Ἡ Μασονία εἶναι ὡς ἕνα εἶδος θρησκείας

του Αρχιμ. Γρηγορίου Κωνσταντίνου, Δρ. Θεολογίας

Ἀλλά ἄς ἔλθουμε νά ἐξετάσουμε τόν πραγματικό χαρακτήρα, ἤτοι τό ποιόν, καί τούς στόχους τῆς μασονικῆς ὀργάνωσης. Ὅπως ἤδη ἀναφέρθηκε ἔχει ἄμεση σχέση μέ τόν Σιωνισμό, πού τήν κατευθύνει κατά βούληση. Ἔτσι ὅμως δημιουργεῖται ἕνα ἐρώτημα: τί ἐξυπηρετεῖ τόν Σιωνισμό ἡ μίξη αὐτή; Ὁ Σιωνισμός σύμφωνα μέ ὅλα ὅσα ἔχουν γραφτεῖ, χρειαζόταν ἐρείσματα γιά τήν ἐπίτευξη τῶν μεγάλων του σκοπῶν. Ἐπιβουλευόμενος ἔτσι τήν οἰκονομική καί πολιτική δύναμη τῶν μασονικῶν τεκτονικῶν σωματείων, μπόρεσε νά τά ἐγκολπωθεῖ. Μέ τόν ἀνώτερο χαρακτήρα πού ἔχει σήμερα ἡ Μασονία (νά δέχεται μέλη ἀπό τήν ἀνώτερη κοινωνία) μπορεῖ νά εἰσβάλει σέ ὅλες τίς διοικητικές, πολιτικές, καί λοιπές ὑψηλόβαθμες θέσεις καί νά διαβρώνει  μακροπρόθεσμα τούς σχετικούς θεσμούς.

Τήν ὑπόλοιπη δουλειά, δηλαδή τήν διάβρωση τοῦ λαοῦ, ὁ Σιωνισμός τήν πετυχαίνει μέ τά μέσα τῆς Νέας Ἐποχῆς καθώς ἐπίσης καί μέ τόν Χιλιασμό. Κάποιος σπουδαῖος ἱεροκήρυκας^[1], μάλιστα, ἔλεγε «ὁ Χιλιασμός εἶναι τό ὄργανο τοῦ Σιωνισμοῦ γιά τόν λαό καί ὁ Μασονισμός εἶναι τό ὄργανό του γιά τούς μορφωμένους καί τήν ἀνώτερη τάξη». Λοιπόν οἱ στόχοι, καί ἄν τό θέλουμε ἀλλιῶς – ὁ λόγος τῆς δημιουργίας καί ὕπαρξης τῆς Μασονίας δέν εἶναι ἄλλοι παρά οἱ τοῦ Σιωνισμοῦ.

Στήν προσπάθειά του ὁ ἀναγνώστης  θέλοντας νά ὁρίσει τό ποιόν τῆς ὀργανώσεως αὐτῆς τί θά ἔλεγε; Βέβαιο εἶναι πώς καί μέ τό ζήτημα αὐτό σχετίζεται μία πλάνη πού τρέφει ἡ Μασονία. Δημιουργώντας τήν ἐντύπωση πώς δέν εἶναι τίποτε ἄλλο ἀπό μία κοινωφελῆ ὀργάνωση συνιστάμενη ἀπό ὑψηλά ἱστάμενα πρόσωπα – τήν οἰκονομικοπολιτική ἄρχουσα τάξη, θά λέγαμε τῆς κοινωνίας. Μέσα ἀπό ὅλα αὐτά ὅσο κι ἄν θέλουν νά  ἀποκρύπτουν τό θρησκευτικό τους χαρακτήρα αὐτή παραμένει ὡς μία θρησκεία. Αὐτό  μάλιστα παρά τήν μεγάλη μυστικότητα καί ἐσωστρέφεια πού τήν χαρακτηρίζει ἐπαληθεύεται ποικιλο-τρόπως, καθότι πολλά ἀπό τά ἐσωτερικά της μυστικά ἔχουν διαρρεύσει.

