Ακόμη πιο σαφής στροφή του Μητροπολίτου Πειραιώς στην κανονικότητα με γροθιά στο στομάχι της Μόσχας…

Αρχιμανδρίτης Ρωμανός Αναστασιάδης

Ιδιαίτερα με χαροποίησε το νέο μακροσκελές κείμενο του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιώς κ. Σεραφείμ!

Επειδή και εγώ πέρασα ένα φεγγάρι από τη Νομική, αλλά και επειδή συζητώ με εγκρίτους Νομικούς, πολύ πιο έμπειρους και δοκιμασμένους από το Σεβασμιώτατο, μάχιμους δηλαδή, κατάλαβα πολύ καλά τι κρύβεται τεχνηέντως μεν, σαφέστατα δε πίσω από σχήματα και εκφράσεις, σκοπίμως περίπλοκα για να μπερδέψουν τους ημιμαθείς-αμαθείς ή αφελείς.

Ο Σεβασμιώτατος κ. Σεραφείμ, λοιπόν:

1^ον. Αναγνωρίζει ότι οι αποφάσεις του Οικουμενικού Πατριαρχείου για την Εκκλησία της Ουκρανίας είναι απολύτως κανονικώς υποστατές, και άρα παράγουν έννομα αποτελέσματα. Ο ίδιος τις θεωρεί «ακυρώσιμες» (αυτός είναι ο σωστός όρος, Σεβασμιώτατε, και όχι «άκυρες»…), αλλά αυτήν την ακύρωση ή μη μπορεί να την αποφασίσει μόνο μια Οικουμενική Σύνοδος που κάποια στιγμή θα συγκληθεί στο μέλλον. Άρα, μέχρι τότε, η Αυτοκέφαλος Εκκλησία της Ουκρανίας υπάρχει κονονικά και νόμιμα, σύμφωνα με τις αποφάσεις του Οικουμενικού Πατριαρχείου.

Άλλωστε, μια μελλοντική Οικουμενική Σύνοδος, όπως πολύ νωρίτερα είχε επισημάνει και ο εγκρατέστατος θεολόγος Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκου κ. Ιερόθεος, θα έχει αρμοδιότητα και ευθύνη να κρίνει όχι μόνο το Αυτοκέφαλο της Ουκρανίας, αλλά ΟΛΑ ΤΑ ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΑ που έχουν δοθεί κατά την τελευταία χιλιετία, μετά δηλαδή την τελευταία Οικουμενική Σύνοδο. Επί της ουσίας, λοιπόν, σύμφωνα με τα λεγόμενα του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιώς κ. Σεραφείμ, σε τίποτα δεν διαφέρει το Αυτοκέφαλο της Εκκλησίας της Ουκρανίας από τα υπόλοιπα Αυτοκέφαλα που δόθηκαν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, δηλαδή με μονομερείς αποφάσεις του Οικουμενικού Πατριαρχείου! Όλα ανεξαιρέτως μπορούν να τεθούν στη βάσανο, κριτική και απόφαση της «συγκληθησομένης Οικουμενικής Συνόδου»… Όλα ισχύουν μέχρι τότε, λοιπόν, ανεξαρτήτως των προσωπικών απόψεων ή εκτιμήσεων ή επιθυμιών του ενός ή του άλλου μεμονωμένου κληρικού ή λαϊκού, ή ακόμη και τοπικών Εκκλησιών, οι οποίες όμως δεν μπορούν να υποκαταστήσουν ή να παραστήσουν την «Οικουμενική Σύνοδο»…

Επί λέξει το κείμενο του Σεβασμιωτάτου, στο οποίο υπάρχει και η ουσία (όλες οι λοιπές δαιδαλώδεις και χειμαρρώδεις «γαρνιτούρες» είναι για να εφησυχάσουν άχρι καιρού «ἀρκετοί ἀνησυχοῦντες ἀγαπητότατοι ἀδελφοί γιά τήν πορεία τῶν ἐκκλησιαστικῶν μας πραγμάτων»…):

