• Αρχική
  • Επικαιρότητα
    • Εκκλησία της Ελλάδος
    • Πατριαρχεία – Αυτοκέφαλες Εκκλησίες
    • Το Βήμα της Ενορίας
    • Η φωνή των Ποιμένων
    • Ελλάδα Κόσμος
  • Κηρύγματα
  • Απόψεις – Γνώμες
  • Πνευματικές Διδαχές
    • Ομιλίες
    • Άκου ένα βιβλίο
  • Αφιερώματα
    • Μουσικός Θησαυρός
    • Στρατιωτικοί Ιερείς
    • Προσκυνηματικός Τουρισμός
  • Αιρέσεις
Πέμπτη, 15 Μαΐου, 2025
Poimin.gr
  • Αρχική
  • Επικαιρότητα
    • Εκκλησία της Ελλάδος
    • Πατριαρχεία – Αυτοκέφαλες Εκκλησίες
    • Το Βήμα της Ενορίας
    • Η φωνή των Ποιμένων
    • Ελλάδα Κόσμος
  • Κηρύγματα
  • Απόψεις – Γνώμες
  • Πνευματικές Διδαχές
    • Ομιλίες
    • Άκου ένα βιβλίο
  • Αφιερώματα
    • Μουσικός Θησαυρός
    • Στρατιωτικοί Ιερείς
    • Προσκυνηματικός Τουρισμός
  • Αιρέσεις
No Result
View All Result
  • Αρχική
  • Επικαιρότητα
    • Εκκλησία της Ελλάδος
    • Πατριαρχεία – Αυτοκέφαλες Εκκλησίες
    • Το Βήμα της Ενορίας
    • Η φωνή των Ποιμένων
    • Ελλάδα Κόσμος
  • Κηρύγματα
  • Απόψεις – Γνώμες
  • Πνευματικές Διδαχές
    • Ομιλίες
    • Άκου ένα βιβλίο
  • Αφιερώματα
    • Μουσικός Θησαυρός
    • Στρατιωτικοί Ιερείς
    • Προσκυνηματικός Τουρισμός
  • Αιρέσεις
No Result
View All Result
Poimin.gr
No Result
View All Result

Κήρυγμα εις το ευαγγέλιον της Β΄ Κυριακής των νηστειών

7 Μαρτίου 2017
in Αγίου Γρηγορίου Παλαμά, Β΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ, Κηρύγματα
Κήρυγμα εις το ευαγγέλιον της Β΄ Κυριακής των νηστειών
Share on FacebookShare on Twitter

Η ευαγγελική περικοπή είναι πολύ γνωστή. Πρόκειται για τη θεραπεία του παραλυτικού της Καπερναούμ. Από τα Συνοπτικά Ευαγγέλια γνωρίζουμε ότι ο Κύριος άρχισε τη δημόσια δράση του στη Γαλιλαία, αρχικά γύρω από τη Ναζαρέτ και μετά γύρω από τη λίμνη της Γενησαρέτ.
Σε δεύτερη φάση μεταφέρεται η δραστηριότητα στην Ιουδαία. Βασικό κέντρο της Γαλιλαϊκής δραστηριότητας ήταν η Καπερναούμ. Την Καπερναούμ, μια κωμόπολη 1.500 κατοίκων την εποχή εκείνη, επέλεξε ο Ιησούς γιατί βρισκόταν στη λεωφόρο που συνέδεε τις χώρες της ενδοτέρας Μέσης Ανατολής (Μεσοποταμίας) με τις χώρες του νότου και την Αίγυπτο, διαμέσου της κοιλάδας του Ιορδάνη. Αποτελούσε, επομένως, κεντρικό διαμετακομιστικό κόμβο.

Από εκεί περνούσαν κατά χιλιάδες έμποροι, στρατιωτικοί, εργάτες και δούλοι. Μπορούσε να γίνει η Καπερναούμ ένα ιεραποστολικό κέντρο μεγάλης σημασίας και ο λόγος του Ευαγγελίου σύντομα να φτάσει στα πέρατα της οικουμένης. Έτσι αιτιολογείται γιατί ο λόγος του Ιησού διεσπάρη σε σύντομο χρονικό διάστημα σε όλες τις χώρες της Μεσογείου, μέχρι και τη Ρώμη ακόμη.

Η περικοπή αναφέρει ότι ο Ιησούς «εισήλθε εις οίκον», όπου και κήρυττε το λόγο του. Δεν γνωρίζουμε τίνος οικία ήταν αύτη. Πιθανώς κάποιου πολύ γνωστού. Από το Ευαγγέλιο του Λουκά έχουμε πληροφορίες ότι αύτη την περίοδο ο Ιησούς διανυκτέρευσε παράλληλα και στο σπίτι του Πέτρου, όπου και θεράπευσε την «πυρέσσουσα» πεθερά του, πριν μάλιστα από την κλήση του στη μαθητεία.

