Ἐξοχώτατον
κ. Κωνσταντῖνον Τασούλαν
Πρόεδρον τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων
Μέγαρον Βουλῆς
100 21 ΑΘΗΝΑΣ
Ἀγαπητέ μοι κ. Πρόεδρε, χαίρετε πάντοτε ἐν Κυρίῳ !
Ἄν καί γνωρίζω τόν φόρτον τῆς ἐργασίας καί τῶν ὑποχρεώσεών Σας, ἐν τούτοις σᾶς γράφω τό παρόν Γράμμα, δι’ ἕν θέμα ζωῆς ἤ θανάτου διά τήν ἀκριτικήν Ἐπαρχίαν Κονίτσης:
Ἡ Διοίκησις τῆς Τραπέζης Πειραιῶς ἀπεφάσισε τήν κατάργησιν, μεταξύ τῶν ἄλλων, καί τοῦ Ὑποκαταστήματος αὐτῆς εἰς Κόνιτσαν. Παρακολουθῶν, λοιπόν, τόν ἀγῶνα καί τήν ἀγωνίαν τῶν κατοίκων, ἀπευθύνω θερμοτάτην ἔκκλησιν εἰς τήν ἀγάπην Σας, νά μεσολαβήσητε ὅπου δεῖ, ὥστε νά μή πραγματοποιηθῇ ἡ ὡς ἄνω ἀπόφασις τῆς Τραπέζης Πειραιῶς, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ θανάσιμον πλῆγμα διά τήν ἀκριτικήν μας Ἐπαρχίαν.
Διότι, Κύριε Πρόεδρε, ὅλαι σχεδόν αἱ δημόσιαι Ὑπηρεσίαι ἔχουν μετακινηθῆ εἰς Ἰωάννινα, τώρα δέ φημολογεῖται ἐντόνως ὅτι θά «φύγουν» καί τά Ταχυδρομεῖα. Προσωπικῶς, μοῦ εἶναι ἀδύνατον νά ἀνθέξω τήν ἐρήμωσιν καί ἀπαξίωσιν τῆς ἡρωϊκῆς Κονίτσης, καί οὔτε κἄν μπορῶ νά σκεφθῶ, ὅτι ἔπειτα ἀπό 54 ὁλόκληρα χρόνια ταπεινῆς μου ἐργασίας ἐδῶ, θά γίνω ὁ νεκροθάπτης τυχόν μιᾶς ἱστορίας ζυμωμένης μέ δάκρυα, αἷμα καί ἱδρῶτα τῶν τιμίων κατοίκων τῆς περιοχῆς μας. Καί μόνον μιά τέτοια σκέψις, μοῦ προκαλεῖ δυσπαραμύθητον θλῖψιν, ὅταν, μάλιστα, ἀναπολῶ πώς ἐπί τῶν ἡμερῶν τοῦ μεγάλου καί ἁγίου Προκατόχου μου κυροῦ ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΥ, ἡ Κόνιτσα εἶχε χαρακτηρισθῆ – καί δικαίως – ὡς ἡ πρωτεύουσα τῆς Ἑλλάδος, ἀφοῦ ἐδῶ ὄντως, ἐκτυποῦσε ἡ καρδιά τοῦ Ἔθνους.
Τώρα, Κύριε Πρόεδρε, ἐσχάτη ὥρα ἐστι. Καί ἐπειδή εἶναι γνωστή ἡ ἀγάπη Σας διά τήν Ἤπειρον καί δή καί τήν Κόνιτσαν, παρακαλῶ Ὑμᾶς, μή παραθεωρήσητε τήν θερμήν αὐτήν ἔκκλησίν μου, οὔτε τό δραματικόν S.O.S. πού ἐκπέμπει ὁ λαός τῆς Ἐπαρχίας μας μέ ἐπί κεφαλῆς τόν Δῆμον μας καί τόν Ἐπίσκοπόν του. Ἐπί τέλους, Ἑλλάς δέν εἶναι μόνον οἱ ψυχροί ὑπολογισμοί τῶν ἀριθμῶν, τί χάνω, τί κερδίζω, ὅπως συμβαίνει, ἐν προκειμένῳ καί μέ τήν Τράπεζαν Πειραιῶς. Ἑλλάς κυρίως, εἶναι τό σύνολον τῶν ἀκριτῶν μας, οἱ ὁποῖοι, εἰς πεῖσμα τῶν καιρῶν, συνεχίζουν νά φυλάττουν Θερμοπύλας.
Εὐχόμενος Ὑμῖν τά βέλτιστα παρά Κυρίου καί ἐχόμενα σωτηρίας, παρακαλῶν δέ δι’ ὑστάτην φοράν, νά μή παραθεωρήσητε τήν ἀγωνιώδη κραυγήν τῆς ἀκριτικῆς Κονίτσης,
Διατελῶ
Μετά πολλῆς ἐν Χριστῷ ἀγάπης καί ἰδιαζούσης τιμῆς
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ὁ Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καί Κονίτσης ΑΝΔΡΕΑΣ