«Κατά τό Κανονικό μας Δίκαιο οἱ ἀνωτέρω πράξεις εἶναι μέν ἄκυρες διότι ἐλήφθησαν ἄνευ ἁρμοδιότητος, ἀλλά δέν εἶναι ἀνυπόστατες διότι ἡ Ἁγία καί Ἱερά Σύνοδος τοῦ Σεπτοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου εἶναι ἀσφαλῶς ταμειοῦχος τῆς Θ. Χάριτος, ἔχει τό ὑπό τοῦ Κυρίου χορηγηθέν κανονικόν δικαίωμα τοῦ «δεσμεῖν καί λύειν» ὑπό τάς προϋποθέσεις τῶν Θ. καί Ἱ. Κανόνων καί οἱ τυχόν ἀντικανονικές ἀποφάσεις Της, ὡς ἐν προκειμένῳ δέν αἵρονται ἀπό τήν ἀγαθή βούλησι τοῦ κάθε ἐνισταμένου καί ἀνησυχοῦντος πιστοῦ ἀλλά ἀπό τό καθοριζόμενο κανονικό ὄργανο ὑπό τῶν Θ. καί Ἱ. Κανόνων δηλ. ἀπό τήν συγκληθησομένη Πανορθόδοξο (Οἰκουμενική) Σύνοδο.»

Δηλαδή, τι λέει ο Σεβασμιώτατος; Πολύ απλά και… ανθρώπινα το εξής: Εντάξει, μπορεί να διαφωνούμε με τη μία ή την άλλη απόφαση του Οικουμενικού Πατριαρχείου, αλλά δεν είναι αρμοδιότητα «τοῦ κάθε ἐνισταμένου καί ἀνησυχοῦντος πιστοῦ», όσο «ἀγαθή βούλησι» και αν έχει, να της κρίνει, πολλώ δε μάλλον να τις ακυρώσει! Άρα, αυτές ισχύουν και παράγουν αποτελέσματα κανονικά και νόμιμα, μέχρι ακυρώσεώς τους από Οικουμενική Σύνοδο, αφού άλλωστε «ἡ Ἁγία καί Ἱερά Σύνοδος τοῦ Σεπτοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου εἶναι ἀσφαλῶς ταμειοῦχος τῆς Θ. Χάριτος»  καί «ἔχει τό ὑπό τοῦ Κυρίου χορηγηθέν κανονικόν δικαίωμα τοῦ «δεσμεῖν καί λύειν» ὑπό τάς προϋποθέσεις τῶν Θ. καί Ἱ. Κανόνων»… Εν κατακλείδι, προσωπικές απόψεις και διαφωνίες με αποφάσεις της Εκκλησίας (π.χ. αμφιβολίες για το αν τηρήθηκαν ή όχι οι προϋποθέσεις των Θ. και Ι. Κανόνων, κλπ) μπορεί να έχει ο καθένας. Αλλά αυτές δεν συνιστούν αναίρεση των αποφάσεων αυτών, οι οποίες παραμένουν ισχυρές και δεσμευτικές μέχρι της ακυρώσεως ή τροποποίησής τους από το ίδιο ή από ανώτερο δικαιοδοτικό όργανο, εν προκειμένω είτε από την Αγία και Ιερά Σύνοδο του Οικουμενικού Πατριαρχείου είτε από μια μελλοντική Οικουμενική Σύνοδο.

2^ον . Το πλέον σημαντικό που συνεισφέρει, για μία ακόμη φορά, με τη δημόσια αυτή παρέμβασή του ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πειραιώς, είναι η ακύρωση όλης της επιχειρηματολογίας του Πατριαρχείου Μόσχας, με την οποία επιχειρεί κατά το τελευταίο έτος να κηρύξει «έκπτωτο» και «αιρετικό» το Οικουμενικό Πατριαρχείο και να υποκλέψει την θέση του ως Πρωτοθρόνου και Πρωτευθύνου Εκκλησίας. Είναι χαρακτηριστικά και γλαφυρά τα αποσπάσματα του κειμένου του Σεβασμιωτάτου κ. Σεραφείμ, τα οποία συνιστούν γροθιά στο στομάχι της μοσχοβίτικης παράνοιας και εκκλησιολογικής ανταρσίας και αυθαιρεσίας.

Ο Σεβασμιώτατος κ. Σεραφείμ αναιρεί το κύριο επιχείρημα της Μόσχας και των φερεφώνων της, ότι τάχα με το Ουκρανικό αλλοιώθηκε η Ορθόδοξη Πίστη, ότι δηλαδή είναι ζήτημα δογματικό το οποίο δικαιολογεί τη διακοπή της ευχαριστιακής κοινωνίας και το σχίσμα που η Ρωσική Εκκλησία πασχίζει να επιβάλει στην Ορθοδοξία. Ο άγιος Πειραιώς στεντορείως διακηρύσσει ότι το Ουκρανικό «τυγχάνει διοικητικῆς ὑφῆς ζήτημα διότι δέν ἀναφέρεται στό δόγμα τῆς Πίστεως ἀλλά στήν διοίκηση τῆς Ἐκκλησίας». Αποδοκιμάζοντας δε απερίφραστα όσους έχουν ήδη διακόψει την ευχαριστιακή κοινωνία, ή σκέφτονται να το πράξουν, λόγω του Ουκρανικού, ο Μητροπολίτης Πειραιώς σημειώνει με έμφαση:

