Toυ π. Ηλία Μάκου
Καθημερινά δεκάδες άνθρωποι προσκυνούν τον τάφο του αοιδίμου Αρχιεπισκόπου Αλβανίας κυρού Αναστασίου στον καθεδρικό ναό Τιράνων.
Πρόκειται για Ορθόδοξους, αλλά και όχι μόνο, της Αλβανίας, καθώς και για Ορθόδοξους, κληρικούς και λαϊκούς από άλλες χώρες, κυρίως βαλκανικές.
Ολημερίς και ολονυκτίς καίει το καντήλι του στον απέριττο και λιτό τάφο του, μπροστά στον οποίο γονατίζουν και πολλοί νέοι, για τους οποίους ο Αναστάσιος πολύ ενδιαφερόταν. Δεν είναι λίγοι οι Αλβανοί νέοι, που μορφώθηκαν και αποκαταστάθηκαν επαγγελματικά με φροντίδα του Αναστασίου και σήμερα σκορπίζουν, με τη συμπεριφορά τους, τη δική του εσωτερική καθαρότητα στην αλβανική κοινωνία.
Παρότι έχει περάσει ενάμιση μήνας περίπου από την κοίμησή του, στην Αλβανία η θύμησή του είναι έντονη, ενώ στα ΜΜΕ της χώρας γίνεται εκτενή αναφορά στο έργο, αλλά και στη διαθήκη του, σύμφωνα με την οπία κινητή και ακίνητη περιουσία δεν είχε, ενώ τα χρήματα, που ήταν κατατεθειμένα, για λογαριασμό της Εκκλησίας της Αλβανίας, στ’ όνομά του, θα διατεθούν για τις ανάγκες της Εκκλησίας της Αλβανίας.
Ο Αναστάσιος με την απλότητά του, αλλά και με τη φωτισμένη και εκφραστική ιεραποστολική δράση του κατόρθωσε, χωρίς σε καμία περίπτωση να το επιδιώκει, ξεπερνώντας κάθε τυπολογία, να αναδειχθεί σε υπερχρονική και υπερτοπική μορφή της Ορθοδοξίας.
Περπατώντας με τη συντροφιά του Θεού, έδινε στους άλλους τη δυνατότητα να γεύονται την αγάπη του και να φωτίζονται από το λόγο του.
Και μας δείχνει την ορθή πορεία: Να φτιάξουμε έναν κόσμο, που να τον λούζει το φως και να τον θερμαίνει η αγάπη.
