Τά Κατηχητικά σχολεία ἀρχίζουν !

«Ἀγαπητοί ἀδελφοί,

Ὅλους μας ἡ ἐπαφή μέ τήν φύση, μέ τά δέντρα, τά φυτά καί τά λουλούδια, μᾶς ἀνανεώνει, μᾶς ἀναζωογονεῖ. Ὄχι μόνο μέ τό ὀξυγόνο τους ἀλλά καί μέ τήν ὀμορφιά τους καί μέ τήν ἐμφάνισή τους. Γι᾽ αὐτό καί προσπαθοῦμε νά τά ἔχουμε ὅσο περισσότερο μποροῦμε στόν χῶρο μας.

Μικρότερα ἤ μεγαλύτερα φυτά ἤ λουλούδια, σέ κήπους ἤ σέ γλάστρες. Ἀλλά καί στούς δημόσιους χώρους, καί τίς πλατεῖες. Γιά νά ὀμορφαίνουν τήν ζωή μας μέ τά ἄνθη τους. Γιά νά μᾶς εὐφραίνουν μέ τό λεπτό ἄρωμά τους. Χαιρόμαστε δέ νά ἀφιερώνουμε χρόνο γιά τή φροντίδα τους, καθώς μάλιστα βλέπουμε τήν ἀργή ἀλλά σταθερή ἀνάπτυξή τους. Ἀλλά καί θλιβόμαστε ὅταν τά βλέπουμε νά μαραίνονται, ἀπό κάποια ἀσθένεια, ἀπό τά καιρικά φαινόμενα, ἤ τήν ἀμέλεια ὅσων ἔχουν τή φροντίδα τους.

Ἀσύγκριτα πολυτιμότερη ὅμως εἶναι ἡ παρουσία τῶν παιδιῶν ἀνάμεσά μας. Χωρίς ὑπερβολή, τά παιδιά εἶναι τά λουλούδια τῆς ζωῆς μας. Τά παιδιά, παρά τούς κόπους καί τίς φροντίδες πού καταβάλλουμε γι᾽ αὐτά, μᾶς ἀνανεώνουν καί μᾶς ἀναζωογονοῦν. Ὀμορφαίνουν τή ζωή μας. Οἱ γονεῖς ἀλλά καί ὅσοι μεγαλύτεροι συναναστρεφόμαστε μέ παιδιά, ἔχουμε τήν εὐκαιρία νά ξαναζοῦμε τήν παιδικότητα μαζί τους, μέ τό πλεονέκτημα τῆς ὡριμότητας τοῦ ἐνηλίκου. Ἡ πρόοδος τῶν παιδιῶν καί οἱ ἐπιτυχίες στή ζωή τους, μᾶς γεμίζει μέ ἰδιαίτερη χαρά. Ἀλλά καί ἡ θλίψη μας εἶναι ἀπερίγραπτη, ὅταν τά βλέπουμε νά μαραζώνουν καί νά ἀποτυγχάνουν. Κι ἀναρωτιόμαστε: Τί δέν κάναμε σωστά; Τί παραλείψαμε; Δέν τούς προσφέραμε τά πάντα ἀπ᾽ τήν πρώτη στιγμή πού ἄνοιξαν τά μάτια τους;

Ὅπως τά λουλούδια ἔχουν ἀνάγκη ἀπό φῶς, νερό καί ἀέρα, ἔτσι καί τά παιδιά μας. Δέν ἀρκεῖ νά φροντίζουμε γιά τήν ὑγεία, τήν διατροφή καί τή μόρφωσή τους. Χρειάζονται τό Φῶς τῆς ἀλήθειας τοῦ Χριστοῦ, τό γάργαρο νερό τῆς πίστεως, τή ζωογόνο πνοή τῆς Χάρης τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Κι ὅπως προστατεύουμε τά λουλούδια μας ἀπό τή δράση ἐπιβλαβῶν ὀργανισμῶν, ἔτσι ἔχουμε χρέος νά προστατεύσουμε καί νά θωρακίσουμε τίς εὐαίσθητες παιδικές ψυχές ἀπό τήν ἐπιρροή τῶν ἐπιβλαβῶν ἰδεῶν καί ἀντιλήψεων.

* * *

Τά τελευταῖα χρόνια ἐπίσης, γινόμαστε μάρτυρες μεγάλων δασικῶν καταστροφῶν ἀπό πυρκαγιές, πού προκαλοῦνται ἄλλοτε ἀπό ὑψηλές θερμοκρασίες καί παρατεταμένη ἀνομβρία, ἄλλοτε ἀπό ἀπροσεξία καί ἄλλοτε ἀπό ἐσκεμμένο ἐμπρησμό. Παρακολουθοῦμε μέ ἀγωνία τίς ὑπεράνθρωπες προσπάθειες τῶν πυροσβεστῶν καί τῶν ἐθελοντῶν πού μέ κίνδυνο τῆς ζωῆς τους ἐπιχειροῦν σέ ἕναν ἄνισο συχνά ἀγώνα ἐνάντια στίς φλόγες. Ἔτσι τεράστιες καταπράσινες ἐκτάσεις, ἐθνικοί δρυμοί, καταφύγια ἀναρίθμητων ζώων καί πτηνῶν, μεταβάλλονται σέ ἀποκαΐδια μέ τεράστιες οἰκολογικές συνέπειες.

