Ανήμερα της θριαμβευτικής εισόδου του Ιησού στην Ιερουσαλήμ επέλεξε ο Μητροπολίτης πρώην Τρίκκης και Σταγών κ. Αλέξιος Μιχαλόπουλος να «εισπηδήσει» στα Μετέωρα, 26 χρόνια μετά την από εκεί αποχώρηση του.
Αγνοώντας την ύπαρξη του διορισμένου από την Ιερά Σύνοδο, Τοποτηρητού Σταγών και Μετεώρων, Μητροπολίτου Ιωαννίνων κ. Μαξίμου, έφτασε απροειδοποίητα στην Μονή Ρουσάνου και αιφνιδίασε τις μοναχές, οι οποίες μετά την πρώτη αμηχανία τους, τον φιλοξένησαν μοναστηριακά.
Ο Μητροπολίτης κ. Αλέξιος εκλέχθηκε για την Μητρόπολη Τρικκής και Σταγών, ενώ ήταν εν ζωή και ακμαίος ο προκάτοχος του Σεραφείμ Στεφάνου. Εκείνος είχε εκλεγεί το 1970 και εκθρονίσθηκε το 1974 μαζί με άλλους 11 Μητροπολίτες με συντακτική πράξη της τότε Κυβερνήσεως.
Το 1991 ο Μητροπολίτης Σεραφείμ δικαιώθηκε δικαστικά, ως ο κανονικός Μητροπολίτης Τρίκκης και Σταγών. Εκείνος ενώ έπρεπε να επιστρέψει στην έδρα του και να δημιουργηθούν καταστάσεις τύπου Λάρισας και Κηφησιάς, δέχθηκε την απόφαση της Ιεράς Συνόδου, να ποιμάνει τμήμα της αρχικής του επαρχίας, και να μην επιστρέψει στα Τρίκαλα.
Όμως ο καταλαβών δι΄εκλογής το 1981 την επαρχία Μητροπολίτης κ. Αλέξιος, δεν δέχθηκε διχοτόμηση. Και έως σήμερα δεν ονόμασε την ιδρυθείσα προσωπαγή τότε, μόνιμη σήμερα, Μητρόπολη με το όνομα της Σταγών και Μετεώρων. Φέρεται από κάποιους ότι αναφερόταν στον Μητροπολίτη Σεραφείμ ως τον Καλαμπάκας ή τον γείτονα.
Ο Μητροπολίτης Αλέξιος, χωρίς κανείς να το αναμένει παραιτήθηκε της διαποιμάνσεως της επαρχίας του λόγω γήρατος και μεθόδευσε την διαδοχή του από τον τότε Πρωτοσύγκελο του. Αφού ανάγκασε σε αποχώρηση από τα Τρίκαλα και τον 3ο του Πρωτοσύγκελο (ο πρώτος έφυγε το 1991 για την Καλαμπάκα, ο δεύτερος μετανάστευσε στην Αφρική και ο τρίτος στην Γαλλία αρχικά) προσέλαβε 4ο τον οποίο μετά την ξαφνική του παραίτηση, επέβαλε ως διάδοχο του.
Αξίζει να σημειωθεί ότι όταν παραιτήθηκε της Ζακύνθου, ο νυν Δωδώνης Χρυσόστομος, κατέκρινε το γεγονός δηλώνοντας, «κατά τους Ιερούς Κανόνες ο Επίσκοπος είναι ισόβιος. Ωστόσο αν ελεύθερα και αβίαστα κάποιος θέλει να παραιτηθεί από την Επισκοπική του έδρα, τότε παραιτείται αυτομάτως και της Αρχιεροσύνης, δέχεται το Μοναχικό Σχήμα και ανήκει στις τάξεις των Μοναχών. Αυτό οφείλουν όλοι να το ξέρουν και εξάλλου υπάρχει και το παράδειγμα του Αργολίδος Αθανάσιου Λάσκαρη, ο οποίος στις αρχές του προηγούμενου αιώνα παραιτήθηκε από Μητροπολίτης και έγινε Μεγαλόσχημος Μοναχός».
Ό ίδιος βέβαια δεν μιμήθηκε τον Αργολίδος Αθανάσιο και παραμένει ιερουργών και σηκώνοντας τον Σταυρό του, αφού όπως είχε πει τότε «Ο καθένας στη ζωή αυτή σηκώνει το Σταυρό του. Δεν είναι ο Σταυρός του καθενός βαρύτερος από εκείνον που μπορεί να σηκώσει. Το φορτίο που σηκώνει ο καθένας είναι δικό του και επιλέγει αν θα φτάσει ως το τέλος ή όχι. Όσο για την επιλογή και απόφαση του αγίου Ζακύνθου κ. Χρυσόστομου είναι… προσωπικά δική του και δεν μπορεί να αποτελέσει ούτε κανόνα, ούτε παράδειγμα για κανέναν. Επαναλαμβάνω ότι όλοι σηκώνουμε τον Σταυρό μας»
Σηκώνει λοιπόν και ο Μητροπολίτης Αλέξιος τον Σταυρό του, αλλά όχι ως το πολυσταύρι του Μεγαλόσχημου μοναχού, αλλά τον σταυρό του περιβάλλοντος του, για το οποίο ο Τοποτηρητής εξέδωσε απαγόρευση εισόδου στην τοποτηρητεία του, με την επιστολή που κυκλοφόρησε.
