Η υποκρισία στο εδώλιο

Το παραμορφωμένο σώμα της γυναίκας της σημερινής ευαγγελικής διήγησης και η άφωνη παρουσία της προκάλεσαν την παρέμβαση του Κυρίου, «γύναι ἀπολέλυσαι τῆς ἀσθενείας σου», είπε και αγγίζοντας το κυρτωμένο κορμί μετάγγισε την υπερφυσική δύναμη της φιλανθρωπίας Του.

Η θεραπεία υπήρξε ακαριαία και η πριν συγκύπτουσα, όρθια πλέον, δόξαζε τον ευεργέτη της.

Την ίδια ώρα ένα βέβαιο περιστατικό έρχεται να αλλάξει την ατμόσφαιρα του θαύματος. Πρόκειται για την οργίλη αντίδραση του αρχισυναγώγου που βλέπει να «καταλύεται» η αργία του Σαββάτου μπροστά στη Συναγωγή. Αποφασισμένος να επιβάλλει το Νόμο, οπλίζεται με ρητά της Γραφής και επιτίθεται καταγγέλοντας στον όχλο τον αδίστακτο παραβάτη: « ἕξ ἡμέρας εἰσίν ἐν αἷς δεῖ ἐργάζεσθαι καί μή τῇ ἡμέρᾳ τοῦ Σαββάτου». Και ενώ ελέγχει, αισθάνεται ελεγχόμενος και σπεύδει να οχυρωθεί στο Νόμο και στον αμαθή όχλο. Πρόκειται για την γνωστή στρατηγική των δημαγωγών, των προβοκατόρων και των απατεώνων όλων των εποχών. Στρατηγικό μέσον η υποκρισία που οι άρχοντες των Ιουδαίων την είχαν κάνει τρόπο ζωής.

Ο Ιησούς Χριστός δεν θα ανεχτεί την υποκρισία και θα ελέγξει τον υποκριτή με την απρόσμενη ερώτηση, αν είναι θεμιτό να ποτίζουμε το Σάββατο τα κατοικίδια ζώα, όχι όμως να θεραπεύουμε ανάγκες του συνανθρώπου και μάλιστα τις επείγουσες, αποκαλύπτει πίσω από το θέμα το φύλακα του Νόμου, τον πραγματικό παραβάτη του.

Πως εξηγείται αυτή η τύφλωση του αρχισυναγώγου μπροστά στο ολοκάθαρο θαύμα ;

Ασφαλώς και δεν αγνοεί, ότι ο Νόμος που σκόπιμα διαστρέβλωνε, δόθηκε για να υπηρετήσει και να διδάξει την αλήθεια στο λαό του Θεού. Ούτε μοιάζει να είναι θύμα της εξουσιολατρίας που είχε καταλάβει την άρχουσα τάξη των Ιουδαίων.

Αντίθετα είναι ο στυγνός εκφραστής του καθεστώτος.

Η ευθύνη της διαπαιδαγώγησης σύμφωνα με το γράμμα του Νόμου ήταν δεδομένη κυρίως με τις αποκαλύψεις των Προφητών, γι’ αυτό η παραβίαση από τον διδάσκαλο της Συναγωγής προκαλεί την έντονη αγανάκτηση του Κυρίου.

Κανένα παράπτωμα στην Καινή Διαθήκη δεν ελέγχεται τόσο αυστηρά όσο η υποκρισία καθώς ηχούν τα φοβερά «οὐαί ἡμῖν γραμματεῖς και φαρισαῖοι ὑποκριταί».

Η υποκρισία κατά τον Αγ. Γρηγόριο Παλαμά γεννιέται από την οίηση, ένα πάθος καθαρά εωσφορικό γιατί παρουσιάζει «κόλπα» που μόνο ο διάβολος μπορεί να επινοήσει και να εμπνεύσει τον άνθρωπο.

Η εντύπωση ότι η υποκρισία και ο φαρισαϊσμός έχουν υποχωρήσει στις ημέρες μας οφείλεται μάλλον στη σύγχυση ηθικού και ανήθικου, νόμιμου και παράνομου, που επικρατεί σε πολλούς τομείς της ατομικής και κοινωνικής μας ζωής. Αιτία η διαφθορά συνειδήσεων που έφερε ο εκτραχηλισμός των ηθών, με τη συμβολή της τηλεόρασης, μερίδας του τύπου και βέβαια των νυχτερινών κέντρων, που έχουν αναλάβει ως κύρια «αποστολή» τους την ψυχαγωγία της νεότητας. Ο λόγος εδώ είναι η απελευθέρωση ροπών και ενστίκτων, με πρόσχημα τον εκσυγχρονισμό της χώρας.

Αλλά μήπως ο τρόπος αυτός της αγοραίας συμπεριφοράς που όλοι πάμε να συνηθίσουμε, δεν είναι άραγε μια μορφή οίησης; Μήπως δεν είναι μια άλλη όψη πολιτικής υποκρισίας ;

Σίγουρα η υποκρισία διαθέτει τόσες μορφές όσες και οι μορφές και οι επινοήσεις του διαβόλου για να παγιδεύσει και εξευτελίσει τον άνθρωπο.

Ασφαλώς η ανθρωπαρέσκεια, η προσποίηση και η απάτη, όταν ευαγγελίζονται την αλήθεια, είναι μερικές από τις μορφές και μεθόδους που μετέρχεται ο σύγχρονος άνθρωπος για να εξασφαλίσει προβολή, χρήμα, επιβολή, δόξα.

Με την έννοια αυτή ο αρχισυνάγωγος , που δίκαια σημαδεύτηκε με το στίγμα της υποκρισίας ,θα μπορούσε ίσως να διατυπώσει, ότι το Φαρισαϊκό κατεστημένο ωχριά μπροστά σε ανάλογες συμπεριφορές της δικής μας κοινωνίας, της πολιτικής και ηθικής μας ζωής.