Την Παρασκευή 6 Μαρτίου το απόγευμα o Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων, χοροστάτησε και κήρυξε το θείο λόγο στην Α’ Στάση των Χαιρετισμών της Υπεραγίας Θεοτόκου στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου Χαλάστρας.
ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ
Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ
«Χαῖρε τῶν δακρύων τῆς Εὔας ἡ λύτρωσις».
Ἠχεῖ ἀκόμη στά αὐτιά μας ὁ θρῆνος τῶν πρωτοπλάστων, τούς ὁποίους μᾶς παρουσίασε τήν περασμένη Κυριακή, τήν Κυριακή τῆς Τυρινῆς, ἡ Ἐκκλησία μας καθισμένους «ἀπέναντι τοῦ παραδείσου» νά ὀδύρονται γιά τή γύμνωση πού τούς προκάλεσε ἡ παράβαση τῆς ἐντολῆς τοῦ Θεοῦ καί γιά τήν ἔξωσή τους ἀπό τόν κῆπο τῆς Ἐδέμ.
Ὅμως τήν εἰκόνα αὐτή διασκεδάζει ἡ σεπτή μορφή τῆς Παναγίας Παρθένου, τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, ἐνώπιον τῆς ὁποίας ἱστάμενοι μέ σεβασμό καί εὐλάβεια ἀπόψε, ψάλαμε πρό ὀλίγου τήν πρώτη στάση τῶν Χαιρετισμῶν της. Καί ἡ μελωδία τῶν «χαῖρε» της ἔκανε τόν θρῆνο τῶν πρωτοπλάστων νά ὑποχωρήσει.
«Χαῖρε τῶν δακρύων τῆς Εὔας ἡ λύτρωσις».
Νέα Εὔα ἡ Παναγία Παρθένος, γιατί μέ τήν ἀπόλυτη ὑπακοή της στό θέλημα τοῦ Θεοῦ, ἀναπλήρωσε τήν ἀδικαιολόγητη παρακοή τῆς πρώτης Εὔας.
Νέα Εὔα ἡ Παναγία Παρθένος, διότι ἀντί νά ἐμπιστευθεῖ τήν παραπλανητική πρόσκληση τοῦ διαβόλου καί νά ἀδιαφορήσει γιά τήν προειδοποίηση τοῦ Θεοῦ, πίστευσε στό χαρμόσυνο μήνυμα τοῦ Ἀρχαγγέλου καί ἀποδέχθηκε μέ ταπείνωση τήν πρόσκληση τοῦ Θεοῦ νά διακονήσει τό μυστήριο τῆς θείας οἰκονομίας.
Νέα Εὔα ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος, καί ὁμώνυμος τῆς Ζωῆς, ὅπως καί ἡ παλαιά, γιατί ἀπό αὐτήν προῆλθε ἡ αἰτία καί ὁ πρόξενος τῆς Ζωῆς. Γιατί αὐτή γέννησε τόν Χριστό, πού εἶναι ἡ Ζωή, καί χάρισε στόν πεπτωκότα ἄνθρωπο τήν αἰώνιο ζωή, τήν ὁποία ἐκεῖνος ἀπώλεσε μέ τήν παρακοή καί τήν ἀπομάκρυνση ἀπό τόν παράδεισο.
Καί αὐτή ἡ ἑκούσια καί ἐν ταπεινώσει συγκατάθεση τῆς νέας Εὔας, τῆς Παναγίας Παρθένου, νά συμπράξει στό σχέδιο τοῦ Θεοῦ γιά τή σωτηρία τῶν ἀνθρώπων ἔφερε «χαρά ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ» καί λύτρωσε τήν παλαιά Εὔα καί ὁλόκληρο τό ἀνθρώπινο γένος ἀπό τήν ἀπόγνωση καί τό βάρος πού προκαλοῦσε ἡ ἁμαρτία, ὥστε δικαιολογημένα νά τήν ὑμνεῖ ὁ ποιητής τοῦ Ἀκαθίστου ὕμνου ὡς «τῶν δακρύων τῆς Εὔας ἡ λύτρωσις».
