Εἶναι ἀλήθεια ὅτι οἱ ἄνθρωποι, καί ἰδιαίτερα οἱ νέοι, ἐνημερώνονται γιά πολλά ἀπό τά θέματα πού τούς ἀπασχολοῦν μέσω διαδικτύου. Μέ τήν πληκτρολόγηση μίας καί μόνο λέξης στίς μηχανές ἀναζήτησης ἔχουν μπροστά τους ὁποιαδήποτε πληροφορία γιά ὁποιοδήποτε θέμα. Ἐκεῖ βρίσκει κάποιος πληροφορίες γιά ἁπλά, καθημερινά ζητήματα, ἀλλά καί γιά ἄλλα, πού ἀφοροῦν στήν ἴδια τήν ζωή του, στήν ὕπαρξή του, στίς ἀπορίες του σχετικά μέ τό Θεό καί τά μέλλοντα. Ἔτσι ἀπό καιρό προσπαθοῦμε νά ἀνεβάζουμε γραπτά κείμενα γιά τήν κατήχηση τῶν ἀνθρώπων πού ἔχουν τέτοια ἐνδιαφέροντα, ἀλλά καί γιά ἕναν γενικότερο προβληματισμό. Ὁ λόγος τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἀναγκαῖο νά βρίσκεται ἐκεῖ πού οἱ ἄνθρωποι ψάχνουν. Ἡ φωνή τῆς Ἀλήθειας εἶναι ἀνάγκη νά βρεθεῖ δίπλα τους. Ὅμως οἱ συνθῆκες τῆς καθημερινότητας, πολλές φορές, δέν δίνουν τήν δυνατότητα οὔτε κἄν νά διαβάσει ὁ ἄνθρωπος γιά λίγη ὥρα, ἔστω καί μέσω διαδικτύου. Αὐτή ἡ σκέψη μᾶς ἔκανε νά προχωρήσουμε σέ μιά σειρά ὁμιλιῶν μέ τόν τίτλο «Ἄκου ἕνα βιβλίο». Μέ τόν τρόπο αὐτό μπορεῖ κάποιος πράγματι νά ἀκούσει ἀποσπάσματα γραπτῶν θεολογικῶν ἤ ἱστορικῶν κειμένων ἐπενδυμένων μέ μουσική ὑπόκρουση. Λοιπόν κάθε Σάββατο «ἄκου ἕνα βιβλίο»
«Ἄκου ἕνα βιβλίο»
μέ τόν ἀρχιμανδρίτη Ἰάκωβο Κανάκη
Μιά προφητεία πού πρωτυπώνει τήν Παναγία εἶναι καί ἡ Ἐπτάφωτη Λυχνία, ἡ ὁποία ἔκαιγε στή σκηνή τοῦ μαρτυρίου καί στό ναό τοῦ Σολομώντα. Ἐκείνη εἶναι ἡ λυχνία καί ὁ Χριστός εἶναι τό Φῶς, τό ἀληθινό Φῶς. Μέ παρόμοιο τρόπο ἐντοπίζουμε τήν ὁλόφωτη Νεφέλη καί τόν πύρινο Στύλο, τά ὁποῖα φώτιζαν τούς Ἰσραηλίτες πορευομένους πρός τή Γῆ τῆς Ἐπαγγελίας. Ἡ Θεοτόκος εἶναι αὐτή πού θά φέρει τό Φῶς καί θά βγεῖ ἀπό τό σκοτάδι ὅποιος θά πιστέψει καί θά ἀκολουθήσει αὐτό τό Φῶς.
Μιά ἄλλη προεικόνιση τῆς Θεοτόκου εἶναι ἡ χρυσῆ Στάμνα, πού περιεῖχε τό μάννα. Ἡ ἁγιασμένη κοιλία της εἶναι ἡ χρυσή αὐτή στάμνα.Ἐκεῖ, στά σπλάχνα της, κυοφόρησε τόν Χριστό, ὁ Ὁποῖος μᾶς ἔδωσε καί μᾶς δίνει τό Σῶμα καί τό Αἷμα Του σέ κάθε Θεία Λειτουργία. Ὅποιος μετέχει σέ αὐτά θά ζεῖ καί τώρα καί πάντοτε τήν παρουσία τοῦ Θεοῦ μέσα του.
Οἱ Πλάκες τῆς Διαθήκης, οἱ ὁποῖες περιεῖχαν τίς δέκα ἐντολές γνωρίζουμε ὅτι ἦταν γραμμένες μέ τό δάκτυλο τοῦ Θεοῦ. Προτυπώνουν καί αὐτές τήν Παναγία, ἡ ὁποία εἶναι ἡ ἱερή αὐτή στήλη πάνω στήν ὁποία χαράχθηκε τό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ. Ἡ Παναγία εἶναι ἀκόμα ἡ Κιβωτός, ἀφοῦ μέ τό Χριστό πού ὑπάρχει στά σπλάχνα της ἔχουμε τήν ἀναδημιουργία τοῦ κόσμου.
Ἀλλά τό μεγάλο ἔργο τῆς Παναγίας εἶναι ἡ σύζευξη γῆς καί οὐρανοῦ, ἐπιγείων καί ἐπουρανίων. Τήν συναντᾶμαι ὡς κλίμακα ἀφοῦ ὁ Ἰακώβ εἶδε μιά σκάλα νά ἑνώνει τόν οὐρανό μέ τή γῆ. Ἡ σκάλα αὐτή ἀποτελεῖ μιά ἀκόμη προτύπωση τῆς Παναγίας. Στούς Χαιρετισμούς Της ἀναφέρεται σαφῶς: «Χαῖρε, κλῖμαξ ἐπουράνιε, δι’ ἦς κατέβη ὁ Θεός, χαῖρε, γέφυρα μετάγουσα τούς ἐκ γῆς πρός οὐρανόν».