Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἦν διδάσκων ὁ Ἰησοῦς ἐν μιᾷ τῶν συναγωγῶν ἐν τοῖς σάββασι. Καὶ ἰδοὺ γυνὴ ἦν πνεῦμα ἔχουσα ἀσθενείας ἔτη δέκα καὶ ὀκτώ, καὶ ἦν συγκύπτουσα καὶ μὴ δυναμένη ἀνακύψαι εἰς τὸ παντελές. Ἰδὼν δὲ αὐτὴν ὁ Ἰησοῦς προσεφώνησε καὶ εἶπεν αὐτῇ· Γύναι, ἀπολέλυσαι τῆς ἀσθενείας σου· καὶ ἐπέθηκεν αὐτῇ τὰς χεῖρας· καὶ παραχρῆμα ἀνωρθώθη καὶ ἐδόξαζε τὸν Θεόν. ἀποκριθεὶς δὲ ὁ ἀρχισυνάγωγος, ἀγανακτῶν ὅτι τῷ σαββάτῳ ἐθεράπευσεν ὁ Ἰησοῦς, ἔλεγε τῷ ὄχλῳ· Ἓξ ἡμέραι εἰσὶν ἐν αἷς δεῖ ἐργάζεσθαι· ἐν ταύταις οὖν ἐρχόμενοι θεραπεύεσθε, καὶ μὴ τῇ ἡμέρᾳ τοῦ σαββάτου. ἀπεκρίθη οὖν αὐτῷ ὁ Κύριος καὶ εἶπεν· Ὑποκριτά· ἕκαστος ὑμῶν τῷ σαββάτῳ οὐ λύει τὸν βοῦν αὐτοῦ ἢ τὸν ὄνον ἀπὸ τῆς φάτνης καὶ ἀπαγαγὼν ποτίζει; ταύτην δὲ, θυγατέρα Ἀβραὰμ οὖσαν, ἣν ἔδησεν ὁ σατανᾶς ἰδοὺ δέκα καὶ ὀκτὼ ἔτη, οὐκ ἔδει λυθῆναι ἀπὸ τοῦ δεσμοῦ τούτου τῇ ἡμέρᾳ τοῦ σαββάτου; καὶ ταῦτα λέγοντος αὐτοῦ κατῃσχύνοντο πάντες οἱ ἀντικείμενοι αὐτῷ, καὶ πᾶς ὁ ὄχλος ἔχαιρεν ἐπὶ πᾶσι τοῖς ἐνδόξοις τοῖς γινομένοις ὑπ’ αὐτοῦ.
Ακούσαμε, αγαπητοί μου αδελφοί, σήμερα την δέκατη Κυριακή του Λουκά, την περικοπή με το θαύμα της θεραπείας από τον Χριστό της συγκύπτουσας γυναίκας. Δεκαοχτώ ολόκληρα χρόνια ταλαιπωρήθηκε η γυναίκα από την ασθένεια αυτή, ώσπου ένα Σάββατο που δίδασκε ο Κύριος στην συναγωγή, την είδε και αμέσως την θεράπευσε. Η κυρτωμένη γυναίκα, που ήταν διπλωμένη στα δύο, ώστε να μην μπορεί να κοιτάξει μπροστά της, εγείρεται υγιής και δοξάζει τον Πανάγαθο Θεό. Τότε, συνέβη όμως κάτι δυσάρεστο. Ο αρχισυνάγωγος αγανάκτησε που ο Ιησούς θαυματούργησε την ημέρα του Σαββάτου και επιτιμούσε τους παρευρισκομένους να έρχονται να θεραπεύονται μόνο τις υπόλοιπες έξι μέρες. Η αντίδραση του Χριστού ήταν άμεση. Αποκάλυψε αμέσως την εγκρυπτόμενη υποκρισία στα λόγια του αρχισυνάγωγου ερωτώντας αν νοιαζόμαστε να ποτίσουμε τα ζώα μας την ημέρα του Σαββάτου, τα βόδια και τα γαϊδούρια, αν δεν πρέπει πολύ περισσότερο να ενδιαφερθούμε για τους ανθρώπους; Και η περικοπή κλείνει με την αναφορά στη ντροπή όσων παρέμεναν προσκολλημένοι υποκριτικά στην τήρηση της αργίας και από την άλλη τη χαρά όσων έβλεπαν τα θαυμάσια του Θεού.
Από την παραπάνω ευαγγελική περικοπή θα ερμηνεύσουμε δύο στοιχεία από την συμπεριφορά του αρχισυνάγωγου, που είναι πολύ διδακτικά. Το ένα έχει σχέση με την υποκρισία και το δεύτερο με τον φθόνο.
