Τις τελευταίες μέρες, είναι αλήθεια πως έχει προκληθεί ένας ιδιαίτερος και αναίτιος -ως ένα σημείο- πόλεμος ως προς τις αποφάσεις της Κυβέρνησης και της Ιεράς Συνόδου σχετικά με τον κορονοϊό και ως προς το αν και κατά πόσο αυτές ευσταθούν ή τηρούνται. Ένα ζήτημα το οποίο ταλανίζει την εν μέσω πανδημίας καθημερινότητα όλων των Ελλήνων και χρήζει άμεσης επίλυσης. Να ξεκαθαρίσω βέβαια εξ αρχής πως σε καμία περίπτωση δεν διαθέτω τις απαραίτητες γνώσεις επί των θεμάτων αυτών, ούτε προσπαθώ να προωθήσω τον εαυτό μου ως «αυθεντία», όμως μέσω του κειμένου αυτού θα ήθελα να αναφέρω μερικές σκέψεις που αυτή την περίοδο τριβελίζουν το μυαλό μου και πολλών ακόμα ανθρώπων πιστεύω. Φυσικά δεν πρόκειται ούτε να «ανοίξω πυρ» κατά των Κυβερνητικών –και όχι μόνο- Αποφάσεων και των συνεπακόλουθων με αυτές αποτελεσμάτων, αλλά ούτε και να κάνω μια διάλεξη «κατηχητικού» τύπου που τίποτε άλλο δεν θα μου προσέφερε παρά το προσωνύμιο του «θρησκόληπτου» ή του (δήθεν) «υπερασπιστή της Εκκλησίας». Άλλωστε σε μια περίοδο αυτοκριτικής και αναγνώρισης των σφαλμάτων που έχουμε κάνει, όπως είναι η συγκεκριμένη περίοδος της Μεγάλης Εβδομάδας, κάτι τέτοιο θα ήταν ανάρμοστο, αν όχι -και- προσβλητικό!
Κατά πρώτον, θα ήθελα να κάνω μια μικρή αναδρομή στις αποφάσεις που μέχρι στιγμής έχουν εκδοθεί τόσο από την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος, όσο και από τα αρμόδια για τα σχετικά ζητήματα Υπουργεία και τους εκπροσώπους αυτών, εκφράζοντας παράλληλα και κάποιους προβληματισμούς μου σχετικά με αυτές. Αρχικά, στις 16 Μαρτίου 2020, η Διαρκής Ιερά Σύνοδος (Δ.Ι.Σ.), μετά από ενημέρωση που είχε από τον Καθηγητή Λοιμωξιολογίας κ. Σωτήριο Τσιόδρα, έλαβε μια αναμενόμενη για τον ρόλο της απόφαση με την οποία σαφώς δεν απαγόρευε την είσοδο στους Ναούς της χώρας, πόσο μάλλον την τέλεση των Ακολουθιών. Κάτι τέτοιο ήταν το λογικό αν απλώς σκεφτούμε τη θέση στην οποία βρίσκεται η Εκκλησία με όλο αυτό το θέμα της πανδημίας. Δεν θα μπορούσε σε καμιά περίπτωση να αποφασιστεί από τους Ιεράρχες η παύση τέλεσης της Θείας Ευχαριστίας, καθότι μια τέτοια απόφαση θα ήταν σαν να παραδέχονταν πως ο ιός αυτός, αλλά και κάθε άλλης μορφής ασθένεια, μεταδίδεται μέσω της Θείας Κοινωνίας, που για τους Χριστιανούς αποτελεί απαράβατο δόγμα πως είναι το Σώμα και το Αίμα του Σωτήρος Χριστού. Σε καμιά περίπτωση, λοιπόν, δεν περιμέναμε από τη Σύνοδο να πει στους ιερείς «Σταματήστε να μεταλαμβάνετε τους πιστούς». Η απόφαση που λήφθηκε ήταν τελικά να αρκούμαστε στην «λιτή τέλεση της Θείας Λειτουργίας από την ερχόμενη Κυριακή (22.3.2020) μέχρι του Σαββάτου του Λαζάρου (11.4.2020), από 7:00 έως 8:00 π.μ., ως και κατά την εορτή του Ευαγγελισμού» με τους Ιεράρχες να αποτρέπουν την παρουσία ατόμων που ανήκουν στις ευάλωτες ομάδες στις Ακολουθίες αυτές.