Ἡ γνωστοποίηση τῶν ἀρχῶν καί τῶν σκοπῶν τῆς μασονίας σέ ὅσους ἐνδιαφέρονται νά πληροφορηθοῦν, ἀποκαλεῖται μύηση, πού πραγματοποιεῖται  σταδιακά καί συνίσταται ἀπό 33 βαθμούς^[2]. Σύμφωνα μέ δημοσιευμένες μαρτυρίες πρώην μασόνων, οἱ μυήσεις εἶναι θρησκευτικές τελετές   τελούμενες σέ σκοτεινές αἴθουσες μέ θρησκευτικά σύμβολα καί ὑποβλητική διακόσμηση ὅπως, βωμοί, λαμπάδες, θυμιάματα, ξίφη κ. λ. π.

Ἡ Μασονία κατά συνέπεια παρουσιάζει ὅλα τά χαρακτηριστικά γνωρίσματα μιάς θρησκείας. Ποιά εἶναι αὐτά; Ἔχει πίστη σέ συγκεκριμένο θεό, διδασκαλία, λατρεία, μυστήρια, σύμβολα, ἱερατικούς βαθμούς, βαθμούς καί τελετές μυήσεως καί λατρευτικό οἶκο, τίς μασονικές Στοές, ὅπου μέσα σέ αὐτές βιώνεται ὁ ἔντονος θρησκευτικός χαρακτήρα τους. Τά νεοεισερ-χόμενα μέλη γιά νά ἐνταxθοῦν οὐσιαστικά στήν Μασονία περνοῦν τό στάδιο τῆς μύησης. Ἡ μύηση τῶν ἀτόμων στίς  μασονικές Στοές γίνεται κατά βαθμούς. Οἱ τρεῖς πρῶτοι εἶναι βαθμοί πειραματισμοῦ καί προσαρμογῆς στίς Τεκτονικές διδασκαλίες, στίς τελετουργίες καί τίς δοξασίες. Στούς τρεῖς πρώτους βαθμούς, ὁ μυημένος συνηθίζει στά σύμβολα καί στά τυπικά. Ἄν εἶναι δεκτικός, θά μείνει, ἄν ὄχι ἀποχωρεῖ κρατώντας τά «μυστικά» τῆς μασονίας. Διατηρεῖ κάποιους δεσμούς μέ τήν Στοά καί τούς ἀνθρώπους της, χωρίς νά εἶναι ἐνεργό μέλος.

Βασικά τέσσερις εἶναι οἱ βαθμοί πού ἀποτελοῦν ἀσφαλιστικές δικλεῖδες: ὁ τέταρτος, πού εἶναι ὁ μυστικός διδάσκαλος, ὁ δέκατος τέταρτος εἶναι ὁ μέγας ἐκλεκτός, τέλειος καί ὑπέρτατος τέκτονας, ὁ δέκατος ὄγδοος, ὁ πρίγκιπας Ροδοσταυρός, ἱππότης τοῦ Ἀετοῦ καί τέλος ὁ εἰκοστός ὄγδοος, ὁ ἱππότης τοῦ Ἥλιου. Οἱ ἐνδιάμεσοι  βαθμοί δίδονται συνήθως εὔκολα γιά νά παραπλανᾶται ὁ μασόνος, πού δέν θά προχωρήσει. Στόν  δέκατο ὄγδοο βαθμό παραμένουν πολλοί καί στούς ὁποίους ἀναφέρουν, γιά νά μήν ὑπάρξει δυσαρέσκεια, ὅτι ἐδῶ τελειώνει ἡ σοφία, ἐδῶ εἶναι ὁ οὐσιαστικός καί χρήσιμος βαθμός^[3].

