του Μητροπολίτου Καισαριανής, Βύρωνος και Υμηττού Δανιήλ
Ο σκοπός της ζωής του πιστού ανθρώπου είναι να ενωθεί με Τον Θεό Πατέρα με την υιοθεσία του απ’ Αυτόν.
Ο απόστολος Παύλος υπενθυμίζει στους πιστούς την υπόσχεση του Θεού, ότι θα αναγνωρίζει ως υιούς και θυγατέρες Του, όσους πιστεύουν στον Υιό Του τον αγαπητό και Μονογενή Του, τον Κύριό μας Ιησού Χριστό. Ολοι οι πιστοί δύνανται να απολαύσουν τη δωρεά της υιοθεσίας τους από τον επουράνιο Θεό και Πατέρα (Προς Γαλάτας δ΄ 5-7 και Προς Ρωμαίους η΄ 15-17).
Υιοθεσία σημαίνει, ότι όσα δικαιώματα έχει ο Κύριος Ιησούς Χριστός, ως ο κατά την θεία φύση Του Υιός του επουρανίου Θεού και Πατέρα, τα ίδια δικαιώματα αποκτούν και τα υιοθετημένα από τον Θεό Πατέρα τέκνα Του, που είναι οι πιστοί σ’ Αυτόν.
Αυτή η πράξη υιοθεσίας του Θεού Πατέρα οφείλεται στην αγάπη Του και τη φιλανθρωπία Του, που ενώ ζούσαμε ως ξένοι και αλλότριοι (Προς Εφεσίους γ΄ 11-13) αυτών των δωρεών και επαγγελιών, Εκείνος μάς αξίωσε να γίνουμε «κοινωνοί θείας φύσεως» (Β΄ Πέτρου α΄ 4) «συμπολίτες των αγίων και οικείοι του Θεού» (Προς Εφεσίους β΄ 19).
Αυτές όμως οι θείες δωρεές είναι ασύλληπτες από τον νού του ανθρώπου και εντελώς αδύνατο να διεκδικηθούν και να αποκτηθούν απ’ αυτόν. Παρέχονται δωρεάν από τον Θεό Πατέρα. Δημιουργούν ωστόσο ορισμένες υποχρεώσεις στους ανθρώπους, όπως την υποχρέωση να καθαρισθούν από τους ρύπους της αμαρτίας, επειδή πρόκειται να ενωθούν με τον Θεό ο Οποίος ενώνεται μόνο με καθαρούς: «Καθαρτέον, πρώτον εαυτόν, είτα τω καθαρώ προσομιλητέον» (Λόγος Κ΄, Περί δόγματος, ήτοι περί θεολογίας και καταστάσεως επισκόπων, ή κατά επισκόπων, PG 35, 1069) τονίζει ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος.
Την ανάγκη της εσωτερικής καθάρσεως της καρδιάς του ανθρώπου επεσήμανε και ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός (Ματθαίου κγ΄ 25-26), διότι από την καρδιά βγαίνουν πονηρές σκέψεις, φόνοι, μοιχείες, πορνείες, κλοπές, ψευδομαρτυρίες. Ολα αυτά κάνουν τον άνθρωπο ακάθαρτο (Ματθαίου ιε΄ 19-20).
Ο απόστολος Παύλος επεσήμανε την αιτία της φοβερής αυτής εκπτώσεως και αλλοιώσεως του ανθρώπου, ότι είναι η άγνοια και απόρριψη του αληθινού Θεού. Επειδή οι άνθρωποι απέρριψαν τον αληθινόν Θεό και αναγνώρισαν τα είδωλα ως Θεό τους, περιέπεσαν σε ανάρμοστη συμπεριφορά, γέμισαν από κάθε λογής αδικία, πορνεία, πονηρία, πλεονεξία, κακία, φθόνο, φόνο, φιλονικία, απάτη και κακοήθεια, κακολογούν και κατηγορούν ο ένας τον άλλο, μισούν τον Θεό, είναι κακοποιοί, υπερήφανοι, αλαζόνες· στρέφονται μόνο στο πώς θα βλάψουν τους άλλους, είναι ανυπάκουοι στους γονείς τους, άνθρωποι χωρίς σύνεση, δεν κρατούν τον λόγο τους, δεν έχουν στοργή, διαλλακτικότητα και έλεος, ενώ γνωρίζουν κατά τη θεϊκή προειδοποίηση πως όσοι συμπεριφέρονται έτσι, είναι καταδικασμένοι σε αιώνιο θάνατο. Οχι μόνο λοιπόν, κάνουν όλα όσα αναφέρουμε, αλλά και επιδοκιμάζουν όσους βλέπουν να συμπεριφέρονται έτσι, τους έξω ανθρώπους, της καρδιάς (Προς Ρωμαίους α΄ 28-32).
Η ειδωλολατρεία οδήγησε και υποδούλωσε τον άνθρωπο σε κάθε είδους κακία.
Γι’ αυτό μπροστά σ’ αυτή την επικίνδυνη κατάσταση οι απόστολοι προτρέπουν τους πιστούς να ανανήψουν, να απορρίψουν την αμαρτωλή συμπεριφορά (Προς Ρωμαίους ιγ΄ 12 και Προς Εφεσίους δ΄ 22, 25).
«Καθαρίσωμεν εαυτούς από παντός μολυσμού σαρκός και πνεύματος, επιτελούντες αγιωσύνην εν φόβω Θεού» (Προς Κορινθίους Β΄ ζ΄ 1).