Στο σημείο αυτό δικαίως θα αναρωτηθεί κανείς… «Καλά όλα αυτά περί δόγματος, Θείας Κοινωνίας κλπ, αλλά με τον συνωστισμό τι γίνεται;». Η απάντηση αυτού του ερωτήματος όμως είναι πολύ εύκολη! Ο συνωστισμός, που ήταν αναμενόμενο να υπάρξει όλες αυτές τις άγιες μέρες της Σαρακοστής και της Μεγάλης Εβδομάδας στους Ναούς δεν αποτελεί ζήτημα που πρέπει να επιλύσει το Σώμα της Ιεραρχίας! Οι ιερείς είναι εκεί για να περιμένουν τον οποιοδήποτε πιστό θελήσει να προσευχηθεί, να λειτουργηθεί, να εξομολογηθεί ή να μεταλάβει. Ο ιερέας δεν έχει ρόλο αστυνομικού για να απαγορεύσει την είσοδο κάποιου στον Ναό, ακόμα κι αν αυτό μπορεί να επιφέρει την ταχύτερη εξάπλωση του ιού, αυτό δηλαδή για το οποίο ανησυχεί η Ελληνική Κυβέρνηση. Παρ’ όλα αυτά, τον συγκεκριμένο ρόλο του «υπερασπιστή των πολιτών» ανέλαβαν οι Υπουργοί Παιδείας και Υγείας, με την Κοινή Υπουργική Απόφαση (Κ.Υ.Α.) της 16ης Μαρτίου 2020, η οποία ρητώς απαγορεύει προσωρινά την τέλεση «κάθε είδους λειτουργιών και ιεροπραξιών σε όλους ανεξαιρέτως τους χώρους θρησκευτικής λατρείας (κάθε είδους και κάθε νομικού, κανονικού και εν γένει θρησκευτικού καθεστώτος ναών και παρεκκλησίων, ευκτηρίων οίκων, τεμενών κ.λπ.) κάθε δόγματος και θρησκείας, ανεξαρτήτως μεγέθους και χωρητικότητάς τους, στο σύνολο της Επικράτειας, για προληπτικούς λόγους δημόσιας υγείας και για το χρονικό διάστημα από 16.3.2020 έως και 30.3.2020, κατά τα αναφερόμενα στις σχετικές εισηγήσεις της Εθνικής Επιτροπής Προστασίας Δημόσιας Υγείας έναντι του κορωνοϊού COVID-19. Επιτρέπεται μόνο η προσέλευση πιστών, για ατομική προσευχή με βραχεία παραμονή τους στον χώρο λατρείας, τηρουμένης της αναλογίας του ενός ατόμου ανά 10 τ.μ. επιφανείας και με ελάχιστη απόσταση τα δύο (2) μέτρα μεταξύ τους.». Εκ πρώτης όψεως, η απόφαση αυτή φυσικά και ήταν λογική, διότι ο ρόλος των Υπουργών και των εν γένει Πολιτικών της χώρας είναι να προασπίζουν τα δικαιώματα των πολιτών και να διαφυλάττουν την δημόσια υγεία. Όμως, είναι πραγματικά έτσι τα πράγματα ή μήπως να το σκεφτόμασταν και από μια άλλη οπτική γωνία;
Συνεχίζοντας, να δηλώσω πως σκοπός μου δεν είναι να γίνω συνωμοσιολόγος, όμως θεωρώ χρήσιμο να εκφράσω κάποιες απορίες μου επί των επόμενων αποφάσεων που λήφθηκαν για την περίοδο της Εβδομάδας των Παθών και του Πάσχα. Είδαμε αρχικά πολλούς Ιεράρχες μεμονωμένα, αλλά και ακολούθως την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησία μας, όπως και την Επαρχιακή Σύνοδο της Κρήτης να ζητούν και να απαιτούν -ορθώς- την λειτουργία Ναών και Μονών σε όλη την επικράτεια για τις Ακολουθίες της Μεγάλης Εβδομάδας, με την προϋπόθεση αυτές να τελούνται κεκλεισμένων των θυρών. Κάτι τέτοιο δεν θα μπορούσαμε να πούμε πως ήταν παράλογο! Αντιθέτως, η Εκκλησία μας έπραξε αυτό που ο ρόλος της ορίζει και σεβόμενη και τα ισχύοντα κυβερνητικά μέτρα για την καταπολέμηση του ιού.
