«Ευφραίνου έρημος η ου τίκτουσα, ευθύμησον η ουκ ωδίνουσα», μας λέει χαρακτηριστικά το απολυτίκιο του αγίου Ευθυμίου, του οποίου την μνήμη έχουμε ευλογία να εορτάζουμε σήμερα.
Πραγματικά, η πρώην έρημος, το κατοικητήριο των πονηρών πνευμάτων , κατά το ευαγγελικό λόγιο, η χώρα της απέραντης ξηρασίας και στειρότητας, «εξήνθησεν ως κρίνον», γέμισε με μορφές αγγελικές, έγινε θυσιαστήριο ανεκλαλήτων στεναγμών και δακρύων, έγινε χώρος παραδείσιος προσευχών και θαυμασίων. Και πώς συντελέστηκε αυτό;
Με την πλήρωση της από τους οσίους και θεοφόρους πατέρες, τους ασκητές και κοινοβιάρχες, τους ερημίτες και ποιμένες των ποιμένων, τους μοναχούς, που έζησαν και ζούν ακόμα την βιοτή και πολιτεία του Προδρόμου και του Ηλία.
Ένας απ’αυτούς, φωστήρας και καθηγητής, που ονομάστηκε μέγας είναι και ο άγιος Ευθύμιος.
Τέκνο μητέρας στείρας, γεννήθηκε με αναγγελία και τρόπο θαυμαστό, για να φανεί ακόμα μια φορά πώς οι εκλεκτοί είναι καρποί προσευχής, είναι μονογενείς και από την κοιλιά της μάνας τους ακόμα προεκλεγμένοι όπως ο Πρόδρομος, ο Σαμουήλ και ή ίδια η Θεοτόκος.
Ασκήτεψε και αγίασε. Αγίασε και οδήγησε στην αγιότητα κι άλλες ψυχές. Στάθηκε ο ίδιος ευθυμία ψυχών, διότι ζούσε εν Χριστώ, ζούσε την χαρά και την θλίψη του Χριστού, ήταν μυσταγωγός της χαρμολύπης.
Λειτούργησε και θαυματούργησε και όταν κοιμήθηκε πήγε κοντά στον Σάββα τον ηγιασμένο,
τον ουρανοπολίτη και κατά πνεύμα αδελφό του.
Η δράση του δεν ήταν μόνο ασκητική και η τάση και η κλίση του δεν ήταν μόνο νηπτική.
Υπήρξε ιεραπόστολος ανάμεσα στους άραβες που ζούσαν πέριξ του ασκητηρίου του.
Από την ειδωλολατρική πλάνη τους οδήγησε στο φως του Χριστού και υπήρξε υπέρμαχος της
ορθοδοξίας πολεμώντας με θάρρος τις αιρέσεις.
Αυτό, αγαπητοί αδελφοί, το τονίζουμε.
Δεν είναι οι μοναχοί «βολεμένοι» και «μακάριοι στον κόσμο τους», «αδιάφοροι για τα εκκλησιαστικά και τα ανθρώπινα προβλήματα», «προβλήματικοί οι ίδιοι και ακοινώνητοι», όπως εύκολα διατείνονται κάποιοι με ύφος παντογνώστη κριτη, με ήθος εύκολου συκοφάντη.
Είναι ζωντανά μέλη του εκκλησιαστικού σώματος.
Και κατά μόνας όταν βρίσκονται βέβαια με την ισχύ και παρρησία των προσευχών τους στηρίζουν και εμπνέουν την Εκκλησία. Αλλά, πολλές φορές στηρίζουν και το ποίμνιο ζωντανά, εκ του σύνεγγυς, όταν η περίσταση το απαιτήσει.
Όπως ο μέγας Αντώνιος στήριξε δις την εν διωγμώ εκκλησία, εγκατελείποντας την ασφάλεια της ερημίας, όπως ο άγιος Μακάριος από την Αλεξάνδρεια, που εορτάσαμε χθες, διέτριβε στην πόλη προς όφελος του ποιμνίου, όπως ο άγιος Ευθύμιος ανέλαβε πλούσια ιεραποστολική δράση.
Οι μοναχοί δεν παλεύουν να γίνουν μόνο άγγελοι στο σώμα και την ψυχή, αλλά όταν ο Κύριος καλέσει και μόνο τότε, γίνονται πραγματικά άγγελοι παρηγοριάς και εξάγγελοι αληθειας για το ποίμνιο.
Αδελφοί, εορτάζοντας τον Μεγάλο Ευθύμιο, ας φροντίσουμε απερίσπαστοι από την βιοτική τραγωδία να μας μείνει στην ψυχή η θεία ευθυμία, η μυστική χαρά,η ευλογημένη κατάνυξη, ώστε γενόμενοι στήλες χαράς και ευθυμίας, πρόσωπα ζωντανά και λάμποντα να γίνουμε και εμείς ιεραπόστολοι φωτός στον κόσμο της αμαρτίας και του σκότους ΑΜΗΝ.
π Π.Κρ.,Ιανουάριος 2010
Γίνετε συνοδοιπόροι μας στην γνώση και την ενημέρωση. Στείλτε στο [email protected] άρθρα, φωτογραφίες, βίντεο ή κάτι που πιστεύετε ότι αξίζει να μοιραστείτε τόσο με εμάς όσο και με τους αναγνώστες μας.
