Σήμερα, «Κυριακή της Τυρινής», 17 Μαρτίου 2024, στις 6:00 το απόγευμα, τελέσθηκε, με Αρχιερατική χοροστασία και εποικοδομητική ομιλία του Σεβ. Μητροπολίτου Σερρών και Νιγρίτης κ. Θεολόγου, στον ιερό Μητροπολιτικό Ναό Παμμ. Ταξιαρχών Σερρών, ο Α’ Κατανυκτικός Εσπερινός της αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, με τους ωραιότατους ύμνους περί νηστείας, μετανοίας, ταπεινοφροσύνης και συγχωρητικότητος, που καλλιεργούν στην ψυχή των ευλαβών χριστιανών το αγωνιστικό φρόνημα και την αγάπη προς τον Νυμφίο Χριστό.
Νωρίς το απόγευμα, είχαν τοποθετηθεί στο κέντρο του ιερού Μητροπολιτικού Ναού, η θαυματουργός αρχαία εικόνα του Κυρίου Παντοκράτορος, προερχομένη από το χωρίο των Στεφανινών της εκκλησιαστικής επαρχίας των Σερρών και χαριτόβρυτα αποτμήματα ιερών λειψάνων, προς προσκύνηση και πνευματική ενίσχυση του μεγάλου πλήθους πιστών, που είχε κυριολεκτικώς κατακλύσει τον Μητροπολιτικό Ναό των Σερρών.
Στην εμπνευσμένη, από το ιδιόμελο των Αποστίχων του Εσπερινού της «Κυριακής της Τυρινής»: «Ἰδού καιρός εὐπρόσδεκτος, ἰδού καιρός μετανοίας. Ἀποθώμεθα τά ἔργα τοῦ σκότους, καί ἐνδυσώμεθα τά ὅπλα τοῦ φωτός», λίαν διδακτική ομιλία του, ο Σεβ. Ποιμενάρχης της των Σερρών και Νιγρίτης Εκκλησίας κ. Θεολόγος, ανέφερε μεταξύ άλλων και τα εξής:
«Με την φιλάνθρωπον χάριν του Θεού, ευρισκόμεθα σήμερα, για μία ακόμη φορά, στο κατώφλι της αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Αυτή η αγία και λίαν ψυχωφελής περίοδος του εκκλησιαστικού μας χρόνου, μας προετοιμάζει πνευματικώς για την βίωση των μεγάλων και κοσμοσωτηρίων γεγονότων του Σταυρού και της Αναστάσεως του Κυρίου μας. Δικαίως ο ιερός της Εκκλησίας μας υμνογράφος, δανειζόμενος τα θεόπνευστα λόγια του μεγάλου Αποστόλου των Εθνών Παύλου (Β’ Κορ. 6, 2) ονομάζει την Μεγάλη Τεσσαρακοστή ως καιρό ευπρόσδεκτο, τουτέστιν κατάλληλο, δόκιμο, ενδεδειγμένο χρόνο για να βάλουμε μία νέα αρχή στον πνευματικό μας αγώνα. Αυτός ο αγώνας μας έχει στόχο και σκοπό. Την κάθαρση, τον αγιασμό, την ένωσή μας με τον Θεό. Η θεοκοινωνία είναι ένα γεγονός θεανθρώπινο, μία ποιότητα ελευθερίας και αγάπης. Ο Θεός καλεί τον άνθρωπο σε κοινωνία μαζί Του, και ο άνθρωπος ανταποκρίνεται ή όχι σε αυτό το κάλεσμα. Μετά την ενανθρώπηση του Κυρίου μας ο χρόνος της παρούσης ζωής, μοναδικός και εξαιρετικά πολύτιμος για τον καθένα μας, εξαγιάζεται, φωτίζεται και εντάσσεται στο σχέδιο του φιλευσπλάχνου Θεού για την σωτηρία και ακεραιοποίηση του ανθρώπου. Αυτός ο χρόνος, στο σύνολό του, αποτελεί, όμως και στάδιο αγωνισμάτων πνευματικών, καθάρσεως, αγιασμού και προετοιμασίας για την υποδοχή της Ημέρας του Κυρίου. Ο χρόνος αγιάζεται από την ίδια την Εκκλησία μας, η οποία ως το μυστήριο της φανερώσεως και παρουσίας του Θεού στον κόσμο, ιεροποιεί τον χρόνο και τον συνδέει με το μυστήριο της σωτηρίας του ανθρώπου.