Από την άλλη πλευρά όμως, είδαμε τους αρμόδιους Υπουργούς να ανακοινώνουν (εκτός της απαγόρευσης εισόδου όλων ανεξαιρέτως στις Εκκλησίες και όχι με αναλογία ατόμων ανά τετραγωνικά, όπως συμβαίνει στα super markets) και κάτι το οποίο ενόχλησε πολλούς εξ ημών και αυτό δεν είναι άλλο από το άρθρο της Κ.Υ.Α. περί απαγορεύσεως χρήσης μεγαφώνων (!) και μείωσης χρήσης κωδωνοκρουσιών στον αναγκαίο βαθμό (!) σε όλους τους Ναούς πριν την έναρξη και κατά τη διάρκεια των Ακολουθιών. Ως ευσυνείδητος πολίτης, δεν θα μπορούσα να αρνηθώ ότι κάτι τέτοιο αποσκοπεί στην ελαχιστοποίηση της πιθανότητας συγκέντρωσης πλήθους πέριξ των Ναών για την παρακολούθηση Ακολουθιών και ούτε θα μας ενοχλούσε τόσο σαν περιστατικό, μέχρι τη στιγμή που όλοι μας είδαμε σε βιντεάκι που κυκλοφορεί στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, τον Χότζα να ακούγεται από τα μεγάφωνα Τεμένους στην Κομοτηνή. Και ερωτώ… Γιατί ο Χότζας να μπορεί να καλεί τους πιστούς σε προσευχή μέσα από τα μεγάφωνα, ενώ αντίθετα στις Ορθόδοξες Εκκλησίες να απαγορεύεται η χρήση μεγαφώνων και καμπάνων; Δεν υποκινούμε ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ μίσος ή αντιπαλότητα με τις άλλες θρησκείες και συγκεκριμένα με τις μουσουλμανικές κοινότητες της Θράκης και της υπόλοιπης Ελλάδας! Η απορία μας επικεντρώνεται στο «γιατί;». Γιατί ο μουσουλμάνος ή ο οποιοσδήποτε άλλος να μπορεί να ακούει το «κάλεσμα για προσευχή» και όχι ο Χριστιανός; Άλλωστε, με δηλώσεις τους πολλοί Ιεράρχες (βλ. Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Λαρίσης και Τυρνάβου κ.κ. Ιερώνυμο) τόνισαν πως ο ήχος της καμπάνας από την ημέρα ισχύος της Κ.Υ.Α. περί απαγορεύσεως Ακολουθιών με την παρουσία πιστών, θα σημαίνει την ώρα εκκίνησης παρακολούθησης της Ακολουθίας από την τηλεόραση ή το ραδιόφωνο και προσωπικής κατ’ οίκον προσευχής των πιστών. Η καμπάνα αυτή την περίοδο σαφώς και δεν προσκαλεί τους πιστούς στους Ναούς! Είναι ένα «ξυπνητήρι συνειδήσεων» που μας καλεί να ακούσουμε τις Ακολουθίες μέσω των τεχνολογικών μέσω και να προσευχηθούμε όλοι μαζί από τα σπίτια μας! Γιατί, λοιπόν, να απαγορεύεται να ακούμε την καμπάνα ή (για τους κατοικούντες γύρω από Ναούς) τους ύμνους μέσω των μεγαφώνων; Όπως προείπα, συμφωνώ πως κάτι τέτοιο ενέχει κινδύνους για συνωστισμό γύρω από τους Ναούς, όμως δεν μπορούμε -κατά την λαϊκή ρήση- «να προσέχουμε το δέντρο και να χάνουμε το δάσος»! Δεν μπορούμε να στερήσουμε από τον οποιονδήποτε την ευκαιρία να ακούσει το «Χριστός Ανέστη» από το μπαλκόνι του, προβάλλοντας ως δικαιολογία το φόβο μήπως κάποιοι με υπερβάλλοντα ζήλο συγκεντρωθούν έξω από την Εκκλησία. Κατανοούμε πως και αυτοί οι άνθρωποι καλοπροαίρετα προβαίνουν σε τέτοιες πράξεις, όμως και πάλι, αν η Κυβέρνηση θέλει να αποφύγει τέτοια περιστατικά δεν βρήκε τον σωστό τρόπο. Κάλλιστα θα μπορούσε να γίνει χρήση του δυναμικού της Ελληνικής Αστυνομίας για να αποτρέψουν τον κόσμο από τέτοιες πράξεις, χωρίς βέβαια να δηλώνουμε πως κάτι τέτοιο είναι απολύτως σωστό!
