Ο Σεβ. Μητροπολίτης Μάνης κ. Χρυσόστομος Γ’ εόρτασε την Δεσποτική εορτή της Αναλήψεως του Χριστού (24-25 Μαϊου 2023) με τον Πανηγυρικό Εσπερινό στον ομώνυμο Ι.Ναό στο χωρίο Άγιο Νικόλαο Σελίνιτσας Λεύκτρου και με την Θεία Λειτουργία στον Κοιμητηριακό Ναό της Αναλήψεως στο Γύθειο.
Κατωτέρω δημοσιεύουμε την Εγκύκλιο του Σεβ. για την εορτή που διαβάστηκε σ’ όλους τους ναούς:
Εὐσεβεῖς Χριστιανοί,
Ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Ἀναστάς ἐκ νεκρῶν ἀφοῦ παρέμεινε ἐπί τῆς γῆς σαράντα ἡμέρες καί μάλιστα ἐμφανιζόμενος στούς μαθητές Του σέ διαφόρους τόπους καί ἀκόμη, ὁ Ἴδιος ὁ Ἀναστάς Κύριος μαζί τους συνωμιλοῦσε καί ἔτρωγε μαζί τους πρός βεβαίωσιν καί τῆς Ἀναστάσεώς Του καί ἀφοῦ τούς ἔδωκε καί τίς τελευταῖες θεῖες ἐντολές Του, ἔπειτα τούς ἐξήγαγε στό ὄρος τῶν Ἐλαιῶν στά περίχωρα τῆς Βηθανίας καί ἐκεῖ εὐλογῶν αὐτούς, ἐπήρθη στά ἄνω, δηλαδή ἀνελήφθη στούς οὐρανούς ἐν μέσῳ φωτεινῆς νεφέλης σάν νά καθόταν σ’ αὐτές ὡς βασιλικό ὄχημα.
Οἱ μαθητές κυριολεκτικά ἔμειναν προσηλωμένοι νά τόν κοιτάζουν, ὁπότε ἐμφανίστηκαν δύο λευκοφοροῦντες Ἄγγελοι, οἱ ὁποῖοι καί τούς εἶπαν: «Ἄνδρες Γαλιλαῖοι, τί ἑστήκατε ἐμβλέποντες εἰς τόν οὐρανόν; οὗτος ὁ Ἰησοῦς ὁ ἀναληφθείς ἀφ’ ὑμῶν εἰς τόν οὐρανόν, οὕτως ἐλεύσεται, ὅν τρόπον ἐθεάσασθε αὐτόν πορευόμενον εἰς τόν οὐρανόν» (Πράξ. 1,11).
Αὐτό, λοιπόν, τό γεγονός ἑορτάζουμε σήμερα. Τήν μετά δόξης ἀνάληψιν τοῦ Χριστοῦ στούς οὐρανούς, ὅπου ἐκάθησε ἐν δεξιᾷ τοῦ Θεοῦ καί Πατρός.
Ὡστόσο, ἄς ἐμβαθύνουμε περισσότερον στή περιγραφή τῆς ἑορτῆς:
Πρῶτον: Μέ τήν Ἀνάληψιν πραγματοποιεῖται ὁ σκοπός καί ἡ πληρότητα τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Χριστοῦ. Εἶναι ἡ τελείωση τῆς σωτηρίας μας, δηλαδή ἡ συμφιλίωση Θεοῦ καί ἀνθρώπου καί ἡ δυνατότητά μας πρός τήν θέωση. Στό Κοντάκιον τῆς ἑορτῆς ψάλλουμε: «Τήν ὑπέρ ἡμῶν πληρώσας οἰκονομίαν καί τά ἐπί γῆς ἑνώσας τοῖς οὐρανίοις, ἀνελήφθης ἐν δόξῃ Χριστέ ὁ Θεός ἡμῶν». Ἡ Ἀνάληψις ἀντιστοιχεῖ καί εἶναι συνέχεια στήν ἐπί γῆς κάθοδόν Του. Βλέπουμε τήν κάθοδο καί ἄνοδο, τήν συγκατάβαση καί ὕψωση, τήν κένωση καί δόξα. Εἶναι τό Μυστήριον τῆς Ἐνανθρωπήσεως, τοῦ Ἁγίου Πάθους, τοῦ σταυρικοῦ θανάτου, τῆς ταφῆς καί τῆς καθόδου στόν Ἅδη ἀλλά βλέπουμε καί τήν ἔνδοξο Ἀνάσταση καί τήν Θεία Ἀνάληψη. Τό Δοξαστικόν τοῦ Ἑσπερινοῦ τῆς ἑορτῆς τά λέγει ὅλα αὐτά: «Τῶν κόλπων τῶν πατρικῶν μή χωρισθείς, γλυκύτατε Ἰησοῦ, καί τοῖς ἐπί γῆς ὡς ἄνθρωπος συναναστραφεῖς, σήμερον ἀπ’ ὄρους τῶν Ἐλαιῶν ἀνελήφθης ἐν δόξῃ˙ καί τήν πεσοῦσαν φύσιν ἡμῶν συμπαθῶς ἀνυψώσας, τῷ Πατρί συνεκάθισας… καί ἡμεῖς… τήν πρός ἡμᾶς σου συγκατάβασιν καί τήν ἀφ’ ἡμῶν Ἀνάληψιν, δοξολογοῦμεν…».