Μάλιστα ο Μητροπολίτης Μάξιμος με περισσή ανδρεία, και ύφος όμοιο με εκείνο του προκατόχου του Σεραφείμ, την ημέρα της 19ης επετείου της κοιμήσεως του, βάζει τα πράγματα στην θέση τους.
Καταγράφει ότι ο Μητροπολίτης Αλέξιος για 26 χρόνια δεν πέρασε τα όρια της επαρχίας Σταγών και Μετεώρων «με θλίψιν επληροφορήθην ότι μετέβητε άνευ τινός αποχρώντος λόγου εκκλησιαστικού, εις τα Ιερά Μετέωρα, τα οποία από πολλών ετών και άχρι τούδε ουκ επισκέψασθε, χωρίς καν να πράξητε το ελάχιστον και αυτονόητο, ήτοι να επικοινωνήσετε τηλεφωνικώς μετά του υπό της Ιεράς Συνόδου ορισθέντος και τοποθετηθέντος τοποτηρητού της Ιεράς Μητροπόλεως Σταγών & Μετεώρων».
Φαίνεται ότι ο πρώην Τρίκκης ποτέ δεν ξεπέρασε το ότι δεν του πέρασε τότε, να γίνει ο Σεραφείμ «Πύλης και Μεσοχώρας». Ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Σεραφείμ συμπατριώτης με τον, ονομασθέντα το 1974 Ωρεού, Σεραφείμ, μάλιστα και εκ των χειροτονητών του εις Αρχιερέα το 1970, τον επέβαλε ως Σταγών και Μετεώρων. Δεν υπάκουσε τον επιβληθέντα από τον Δράμας Διονύσιο, κάποτε βοηθό του Επίσκοπο, Διαυλείας Αλέξιο και του πήρε Συνοδικά τμήμα της επαρχίας.
Ο πρώην Τρίκκης το κράτησε μανιάτικο έως το τέλος, (μεγάλωσε στον Πειραιά όπου και τα γνωστά Μανιάτικα) αφού και στην κηδεία του Σταγών Σεραφείμ, αρρώστησε και δεν μπόρεσε να αποχαιρετήσει τον γείτονα του.
Μάλιστα πριν ο Σταγών κοιμηθεί είχαν κυκλοφορήσει φήμες ότι ο πρώην Τρίκκης ενδιαφέρεται για την πλήρωση της Μητροπόλεως στην μετά Σεραφείμ εποχή, από τον κάποτε πρωτοσύγκελλό του Αλέξιο, για τον οποίον φέρεται ότι κατάφερε την πρόσληψη του στην Εκκλησία της Ελλάδος και την απόδοση του τίτλου Διαυλείας, τον οποίο και ο ίδιος κατείχε. Ακόμα φέρεται ότι είναι εκείνος που μεθόδευσε την αποτυχία δημιουργίας Μητροπόλεως Δομοκού και Φαρσάλων για την τακτοποίηση του κάποτε Ιεροκήρυκος Τρικάλων, εμπεριστάτου Μητροπολίτου πρώην Αυλώνος κ. Χριστοδούλου.
Και ενώ φαίνεται ότι επί εποχής Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου, εύκολα περνά ο λόγος του, δεν θα πρέπει να μην σημειώσουμε το ότι απέτυχε της εκλογής στην Παροναξία εκλεκτού του, αλλά και ότι ο εκ των ανθρώπων του σημερινού Αρχιεπισκόπου Μητροπολίτης Ιωαννίνων έγραψε, αλλά δεν δημοσιοποίησε την πραγματικά σκληρή αυτή επιστολή προς τον πρώην Τρίκκης.
Επειδή τα στερνά τιμούν τα πρώτα, αναρωτιόμαστε μήπως το Αρβανίτικο τούτο συμβάν, κόψει την όρεξη για εμπλοκή στο αύριο της Μητροπόλεως Σταγών. Όπως και να χει όμως, ο Μητροπολίτης Ιωαννίνων κ. Μάξιμος τα είπε καθαρά και ξάστερα «Εκφράζω την αποστροφήν και την θλίψιν μου δια την κακοήθειαν αυτήν και προς Υμάς και προς τα πρόσωπα τα οποία σας συνόδευσαν εις ένα χώρον ον δια δεκαετίας αγνοήσατε».
Α και μια συμβουλή προς τους εκ της γειτονικής, όταν πας ιδιωτικό προσκύνημα δεν πας με φωτογράφο, τι φταίγαν οι καλογριές να υποβάλλονται στην βάσανο της οικογενειακής φωτογραφίας … πάρε ένα τηλέφωνο τουλάχιστον, γιατί των φρονίμων ολίγα.