Στην οικία, λοιπόν όπου εισήλθε, η σύναξη του λαού είναι μεγάλη. Παρατηρείται, μάλιστα, το αδιαχώρητο. Και ενώ ο Ιησούς «ελάλει τον λόγον» έρχεται μια ομάδα φίλων, «παραλυτικόν φέροντες», και μάλιστα «αιρόμενον υπό τεσσάρων». Επειδή δε ήταν αδύνατο να εισέλθουν, ξήλωσαν μια κάποια πρόχειρη σκεπή και έφεραν μπροστά στα πόδια του Ιησού τον παραλυτικό για θεραπεία. Παρόντες είναι και εκπρόσωποι των Γραμματέων και των Φαρισαίων, οι οποίοι έκτος από τα θεωρητικά προβλήματα που δημιουργούσαν στον Κύριο, συγκέντρωναν παράλληλα και στοιχεία για να τα χρησιμοποιήσουν στο μέλλον σε βάρος του νέου Διδασκάλου.

Η περικοπή μας δίνει τη δυνατότητα δύο κατευθύνσεων για να οικοδομήσουμε το κήρυγμα: α) η σχέση της πίστεως με το θαύμα και β) ότι ο Ιησούς έχει τη δύναμη και την εξουσία από το Θεό «αφιέναι αμαρτίας».

Πρώτη ενότητα

[Στην πρώτη περίπτωση, δηλαδή ποια σχέση υπάρχει μεταξύ της πίστεως και του θαύματος, μπορούν να λεχθούν τα εξής περίπου].

1α. Η πίστη ως εκκλησιολογικό γεγονός

Ο παράλυτος, φαίνεται, πως δεν ήταν μόνο άρρωστος σωματικά. Ήταν άρρωστος και πνευματικά. Οι αμαρτίες βαραίνουν τη συνείδησή του και αυτό το διαβλέπει ο Ιησούς. Είναι ενδεικτικό, ότι ο παραλυτικός δεν προσεγγίζει τον Κύριο με τη θέλησή του. Διακατέχεται, εξαιτίας της χρόνιας πάθησής του, από μια βαριά δυσπιστία. Γι’ αυτό ο Ιησούς, όπως μας αναφέρει η ευαγγελική περικοπή, δεν προσέβλεψε στη δική του πίστη, την ουσιαστικά ανύπαρκτη, αλλά στην πίστη των τεσσάρων φίλων του που τον μετέφεραν. «Ιδών ο Ιησούς την πίστιν αυτών» προχωρεί και κάνει το θαύμα. Η πίστη των τεσσάρων φίλων έγινε αφορμή και αιτία να θεραπεύσει τον πέμπτον.

Συνήθως δεν σκεφτόμαστε αυτή την πλευρά της πίστεως. “Όταν μιλάμε για πίστη, δυστυχώς, πάντα τη συσχετίζουμε με την πίστη κάποιου συγκεκριμένου ανθρώπου. Αναζητούμε μια προσωπική και ατομική πίστη. Αυτός πιστεύει, λέμε, ή εκείνος δεν πιστεύει. Ποτέ, όμως, δεν αναζητούμε την πίστη της κοινότητας όπου κάποιος ανήκει και ζει. Ποτέ δεν αναφερόμαστε στην πίστη των άλλων μελών της οικογένειας, ή στην πίστη της κοινωνίας ή της Εκκλησίας όπου υπάγεται. Ποτέ δεν μας προβληματίζει η εκκλησιολογική διάσταση της πίστεως. Και αυτή είναι μια βασική θεολογική παράμετρος.

Το δράμα δεν είναι ότι υπάρχουν άπιστοι μέσα στον κόσμο. Αυτό είναι και φυσικό και αναμενόμενο. Τι περιμένουμε από ένα αμαρτωλό και πεπτωκότα κόσμο; Ασφαλώς απιστία και άρνηση. Ο παραλυτικός πολύ φυσικά κουβαλούσε επάνω του, μαζί με την πάθηση και την απιστία, εξαιτίας της αμαρτωλότητάς του. Το δραματικό στοιχείο βρίσκεται στο γεγονός ότι συνήθως δεν υπάρχουν μερικοί φίλοι, κάποιοι συγγενείς, μια κοινότητα πιστών και μια Εκκλησία που να πιστεύει γι’ αυτόν. Μια Εκκλησία που να θέλει το καλό του, να πιστεύει για τη σωτηρία του, να μεταφέρει τα ανθρώπινα σωματικά και πνευματικά ράκη κοντά στό Χριστό για να γίνει το θαύμα.

Είναι δεδομένο ότι ο κόσμος ζει στην απιστία. Πρέπει όμως να είναι δεδομένο, παράλληλα, ότι και η Εκκλησία πιστεύει για τη σωτηρία του κόσμου. Η πίστη, επαναλαμβάνουμε, δεν είναι τόσο ένα προσωπικό και ατομικό γεγονός, όσο μια κοινοτική και εκκλησιολογική εμπειρία. Μέσα στην Εκκλησία, την πίστη την ζούμε όχι γιατί είμαστε καλύτεροι από τους άλλους, αλλά γιατί μετέχουμε στη ζωή της Εκκλησίας, στη ζωή των Αγίων.

