν. Γι᾽ αὐτούς ὁ θάνατος ἐξαφανίζει τόν ἄνθρωπο. «Πέθανες; ξόφλησες!» διατείνονται μέ ἐπιπόλαιη σιγουριά. Καί, φυσικά, ὄχι μόνο ἀμφιβάλλουν, ἀλλά καί πολεμοῦν τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ μας, πού ἀποτελεῖ τό θεμέλιο καί τήν ἐγγύηση καί τῆς δικῆς μας ἀναστάσεως.

* * *

Η ΑΛΗΘΕΙΑ —μαρτυρία ἀκλόνητης πίστεως καί βαθειᾶς προσωπικῆς ἐμπειρίας— πού ὑπογραμμίζει συμπερασματικά ὁ κορυφαῖος Ἀπόστολος εἶναι πώς ὁ Χριστός ἔχει ἀναστηθεῖ, κάνοντας τήν ἀρχή γιά τήν ἀνάσταση ὅλων τῶν νεκρῶν. «Νυνί δέ Χριστός ἐγήγερται ἐκ νεκρῶν, ἀπαρχή τῶν κεκοιμημένων ἐγένετο».

Αὐτό πιστεύουμε ὡς χριστιανοί ἀκολουθώντας τό αἰώνιο Εὐαγγέλιο τῆς σωτηρίας. Αὐτό πίστεψαν καί βίωσαν διαμέσου τῶν αἰώνων ὅλοι οἱ Ἅγιοι. Αὐτό ἀποτελεῖ θεμελιώδη ἀλήθεια πού ὁμολογοῦμε στό Σύμβολο τῆς πίστεώς μας. Ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς ἀναστήθηκε «τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ κατά τάς Γραφάς» καί ἡ Ἀνάστασή Του ἄνοιξε τόν δρόμο καί τῆς δικῆς μας Ἀναστάσεως.

Εἶναι πολύ χαρακτηριστικός ὁ λόγος τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Πολυκάρπου, ἐπισκόπου τῆς ἀλησμόνητης Σμύρνης μας : Ὅποιος διαστρέφει τά λόγια τοῦ Κυρίου γιά χάρη τῶν ἐφάμαρτων ἐπιθυμιῶν του, καί λέει ὅτι δέν ὑπάρχει ἀνάσταση οὔτε κρίση, αὐτός εἶναι πρωτότοκος τοῦ Σατανᾶ!

* * *

Η ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ ΜΑΣ γιά τήν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου καί ἡ ἐλπίδα μας γιά τήν ἀνάσταση τῶν νεκρῶν καθορίζει καί τόν τρόπο πού ζοῦμε οἱ χριστιανοί.

Ζοῦμε ἐν Χριστῷ! Κέντρο καί ἄξονας τῆς ὑπάρξεώς μας εἶναι ὁ σταυρωθείς καί ἀναστάς Κύριος.

Ἀποστρεφόμαστε ὁτιδήποτε ἀντιστρατεύεται στό θέλημά Του. Ἀγωνιζόμαστε νά ἐκριζώσουμε τά πάθη μας. Καί ἀκολουθοῦμε μέ πιστότητα τίς ἐντολές τοῦ Εὐαγγελίου Του.

Στούς ἀντίποδες τῆς νέας ζωῆς, πού εὐαγγελίζεται ἡ Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου καί ἐμπνέει ἡ προσδοκία τῆς ἀναστάσεως τῶν νεκρῶν, βρίσκεται ἡ ζωή τῆς ἁμαρτίας· ὁ παχυλός ὑλισμός καί ἡ ὑποδούλωση τοῦ ἀνθρώπου στά διάφορα πάθη του. Μᾶς τό ἐπισημαίνει ὁ ἀπόστολος στό ἴδιο πάντοτε κεφάλαιο τῆς ἐπιστολῆς του καί ἐφιστᾶ τήν προσοχή μας : Ἄν οἱ νεκροί δέν πρόκειται νά ἀναστηθοῦν, τότε, ὅπως λέγεται, ἄς φᾶμε καί ἄς πιοῦμε, γιατί αὔριο θά πεθάνουμε. Προσοχή! Μήν παρασύρεστε σέ πλάνες!

* * *

Προσφιλέστατοι ἀδελφοί μου,

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ! Τό πιστεύουμε ἀκλόνητα καί τό ὁμολογοῦμε μέ παρρησία. Ὁ ἀναστάς Κύριος «ἐπάτησε», δηλαδή νίκησε μέ τόν θάνατό Του τόν θάνατο. Καί χαρίζει σέ ὅλους ἐμᾶς τούς θνητούς ἀνθρώπους τήν ἀληθινή καί αἰώνια ζωή. Ἀναστήθηκε ὄντως καί γι᾽ αὐτό θ᾽ ἀναστηθοῦμε κι ἐμεῖς.

Ἀπό τά βάθη τῆς ψυχῆς μου εὔχομαι ἡ ἀναστάσιμη χαρά νά πλημμυρίζει τίς καρδιές ὅλων μας καί ἡ ἐλπίδα καί τῆς δικῆς μας ἀναστάσεως νά παραμένει ἀκλόνητη μέσα μας.