ΕΙΝΑΙ ἄξιο παρατηρήσεως τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ λέξη «αἵρεση» ἔχει ἀφαιρεθεῖ ἀπὸ τὸ λεξιλόγιο τῶν ἔνθερμων καὶ ἀσυγκράτητων θιασωτῶν τῆς λεγομένης «οἰκουμενικῆς κινήσεως».
Ἡ ἄκρως διαφωτιστικὴ ἀνακοίνωση τοῦ ἀντιαιρετικοῦ γραφείου τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πειραιῶς μᾶς λύνει τὴν ἀπορία: «Στοὺς ἔσχατους καὶ ἀποκαλυπτικοὺς καιρούς μας, βρίσκεται σὲ πλήρη ἐξέλιξη, ἀπὸ οἰκουμενιστικοὺς κύκλους, μία γιγαντιαία προσπάθεια νὰ ἀποχαρακτηρισθοῦν οἱ σύγχρονοι αἱρετικοί, ὡς αἱρετικοὶ καὶ νὰ προβληθοῦν ὡς ἔχοντας δῆθεν μία διαφορετικὴ παράδοση. Ἡ αἵρεση καὶ ἡ κακοδοξία “βαπτίστηκε” ὡς “νόμιμη διαφορετικότητα”, ὅπως τὴν χαρακτήρισε πρόσφατα, ὁ αἱρεσιάρχης τοῦ Βατικανοῦ, ὀρθὰ – κοφτά, στὴν ὀρθόδοξη ἀντιπροσωπία, κατὰ τὴν “θρονικὴ ἑορτὴ” τῆς “ἐκκλησίας τῆς Ρώμης”. Αὐτὸ διδάσκει, περὶ τῶν συγχρόνων αἱρέσεων, ὁ Παπισμός, αὐτὸ δυστυχῶς δέχονται καὶ διδάσκουν καὶ οἱ δικοί μας ὀρθόδοξοι θιασῶτες τῆς λεγομένης “Οἰκουμενικῆς Κινήσεως”. Μάλιστα πολλοὶ ἔχουν φτάσει στὸ σημεῖο νὰ ἀρνοῦνται τὴν ὕπαρξη αἱρέσεων, μὲ τὴν στενὴ σημασία της, στὴν ἐποχή μας, καὶ νὰ τὴν περιορίζουν στὴν ἀρχαία Ἐκκλησία! Πρόκειται γιὰ τὴν καλλιέργεια τοῦ λεγομένου “λαϊκοῦ οἰκουμενισμοῦ”, ὥστε μέσῳ αὐτοῦ, λίγο κατ’ ὀλίγο, νὰ “ἐξοικειωθεῖ” τὸ ὀρθόδοξο πλήρωμα μὲ τὶς αἱρέσεις καὶ νὰ μὴ ἀντιδρᾶ στὰ “ἀνοίγματα” πρὸς αὐτές, μέσῳ τοῦ λεγομένου “ἐπανακαθορισμοῦ” ἢ ἀμνηστεύσεως τῶν αἱρέσεων»! Ἀκριβολογεῖ τὸ ἀντιαιρετικὸ γραφεῖο, ὁ ἀποχαρακτηρισμὸς τῶν κακοδόξων ὡς αἱρετικῶν, εἶναι τὸ πρῶτο βῆμα γιὰ τὴν «ἕνωση τῶν ἐκκλησιῶν»! Ἂς εἴμαστε ἕτοιμοι νὰ ἀντιμετωπίσουμε τὴν μεγάλη προδοσία!
