Γράφει, ο Αρχιμανδρίτης του οικουμενικού θρόνου π Μελχισεδέκ Αμπελικάκης και ιεροκήρυκας της Ι.Μ Αρκαλοχωρίου.
(Χριστός ο Θεός ημών, φωτίζων τους εν σκότει. )
Η Υπαπαντή του Κυρίου είναι μία από τις δώδεκα μεγάλες εορτές της Ορθόδοξης Χριστιανικής Εκκλησίας .
Η εορτή της Υπαπαντής του Κυρίου είναι μια δεσποτική και συγχρόνως θεομητορική εορτή, που γεμίζει με σκέψεις, συγκίνηση και συναισθήματα τους πιστούς. Καθώς κάθε χρόνο στις 2 του Φεβρουαρίου, το ιερό κείμενο της Καινής Διαθήκης και τα άφθαστα σε κάλλος ιερά υμνογραφήματα, αλλά και η θεολόγος γλώσσα των Αγίων Πατέρων της Εκκλησίας μας, ζωντανεύουν και πάλι τη σκηνή αυτού του γεγονότος και της υποδοχής που έγινε στο τεσσαρακονθήμερο Βρέφος στον Ναό του Σολομώντος. (Η λέξη Υπαπαντή σημαίνει προϋπάντηση στην κοινή ελληνιστική).
Ο Συμεών αυτό το περίμενε σε ολόκληρη τη ζωή του και είναι βέβαιο πως στοχαζόταν, προσευχόταν και βάθαινε όσο παρέμενε έτσι‧ ώστε στο τέλος ολόκληρη η ζωή του ήταν μια συνεχής «παραμονή» της χαρούμενης συνάντησης.
Δεν είναι λοιπόν καιρός να αναρωτηθούμε τι περιμένουμε εμείς; Τι επιμένει η καρδιά μας, να μας υπενθυμίζει συνεχώς; Μεταμορφώνεται βαθμιαία η ζωή μας σε μια αναμονή, καθώς περιμένουμε να συναντηθούμε με τα ουσιώδη; Αυτά είναι τα ερωτήματα που θέτει η Υπαπαντή. Σ’ αυτή τη γιορτή η ζωή του ανθρώπου αποκαλύπτεται, ως ανυπέρβλητη ομορφιά μιας ώριμης ψυχής, που έχει απελευθερωθεί, βαθύνει και καθαριστεί από καθετί το μικρόψυχο, το ανόητο και τυχαίο. Ακόμη και τα γηρατειά και ο θάνατος, η γήινη μοίρα, που όλοι μας μοιραζόμαστε, παρουσιάζονται εδώ τόσο απλά και πειστικά, ως ανάπτυξη και άνοδος προς εκείνη τη στιγμή. Ειδικότερα όταν με όλη μου την καρδιά, στην πληρότητα της ευχαριστίας, θα πω: «νυν απολύεις». Είδα το φως να διαπερνά τον κόσμο. Είδα το «Παιδίον», που φέρνει στον κόσμο τόση θεϊκή αγάπη και που παραδίδεται σε μένα. Τίποτε δεν προκαλεί φόβο, τίποτε δεν είναι άγνωστο. Όλα τώρα είναι ειρήνη, ευχαριστία, αγάπη.
Αυτά φέρνει η Υπαπαντή του Κυρίου. Εορτάζει τη συνάντηση της ψυχής με την Αγάπη, τη συνάντηση μ’ Αυτόν που μας έδωσε τη ζωή και που μου προσέφερε το κουράγιο, να τη μεταμορφώσω σε αναμονή.