2α. Πίστη και θαύμα

Βασική αγιογραφική θέση είναι, ότι η Εκκλησία πιστεύει και αγιάζεται όχι μόνο για τα μέλη της και τον εαυτό της, αλλά και για τον κόσμο όλο. Ο Χριστός, μας λέει η Αγία Γραφή, αγίαζε «εαυτόν υπέρ αυτών», δηλαδή υπέρ των άλλων. Και oι Άγιοι αγωνίζονται και αγιάζονται υπέρ της σωτηρίας ημών των ταπεινών και αμαρτωλών. Πόσο διαφορετικός θα ήταν ο κόσμος, αν και εμείς με τη σειρά μας πιστεύαμε και αγιαζόμασταν για κάποιο φίλο μας, για κάποιο συγγενή μας, για κάποιο γείτονα ή και εχθρό μας ακόμη. Η μάνα να πιστεύει και να αγιάζεται για το παιδί της, ο γέροντας για το πνευματικό του τέκνο και ο ιερέας γι’ αυτόν που παραπαίει στη ζωή και γι’ αυτόν που παραμένει στην αμαρτία. Όταν η αγάπη συνταιριάζεται με την πίστη αποτελεί τον καλύτερο και ωραιότερο συνδυασμό.

Το θαύμα έγινε, κατά το σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα, επειδή ακριβώς ο Κύριος είδε την αγάπη και την πίστη των τεσσάρων φίλων του. Η σημερινή εποχή δεν ζει μέσα στο χώρο του θαύματος γιατί ουσιαστικά υπάρχει στέρηση αγάπης και πίστεως προς τους άλλους. Σπανίζουν οι άνθρωποι που πιστεύουν στο θαύμα. Η πίστη έχει γίνει μια γενική θρησκευτική τοποθέτηση. Μάλλον συναισθηματική υπόθεση παρά αληθινή λειτουργία ζωής. Η πίστη δεν χαρακτηρίζει τις σχέσεις μας με τους άλλους, αλλά τις σχέσεις μας με τον εαυτό μας.

Αν ο κόσμος μας ζει ή δεν ζει το θαύμα, αυτό είναι βασικό κριτήριο και της ποιότητας της πίστεώς μας. Και όταν μιλάμε για θαύμα δεν εννοούμε τόσο το να γίνονται κάποιες θεραπείες αρρώστων γύρω μας, όσο το να αλλάξει ο τρόπος ζωής μας και η συμπεριφορά μας προς τους άλλους. Ν’ αλλάξει ο κόσμος τα κριτήρια των ιστορικών του επιλ
ογών.

3α. Πίστη και Εκκλησία

Ας θυμηθούμε στο σημείο αυτό ένα συγκλονιστικό γεγονός από την Παλαιά Διαθήκη. Όταν έφτασε η στιγμή της καταστροφής των δύο μεγάλων πόλεων, των Σοδόμων και των Γομόρων, εξαιτίας της γενικής αμαρτωλότητας που επικρατούσε, παρουσιάσθηκε στο Θεό ο Αβραάμ, ο άγιος του Θεού, λέγοντας: Κύριε, αν υπήρχαν σαράντα πιστοί σου θα άφηνες τις δύο αυτές πόλεις να καταστραφούν; Και η απάντηση του Θεού ήταν: πρός χάριν των σαράντα πιστών δεν θα επέτρεπα την καταστροφή. Ενθαρρύνεται ο άνθρωπος του Θεού και προχωρεί σταδιακά στους τριάντα, στους είκοσι, στους δέκα. Δυστυχώς δεν υπήρχαν ούτε δέκα πιστοί στις δύο αυτές αμαρτωλές μεγαλουπόλεις και το θαύμα δεν τελέσθηκε. Η καταστροφή συντελέσθηκε όχι τόσο εξαιτίας της αμαρτίας που επικρατούσε, όσο εξαιτίας της έλλειψης πίστεως σε μια έστω μικρή ομάδα πιστών. Μη ξεχνούμε ότι και η θεία Λειτουργία έχει αυτό το σκοπό. Δεν γίνεται μόνο για τους παρόντες, αλλά και για τους απόντες, δηλαδή «υπέρ πλεόντων, καμνόντων, αιχμαλώτων», και υπέρ όλων εκείνων που αισθάνονται αμαρτωλοί και απερριμένοι. Η πίστη και ο αγιασμός, όπως και η θεία Λειτουργία, είναι εκκλησιολογικά γεγονότα και αναφέρονται σ’ όλο τον κόσμο. Πόσο παρήγορο θα ήταν, παράλληλα, αν κι εμείς είχαμε την αίσθηση και τη βεβαιότητα ότι κάποιος ασκητής, άγνωστος πιθανώς σ’ εμάς, κάνει το κομποσκοίνι του, την προσευχή του και τον κανόνα του για μας. Όμοια κι εμείς ν’ αγιαζόμασταν για κάποιον άλλον. Έτσι και μόνο έτσι, μπορεί να λειτουργήσει σωτηριολογικά μια εκκλησιαστική κοινότητα. Η ατομική αντίληψη αποβάλλεται γιατί είναι καθαρά αιρετική, είτε στο επίπεδο της πίστεως είτε στο επίπεδο της ζωής και της «αγιότητας».