Ἂν ὅμως τά δάση εἶναι ὁ πνεύμονας τοῦ πλανήτη μας, τά παιδιά εἶναι ὁ πνεύμονας καί τό αὔριο τοῦ ἔθνους καί τῆς Ἐκκλησίας μας. Συνειδητοποιοῦμε, ἄραγε, ἀγαπητοί ἀδελφοί, ὅτι συντελεῖται μιά ἐκτεταμένη πνευματική καταστροφή στίς ψυχές τους; Ἀπό τή μιά πλευρά, οἱ κακόβουλοι μέ τίς ἐμπρηστικές τους ἰδέες καί ἀντιλήψεις. Ἀπό κοντά, ἀκούσια ἤ ἑκούσια, οἱ διάφοροι κάτοχοι καί διαχειριστές τῶν σύγχρονων μέσων ἐπικοινωνίας, ἐνημέρωσης καί ψυχαγωγίας πού ὑποδαυλίζουν τά πάθη γιά νά ἀποτεφρώσουν κάθε ἰκμάδα ἀρετῆς καί πνευματικότητας στή ζωή τους. Κι ἀπό τήν ἄλλη, ἡ παρατεταμένη πνευματική ξηρασία: τά περισσότερα παιδιά μεγαλώνουν χωρίς πνευματικές ἀξίες στή διαπαιδαγώγησή τους. Τό σχολεῖο, ἡ οἰκογένεια καί ἡ κοινωνία, στήν καλύτερη περίπτωση, προτείνουν κάποια ἄχρωμα ἠθικιστικά πλαίσια, τά ὁποῖα εἶναι ἀνίκανα νά τά προστατέψουν ἀπό τίς μεγάλες προκλήσεις καί τούς διάφορους πειρασμούς.

* * *

Ἀγαπητοί γονείς,

Ἐλᾶτε νά μεταφυτεύσουμε τά παιδιά μας στόν ζωογόνο κῆπο τῆς χάριτος, τήν Ἐκκλησία, στόν μοναδικό καί ἀληθινό παράδεισο πάνω στή γῆ. Νά φροντίσουμε γιά τήν πνευματική τους καλλιέργεια. Νά ἐπιμεληθοῦμε τήν συστηματική φοίτησή τους στά Κατηχητικά Σχολεῖα τῶν Ἐνοριῶν μας. Γιά νά τρέφονται μέ τό ζωηφόρο Σῶμα τοῦ Κυρίου μας. Γιά νά ἀντλοῦν ἀπό τά κρυστάλλινα νερά τῆς παράδοσής μας. Γιά νά ἀναπνέουν τή λεπτή αὔρα τοῦ Πνεύματος. Γιά νά λούζονται στό Φῶς τῆς Ἀλήθειάς Του. Γιά νά μήν παρασύρονται στούς ἀπατηλούς καί ψεύτικους παραδείσους. Γιά νά γίνουν «τά μυρίπνοα ἄνθη τοῦ Παραδείσου». Γιά νά τά καμαρώνουμε σάν κυπαρίσσια, σάν τούς κέδρους τοῦ Λιβάνου (Ψαλ. 103,16), πού κάνουν πελώρια κλαδιά καί βρίσκουν ἐκεῖ προστασία τά πουλιά τοῦ οὐρανοῦ (Μάρκ. 4,32). Γιατί ἐσεῖς πρώτοι θά χαίρεστε καί θά δρέπετε τούς καρπούς τῶν κόπων σας, βλέποντας τά παιδιά σας, «φέροντα κλάδους ἀγαθοεργίας» (Ἀναβαθμοί γ´ ἤχου).

Πίσω ἀπό αὐτές τίς συμβολικές εἰκόνες, ὁ διαχρονικός λόγος τοῦ Θεοῦ, διαλαλεῖ αἰώνιες ἀλήθειες: Μόνο ὁ ἄνθρωπος πού ἀκολουθεῖ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, θά εἶναι ὅπως τό δέντρο τό φυτεμένο στίς πηγές τῶν ὑδάτων, τό ὁποῖο καρποφορεῖ στόν καιρό του καί δέν ξεραίνεται, οὔτε ἀποβάλλει τά φύλλα του, καί ὅλα ὅσα κάνει εἶναι εὐλογημένα. Ἐνῶ ὅσοι περιφρονοῦν τίς ἀλήθειες αὐτές, κινδυνεύουν νά δοῦν τή ζωή τους στάχτη κι ἀποκαΐδια που τά σκορπάει ὁ ἄνεμος! (Ψαλ. 1, 3-4).

Ἀγαπητά μου παιδιά,

Tό Κατηχητικό Σχολεῖο τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀνοίγει καί πάλι γιά σᾶς τήν ἀγκαλιά του σάν ζεστό θερμοκήπιο. Ἐλᾶτε νά γνωρίσετε τήν ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ, νά ζήσετε τήν ἀγάπη Του, νά ξεδιψάσετε μέ τήν ἁγνή ψυχαγωγία, νά καλλιεργήσετε τά χαρίσματά σας, νά ἀποκτήσετε ἀληθινούς φίλους. Γιά νά γίνετε καί σεῖς τά βαθύσκιωτα καί καρποφόρα δέντρα πού τόσο ἔχει ἀνάγκη ἡ κοινωνία μας. Καί νά μπορεῖτε νά λέτε κι ἐσεῖς μαζί μέ τόν ποιητή:

«Μέσα στό φῶς ἀνθεῖ ἡ ζωή μας!
Ἄφθαρτη κι ἀβασίλευτη κι ἀπέραντη ἡ χαρά,
κι ἀγέραστ᾽ ἡ χαρά ἡ δική μας»!

Μέ πατρική ἐν Χριστῷ ἀγάπη
Ὁ Ἐπίσκοπός σας
† Ο ΝΕΑΣ ΣΜΥΡΝΗΣ ΣΥΜΕΩΝ