Μεγάλη Παρασκευή: «Ο Σταυρός σου Κύριε, ζωή και Ανάστασις υπάρχει τω λαώ σου»

Τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Αὐλῶνος ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ

«Ἀληθῶς Θεοῦ υἱός ἦν οὗτος» (Ματθ. 27, 54)

Τοῦ Σεβ/του Μητροπολίτου Αὐλῶνος ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ Mr. Th.

Περισσότερο ἀπό τά κηρύγματα τῶν Προφητῶν, δυνατότερα ἀπό τούς Ἀγγέλους πού ὕμνησαν τή Γέννηση τοῦ Θεανθρώπου, ἰσχυρότερα ἀπό τή θεία διδασκαλία Του, θετικότερα ἀπό τήν ἁγία ζωή Του, λαμπρότερα ἀπό τά ἀμέτρητα θαύματά Του πού ἔκανε στή γῆ, φανερώνει τή Θεότητα τοῦ Κυρίου ὁ Σταυρός τοῦ Γολγοθᾶ καί ἡ Ἀνάστασή Του.

Ὁ Σταυρός! Τό φρικτό αὐτό μέσο τῆς θανατώσεως τῶν κακούργων, τό περιφρονημένο σύμβολο τῆς τιμωρίας τῶν φρικτότερων ἐγκλημάτων, γίνεται ὁ λαμπρότερος ἄμβωνας τῆς Θεότητας τοῦ Κυρίου.

Στή θυσία τοῦ Σταυροῦ φαίνεται τό μέγεθος τῆς θείας ἀγάπης τοῦ Θεοῦ πρός τόν ἄνθρωπο, γιατί «μείζονα ταύτης ἀγάπην οὐδείς ἔχει, ἵνα τις τήν ψυχήν αὐτοῦ θῇ, ὑπέρ τῶν φίλων αὐτοῦ» (Ἰωάν. 15. 13). Καί ἡ ἀγάπη αὐτή τοῦ Θεοῦ ἐκδηλώνεται κάλλιστα μπροστά στή θηριωδία τῶν ἀνθρώπων.

Ἀντί οἱ σταυρωτές νά εἶναι εὐγνώμονες γιά τήν προστασία τοῦ Θεοῦ στό ἔθνος τους γιά τά ἀμέτρητα θαύματα καί τίς εὐεργεσίες πού ἔκανε σέ αὐτό τό λαό, αὐτοί Τόν συκοφαντοῦν, Τόν ὑβρίζουν, Τόν μαστιγώνουν, τοποθετοῦν ἀκάνθινο στεφάνι στό κεφάλι Του καί Τόν ἐμπαίζουν μέ χλαμύδα καί καλάμι.

Προτιμοῦν νά σταυρωθεῖ ὁ Ἀναμάρτητος καί νά ἀφεθεῖ ἐλεύθερος ἕνας ἐγκληματίας, ὁ Βαραβᾶς, φωνάζοντας, μάλιστα, ἐξαγριωμένοι: «Ἄρον, Ἄρον, σταύρωσον αὐτόν» (Ἰωάν. 19, 15). Τόν σταυρώνουν μέ θηριωδία, Τοῦ προσφέρουν ἀντί τοῦ «μάννα χολήν καί ἀντί τοῦ ὕδατος ὄξος».¹ Τόν εἰρωνεύονται, καί ἐπάνω στό Σταυρό, ἀκόμη, Τόν βλασφημοῦν. «Κι οἱ περαστικοί κουνοῦσαν εἰρωνικά τό κεφάλι καί Τόν ἔβριζαν… Τό ἴδιο καί οἱ ἀρχιερεῖς Τόν περιπαίζανε μαζί μέ τούς γραμματεῖς, τούς πρεσβυτέρους, καί τούς Φαρισαίους» (Ματθ. 27, 39-41).

Μιά σατανοκίνητη κακία κυριεύει, ἐνίοτε, τόν ἄνθρωπο. Κάνει ὅ,τι τό χειρότερο μπορεῖ. Μπροστά σέ αὐτό τό κατάντημα φαίνεται τό μεγαλεῖο τῆς ἀγάπης τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ καί πρός αὐτούς πού Τόν σταύρωσαν: «Πάτερ ἄφες αὐτοῖς οὐ γάρ οἴδασι τί ποιοῦσι» (Λουκ. 23, 34).