Δεύτερη ενότητα

[Μια άλλη κατεύθυνση κηρύγματος είναι η έμφαση στη δύναμη και στην εξουσία του Ιησού Χριστού «αφιέναι αμαρτίας», ή και στο συνδυασμό των δύο παραμέτρων της ευαγγελικής περικοπής, δηλαδή της συγχώρησης των αμαρτιών και της πραγματοποίησης του θαύματος].

1β. Σχέση ασθένειας και αμαρτίας

Η ευαγγελική φράση «αφέωνταί σοι αι αμαρτίαι σου» που απευθύνεται στον παραλυτικό είναι, θα λέγαμε, το κύριο σημείο αναφοράς της όλης περικοπής. Προς αυτή την κατεύθυνση κινείται και το Αποστολικό ανάγνωσμα που προβάλλει τον Θεό ως τον Κύριο του ουρανού και της γης. Στη δημιουργία υπάρχει ενότητα φυσικού και πνευματικού κόσμου. Κανένας δυαλισμός και καμία διαρχική τάση. Όλα θεώνται και αντιμετωπίζονται σφαιρικά, στην ενότητα και ολότητά τους.

Και εδώ στην ευαγγελική περικοπή κάνει εντύπωση, πως ενώ οδηγείται στον Ιησού ένας παράλυτος ασθενής, που πάσχει σωματικά και ζητεί την ίασή του, ο Κύριος του συγχωρεί τις αμαρτίες του. Μας φαίνεται παράλογο και κάποιος θα δυσανασχετούσε γι’ αύτη τη συμπεριφορά του Χριστού. Τί σχέση μπορεί να έχει μια ασθένεια με την αμαρτία; Ένας ασθενής μπορεί να είναι αμαρτωλός, αλλά μπορεί να είναι και άγιος.

Εδώ χρειάζεται μια προσεκτική προσέγγιση της σχέσεως της ασθένειας και της αμαρτίας. Η της σχέσεως του σώματος με τη ψυχή. Κατ’ αρχήν για το Θεό, την Εκκλησία και τη θεολογία, ο άνθρωπος πρέπει να αντιμετωπίζεται ως ολότητα και ενότητα. Ο όλος άνθρωπος σώζεται και πορεύεται προς τη Βασιλεία του Θεού, ή αμαρτάνει και καταλήγει στον αιώνιο θάνατο. Αυτή είναι μια βασική αρχή της χριστιανικής ανθρωπολογίας. Ο άνθρωπος πορεύεται προς το καλό και προς το κακό, συνεπαίρνοντας όλες τις σωματικές και πνευματικές του λειτουργίες.

Για τον Κύριο ήταν αδιανόητο να πει μόνο «άρον τον κράβατόν σου και περιπατεί», θεραπεύοντας μονομερώς το σώμα και αφήνοντας τη ψυχή στη φθορά και το θάνατο. Ο Ιησούς δεν ήταν ένας κοινός θεραπευτής, όπως υπήρχαν την εποχή εκείνη οι Θεραπευτές των Εσσαϊκών κοινοτήτων, που άσκουσαν ιατρική ποιμαντική. Ούτε ο Ιησούς, λέγει «αφέωνταί σοι αι αμαρτίαι σου» και μετά εγκαταλείπει το ανθρώπινο σώμα στη δική του φθορά, με την έννοια ότι ό ίδιος είναι μόνο πνευματικός εργάτης που ενδιαφέρεται για τη σωτηρία των ψυχών. Αυτές οι αντιπαραθέσεις και τα διλήμματα είναι και πάλι εκτός της βιβλικής σωτηριολογίας και της γενικότερης χριστιανικής ποιμαντικής.

Όπως ο Θεός ως Δημιουργός δημιούργησε τον υλικό και πνευματικό κόσμο και προέβαλλε ως βασική αρχή τη σωματική και ψυχική ενότητα, έτσι και ο Ιησούς ως Κύριος και Σωτήρας σώζει την όλη φύση και κτίση, και προσλαμβάνει τον όλο άνθρωπο με την ενανθρώπησή του, σώζοντας έτσι την ακατάλυτη αυτή ενότητα. Ο άνθρωπος δεν έχει απλώς σώμα και ψυχή, με μια έννοια ιστορικής ένδυσης και φανέρωσης, αλλά ο άνθρωπος είναι σώμα και είναι ψυχή, με μια έννοια οντολογική που εκτείνεται από την πρωτολογία ως την εσχατολογία. Κάθε διαιρετική τάση φανερώνει προσπάθεια επιβολής στο ποιμαντικό έργο της Εκκλησίας μονοφυσιτικών και μανιχαϊστικών αιρετικών αντιλήψεων.