Επιπρόσθετα, κάτι άλλο από τα άρθρα της Κ.Υ.Α. σχετικά με τη Μεγάλη Εβδομάδα που ενόχλησε μεγάλο μέρος ανθρώπων ήταν το όριο των παρισταμένων εντός των Ναών που θεσπίστηκε. Δεν κατηγορεί κανείς τους αρμόδιους Υπουργούς που λόγω άγνοιας εξέδωσαν την συγκεκριμένη απόφαση, αλλά πιστεύουμε όλοι πως κάτι τέτοιο είναι δύσκολο. Όταν υποχρεωτικά εντός των Ναών θα πρέπει να βρίσκονται τέσσερα (4) ή και έξι (6) άτομα, δημιουργούνται κάποια προβλήματα! Φυσικά, αυτά τα προβλήματα δεν αφορούν μικρές ενορίες χωριών ή κωμοπόλεων. Τι γίνεται όμως σε μεγάλους Ναούς ή σε αυτούς που χοροστατεί ο επιχώριος Επίσκοπος; Αν λάβουμε υπ’ όψιν πως ο Επίσκοπος θα έχει μαζί του ένα διάκονο και έναν ιερέα, ενώ χρειάζεται η παρουσία ενός λαϊκού (ή μη) που θα διακονεί εντός του Ιερού Βήματος και κατά τις «Εισόδους» και δύο Ιεροψαλτών, έχουμε απευθείας έξι συγκεντρωμένα άτομα, χωρίς να υπολογίζουμε ενορίες όπου υπάρχει μεγαλύτερος αριθμός υπηρετούντων ιερέων. Δεν υπολογίσαμε επίσης τον αριθμό των παρισταμένων τεχνικών για την τηλεοπτική ή ραδιοφωνική κάλυψη των Ακολουθιών. Άρα, βλέπουμε πως δημιουργούνται διάφορα ζητήματα ως προς τη λειτουργικότητα της απόφασης αυτής.
Ένα από αυτά τα προβλήματα λειτουργικότητας της συγκεκριμένης απόφασης είναι και το «σκάνδαλο» (όπως αναφέρεται και διατυμπανίζεται τις τελευταίες ώρες στα ΜΜΕ) της Κυριακάτικης Λειτουργίας στην Κέρκυρα και για το οποίο ο Μητροπολίτης Κερκύρας κ.κ. Νεκτάριος οδηγήθηκε μέχρι το γραφείο του αρμόδιου Εισαγγελέα! Ποιο ήταν όμως το «έγκλημα» που διέπραξαν την Κυριακή των Βαΐων ο Μητροπολίτης, η Δήμαρχος και άλλα 15 περίπου άτομα στο νησί του Αγίου Σπυρίδωνα;
Αρχικά, το πρώτο «παράπτωμα» για το οποίο κατηγορείται ο κ. Νεκτάριος, καθώς και η Δήμαρχος του νησιού Μερόπη Υδραίου, είναι ότι την Κυριακή των Βαΐων, στον Ιερό Προσκυνηματικό Ναό του Πολιούχου Αγίου Σπυρίδωνος και κατά τη διάρκεια της εντός του Ναού λιτανείας του Σκηνώματος του Αγίου, υπήρξε υπέρβαση του επιτρεπτού αριθμού ατόμων, όπως αυτός ορίζεται από την κυβερνητική απόφαση. (Σημείωση: Στα super markets, τις λαϊκές αγορές ή τις τράπεζες για τα οποία δεν έχουν τεθεί ανάλογα μέτρα, μάλλον δεν κολλάει ο κορονοϊός; Μόνο στις Εκκλησίες μεταδίδεται;) Παρ’ όλα αυτά, στην περίπτωση της Λιτανείας του Αγίου δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς! Διαβάζοντας στο www.corfu.gr παρατηρούμε πως «Η λιτανεία της Κυριακή των Βαΐων τελείται σε ανάμνηση της απαλλαγής του νησιού από την Πανώλη, (θανατικό) από την οποία κινδύνευσε ο πληθυσμός του νησιού, που η φθοροποιός νόσος καταμάστιζε τα νησιά του Ιονίου και την Ιταλία, από την οποία και μεταδόθηκε ο βάκιλος της Πανώλης τον Οκτώβριο του 1629 μ.