Δεύτερον: Οἱ δύο φράσεις τῆς Ἁγίας Γραφῆς, «νεφέλη ὑπέλαβεν αὐτόν» (Πράξ. 1,9) πού ἀναφέρει τό βιβλίο τῶν Πράξεων καί «ἐκάθησε ἐκ δεξιῶν τοῦ Θεοῦ» (Μάρκ. 16,19), πού γράφει ὁ Εὐαγγελιστής Μᾶρκος, σημαίνουν, ὅτι ἡ μέν νεφέλη θεωρεῖται σύμβολον τοῦ οὐρανοῦ καί παρουσίας τοῦ Θεοῦ, τό δέ «καθίσας ἐκ δεξιῶν τοῦ Οὐρανίου Πατρός» δηλώνει τήν δόξα, τήν ἀγαλλίασιν τῆς Θείας Βασιλείας καί συνάμα τήν οἰκείωση καί ὁμοτιμία πρός τόν Πατέρα. Ἡ ἄνοδος καί ἡ καθέδρα σημαίνουν τήν ὑπερβατική ὄψη τοῦ ὅλου Μυστηρίου τῆς θείας Ἀναλήψεως.
Τρίτον: Ἡ Ἀνάληψις συνδέεται καί μέ τό ἄλλο γεγονός, αὐτό τῆς Πεντηκοστῆς. Ὁ Ἴδιος ὁ Χριστός τό εἶπε: «Καί ἰδού, ἐγώ ἀποστέλλω τήν ἐπαγγελίαν τοῦ Πατρός μου ἐφ’ ὑμᾶς˙ ὑμεῖς δέ καθίσατε ἐν τῇ πόλει Ἱερουσαλήμ, ἕως οὗ ἐνδύσησθε δύναμιν ἐξ ὕψους» (Λουκ. 24,49). Δηλαδή, ἡ Ἀνάληψις προσανατολίζεται πρός τήν κάθοδο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος κατά τήν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς. Ἐξόχως πολυσήμαντο γεγονός γιά τήν λύτρωσή μας ἀπό τήν ἁμαρτία καί τήν σωτηρία μας.
Τέταρτον: Ἡ παράδοξος χαρά τῶν μαθητῶν. Γράφει τό ἱερό κείμενο: «Καί αὐτοί (κατά τήν Ἀνάληψιν) προσκυνήσαντες αὐτόν, ὑπέστρεψαν εἰς Ἱερουσαλήμ μετά χαρᾶς μεγάλης. Καί ἦσαν διά παντός ἐν τῷ ἱερῷ, αἰνοῦντες καί εὐλογοῦντες τόν Θεόν» (Λουκ. 24,52). Κάμνει, πράγματι ἐντύπωση. Ἐνῶ ὁ Χριστός ἔφευγε ἀπό τήν γῆ, ἀπό κοντά τους, ἐκεῖνοι ἀντί νά θλίβονται, εἶχαν μεγάλη χαρά. Τοῦτο συνέβη διότι εἶχαν ἀκριβῶς μέσα τους τήν θεϊκή βεβαιότητα, ὅτι θά ἐρχόταν τό Ἅγιον Πνεῦμα ὅπου τούς εἶχε ὑποσχεθεῖ καί αὐτή ἡ ἔλευση τοῦ Παρακλήτου θἆταν ἡ ὁλοκληρωτική δύναμή τους. Λέγει τό Ἀπολυτίκιον τῆς ἑορτῆς: «Ἀνελήφθης ἐν δόξῃ, Χριστέ ὁ Θεός ἡμῶν, χαροποιήσας τούς Μαθητάς, τῇ ἐπαγγελίᾳ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος…».
