Το μήνυμα της Κυριακής του Θωμά

Του Πρωτοσυγκέλλου της Ι.Μ. Φωκίδος, Γέροντος Νεκταρίου Μουλατσιώτη

Αγαπητοί μου αδελφοί, Χριστός Ανέστη!

Οι πρώτοι άνθρωποι που σκέφθηκε ο Κύριός μας αμέσως μετά την Ανάστασή Του, ήταν οι μαθητές Του, οι οποίοι ήδη είχαν πληροφορηθεί το θαυμαστό και υπέρλαμπρο γεγονός της Αναστάσεως του Ιησού Χριστού από την Θεοτόκο, τις μυροφόρες, τον Πέτρο και τον Ιωάννη.

Ήταν όλοι τους χαρούμενοι, αλλά ήταν επίσης και φοβισμένοι, διότι είχαν πλέον δει με τα μάτια τους το μίσος και την εμπάθεια των συμπατριωτών τους προς τον Ιησού Χριστό. Φοβόντουσαν ότι τώρα και οι ίδιοι κινδυνεύουν να πάθουν τα ίδια με τον διδάσκαλό τους, αφού γνώριζαν ότι ο Κύριος τους είχε πει: «αλλά έρχεται ώρα ίνα πας ο αποκτείνας υμάς δόξη λατρείαν προσφέρειν τω Θεώ».

Λογικό ήταν, ως αδύναμοι και απλοί άνθρωποι οι μαθητές του Κυρίου, να έχουν τρομοκρατηθεί. Αντιλήφθηκαν εκ του πλησίον πόσο αδίστακτοι ήταν οι αιμοδιψείς Ιουδαίοι, από τον τρόπο που συμπεριφέρθηκαν στον Ιησού Χριστό. Γι’ αυτό και φοβισμένοι είχαν μείνει κλειδαμπαρωμένοι όλοι σχεδόν μαζί, μέσα σε ένα σπίτι.

Το απόγευμα όμως της ίδιας ημέρας που αναστήθηκε ο Κύριος, δηλαδή της Κυριακής του Πάσχα, χωρίς να παραβιαστούν οι πόρτες, ο Κύριός μας εμφανίζεται ενώπιον όλων των μαθητών Του λέγοντάς τους «ειρήνη υμίν»! Να ειρηνεύσουν, να μη φοβούνται. Και για να πιστέψουν ότι δεν είναι παραλήρημα της φαντασίας τους αυτό που βλέπουν, αλλά ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός, τους έδειξε τα χέρια Του, που είχαν καρφωθεί στον σταυρό και την πλευρά Του, την τρυπημένη από τη λόγχη. Τους έδειξε όλες τις πληγές Του και τότε, συγκλονισμένοι οι μαθητές Του, χάρηκαν. Ο φόβος τους έφυγε, διότι ο Κύριος ήταν πάλι μαζί τους. Τότε ο Κύριος ενεφύσησε και τους μετέδωσε το Άγιο Πνεύμα, λέγοντάς τους ότι όπως Εκείνος συγχωρούσε αμαρτίες, το ίδιο μπορούν πλέον να κάνουν και αυτοί.

Ο Απόστολος Θωμάς εντούτοις απουσίαζε, για κάποιους λόγους άγνωστους σε εμάς, από το σπίτι αυτό όπου ήταν συγκεντρωμένοι όλοι οι μαθητές του Ιησού. Γι’ αυτό και την ημέρα του Πάσχα, την πρώτη ημέρα της Αναστάσεως, δεν είδε τον Ιησού. Όπως μας λέγει το Ευαγγέλιο, στεναχωρήθηκε όταν το έμαθε, αλλά και απίστησε σε όσα του είπαν οι άλλοι μαθητές. Τους δήλωσε λοιπόν ότι αν δεν δει και αυτός τον Κύριο, και μάλιστα αν δεν ακουμπήσει τις πληγές Του, δεν θα πιστεύσει.