Χ. Μετά από πάνδυμη δέηση στην έκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνος ο λοιμός σταμάτησε όταν φως σαν λυχνάρι ξεπρόβαλε πάνω από το καμπαναριό του Αγ. Σπυρίδωνος. Έτσι, η ημέρα των Βαΐων που έπαυσε ολοσχερώς η νόσος, καθιερώθηκε μετά από αίτηση των συνδικων (εγχώρια αρχή) και θεσπίσματος του Βενετού Βάϊλου Ιωάννη Πριούλη στις 21 Ιουνίου 1630 μ.Χ., σαν ημέρα λιτάνευσης του Ιερού λειψάνου». Σύμφωνα δε με τις δηλώσεις του επιχώριου Μητροπολίτη κατά την απολογία του στον Εισαγγελέα, κατά την λιτανεία του Αγίου έστω και εντός του Ναού «απαιτείται η ελάχιστη συμμετοχή έξι ιερέων (τέσσερις που φέρουν το σκήνωμα του Αγίου, ένας την Χείρα και ένας το ιερό Ευαγγέλιο), ενώ χρειάζεται και η κωδωνοκρουσία την οποία καλύπτουν οι εργαζόμενοι στον ιερό ναό, λόγω του χειροκίνητου των καμπανών.». Και δικαίως αναρωτιόμαστε όλοι… Ακόμα κι αν παραβλέψουμε το γεγονός ότι υπήρχαν στο Ναό περισσότερα από το επιτρεπτό άτομα, πως μπορούμε να σταματήσουμε ένα τοπικό έθιμο που τελείται ανελλιπώς τα τελευταία 390 χρόνια;;;;;;
Παράπτωμα υπ’ αριθμόν 2: Ο Μητροπολίτης κ. Νεκτάριος την ίδια μέρα και στον ίδιο Ναό κοινώνησε τρεις πιστούς κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας. Και μου έρχεται και πάλι μια ερώτηση στο νου… Παραβλέποντας για μια ακόμα φορά τον αριθμό των παρευρισκομένων, υπάρχει κάποια απόφαση που να απαγορεύει τη Μετάληψη πιστών την περίοδο αυτή; Υπάρχει κάποια Συνοδική ή Κυβερνητική Απόφαση που να απαγορεύει την Θεία Κοινωνία για τα άτομα που νομίμως παρακολουθούν τη Θεία Λειτουργία; Αν για παράδειγμα ο Ψάλτης ή ο νεωκόρος (οι οποίοι επιτρέπεται να συμμετέχουν στις Ακολουθίες) θελήσουν να κοινωνήσουν, δεν θα τους επιτραπεί; Ή αν κάποιος ετοιμοθάνατος ζητήσει να μεταλάβει, υπάρχει απόφαση που να το απαγορεύει; Ποιος λοιπόν είναι ο λόγος για τον οποίο κατηγορούνται τόσο ο Μητροπολίτης Κερκύρας, όσο και ο ιερέας στο Κουκάκι;
Σε καμία περίπτωση, δεν θα ήθελα να δημιουργήσω την εντύπωση πως η πράξη αυτή του ιερέα είναι η ορθή και θα πρέπει να υιοθετηθεί από όλους! Αλλά παρ’ όλα αυτά δεν έκανε κάποιο έγκλημα ο άνθρωπος αυτός! Από τη στιγμή που ο πατέρας των παιδιών που κοινώνησαν ήταν παρών και παρακάλεσε τον ιερωμένο, δεν νομίζω πως ήταν μια «λανθασμένη» ή «παράνομη» πράξη! Όπως τόνισα και στην αρχή, το ζήτημα της Θείας Κοινωνίας για εμάς τους Ορθοδόξους είναι αδιαπραγμάτευτο και μέχρι στιγμής δεν υπάρχει Νόμος ή Κυβερνητική απόφαση που να το απαγορεύει, καθώς κάτι τέτοιο θα ήταν εμφανέστατη και άνευ προηγουμένου παραβίαση των Συνταγματικών ελευθεριών των πολιτών. Όμως, δεν μπορώ να θεωρήσω λογικό και το γεγονός πως λίγες ώρες μετά το περιστατικό στο Κουκάκι, υπήρχε έξω από τον συγκεκριμένο Ναό συγκεντρωμένη μια μεγάλη αστυνομική