Ὑπάρχει  ἀπαραβίαστο τυπικό μύησης τοῦ νέου μέλους. Ὁ ἀρχηγός τῆς Στοᾶς, ὀνομάζεται  «Σεβαστός Διδάσκαλος» καί εἶναι αὐτός πού ἀνοίγει τή συνάντηση, ἐπιδεικνύοντας στόν ὑποψήφιο γιά τόν πρῶτο βαθμό, αὐτό πού εἶναι γνωστό σάν τιμωρία ἀθέτησης τοῦ ὅρκου. Μέ τή διαδικασία αὐτή προειδο-ποιεῖ τό δόκιμο μέλος, γιά τίς συνέπειες πού θά ὑποστεῖ, σέ περίπτωση ἀθέτησης τοῦ ὅρκου, πού σέ λίγη ὥρα θά κληθεῖ νά δώσει. Συγκεκριμένα ὁ διδάσκαλος κάνει τά ἑξῆς: σέρνει τό δεξί του χέρι κατά μῆκος τοῦ λάρυγγα τοῦ δόκιμου, καί ἐνῶ εἶναι ἀνοιχτό τοποθετεῖ τόν ἀντίχειρά του δίπλα στό λάρυγγα καί τό  κατεβάζει πρός τά κάτω. Αὐτό ὀνομάζεται σάν τό ποινικό σύμβολο τοῦ εἰσερχόμενου μαθητευόμενου. Στήν τελετή  τοπο-θετεῖται ἐπίσης μία τράπεζα στό κέντρο τῆς αἴθουσας πού θά λάβει χώρα ἡ μύηση, ἡ ὁποία εἶναι καλυμμένη μέ ἕνα ὕφασμα πάνω στήν ὁποία, ἔχουν τοποθετηθεῖ ἄρτος καί ἕνα ποτήριο γεμάτο κρασί. Μάλιστα ὁ ἄρτος εἶναι ἀρκετά μεγάλος γιά νά εἶναι δυνατόν νά λάβουν ἕνα μικρό μέρος ὅλοι οἱ παρευρισκόμενοι «ἀδελφοί». Αὐτοί εἶναι παρατεταγμένοι ἀριστερά καί δεξιά ἀπό τήν τράπεζα κρατώντας μία ράβδο^[4].  Κατά τήν «τελετουργία» τῆς μυήσεως στόν πρῶτο βαθμό ὁ Σεβάσμιος,  αὐτός πού εἶναι ἁρμόδιος γιά τίς μυήσεις τῶν νέων μελῶν, ρωτᾶ τόν μυούμενο: «Ἐπαρκεῖ ἡ διάνοια ὅπως διακρίνει τό ἀληθές ἐκ τοῦ ψεύδους καί τό κακόν ἐκ τοῦ καλοῦ;» Ἡ ἀπάντηση πού ὀφείλει νά δώσει τό νέο μέλος εἶναι: «Ναί, ὅταν διευθύνει αὐτή ἠθική ὑγιής». Σέ ἑπόμενη ἐρώτηση τοῦ Σεβάσμιου «Ποῦ διδάσκεται ἡ ἠθική αὐτή;» ἡ ἀπάντηση πρέπει νά εἶναι: «Ὁ τεκτονισμός διδάσκει ἠθικήν ἁγνοτάτην καί καταλληλοτάτην πρός ἀνδρῶν χρησίμων τῆ κοινωνία καί ἐαυτοῖς»^[5]. Γενικά ὑπάρχουν ἀρκετά λατρευτικά στοιχεῖα πού ὑποδηλώνουν κάποιο συγκεκριμένο τυπικό λατρείας,  πού εἶναι ἀπαραίτητο γιά τήν κατηγοριοποίηση τῆς Μασονίας ὡς μίας θρησκείας.