2β. Ο αμαρτωλός, «τέκνον του Θεού»

Εδώ χρειάζεται να αντιμετωπίσουμε και ένα άλλο πολύ βασικό θέμα για το ποιμαντικό έργο της Εκκλησίας. Ακούμε συχνά να λέγεται, ότι κάθε μορφή φθοράς στον παρόντα κόσμο, όπως οι αρρώστιες και ο θάνατος, οι πόλεμοι και οι καταστροφές, τα πάθη και η αμαρτία, είναι αποτελέσματα της αρχικής παρακοής και του προπατορικού αμαρτήματος, όπως κοινά λέμε. Αυτό είναι κατ’ αρχήν αληθινό. Αλλά τί σημαίνει η αλήθεια αυτή για μας σήμερα; Έχουμε το δικαίωμα να ταυτίζουμε την ασθένεια με την αμαρτία και να θεωρούμε ότι ένας ασθενής είναι ταυτόχρονα κακός και αμαρτωλός και ένας υγιής είναι καλός και άγιος; Η κάθε ασθένεια δηλαδή έρχεται εξαιτίας κάποιας συγκεκριμένης αμαρτίας;

Η αρχική αμαρτία, αν και έφερε το κακό στον κόσμο, δηλαδή την ασθένεια και το θάνατο στον άνθρωπο και παρέσυρε σε φθορά τη ζωή, δεν πρέπει να συσχετίζονται με τον κάθε συγκεκριμένο άνθρωπο που υποφέρει, πάσχει, ασθενεί και πεθαίνει. Θα δικαιολογούμασταν πιθανόν να κάναμε αυτούς τους συσχετισμούς πριν την έλευση του Χριστού, πριν από τα δικά του πάθη και το θάνατό του.

Μετά την ενανθρώπηση και την πρόσληψη της όλης ανθρώπινης πεπτωκυΐας μας φύσης από το Χριστό, μετά τα θεία του πάθη, το δικό του σταυρό και το θάνατο, αρχίζει μια άλλη λογική κατανόησης της ασθένειας και του πόνου. Ο κάθε άνθρωπος πλέον που πάσχει και υποφέρει είναι μια ιερή μορφή. Ο πόνος είναι μια πραγματικότητα τραγική μεν, αλλά που τελικά αγνίζει και αγιάζει τον άνθρωπο. Οι πάσχοντες, για την Εκκλησία πρέπει να θεωρούνται μιμητές του Χριστού στην πιο ανθρώπινη έννοια και γι’ αυτό πρέπει να τους αντιμετωπίζουμε όλοι με ιερότητα και σεβασμό. Ο πόνος είναι το βαθύτερο αίσθημα της ζωής και λειτουργεί θεραπευτικά και ως προς το σώμα και ως προς την ψυχή.

Για τον Ιησού Χριστό, σύμφωνα με την ευαγγελική περικοπή, ο κάθε άνθρωπος ασθενής και πάσχων, έστω και αμαρτωλός ήταν μια προσωπικότητα που ιδιαίτερα τον έλκυε και τον συγκινούσε και η επέμβαση προς αυτόν ήταν πάντοτε αγαπητική, δηλαδή λυτρωτική και σωτηριολογική. Όταν ο Κύριος αποφάσιζε να θεραπεύσει κάποιον ποτέ δεν διερωτήθηκε, εάν ο ασθενής αυτός ήταν ομόθρησκος ή αλλόθρησκος, καλός ή αμαρτωλός. Και συνήθως οι αμαρτωλοί προσέλκυαν περισσότερο το ενδιαφέρον του και την αγάπη του.

Ο άνθρωπος και στην πιο αμαρτωλή κατάστασή του συνεχίζει να είναι και να παραμένει «τέκνον του Θεού». Ο Ιησούς απευθυνόμενος στον παραλυτικό και αμαρτωλό της περικοπής τον αποκαλεί «τέκνον» και προτού ακόμη τον θεραπεύσει και τον συγχωρήσει. Ο άσωτος γιός είναι για το Θεό Πατέρα πιο συμπαθής, κατά την γνωστή παραβολή του «ασώτου», ακριβώς γιατί υπέφερε και βασανίστηκε πολύ λόγω της αποστασίας του.

3β. Ίαση των ψυχών και θεραπεία των σωμάτων

Έτσι, μπορούμε να πούμε, πως είναι μεγάλη βλασφημία να πιστεύουμε και να κηρύττουμε, ότι οι πάσχοντες της ζωής υποφέρουν εξαιτίας των αμαρτιών τους και γι’ αυτό τους περιφρονούμε ως αμαρτωλούς ανθρώπους. Ο σωματικός πόνος λόγω της ασθένειας και ο πνευματικός πόνος λόγω της αμαρτίας είναι μια ιερή υπόθεση που πρέπει να προκαλεί σεβασμό σε όλους. Ο Χριστός δεν ήλθε να καλέσει σε αγιασμό και θέωση τους δίκαιους, αλλά τους αμαρτωλούς. Γι’ αυτό, αν και ηχεί παράξενο, διαβάζουμε σε ασκητικά κείμενα και στο Γεροντικό, άγιους άνδρες της ερήμου να ευχαριστούν το Θεό όχι για τις καλές τους πράξεις, αλλά για τις αμαρτίες τους, γιατί αυτές τελικά προσελκύουν το Χριστό να σκύψει επάνω τους με αγάπη και να τους σώσει.