«Ἑπομένως δέν τίθεται ζήτημα ἀμέσου ἐφαρμογῆς τοῦ ΙΕ΄ Κανόνος τῆς Πρωτοδευτέρας Ἁγίας Συνόδου καί δέν μολύνεται οὐδείς ἐκ τῆς συνιερουργίας μετ’ ἐκείνων πού ἀναγνωρίζουν προδήλως ἐσφαλμένως, τάς ἀκύρους κατά τούς ἱερούς κανόνας ἐνεργείας τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου, πού ὅμως δέν τυγχάνουν ἀνυπόστατες καί ἀπαιτεῖται ἡ κατάγνωσις καί ἀκύρωσίς των ἀπό τό ἁρμόδιο Κανονικό Ὄργανο πού εἶναι ἡ Πανορθόδοξος Οἰκουμενική Σύνοδος ὡς ἀνεφέρθη.»

Η κατακλείδα δε του κειμένου του Σεβασμιωτάτου κ. Σεραφείμ αποτελεί έναν ύμνο στην κανονικότητα και στην Ορθόδοξη Εκκλησιολογία της Εκκλησίας μας, τον οποίο κάθε Ορθόδοξος Πιστός οφείλει να συνυπογράψει ασμένως, αφού ακυρώνει όλους όσοι θα ήθελαν με αφορμή το Ουκρανικό να προκαλέσουν διαιρέσεις, σχίσματα και εν γένει ακαταστασία στο Σώμα της Εκκλησίας.

Την κατακλείδα αυτή θα παραθέσω αυτολεξεί, αφού πρώτα εκφράσω με δοξολογία προς τον Θεό την ευγνωμοσύνη μου προς τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Πειραιώς κ. Σεραφείμ που μας χάρισε αυτό το μνημειώδες κείμενο-γροθιά στο στομάχι της Μοσχοβίας και των όσων ανομιών απεργάζεται σε βάρος «τοῦ Σεπτοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, τῆς Πρωτοθρόνου κατά τούς Ἱερούς Κανόνας Ἐκκλησίας τῶν Ὀρθοδόξων», αλλά και εν γένει της Καθολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας μας:

«Ἡ Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ δέν εἶναι συνοθύλευμα αὐτοπροσδιοριζομένων καί αὐτοχριομένων «σωτήρων» ἀλλά σῶμα μέ κεφαλή τόν Σωτῆρα Χριστό καί μέλη τούς εἰς τό ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδος Ὀρθοδόξως βεβαπτισμένους καί κατά ταῦτα ἡ Ἐκκλησία σώζει καί δέν σώζεται κατά τά κελεύσματα τοῦ Παναγίου καί Τελεταρχικοῦ Πνεύματος διά τῶν ἁγίων Οἰκουμενικῶν Συνόδων καί μέ τήν προβλεπομένην κανονικήν τάξιν. Ἑπομένως δέν δύναται κάθε πιστός ἀκόμα καί Ἐπίσκοπος κινούμενος ἀπό ὑπερβάλλουσα εὐσέβεια ἤ ἱερό ζῆλο νά αὐτοχρίεται Οἰκουμενική Σύνοδος καί νά ἐπιλαμβάνεται μέ συνοπτικές διαδικασίες διοικητικῶν καί κανονικῶν θεμάτων τῆς Ἐκκλησίας καί νά προβαίνει σέ «καθαιρέσεις καί ἀναθεματισμούς» μελῶν τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας, διότι αὐτό ἀποτελεῖ τήν ἀποθέωση τοῦ ὀθνείoy καί κακοδόξου Προτεσταντικοῦ πνεύματος!!! Ἡ ἄμεσος ἄρσις ὑποχρέωσις διακοπῆς κοινωνίας πρό συνοδικῆς καταδίκης ὑφίσταται μόνον στήν διακοινωνία μέ τήν αἵρεση. Συμπερασματικῶς ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιῶς οὐδεμία ἁρμοδιότητα εἶχε νά ἐπιβάλλει στόν Μακαριώτατο Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν τίς θέσεις του, οὔτε ἀσφαλῶς νά διακόψει τήν κοινωνία μαζί Του.»