Η υποκρισία, όπως προκύπτει, από την Αγία Γραφή, γενικότερα, είναι ένα θεομίσητο χαρακτηριστικό. Θυμόμαστε όλοι τα φοβερά «ουαί» του Ιησού στους Γραμματείς και τους Φαρισαίους για την υποκρισία τους. Θυμόμαστε, επίσης, την εντολή να μην γινόμαστε υποκριτές όταν νηστεύουμε, όταν προσευχόμαστε και όταν ελεούμε στην επί του Όρους ομιλία. Γίνεται φανερό ότι ο Θεός αποστρέφεται τον υποκριτή άνθρωπο. Γιατί, όμως, είναι τόσο φοβερή αμαρτία η υποκρισία;
Είναι αμαρτία σοβαρή γιατί υποκρύπτει εγωϊσμό και υπερηφάνεια και, παράλληλα, είναι μία συμπεριφορά, που εκπειράσσει την χάρι του Θεού. Μπορεί να φανούμε δίκαιοι στα μάτια των συνανθρώπων μας, ενώ ο εσωτερικός μας κόσμος αναδίδει δυσωδία εξαιτίας των παθών μας, αυτό όμως δεν μπορούμε σε καμία περίπτωση να το κρύψουμε από τον Θεό. Μπορούμε, επίσης, να κάνουμε ένα σωρό καλές πράξεις αλλά να μας λείπει η αληθινή αγάπη, η γνήσια και ανιδιοτελής. Αυτή η αγάπη είναι σαφές ότι λείπει από τον αρχισυνάγωγο της περικοπής μας, ο οποίος λησμόνησε το έλεος και την πίστη και έμεινε στην δεκάτη του δυόσμου, του άνηθου και του κυμίνου, όπως λέει σε άλλο σημείο του Ευαγγελίου ο Ιησούς. Η συνείδησή του ήταν ήσυχη ότι τηρεί τον νόμο, εξαιτίας όμως της υποκρισίας του δεν μπόρεσε να αγαπήσει ούτε να νοιώσει τον συνάνθρωπο.
Αυτό, ακριβώς, είναι που τον οδηγεί στο άλλο φοβερό πάθος, τον φθόνο. Φθόνος είναι η αδυναμία του να χαρεί με τη θεραπεία της συγκύπτουσας. Φθόνος είναι η αγωνιώδης αναζήτηση επιχειρημάτων, για να μειώσει το μέγεθος του θαύματος. Φθόνος είναι η αναστάτωσή του για την ημέρα της θαυματουργίας. Και αυτός ο φθόνος είναι που τον τυφλώνει και αντί να δει το πρόσωπο της αγάπης, που είναι ο ίδιος ο Χριστός, εμμένει στο Σάββατο, το οποίο θεωρεί ανώτερο από τον άνθρωπο.
Πρέπει, επομένως, να προσέχουμε και εμείς τις προτεραιότητες, που θέτουμε στη ζωή μας. Ενδέχεται και εμείς να προσκολλώμαστε σε τύπους και κανόνες και να αγνοούμε τον πλησίον. Ενδέχεται και εμείς να δυσκολευόμαστε να χαρούμε με τη χαρά του συνανθρώπου μας, του αδελφού μας, του συγγενή, του γείτονα ή του γνωστού και να οδηγούμαστε στη ζήλια και τον φθόνο. Σαν τον αρχισυνάγωγο, που θα προτιμούσε να παραμείνει συγκύπτουσα η γυναίκα, παρά να θεραπευτεί την ημέρα της αργίας.
Λιγότερο ή περισσότερο, αδελφοί μου αγαπητοί, όλοι νοσούμε από τις παραπάνω πνευματικές ασθένειες, γι’αυτό είναι καλό ωφελημένοι από το σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα, να διαγνώσουμε και να γιατρέψουμε διά της μετανοίας τα πάθη αυτά. Αν θέλουμε να είμαστε και όχι μόνο να λεγόμαστε χριστιανοί οφείλουμε να εργαστούμε προς αυτή την κατεύθυνση. Ιδιαίτερα, δε, μπορεί να μας βοηθήσει η ταπείνωση και η επίγνωση ότι χωρίς την χάρι του Θεού δεν μπορούμε να κατορθώσουμε τίποτα. Ας προσευχόμαστε, λοιπόν, και ας παρακαλούμε τον Πανάγαθο Θεό να στείλει ουρανόθεν την ιατρική Του δύναμη, για να καθαρίσει τις καρδιές μας από τον φθόνο και την υποκρισία, για να μπορέσουμε να αντικρύσουμε το Πρόσωπό Του, να ανορθωθούμε από την πτώση της αμαρτίας σαν τη συγκύπτουσα του Ευαγγελίου και να Τον ευχαριστήσουμε για όλες τις δωρεές Του.
Γίνετε συνοδοιπόροι μας στην γνώση και την ενημέρωση. Στείλτε στο [email protected] άρθρα, φωτογραφίες, βίντεο ή κάτι που πιστεύετε ότι αξίζει να μοιραστείτε τόσο με εμάς όσο και με τους αναγνώστες μας.