Με αυτά που λέμε εδώ δεν προσπαθούμε να εξωραΐσουμε την αμαρτία. Η αμαρτία υπάρχει ως το τραγικότερο γεγονός της ζωής του ανθρώπου και της ιστορίας της ανθρωπότητας. Δεν πρόκειται για ένα απλό σφάλμα ή κάποια παρεκτροπή. Εισέρχεται τόσο βαθιά που φθείρει το σώμα και την ψυχή και καταστρέφει την ενότητα και τη συνοχή των δύο. Γι’ αυτό και ο Κύριος πρώτα επεμβαίνει στο χώρο της αμαρτίας και μετά στο χώρο της σωματικής ασθένειας.

Είναι αλήθεια πως κάθε εποχή, προβάλλοντας την τραγικότητα των διαφόρων ασθενειών που βασανίζουν το ανθρώπινο σώμα, ουσιαστικά προσπαθεί ν’ αποσιωπήσει την ύπαρξη της αμαρτίας. Και εδώ βρίσκεται το λάθος και η μεγάλη αποτυχία της κάθε θεραπευτικής παρέμβασης. Υπάρχει μια πολύ βαθιά σχέση σώματος και ψυχής. Οι ψυχολόγοι και ψυχίατροι μας βεβαιώνουν πως πίσω από πολλές ασθένειες υποκρύπτεται μια πνευματική και ψυχική δυσαρμονία.

Η Αγία Γραφή δεν θεωρεί την αμαρτία σαν μια απλή παράβαση κάποιων θρησκευτικών κανόνων, αλλά σαν μια καταστροφική και αλλοτριωτική λειτουργία ζωής. Η έλευση του Χριστού πραγματώνεται ακριβώς για να συντρίψει αυτή τη δαιμονική και καταστροφική λειτουργία. Και αυτό το γεγονός δείχνει το μέγεθος και το βάρος της αμαρτίας. Το να θεραπεύσεις κάποιον και να του πεις «άρον τον κράβατόν σου και περιπάτει», είναι πολύ ευκολότερο από το να του πεις «αφέωνταί σοι αι αμαρτίαι σου» και να τον λυτρώσεις, λέγει ο Κύριος στη σημερινή ευαγγελική περικοπή.

Εδώ ακριβώς βρίσκεται και το μεγάλο ελπιδοφόρο μήνυμα της παρέμβασης του Χριστού στη ζωή μας, για ίαση των ψυχών και θεραπεία των σωμάτων. Το γεγονός ότι τα ευαγγελικά κείμενα συνεχώς αναφέρονται και μας διηγούνται ποικίλα θαύματα αυτής της διττής θεραπευτικής μορφής, δεν έχουν ως σκοπό να προβάλουν την τραγικότητα της αμαρτίας που μας συνέχει, αλλά το μεγάλο λυτρωτικό μήνυμα της σωτηριολογικής και λυτρωτικής παρουσίας του Χριστού.

(Γ.Π.Πατρώνου, Ομοτ. Καθηγ. Παν/μίου Αθηνών. «Κήρυγμα και Θεολογία»,τ.Β΄)

Πρόσφατα Άρθρα

«Τὸν Ἱεράρχην τοῦ Χριστοῦ Ἀχίλλιον, ἅπαντες εὐφημήσωμεν…»
Εκκλησία της Ελλάδος

«Τὸν Ἱεράρχην τοῦ Χριστοῦ Ἀχίλλιον, ἅπαντες εὐφημήσωμεν…»

15 Μαΐου 2025

Με ιδιαίτερη λαμπρότητα τελέστηκε στη Λάρισα, την παραμονή της εορτής, ο πολυαρχιερατικός εσπερινός του πολιούχου της Αγίου Αχιλλίου, κατά τον...

Read more
Υποδοχή Τιμίας Κάρας Αγίου Προκοπίου από την Ελασσώνα στην Πανήγυρη του Ναού Αγίου Θεράποντος Μυτιλήνης
Εκκλησία της Ελλάδος

Υποδοχή Τιμίας Κάρας Αγίου Προκοπίου από την Ελασσώνα στην Πανήγυρη του Ναού Αγίου Θεράποντος Μυτιλήνης

14 Μαΐου 2025

Με την ευλογία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ.κ. ΙΑΚΩΒΟΥ και την άδεια του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ελασσώνος κ.κ. ΧΑΡΙΤΩΝΟΣ -με την...

Read more
Άγιος Παχώμιος ο Μέγας: Ο ιδρυτής του κοινοβιακού μοναχισμού
Πνευματικές Διδαχές

Άγιος Παχώμιος ο Μέγας: Ο ιδρυτής του κοινοβιακού μοναχισμού

14 Μαΐου 2025

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητού Ανάμεσα στις μεγάλες μορφές του ορθοδόξου μοναχισμού ξεχωρίζει και ο άγιος Παχώμιος, τον οποίο...

Read more
Ο εορτασμός του Αγίου Ισιδώρου του Μεγαλομάρτυρος στη Χίο
Εκκλησία της Ελλάδος

Ο εορτασμός του Αγίου Ισιδώρου του Μεγαλομάρτυρος στη Χίο

14 Μαΐου 2025

Μέσα στην Αναστάσιμη περίοδο της Λαμπρής, συνεκλάμπει σήμερα Ισιδώρου του Μεγαλομάρτυρος η πανέορτος και φωτοφόρος ημέρα της αθλήσεως. Η εκκλησία...