Μέ ἐπίσημες δικαστικές ἀποφάσεις, ἡ Ἑλληνική Δικαιοσύνη μέ τήν ὑπ’ ἀριθμόν 2020/69 τοῦ Πολυμελοῦς Πρωτοδικείου Ἀθηνῶν θεωρεῖ,ὅτι «Ὁ θρησκευτικός χαρακτήρας τοῦ τεκτονισμοῦ ἐμφανίζεται ἐξαιρετικά ἐναργής, καθ’ ὅσον ἐν ταῖς στοαῖς, τοῖς ἐργαστήριοις καί ναοῖς αὐτοῦ λαμβάνει χώραν, λατρεία οἴα νοεῖται διά λόγων ἤ  πράξεων ἐκδηλουμένη πρός τόν Θεόν εὐσέβεια καί ἡ ὁποία ἀποτελεῖ τό χαρακτηριστικόν πάσης θρησκείας ἔτι δέ ὑφίσταται ἐν τῷ τεκτονισμῶ τό λατρευόμενον  Ἀνώτατον Ὄν (Θεός) ὁ ὑπό τῶν τεκτόνων Μέγας Ἀρχιτέκτων τοῦ Σύμπαντος (Μ.Α.Τ.Σ.)»^[6]. Χαρακτηρίζοντας λοιπόν τή Μασονία ἡ Δικαιοσύνη «μή γνωστή θρησκεία» ἀλλά «μυστική ὀργάνωση, ἄγνωστη κατά τό περιεχόμενο, οὐ μόνον εἰς τούς πολλούς, ἀλλά καί εἰς τούς τέκτονας, λόγω τῶν τελευταίων μυήσεων ἀπό βαθμοῦ εἰς βαθμόν» τή θέτει ἐκτός λειτουργίας^[7].

Ἐπίσημα σήμερα δέν ὑπάρχει ἀναγνώριση τῆς μασονίας, ἀνεπίσημα ὅμως δρᾶ σέ πολλούς τομεῖς καί ἀποσκοπεῖ στό νά συμπαρασύρει καί νά κάνει μέλη της ἄτομα, πού κατέχουν ὑψηλές θέσεις στόν κρατικό μηχανισμό, στό δημόσιο καί ἰδιωτικό τομέα. Ἐμφανίζεται μέ μανδύα φιλανθρωπικοῦ καί κοινωνικοῦ σωματείου^[8].

Τό πόσο μεγάλη σημασία δίνουν οἱ σοφοί τῶν πρωτοκόλλων, δηλαδή οἱ ἱδρυτές τῶν μασονικῶν Στοῶν φαίνεται στό ἀκόλουθο ἀπόσπασμα: «Μεταξύ τῶν μελῶν τῶν στοῶν θά συγκαταλέγονται καί πάντες οἱ πράκτορες τῆς ἐθνικῆς καί διεθνοῦς ἀστυνομίας, διότι ἡ ὑπηρεσία των εἶναι ἀναντικατάστατος, δεδομένου ὅτι ἡ ἀστυνομία δύναται ὄχι μόνον νά λαμβάνει μέτρα ἐναντίον τῶν ἰσχυρογνωμόνων, ἀλλά καί νά δημιουργεῖ ἀφορμές  δυσαρεσκειῶν κ.λπ. … Οἱ μετέχοντες τῶν μυστικῶν ὀργανώσεων εἶναι συνήθως φιλόδοξοι τυχοδιῶκται καί ἐν γένει ἄνθρωποι, κατά τό πλεῖστον κουφοί, μέ τούς ὁποίους δέν θά δυσκολευτοῦμε  νά συνεννοηθοῦμε διά τήν ἐκπλήρωση τῶν σκοπῶν μας»^[9].