δύναμη! Τι σοβαρό έγκλημα διέπραξε αυτός ο ιερέας για να τον περιμένουν απ’ έξω περίπου 15 μοτοσικλετιστές αστυνομικοί; Την απάντηση έδωσε ο ίδιος ο «ιερέας-δράστης» μέσω δημοσίευσης του στο facebook αναφέροντας πως «Όταν ήλθε μέσα ο αστυνομικός, του είπα παιδί μου… διάλεξε… τι θέλεις να εφαρμόσεις· Τον νόμο του κράτους, η τον νόμο του Χριστού; Έμενα ο Χριστός αυτό μου λέει… Αυτόν που έρχεται κοντά μου, δεν θα τον βγάλω έξω… Αυτόν που θέλει να κοινωνήσει σώμα και αίμα Χριστού αφού πιστεύει ότι αυτό το σώμα είναι η ίδια η ζωή… όχι μόνο η πρόσκαιρος, αλλά και η αθάνατος ζωή που δεν έχει θάνατο, δεν έχει αρρώστια, το καλύτερο φάρμακο και γι’ αυτή την αρρώστια και για την επόμενη που έρχεται είναι το σώμα και το αίμα του Χριστού. Τώρα, όταν κλείνουμε τις εκκλησίες και περιορίζουμε την Θεία Κοινωνία και φοβίζουμε τον κόσμο να έρχεται είναι σαν να κλείνουμε τα νοσοκομεία. Ως να κλείνουμε τα φαρμακεία. Άμα θέλουμε τρόποι υπάρχουν. Όπως βρήκαν τρόπους στην Ορθόδοξη Γεωργία. Και οι κανόνες υγιεινής να τηρούνται, αλλά και το σώμα και το αίμα που νικά τον θάνατο και την αρρώστια να προσφέρεται στους πιστούς. Είναι τα δικαιώματα των πιστών. Όπως έχουν δικαιώματα οι άθεοι έχουν δικαιώματα και οι πιστοί. Και αισθάνομαι ότι σήμερα τα δικαιώματα των πιστών καταπατούνται.».
Κλείνοντας κάπου εδώ αυτές τις λίγες γραμμές, θα ήθελα για μια ακόμα φορά να δηλώσω πως ότι γράφω αποτελεί μια έκφραση των σκέψεων μου και τίποτε παραπάνω, ούτε και φιλοδοξώ να δώσω το παράδειγμα και να κάνω υποδείξεις στον οποιονδήποτε. Το νόημα όμως είναι ένα! Η Εκκλησία επιτελεί τον ρόλο της και η Πολιτεία τον δικό της! Συνεργασία θα πρέπει να υπάρχει με μόνη προϋπόθεση να μην εισχωρεί η μία πλευρά στις δικαιοδοσίες της άλλης. Είναι δεδομένο ότι ΟΛΟΙ μας πρέπει να σεβαστούμε τις αποφάσεις των αρμοδίων για την πρόληψη εξάπλωσης του κορονοϊού και την καταπολέμησή του όσο ακόμα προλαβαίνουμε, όμως δεν θα πρέπει να αποδεχόμαστε οτιδήποτε γίνεται χωρίς να αντιδρούμε και χωρίς να εκφράζουμε την άποψη μας επ’ αυτού. Ας θεωρηθεί αυτό το κείμενο ως μια ευκαιρία για να μπούμε σε σκέψεις και να βάλλουμε κάποια όρια χωρίς βέβαια ποτέ να κάνουμε απερισκεψίες που μόνο δεινά μπορούν να προκαλέσουν στη χώρα μας και στο κοινωνικό σύνολο.
Καλό κι ευλογημένο Πάσχα σε όλους! Ας μείνουμε ενωμένοι τώρα και τηρώντας τα μέτρα για να μπορέσουμε όλοι μαζί και χωρίς να λείπει κανένας, να γιορτάσουμε του χρόνου το Πάσχα όπως ξέρουμε σαν Έλληνες και σαν Ορθόδοξοι Χριστιανοί! Και ας μην ξεχνάμε ποτέ πως χρειάζεται υπομονή για να ανέβουμε τον Γολγοθά, όμως μετά από κάθε δοκιμασία, υπάρχει η λύτρωση… ΜΕΤΑ ΤΗ ΣΤΑΥΡΩΣΗ, ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ!!!
Ενορίτης