«Φως εις αποκάλυψιν εθνών και δόξαν λαού σου Ισραήλ». Αυτό το φως, που είναι ο Χριστός, και το οποίο φανερώθηκε επ΄ εσχάτων των αιώνων, θα γράψει ο Άγιος Κύριλλος Πατριάρχης Αλεξανδρείας, «γέγονε φως τοις εν σκότω, και πεπλανημένοις, και υπο χείρα πεσούσι διαβολικήν».. Σ΄ αυτήν τη διακονία του φωτός αναφέρεται ο ιερός ψαλμωδός: «Κύριε, εν τω φωτί του προσώπου σου πορεύσονται, και εν τω ονόματί σου αγαλλιάσονται όλην την ημέραν»
Ιστορικά
Τα βυζαντινά χρόνια, η Υπαπαντή γιορταζόταν ως μικρή γιορτή στις 14 Φεβρουαρίου, ωστόσο ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός την ανήγαγε σε δεσποτική το 542 και επέβαλε να εορτάζεται στις 2 Φεβρουαρίου, ζητώντας τη βοήθεια του Θεού για έναν λοιμό που έπληττε την επικράτεια του. Σήμερα, μόνο η Αρμενική Εκκλησία τιμά την Υπαπαντή στις 14 Φεβρουαρίου.
Επίσης, αυτήν την ημέρα από το 1929 έχει καθιερώσει η Ελληνορθόδοξη Παράδοσή μας, σαν σημείο αναφοράς για την Ελληνίδα Ορθόδοξη Μητέρα τιμώντας τους κόπους, τις θυσίες και την ανεκτίμητη προσφορά της, στην οικογένεια και την κοινωνία μας.
Εξ’ αιτίας αυτού η γιορτή της Μητέρας, είχε καθιερωθεί επίσημα να εορτάζεται στις 2 Φεβρουαρίου, ημέρα της Υπαπαντής του Σωτήρος Χριστού, ημέρα προσφοράς στο Θεό, του Τεσσαρακονθήμερου Χριστού, από την Αγία Μητέρα Του, την Παναγία. Γι’ αυτό ήταν απόλυτα δικαιολογημένη η επιλογή της ημέρας αυτής, ως ημερομηνία γιορτής της Μάνας, καθότι η Παναγία μας είναι η κατά χάριν Μητέρα όλων των χριστιανών, αφού ο Χριστός είναι ο κατά χάριν αδελφός μας.
Έτσι, το γεγονός και μόνο, ότι κάθε νέα Χριστιανή μητέρα, σαράντα ημέρες μετά την γέννηση του παιδιού της, το πηγαίνει στην Εκκλησία για να το προσφέρει στο Θεό και η ίδια να πάρει την ευχή, αποδεικνύει την σταθερή πεποίθηση ότι αυτή είναι η Oρθόδοξη Xριστιανική πίστη και ενέργεια.
Ας μην ξεχνάμε ότι η Παναγία μας είναι η επουράνια κλίμακα, διά της οποίας κατέβηκε ο Θεός στη γη, αλλά ταυτοχρόνως και η γέφυρα, που οδηγεί τους ανθρώπους από τη γη στον ουρανό. Σε εποχές, στις οποίες η απελπισία φαίνεται να κυριαρχεί επί της γης και να μονοπωλεί την εγκόσμια πραγματικότητα, όπως είναι και η δική μας εποχή, αυτή η φράση και η επίκληση, δεν πρέπει να λείπει από το στόμα κανενός Ορθοδόξου Χριστιανού: “Θεοτόκε ἡ ἐλπὶς πάντων τῶν Χριστιανῶν, σκέπε, φρούρει, φύλαττε τοὺς ἐλπίζοντας εἰς σέ”.
Γράφει, ο Αρχιμανδρίτης του οικουμενικού θρόνου π Μελχισεδέκ Αμπελικάκης και ιεροκήρυκας της Ι.Μ Αρκαλοχωρίου.
Γίνετε συνοδοιπόροι μας στην γνώση και την ενημέρωση. Στείλτε στο [email protected] άρθρα, φωτογραφίες, βίντεο ή κάτι που πιστεύετε ότι αξίζει να μοιραστείτε τόσο με εμάς όσο και με τους αναγνώστες μας.