Θεός τῆς Μασονίας λοιπόν εἶναι ὁ Μέγας Ἀρχιτέκτων τοῦ Σύμπαντος ἤ, συντετμημένα, ὁ ΜΑΤΣ. Ὁ ΜΑΤΣ λοιπόν γιά τούς μασόνους εἶναι τό «Ὑπέρτατο Ὄν»^[10] καθότι αὐτό διαπι-στώνεται, ὅτι στίς  Στοές τους  δέν συναντᾶ κανείς  κάποιο Σταυρό ἤ εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ. Ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός, εἶναι γι’ αὐτούς ἕνας ἁπλός Μύστης, ὅπως περίπου ὁ Πυθαγόρας, ὁ Βούδας καί ἄλλοι θεοί ἄλλων θρησκειῶν.

Συνεχίζοντας τήν ἀναφορά μας γιά τή μασονία, ἐκθέτουμε καί ἕνα ἄλλο στοιχεῖο της, πού ἀναφέρεται στόν «Γνωστικισμό», ἔχοντας βέβαια ὡς προϋπόθεση τόν Συγκρητι-σμό. Ὁ Γνωστικισμός, ὡς σύστημα πού εἶναι, ἀναμιγνύει Μανι-χαϊσμό, Νεοπλατωνισμό, Χριστιανισμό, Ἰουδαϊσμό καί ὅλες τίς ἀνατολικές θρησκεῖες^[11], κάτι πού  ἐπακριβῶς κάνει καί ἡ Μασο-νία^[12]. Αὐτό διαπιστώνεται ἀπό τό γεγονός, ὅτι ἐκτός ἀπό τόν ΜΑΤΣ λατρεύουν καί τίς αἰγυπτιακές θεότητες τόν Ὄσιρη καί τήν Ἴσιδα.

Ἕνα  ἄλλο χαρακτηριστικό σημεῖο πού καταδεικνύει τή γνωστικιστική σχέση της εἶναι τό ὅτι καταλήγει στόν «Ὀρθολογισμό». Αὐτό σημαίνει, ὅτι θέλει τά πάντα νά ἀποκαλύπτονται μέ τή «γνώση»^[13], μία γνώση ἐντελῶς ἀπογυ-μνωμένη ἀπό τήν ἀποκάλυψη.

Αὐτό πού θά πρέπει νά ἐπισημάνουμε εἶναι πώς στόν μασονικό χῶρο ὑπάρχουν πολλές τάσεις καί κατευθύνσεις, πολλά συστήματα. Μερικά ἀπό αὐτά, εἶναι τά συστήματα πού ἀναγνωρίζουν τήν «Μεγάλη Στοά» τοῦ Λονδίνου ὡς «μητέρα Στοά», χαρακτηρίζονται ὡς κανονικά καί διατηροῦν μεταξύ τους στενή ἐπικοινωνία. Συστήματα πού δέν ἀναγνωρίζουν τό Σύνταγμα τῆς «Μεγάλης Στοᾶς», ἀπορρίπτουν τήν πίστη σέ Θεό ἤ τήν Γραφή, πού δέχονται γυναῖκες, κ ἄ. χαρακτηρίζονται ὡς μή-κανονικά, αἱρετικά. Τά  κανονικά συστήματα δέχονται τήν πίστη σέ Θεό καί σέ αἰώνια ζωή, τρεῖς μυητικούς βαθμούς, τήν μυστικότητα, τήν χρήση συμβόλων κ. ἄ. Οἱ τρεῖς μυητικοί βαθμοί τοῦ κανονικοῦ μασονισμοῦ εἶναι: μαθητής, ἑταῖρος, δάσκαλος. Ὅμως σύντομα δημιουργήθησαν καί ἄλλοι βαθμοί, προκειμένου νά προωθηθεῖ ἡ μεγαλύτερη «ἀνύψωση» τῶν ἐκλεκτῶν. Ἔτσι ὑπάρχουν συστήματα μέ 7, μέ 9 καί μέ 33 βαθμούς (σκωτικό τελετουργικό)^[14].