Read more
Του Αγίου Αχιλλείου Προμάχου της Πίστεως
Αγίου Αχιλλίου

Άγιος Αχίλλειος Λαρίσης ο θαυματουργός

14 Μαΐου 2025

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητού Ξεχωριστή χορεία των αγίων της Εκκλησίας μας είναι όσοι έλαβαν μέρος στις Μεγάλες Οικουμενικές...

Read more
Ποικιλία δράσεων του Μητροπολίτου Φθιώτιδος Συμεών
Εκκλησία της Ελλάδος

Ποικιλία δράσεων του Μητροπολίτου Φθιώτιδος Συμεών

14 Μαΐου 2025

Πλήθος δράσεων υλοποίησε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Φθιώτιδος κ. Συμεών τις τελευταίες μέρες, ενώ παραβρέθηκε και σε πολλές εκδηλώσεις, τοπικού και...

Read more
Ο θαυματουργός Άγιος Ανδρέας ο Ερημίτης
Πνευματικές Διδαχές

Ο θαυματουργός Άγιος Ανδρέας ο Ερημίτης

14 Μαΐου 2025

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητού Ο αναχωρητισμός είναι μια διαχρονική πρακτική του ορθοδόξου μοναχισμού.  Μοναχοί επέλεξαν να ζήσουν και...

Read more
Η Άρτα πανηγύρισε τον Άγιο Θεράποντα
Εκκλησία της Ελλάδος

Η Άρτα πανηγύρισε τον Άγιο Θεράποντα

14 Μαΐου 2025

Αρχιερατική Θεία Λειτουργία προεξάρχοντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Άρτης κ. Καλλινίκου ετελέσθη την Τετάρτη 14 Μαΐου 2025, το πρωΐ, στον πανηγυρίζοντα...

Read more
Θεία Λειτουργία προς την Τιμία Ζώνη της Παναγίας μας από τον Μητροπολίτη Άρτης
Εκκλησία της Ελλάδος

Θεία Λειτουργία προς την Τιμία Ζώνη της Παναγίας μας από τον Μητροπολίτη Άρτης

14 Μαΐου 2025

Με ιδιαίτερη ευλάβεια συνεχίζεται η προσέλευση των πιστών για να προσκυνήσουν την Αγία Ζώνη της Θεομήτορος, που φυλάσσεται στον Ιερό...

Read more
Κουρά Μοναχού στην Ιερά Μονή Παναγίας Λεσινιωτίσσης
Εκκλησία της Ελλάδος

Κουρά Μοναχού στην Ιερά Μονή Παναγίας Λεσινιωτίσσης

14 Μαΐου 2025

Μέσα σε κατανυκτική ατμόσφαιρα τελέσθηκε η μοναχική κουρά ενός νέου μοναχού στην Ιερά Μητρόπολη Αιτωλίας και Ακαρνανίας. Το απόγευμα της...

Read more
Ενημερωτική Ημερίδα για τους Υπευθύνους των Γραφείων Τύπου και των ασχολουμένων με την επικοινωνία των Μητροπόλεων
Εκκλησία της Ελλάδος

Ενημερωτική Ημερίδα για τους Υπευθύνους των Γραφείων Τύπου και των ασχολουμένων με την επικοινωνία των Μητροπόλεων

14 Μαΐου 2025

Κατόπιν Συνοδικής Αποφάσεως, ληφθείσης κατά τη Συνεδρία της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου της 10ης Μαρτίου 2025, πραγματοποιήθηκε χθες, Τρίτη 13 Μαῒου...

Read more
Κουρά Μοναχής στην Ιερά Μονή Αγίου Ιλαρίωνος
Εκκλησία της Ελλάδος

Κουρά Μοναχής στην Ιερά Μονή Αγίου Ιλαρίωνος

14 Μαΐου 2025

Την Δευτέρα 12 Μαΐου 2025 το απόγευμα και κατά την διάρκεια της ακολουθίας του Εσπερινού, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Εδέσσης, Πέλλης...

Read more
Ξεκίνησαν στη Λάρισα οι εκδηλώσεις για τον εορτασμό του Πολιούχου  Αγίου Αχίλλιου
Εκκλησία της Ελλάδος

Ξεκίνησαν στη Λάρισα οι εκδηλώσεις για τον εορτασμό του Πολιούχου Αγίου Αχίλλιου

15 Μαΐου 2025

Ξεκίνησαν σήμερα το απόγευμα στη Λάρισα οι εκδηλώσεις για τον ‬εορτασμό‭ ‬του‭ ‬Πολιούχου‭ ‬της‭ ‬‬Μητροπόλεως‭ ‬μας‭ ‬Αγίου‭ ‬Αχίλλιου, Αρχιεπισκόπου Λαρίσης...

