Ποιος ασκεί το έργο της ιεραποστολής;

Η ερώτηση φαίνεται, το λιγότερο, απλοϊκή, μια και σε όλους έρχεται αυθόρμητα η απάντηση: ο ιεραπόστολος. Ωστόσο τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά όσο παρουσιάζονται. Εξίσου καλά θα μπορούσε κανείς να αρνηθεί ολοκληρωτικά την αυτονόητη αυτή απάντηση, με τον ισχυρισμό, ότι η συμβολή του ιεραποστόλου στο έργο της ιεραποστολής είναι μηδαμινή και γι’ αυτό αμελητέα.

Που βρίσκεται η αλήθεια; Οπωσδήποτε δεν μπορούμε να αγνοήσουμε το έργο του ιεραποστόλου. Εμβαθύνοντας όμως στα πράγματα, πρέπει να ομολογήσουμε ότι αυτός πού στην πραγματικότητα κάνει την ιεραποστολή δεν είναι ο ιεραπόστολος. Είναι ο ίδιος ο Θεός. Κι όταν λέμε εδώ ο Θεός εννοούμε και τα τρία πρόσωπα της Αγίας Τριάδος, δηλαδή τον Πατέρα, τον Υίό και το Aγιο Πνεύμα.

Την αλήθεια αυτή μας την διδάσκει η Αγία Γραφή. Τα χωρία της Γραφής πού μιλάνε πάνω στο θέμα αυτό είναι πολλά. Περιοριζόμαστε εδώ σε μερικά βασικά. Και πρώτα απ’ όλα διδάσκει η Γραφή ότι ο Θεός-Πατήρ θέλησε τη σωτηρία των ανθρώπων και γι’ αυτό έστειλε στον κόσμο τον Υιό Του (Γαλ. 1:4, Α΄ Ίωαν. 4:10). Δίχως τον ερχομό Του δεν θα ήταν δυνατό να σωθούν οι άνθρωποι (Πράξ. 4:12, Β΄ Θεσ. 2:10). Ο Υιός πάλι, ερχόμενος στον κόσμο, εκήρυξε οτι του εμπιστεύθηκε να πει ο Πατήρ (Ιωάν. 12:49, 14:24 και 17:8,13). Στη συνέχεια ο Χριστός παραδίδει το ευαγγέλιο Του στους αποστόλους και το αποκαλύπτει στον απ. Παύλο (Γαλ. 1:12). Συνεργός στο έργο αυτό έρχεται το ’γιο Πνεύμα, το όποιο αποκαλύπτει στους αποστόλους το μυστήριο του Χριστού (Εφ. 3:5) και τους βοηθεί να το διδάξουν στον κόσμο (Εφ. 6:18).

Η Αγία Τριάδα εκλέγει τους αποστόλους. ’λλοτε γίνεται λόγος ότι την εκλογή την κάνει ο Πατήρ και ο Υιός (Γαλ. 1:1), άλλοτε ο Πατήρ (Α΄ Κορ. 1:1, Α΄ θεσ. 3:2), άλλοτε ο Υιός (Πράξ. 22:21) και άλλοτε το Πνεύμα το ’γιο (Πράξ. 13:2).

Στο έργο επίσης της ιεραποστολής μετέχουν και τα τρία πρόσωπα της Αγ. Τριάδος. Ο Χριστός εκάλεσε τον Παύλο και τους συνεργούς του με το γνωστό όραμα, να κηρύξουν στη Μακεδονία (Πράξ. 16:10). Ο Θεός Πατήρ άνοιξε τις καρδιές των Ελλήνων να δεχθούν το κήρυγμα των αποστόλων η, όπως το λέει ωραία η Γραφή, «ήνοιξε τοις έθνεσι θύραν πίστεως» (Πράξ. 14:27). Σε άλλο σημείο γίνεται πάλι λόγος ότι άλλοι απόστολοι με το κήρυγμα σπέρνουν τη θεία σπορά και άλλοι την ποτίζουν. Ωστόσο εκείνος πού αυξάνει το σπόρο είναι ο Θεός (Α’ Κορ. 3:6).

Ίσως εδώ πρέπει να προσθέσουμε ότι το έργο της ιεραποστολής ολοκληρώνεται με την εγκατάσταση της εκκλησιαστικής ιεραρχίας, που είναι και αυτό έργο του Αγίου Πνεύματος (Πράξ. 20:28).

Μετά από όσα μας είπε μέχρι τώρα η Αγία Γραφή εύκολα βγαίνει το συμπέρασμα ότι η θέση του Ιεραποστόλου στο έργο της ιεραποστολής είναι δευτερεύουσα. Τη σχέση αυτή πολύ επιγραμματικά μας την διατυπώνει ο απ. Παύλος όταν μας λέει, «Θεού γαρ εσμέν συνεργοί» (Α΄ Κορ. 3:9). Αυτό σημαίνει ότι η ιεραποστολή είναι βασικά έργο του Θεού, στο οποίο μας κάνει την τιμή να μας καλεί για συνεργούς. Από το πνεύμα αυτό καταλαβαίνουμε γιατί ο απόστολος των Εθνών με επιμονή ζητούσε από τους πιστούς να προσεύχονται στο Θεό για να τον ενισχύει στο έργο του. Παραθέτουμε δύο χαρακτηριστικά του αιτήματα: «Το λοιπόν προσεύχεσθε, αδλφοί, περί ημών, ίνα ο λόγος του Κυρίου τρέχη και δοξάζηται, καθώς και προς υμάς» (Β΄ Θεσ. 3:1) η «Προσευχόμενοι άμα και περί ημών, ίνα ο Θεός ανοίξη ημίν θύραν του λόγου, λαλήσαι το μύστηριον του Χριστού» (Κολ. 4:3).

Ηλίας Βουλγαράκης