Έχει επικρατήσει δυστυχώς μια λαθεμένη άποψη για το πρόσωπο του Θεού. Έχουμε συνδέσει το Θεό με έναν αδίστακτο τιμωρό, ο οποίος δε χάνει ευκαιρία να ξεσπά απάνω μας, ή με έναν ιδιότροπο γεροντοκόρο, που το ένα του βρωμάει, το άλλο του ξινίζει και συνεχώς περιμένει το παραμικρό μας στραβοπάτημα για να μας τις «βρέξει». Εάν έχουμε αυτή την εντύπωση για το Θεό, τότε μάλλον βρισκόμαστε μακριά από την Εκκλησία.
Ο ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος μας λέει ότι «ο Θεός Αγάπη εστί», μα ποιος τον ακούει; Μας λέει ότι: «ουτως γαρ ηγαπησεν ο θεος τον κοσμον ωστε τον υιον αυτου τον μονογενη εδωκεν ινα πας ο πιστευων εις αυτον μη αποληται αλλ εχη ζωην αιωνιον» μα και πάλι ποιος τον ακούει; Επιμένουμε να ρίχνουμε στο Θεό όλες τις συμφορές που μας συμβαίνουν, γιατί δεν αντέχουμε να αναλάβουμε εμείς την ευθύνη τους. Ο ίδιος ο Θεός γίνεται θυσία από αγάπη για ολόκληρο το ανθρώπινο γένος, χωρίς να κάμει διακρίσεις. Αν δεν είναι αυτό αγάπη, τότε τι είναι;
Δεν είναι επομένως ο Θεός Εκείνος που μας τιμωρεί, αλλά εμείς τιμωρούμε τους εαυτούς μας, με το να τους κρατάμε σε απόσταση από την Αγάπη Του. Ο Θεός μας περιμένει, όχι για να μας κρίνει, αλλά για να μας αγκαλιάσει ευσπλαχνικά, να μας θεραπεύσει από τις πληγές μας και να μας ξεκουράσει από τα βάρη της ζωής. Εμείς είμαστε εκείνοι που δεν Τον πλησιάζουμε και αρνούμαστε τη βοήθεια Του, κι όλα αυτά από τον εγωισμό μας. Δεν έχουμε την ταπείνωση να παραδεχθούμε τις πτώσεις μας, να ρίξουμε τα πρόσωπα μας και να επιστρέψουμε στο Θεό λέγοντας: «Ήμαρτον Κύριε…». Αυτός ο εγωισμός μας είναι που γεννά το φόβο του Θεού – τον κακό φόβο του Θεού, γιατί υπάρχει και ο καλός φόβος του Θεού, που διαφέρει από τον πρώτο. Αυτός ο κακός φόβος του Θεού μας κάμει να Τον βλέπουμε ως τιμωρό. Φοβόμαστε τη θεία δίκη χωρίς αυτή να υπάρχει πραγματικά.
« Και καταξίωσον ημάς, Δέσποτα, μετα παρρησίας, ακατακρίτως, τολμάν επικαλείσθε Σε τον Επουράνιον Θεόν ΠΑΤΕΡΑ…». Ας μην λησμονούμε τη φράση αυτή της Θείας Λειτουργίας. Στο χέρι μας είναι να βλέπουμε το Θεό ως τον στοργικό Πατέρα, που πάντοτε μας περιμένει να του χτυπήσουμε την «πόρτα» κι όχι ως ένα σαδιστή πατέρα, που τον ευχαριστεί να μας τιμωρεί. Οι δικές μας πράξεις τιμωρούν τους εαυτούς μας κι αυτό όχι επειδή αμαρτάνουμε – άλλωστε ο Θεός γνωρίζει καλύτερα από εμάς την ανθρώπινη αδυναμία – αλλά επειδή δε μας αφήνει η έπαρση να το παραδεχθούμε. Χωρίς ταπείνωση ποτέ δε θα νιώσουμε την Αγάπη του Θεού.
Παναγιώτου του Αργείου
Γίνετε συνοδοιπόροι μας στην γνώση και την ενημέρωση. Στείλτε στο [email protected] άρθρα, φωτογραφίες, βίντεο ή κάτι που πιστεύετε ότι αξίζει να μοιραστείτε τόσο με εμάς όσο και με τους αναγνώστες μας.