Read more
Πανηγυρικός Εσπερινός του Αγίου Θεράποντος στην Άρτα
Εκκλησία της Ελλάδος

Πανηγυρικός Εσπερινός του Αγίου Θεράποντος στην Άρτα

14 Μαΐου 2025

Την Τρίτη 13 Μαΐου 2025, το απόγευμα, στον πανηγυρίζοντα Ενοριακό Ιερό Ναό του Αγίου Ιερομάρτυρος Θεράποντος του θαυματουργού, στον οικισμό...

Read more
Το πρόβλημα της Θεοδικίας στην Ιερατική Σύναξη της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος
Εκκλησία της Ελλάδος

Το πρόβλημα της Θεοδικίας στην Ιερατική Σύναξη της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος

13 Μαΐου 2025

Η 8η και τελευταία για το τρέχον Ιεραποστολικό έτος, σύναξη της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος, πραγματοποιήθηκε σήμερα στο Συνεδριακό Κέντρο Θεσσαλίας,...

Read more
Previous slide
Next slide

ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ…. Μεγάλη η απουσία του μακαριστού Μητρ. Πατρών Νικοδήμου!
Κηρύγματα

Ομιλία μακαριστού Μητροπολίτου Πατρών ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ την Κυριακή του Παραλύτου 1998

10 Μαΐου 2025

Ομιλία του μακαριστού Μητροπολίτου Πατρών ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ την Κυριακή του Παραλύτου 1998 ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΩΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΘΗΝΩΝ ΣΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟ ΝΑΟ...

«Όταν προστάζει ο Χριστός»

«Άνθρωπον ουκ έχω»

10 Μαΐου 2025
«Όταν προστάζει ο Χριστός»

«Ἴδε ὑγιὴς γέγονας· μηκέτι ἁμάρτανε»

10 Μαΐου 2025
Ἀρρώστια καὶ μοναξιά

Ἀρρώστια καὶ μοναξιά

10 Μαΐου 2025
Κοιτάζοντας κατάματα την αμαρτία

Η προσφορά της Ορθοδόξου Ελληνίδος

10 Μαΐου 2025
Ἀρρώστια καὶ μοναξιά

«Γιατί οι άγιοι έθεσαν αυτήν την σειρά στις Ευαγγελικές περικοπές;»

6 Μαΐου 2023
Ἀρρώστια καὶ μοναξιά

Το μήνυμα της Κυριακής του Παραλύτου

6 Μαΐου 2023
Ἀρρώστια καὶ μοναξιά

Ο πόνος στη ζωή μας

14 Μαΐου 2022
Ἀρρώστια καὶ μοναξιά

Ο άνθρωπος μας

10 Μαΐου 2020
«Όταν προστάζει ο Χριστός»

«Όταν προστάζει ο Χριστός»

18 Μαΐου 2019
Ἀρρώστια καὶ μοναξιά

Ο Ιησούς Χριστός και ο παράλυτος της Βηθεσδά

18 Μαΐου 2019
Ἀρρώστια καὶ μοναξιά

Το μήνυμα της Κυριακής του Παραλύτου

29 Απριλίου 2018
“Πειρατήριον εστίν ο βίος του ανθρώπου” (Ιώβ ζ΄,1)

“Πειρατήριον εστίν ο βίος του ανθρώπου” (Ιώβ ζ΄,1)

25 Απριλίου 2018
Next Post
Κήρυγμα εις το ευαγγέλιον της Β΄ Κυριακής των νηστειών

Η αναδημιουργία του ανθρώπου

Από την Ζωοποίηση του Ανθρώπου απο τον Δαρβινισμό και τον Μαρξισμό στην Θέωση του απο τον Χριστιανισμό

Από την Ζωοποίηση του Ανθρώπου απο τον Δαρβινισμό και τον Μαρξισμό στην Θέωση του απο τον Χριστιανισμό

Ας κρατούμε σταθερή την ομολογία της πίστεως

Ο Χριστός αιτία της καύχησής μας

Ας κρατούμε σταθερή την ομολογία της πίστεως

«Προσερχώμεθα μετὰ παρρησίας τῷ θρόνῳ τῆς χάριτος»

Ας κρατούμε σταθερή την ομολογία της πίστεως

Η θεολογία του Σταυρού

  • Όροι χρήσης – Πολιτική Απορρήτου
  • Επικοινωνία
No Result
View All Result
  • Αρχική
  • Επικαιρότητα
    • Εκκλησία της Ελλάδος
    • Πατριαρχεία – Αυτοκέφαλες Εκκλησίες
    • Το Βήμα της Ενορίας
    • Η φωνή των Ποιμένων
    • Ελλάδα Κόσμος
  • Κηρύγματα
  • Απόψεις – Γνώμες
  • Πνευματικές Διδαχές
    • Ομιλίες
    • Άκου ένα βιβλίο
  • Αφιερώματα
    • Μουσικός Θησαυρός
    • Στρατιωτικοί Ιερείς
    • Προσκυνηματικός Τουρισμός
  • Αιρέσεις

Poimin.gr © 2023

Welcome Back!

Login to your account below

Forgotten Password?

Retrieve your password

Please enter your username or email address to reset your password.

Log In

Add New Playlist