Πέμπτον: Ἡ Ἀνάληψις τοῦ Χριστοῦ φέρει μαζί μέ τήν Πεντηκοστή καί τήν ἀποστολή τῆς Ἐκκλησίας στόν κόσμο. Ὡς λέγει ὁ Ἀπ. Παῦλος, ὁ Χριστός εἶναι «ὁ ἀναβάς ὑπεράνω τῶν οὐρανῶν, ἵνα πληρώσῃ τά πάντα» (Ἐφεσ. 4,10), δηλαδή νά πληρώσει μέ τήν παρουσία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ὅλα τά Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας. Τό Ἅγιον Πνεῦμα εἶναι ὁ χορηγός τῆς χάριτος πού ἐπιτελεῖ τά Μυστήρια.
Ἕκτον: Ἡ Ἀνάληψις ἔχει καί ἐσχατολογικό χαρακτῆρα. Φανερώνει, ὅπως γράφουν οἱ Πράξεις τῶν Ἀποστόλων, τήν ἔλευση καί πάλιν τοῦ Χριστοῦ, αὐτή τήν φορά ὡς Δικαιοκρίτου: «Οὗτος ὁ Ἰησοῦς ὁ ἀναληφθείς ἀφ’ ὑμῶν εἰς τόν οὐρανόν, οὕτως ἐλεύσεται, ὃν τρόπον ἐθεάσασθε αὐτόν πορευόμενον εἰς τόν οὐρανόν» (Πράξ. 1,11). Ἔτσι θά ἔλθει πάλιν ὁ Χριστός κατά τήν Δευτέρα Του Παρουσία, γιά νά κρίνει τόν κόσμο ἀλλά καί γιά νά εἰσαγάγει ὁριστικῶς τούς ἐκλεκτούς καί δικαίους στή Βασιλεία Του. Πρόκειται γιά τήν ἀναμονή τῶν ἐσχάτων.
Ἕβδομον: Ἡ ἑορτή τῆς Ἀναλήψεως ἀποκαλύπτει καί τήν ἰδική μας προοπτική. Εἴμαστε πλασμένοι τοῦ «ὁρᾶν τόν Θεόν», δηλαδή νά βλέπουμε τόν Θεὸν, νά Τόν δοξολογοῦμε ἀπαύστως καί νά ἔχουμε αἰώνια τήν θεία οἰκειότητα. Αὐτό συνιστᾶ τήν θέωσή μας. Πρόγευση αὐτῆς τῆς θεο-κοινωνίας εἶναι κάθε φορά ἡ συμμετοχή μας στή Θεία Εὐχαριστία. Ἡ Θεία Λειτουργία ἔχει αὐτόν τόν προσανατολισμό, ὡς ἀναίμακτος θυσία ἐπί τῆς Ἁγίας Τραπέζης, γι’ αὐτό καί εἶναι φοβερά τά λόγια στήν εὐχαριστιακή ἀναφορά: «Σύ ἐκ τοῦ μή ὄντος εἰς τό εἶναι ἡμᾶς παρήγαγες καί παραπεσόντας ἀνέστησας πάλιν καί οὐκ ἀπέστης πάντα ποιῶν, ἕως ἡμᾶς εἰς τόν οὐρανόν ἀνήγαγες καί τήν βασιλείαν σου ἐχαρίσω τήν μέλλουσαν».
Ἀγαπητοί μου χριστιανοί,
Αὐτή, λοιπόν, τήν ἑορτή τῆς Ἀναλήψεως τοῦ Χριστοῦ, ἄς τήν πανηγυρίσουμε μετά τῶν Ἀγγέλων καί τῶν Ἀποστόλων καί ἄς ἀξιωθοῦμε, ὅλοι μας, νά τύχωμεν καί τῆς Βασιλείας τῶν οὐρανῶν, τοῦ Παραδείσου. Ἀμήν._
Μετά πολλῶν πατρικῶν εὐχῶν
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ο ΜΑΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ Γ’