Η αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή είναι ο κατ’ εξοχήν ευπρόσδεκτος καιρός, που φωτίζεται και χαρακτηρίζεται από την μεγάλη αρετή της μετανοίας. Ζώντας στον χρόνο της παρούσης ζωής, καλούμεθα να αξιοποιήσουμε τα σωτήρια δώρα της θείας αγάπης στη ζωή μας και διά της θεοδωρήτου μετανοίας να ανανεώσουμε τις βαπτισματικές μας υποσχέσεις, να ασφαλίσουμε τις χαρισματικές δωρεές, που ελάβαμε ως μέλη του Παναγίου Σώματος του Κυρίου μας, της Εκκλησίας, να καθαρισθούμε από τους ρύπους της αμαρτίας, να ελκύσουμε και να μονιμοποιήσουμε στη ζωή μας την σώζουσα και θεραπεύουσα θεία χάρι. Λέγει ο Μέγας της Καισαρείας Ιεράρχης, ο θείος Βασίλειος, χαρακτηριστικώς και τα παρακάτω: ‘’Οὗτος ὁ αἰών τῆς μετανοίας, ἐκεῖνος τῆς ἀνταποδόσεως, οὗτος τῆς ἐργασίας, ἐκεῖνος τῆς μισθαποδοσίας, οὗτος τῆς ὑπομονῆς, ἐκεῖνος τῆς παρακλήσεως’’. Αυτό το πνεύμα και το ήθος της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, ως ακένωτη πηγή διδαχής, παρακλήσεως και θεραπείας, διαποτίζει με τα ζωηφόρα νάματά της ολόκληρη τη ζωή μας. Ο Θεός καλεί όλους μας σε κοινωνία μαζί Του. Όμως, οι άνθρωποι φέρουμε μέσα μας την ροπή προς την αμαρτία, τον έτερο νόμο, που αντιστρατεύεται με πείσμα τον Νόμο του Θεού. Το φάρμακο αυτής της θλιβερής ροπής είναι η μετάνοια. Η μετάνοια, ως πνευματικός όρος και ποιότητα ζωής εκφράζει μία εσωτερική μεταστροφή, την αλλαγή του νου και του φρονήματός μας, ενώ η συναφής έκφρασις επιστροφή δηλοποιεί μία πρακτική περισσότερο συμπεριφορά και ενέργεια. Αυτό το γεγονός μας εξηγεί ο θείος υποφήτης της μετανοίας, ο όσιος Ιωάννης ο συγγραφεύς της Κλίμακος, λέγων: ‘’Μετάνοια ἐστίν ἀνάκλησις βαπτίσματος… Μετάνοια ἐστί συνθήκη πρός Θεόν δευτέρου βίου… Μετάνοια ἐστί συνειδότος καθαρισμός’’.
Η μετάνοια είναι για τον χριστιανό μόνιμη στάση ζωής, άθλημα ελευθερίας, θεμέλιο του πνευματικού του αγώνος, μαρτυρία και φανέρωση του ήθους του. Η μετάνοια και η επιστροφή έχουν ένα διπλό στόχο. Πρώτον μεν την απομάκρυνσή μας από την αμαρτία, που ως μία πραγματικότητα, με λογισμούς, λόγους και έργα ενεργουμένη, συνιστά μία θρασύτατη εναντίωση προς το θέλημα του Θεού. Η αμαρτία είναι μία βαρύτατη πνευματική νόσος, που αρρωσταίνει τον άνθρωπο. Ο αγώνας μας πρέπει να είναι συνεχής για να αποτινάξουμε τα έργα του σκότους, τους εμπαθείς λογισμούς, τις εφάμαρτες πράξεις. Δεύτερος στόχος αυτού του αγώνος μας είναι να ενδυθούμε τα όπλα του φωτός, την πανοπλία του πνεύματος. Αυτή η πανοπλία είναι οι χριστιανικές αρετές με τις οποίες, ελκύουμε την θεία χάρι στη ζωή μας. Με τη δύναμη αυτής της θείας χάριτος μπορούμε να κατανικούμε τις μεθοδείες και τα τεχνάσματα του πονηρού. Η αγία μητέρα μας Εκκλησία καλεί όλους μας να ενδυθούμε και πάλιν το θείον ‘’ἔνδυμα’’, τον Χριστόν (Άγ. Συμεών ο νέος θεολόγος), ώστε Εκείνος να κατοικήσει μέσα μας και να μας καταστήσει Χριστοφόρους, θεοφόρους, ναοφόρους (Άγ. Ιγνάτιος Αντιοχείας).
Έφθασε ο καιρός των πνευματικών αγώνων. Η αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Ο ευπρόσδεκτος καιρός, ο καιρός της μετανοίας. Ας τον υποδεχθούμε με χαρά και ας τον αξιοποιήσουμε με αρχοντικό φιλότιμο. Είθε, να μας αξιώσει όλους ο άγιος Θεός, με τις φιλόστοργες πρεσβείες της Υπεραγίας Θεοτόκου, της πνευματικής μας Μητέρας και τις φιλάνθρωπες μεσιτείες όλων των αγίων, ‘’τόν ἀγῶνα τόν καλόν ἀγωνίσασθαι, τόν δρόμον τῆς νηστείας ἐκτελέσαι, τήν πίστιν ἀδιαίρετον τηρῆσαι, τάς κεφαλάς τῶν ἀοράτων δρακόντων συνθλᾶσαι, νικητάς τε τῆς ἁμαρτίας ἀναφανῆναι καί ἀκατακρίτως φθᾶσαι προσκυνῆσαι καί τήν ἁγίαν Ἀνάστασιν’’. Ευλογημένη και σωτήρια αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή!».
Στο τέλος, αναπέμφθηκε από τον Σεβ. κ. Θεολόγο, η συγχωρητική ευχή και πραγματοποιήθηκε, κατά το ιερόν έθος, ο ασπασμός της συγχωρήσεως, πριν την είσοδο στην αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή, ο οποίος διήρκησε περί τις δυο περίπου ώρες.