Τό τελετουργικό τῆς μασονίας ἀποτελεῖ εἶδος ἐμπειρίας τῆς πνευματικῆς ἐμβάθυνσης καί τοῦ ἐξευγενισμοῦ. Ὑπάρχουν ὅμως τελετές ἀντίστοιχες μέ ἁγιαστικές πράξεις τῆς Ἐκκλησίας μας, καί εἰδικό τελετουργικό τυπικό γιά τή λατρευτική ζωή τῶν μελῶν τῆς (γάμος, ἐγκαίνια ναοῦ, κηδεία κ. λ. π.). Ἡ μασονία στή λατρεία της μιμεῖται τά ἀρχαία εἰδωλολατρικά μυστήρια καί γίνεται ἀπό εἰδικούς λειτουργούς. Οἱ μυητικές τελετουργίες ἀνωτέρων βαθμῶν πλαισιώνονται μέ διακόσμηση πού στά μή κανονικά μασονικά συστήματα μπορεῖ νά φθάσει μέχρι καί τή μαγεία^[15]. Οἱ ὑποσχέσεις καί οἱ ὅρκοι πού δίνονται μέ ἄκρα μυστικότητα κατά τή διάρκεια τῆς μύησης εἶναι φόβος καί τρόμος. Στή συνέχεια ὁ ὑποψήφιος ὑποχρεοῦται νά τηρήσει  ὅλα ὅσα ὑποσχέθηκε, ἐνῶ χωρίς νά τό ἀντιληφθεῖ βρίσκεται ἀπόλυτα ἐξαρτημένος ἀπό τή Στοά.

Ἐπιπρόσθετα ἡ Μασονία ὡς θρησκεία  στηρίζεται κυρίως στά ἀρχαῖα εἰδωλολατρικά μυστήρια. Ὁ  Ναός της μέ τήν ὀνομασία Στοά, στόν ὁποῖο γίνονται οἱ διάφορες τελετές τους: Υἱοθεσία λυκιδέως (κάτι παρόμοιο μέ τό Χριστιανικό Βάπτισμα), γάμος, μνημόσυνα καί ἄλλα. Ἔχουν βαθμούς ἀξιωματούχων οἱ ὁποῖοι κάμνουν τίς τελετές τους, ντυμένοι μέ ἰδιαίτερες στολές, ὅπως εἶναι ὁ Σεβάσμιος, ὁ Σεβασμιότατος, ὁ Διδάσκαλος, ὁ Μέγας Διδάσκαλος, οἱ ἐπόπτες.

Περί τῆς ἀναγκαιότητας τῆς ὕπαρξης τοῦ μυστηρίου στήν ὀργάνωση ἕνας Μασόνος, ὁ Rike, ἀπολογεῖται πώς ἄν αὐτά τά μυστήρια παρουσιάζονταν χωρίς τό πέπλο τοῦ μυστηρίου «οἱ ἴδιοι ἄνθρωποι θά τά εἶχαν ἀπορρίψει ἴσως μέ ἀδιαφορία»^[16]. Βάση καί ἀρχή τῆς Μασονίας εἶναι τό ἀπόρρητο^[17]. Δέν ἐπιτρέπεται καί μετά τήν ἀπομάκρυνση ἑνός μέλους ἀπό τή Στοά νά ἀνακοινώνει τά μυστικά καί τά μυστήρια στά ὁποῖα εἶχε μυηθεῖ. Ὅταν ἀποχωρεῖ, χαρακτηρίζεται «ἐν ὑπνώσει» καί μένει δεμένος μαζί της ἐσαεί μέ τούς δεσμευτικούς ὅρκους πού εἶχε δώσει. Ἡ μυστικότητα ὅμως καί ἡ ὑπακοή πού τούς ἐπιβάλλονται, εἶναι κατά τήν ἄποψη τῆς Ἐκκλησία μας τελείως ἀντίθετες μέ τήν ἐν Χριστῷ ἐλευθερία, γιατί ὁ χριστιανός ζεῖ καί κινεῖται ἐλεύθερος «ὡς τέκνον φωτός»(Έφ. 5, 8).

*****