Μετά από οκτώ ημέρες, σαν σήμερα δηλαδή, ενώ ήταν όλοι οι μαθητές μαζεμένοι στο σπίτι και ο Θωμάς μαζί τους, έρχεται ο Ιησούς πάλι κεκλεισμένων των θυρών και στέκεται ανάμεσά τους λέγοντας ξανά το «ειρήνη υμίν». Και στρεφόμενος προς τον δύσπιστο Θωμά, του λέγει να μην απιστεί, αλλά να είναι πιστός· και τον καλεί να έλθει και να ψηλαφίσει με τα ίδια του τα χέρια τις πληγές Του. Αυτό ήταν, αμέσως ο Θωμάς γονατίζει μπροστά στον Ιησού και αναφωνεί: «Εσύ είσαι ο Κύριός μου και ο Θεός μου». Τότε ο Ιησούς του αποκρίνεται: «Επειδή με είδες, πίστεψες; Μακάριοι και ευλογημένοι θα είναι όλοι εκείνοι που θα πιστέψουν σε μένα και ας μη με είδαν».

Αδελφοί μου, αυτά συνέβησαν ανήμερα του Πάσχα και κατά την δεύτερη Κυριακή του Πάσχα, όπως μας τα καταγράφει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης στα άγια κείμενά του. Ας επικεντρωθούμε για λίγο ωστόσο στον φόβο των μαθητών, αλλά και στα λόγια του Αναστημένου Χριστού, «ειρήνη υμίν».

Ο θάνατος του Ιησού, η οδυνηρή απουσία Του, δημιουργεί φόβο και πανικό στις ψυχές των μαθητών Του. Αντίθετα, όταν ο Ιησούς ανασταίνεται και βρίσκεται πάλι μαζί τους, τότε μόνο η ψυχή τους γεμίζει ξανά από ευτυχία, από χαρά και ειρηνεύει.

Ας έλθουμε στο σήμερα. Ζούμε σε ένα κόσμο που μια μεγάλη μερίδα συνανθρώπων μας σκότωσαν τον Χριστό στις καρδιές τους, δηλώνουν ότι πιστεύουν στον θάνατο του Θεού. Δείτε όμως την ζωή αυτών των ανθρώπων. Κυριαρχεί παντού ο φόβος για το σήμερα και το αύριο, καμία πλέον ελπίδα δεν έχουν, διότι θανάτωσαν μέσα τους την ελπίδα που είναι ο Θεός. Γι’ αυτό η μελαγχολία, η απελπισία και οι αυτοκτονίες αυξάνονται καθημερινά. Η ειρήνη από τις ψυχές των ανθρώπων φυγαδεύτηκε. Γέμισαν οι κλινικές και τα νοσοκομεία με ψυχοπαθείς, γέμισε η κοινωνία με ψυχολόγους, κοινωνιολόγους, ψυχιάτρους, που για να διώξουν τις φοβίες και την ταραχή από την ψυχή των ανθρώπων τούς φορτώνουν με χαπάκια. Όμως το γέλιο, η χαρά, λείπει από τα χείλη τους, η ευτυχία λείπει από τις καρδιές τους.

Αναζητήστε τα αίτια αγαπητοί μου αδελφοί. Κάνετε μια έρευνα και θα διαπιστώσετε ότι απουσιάζει από τις ψυχές των σύγχρονων ανθρώπων η ειρήνη που δίνει ο Χριστός. Απουσιάζει ο ίδιος ο Χριστός, γι’ αυτό κυριαρχεί ο φόβος και η απελπισία στη ζωή τους. Ακριβώς αυτό έπαθαν και οι μαθητές του Ιησού όταν Τον έχασαν, όταν εισήλθε στον τάφο. Δείτε όμως σήμερα τι λέγει το Ευαγγέλιο. «Εχάρησαν οι μαθητές όταν είδαν τον Κύριο». Γέμισε η ψυχή τους από χαρά και ειρήνη ξανά.

Αδελφοί μου, μακάριοι είναι όλοι εκείνοι που πιστεύουν ακόμη και σήμερα στον Ιησού Χριστό. Διότι την ψυχή τους δεν την σκιάζει ο φόβος, ο πανικός και η απελπισία, αλλά την αναπτερώνει η ειρήνη και η ευλογία του αναστημένου και ζωντανού Θεού μας, του Ιησού Χριστού. Μη χάνετε την πίστη σας σαν τον Θωμά· δείτε σήμερα ενώπιόν σας τον αναστημένο Ιησού Χριστό και μαζί με τον μαθητή που ήταν δύσπιστος, αλλά πίστεψε, φωνάξτε δυνατά: «Ο Κύριός μου και ο Θεός μου!» Τότε η χαρά και το φως θα πλημμυρίσουν ξανά την ψυχή σας. Αμήν.