Δέν ἦταν ὅμως ἄμοιρη δακρύων ἡ Παναγία μητέρα μας, ἀλλά τά δάκρυα τῆς μητρικῆς καρδιᾶς της, ὅταν ἄκουε τόν πρεσβύτη Συμεών νά προφητεύει τή ρομφαία πού ἐπρόκειτο νά διαπεράσει τήν ψυχή της, καί πολύ περισσότερο τά δάκρυά της, ὅταν ἔβλεπε τόν Υἱό της κρεμάμενο ἐπί τοῦ Σταυροῦ, μή ἔχοντα «εἶδος οὐδέ κάλλος» χάριν τῆς σωτηρίας τῶν ἀνθρώπων, ἔγιναν πηγή λυτρώσεως καί γιά μᾶς.
Καί ἡ λύτρωση αὐτή πού μᾶς χάρισε διά τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Υἱοῦ της μᾶς ἔδωσε μία νέα προοπτική. Μᾶς ἔδωσε τήν προοπτική τῆς μετανοίας καί τῆς συγχωρήσεως, στήν ὁποία τά δάκρυα τοῦ ἀνθρώπου μεταβάλλονται σέ δάκρυα κατανύξεως καί καθάρσεως, πού ἀποπλύνουν τή συνείδηση τοῦ μετανοοῦντος καί φέρνουν στήν ψυχή τή χάρη καί τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ.
Καί αὐτό εἶναι τό μεγάλο δῶρο τῆς Παναγίας μας πρός ὁλόκληρο τό ἀνθρώπινο γένος, δῶρο διά τοῦ ὁποίου ἡ λύτρωση τῆς Εὔας ἀπό τά δάκρυα τῆς ὀδύνης καί τοῦ πόνου, γίνεται λύτρωση καί σωτηρία τῆς κάθε ψυχῆς πού πιστεύει στόν Υἱό της καί εὐλαβεῖται καί σέβεται τήν Παναγία Μητέρα του.
Εἶναι ὅμως μεγάλο δῶρο, γιατί ἡ Παναγία μας εἶναι πάντοτε ἕτοιμη νά λυτρώσει καί ἀπό τά δάκρυα τοῦ ἀνθρωπίνου πόνου τά τέκνα της, νά μᾶς λυτρώσει ἀπό τά δάκρυα τῶν θλίψεων πού ἀντιμετωπίζει ὁ καθένας μας στή ζωή του, ἀπό τά δάκρυα τῆς ἀγωνίας μας γιά ὅσα συμβαίνουν γύρω μας, γιά ὅσα συμβαίνουν στόν κόσμο μας, γιά ὅσα μᾶς ἀνησυχοῦν καί μᾶς φοβίζουν.
Ἡ Παναγία μας εἶναι πάντοτε πρόθυμη νά ἀνταποκριθεῖ στίς ἀνάγκες μας, ὅταν προσφεύγουμε σ᾽ αὐτήν καί ζητοῦμε μέ ταπείνωση καί ἐμπιστοσύνη τή μητρική της προστασία, καί ὅταν μέ σεβασμό καί ἀγάπη προστρέχουμε στή χάρη της καί ἱστάμεθα ἐνώπιον τῆς ἱερῆς μορφῆς της γιά νά τῆς ἐκφράσουμε τήν εὐγνωμοσύνη μας γιά τίς πλούσιες δωρεές της καί γιά νά τῆς ἀπευθύνουμε ἀπό τά βάθη τῆς ψυχῆς μας, μαζί μέ τόν ἱερό ὑμνογράφο, τά «χαῖρε» τοῦ Ἀκαθίστου ὕμνου της.
Πρός αὐτήν, τή στοργική μητέρα πάντων τῶν χριστιανῶν, τήν Παναγία Παρθένο, ἄς στρέψουμε γιά ἄλλη μία φορά τά βλέμματα καί τίς ψυχές μας καί ὑμνώντας «τήν ὡραιότητα τῆς παρθενίας της», ἄς τήν παρακαλέσουμε καί ἀπόψε, πρώτη Παρασκευή τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, πρώτη Παρασκευή τῶν Χαιρετισμῶν της, νά εἶναι πάντοτε καί γιά μᾶς λύτρωση τῶν δακρύων καί διαρκής μεσίτρια στόν Υἱό της γιά τή σωτηρία μας.