Οἱ Ρωμαῖοι στρατιῶτες ἦταν συνηθισμένοι στίς θανατικές ἐκτελέσεις μέ σταυρό. Μπροστά στό φρικτό μαρτύριο, στούς ἀβάστακτους πόνους τῶν καρφιῶν, πού τρυποῦσαν χέρια καί πόδια, σπάζοντας τά κόκκαλα, στόν πόνο τῶν πληγῶν ἀπό τό βάρος τοῦ κρεμασμένου σώματος, ἦταν ἑπόμενο νά ξεσποῦν οἱ καταδικασμένοι σέ κατάρες καί χυδαῖες φράσεις.

Πόσο διαφορετικός φάνηκε στά μάτια τῶν δημίων ὁ Ἰησοῦς! Δέ βγῆκε λόγος πικρός ἀπό τό στόμα Του. Τό βλέμμα Του ἀγκάλιαζε μέ πατρική ἀγάπη ὅλους. Λόγια προσευχῆς ἀκούστηκαν ἀπό στό στόμα Του. Ἀκόμα καί ὁ εὐγνώμων Ληστής, πού ἦταν σταυρωμένος δίπλα Του, παρόλο τό μαρτύριό του, κάτι κατάλαβε καί εἶπε: «Ἐμεῖς, βέβαια, δίκαια, γιατί τιμωρούμαστε γι’ αὐτά πού κάναμε· αὐτός, ὅμως, δέν ἔκανε κανένα κακό». Καί ἔλεγε στόν Ἰησοῦ: «Θυμήσου με, Κύριε, ὅταν ἔρθεις στή βασιλεία σου» (Λουκ. 23, 41-42).

Ἀλήθεια, ποιό μυστήριο, ποιά δύναμη ἔδειχνε τόν Ἰησοῦ στά μάτια τοῦ Ληστή σάν ὑπερκόσμιο Βασιλιά; Ἡ Θεότητά Του! Γεγονότα ὑπερφυσικά συνόδευσαν τό σταυρικό θάνατο τοῦ Ἰησοῦ, μέχρι τήν ὥρα πού ἄφησε τήν τελευταία Του πνοή. Καί αὐτή, ἀκόμη, οἱ σκληροί Ρωμαῖοι στρατιῶτες ἔνιωσαν ρῖγος τρόμου, ἐνῶ ὁ Ἑκατόνταρχος ὁμολόγησε τή Θεότητα τοῦ Θεανθρώπου, λέγοντας: «Ἀληθῶς Θεοῦ υἱός ἦν οὗτος» (Ματθ. 27, 54).

Ὁ Σταυρός, μέ θαυμαστό τρόπο, ἐπισφράγισε τήν ἁγία ζωή τοῦ Ἰησοῦ καί ἐκήρυξε τή Θεότητά Του. Εἶναι τό σημεῖο-σημάδι τῆς ἀγάπης, τῆς θυσίας, ἀλλά καί τοῦ θριάμβου. Εἶναι τό σύμβολο τῆς σωτηρίας.

Γιά τήν πίστη στόν Ἐσταυρωμένο ἔδωσαν τό αἷμα τους μυριάδες χριστιανοί. Καί ὅσοι μελέτησαν τή Σταυρική Θυσία τοῦ Κυρίου, τά λόγια τοῦ Ἑκατόνταρχου ἐπαναλάμβαναν: «Ἀληθῶς Θεοῦ Υἱός οὗτος».

Καί ἕνα μή ξεχνᾶμε: Ὅταν ὁ Κύριος παρέδωσε τό πνεῦμά Του, ὁ ἥλιος ἔκρυψε τίς ἀκτῖνες του μέσα σέ μιά νεφέλη. Καί ποιός ξέρει, ἄν αὐτή ἡ νεφέλη δέ δάκρυσε καί τά δάκρυά της θά πότισαν τή γῆ, ὅταν ἄκουσε τό: «Τετέλεσται»!