Δεν μας δείχνει ηθικοπλαστικές καταστάσεις και λόγους διδασκαλικούς, αλλά μας δίνει το νόημα και κυρίως τον τρόπο της θεραπείας του ανθρώπου. Αγάπησε το Θεό, έζησε το Θεό όχι χωρίς βάσανα και δυσκολίες, και ακολουθώντας συσταυρούμενη τον Υιό της, έζησε τη μεγάλη χαρά της Αναστάσεως.
Του Σταμάτη Μιχαλακόπουλου / Ι. Ν. Ευαγγελιστρίας Πειραιώς
Στην 3η ακολουθία της Α΄ Στάσεως των Χαιρετισμών που τελέστηκε στον Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας Πειραιώς, την Παρασκευή 7 Μαρτίου, ιερούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο, ο Πρωτοπρεσβύτερος π. Γεώργιος Θεοδωρόπουλος, κληρικός της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς.
Η ομιλία εντάσσεται στο πλαίσιο των εορταστικών εκδηλώσεων «Ευαγγελίστρια 2025».
Όπως είπε στο κήρυγμα του ο π. Γεώργιος, κάθε Παρασκευή της Μ. Τεσσαρακοστής, η Εκκλησία ξεντύνεται τα πένθιμα και βάζει τα λευκά και τα χαρμόσυνα. Γιατί μέσα στη Μ Τεσσαρακοστή υπάρχει ένα πρόσωπο το οποίο μας συγκεντρώνει και μας συνέχει πνευματικά, το πρόσωπο της Υπεραγίας Θεοτόκου.
Οι πιστοί της απευθύνουν τους Χαιρετισμούς, τους οποίους η Παναγία τους αντιπροσφέρει ως δική τους χαρά. Γιατί τελικά δεν μπορεί να υπάρχει κάποιος χριστιανός ο οποίος να μην γεύεται τη χαρά της οποίας η Παναγία είναι πρόξενος, είναι δι’ ης η χαρά έρχεται στον κόσμο, γεννάται.
«Η χαρά είναι καρπός του Αγίου Πνεύματος, είναι κάτι το οποίο θα πρέπει να αναζητάει ο άνθρωπος, έτσι όμως όπως η Παναγία μας το προσφέρει και μας το δείχνει. Η αληθινή χαρά πηγάζει από το γεγονός της ενανθρωπήσεως του Κυρίου μας, που σκοπό της έχει την Ανάσταση.
Γιατί τότε μπορεί ο άνθρωπος να βρει προοπτική και νόημα ζωής, να ξεκολλήσει από τα χαμερπή τα οποία τον απομυζούν καθημερινά και τον συνθλίβουν εσωτερικά και εξωτερικά. Είναι ο Χριστός ο οποίος είναι ο σκοπός και το τέλος της ζωής του ανθρώπου.»
Η Παναγία, συνέχισε ο π. Γεώργιος, μας δείχνει ότι το τέλος είναι η αγάπη του Θεού, αυτό για το οποίο έπλασε ο Θεός τον άνθρωπο και τον έθεσε στον παράδεισο, ο οποίος δεν ήταν μόνο ένας τόπος, αλλά κυρίως ένας τρόπος να μετέχει ο άνθρωπος σε αυτήν την αγάπη. Κι όσο ο άνθρωπος μετείχε σε αυτήν την αγάπη, τότε τα πάντα ήταν χαρούμενα και ειρηνικά, μπορούσε να βλέπει τον Θεό ως φίλο του.
Τότε ο άνθρωπος ζει μια αρμονία όμορφη, αυτό που καλούμαστε να ζήσουμε και σήμερα, τόνισε ο π. Γεώργιος, γι’ αυτό το πρόσωπο της Παναγίας μας δείχνει νόημα ζωής. Να κατεβούμε στον Άδη της καρδιάς μας και να ζητήσουμε το έλεος του Θεού χωρίς να απελπιζόμαστε, ατενίζοντας πάντα το τέλος που είναι η σωτηρία μας από το Χριστό, η Ανάσταση και το φως.
Αυτή η αρμονία διασπάστηκε και έφερε την αρά, που σημαίνει πνευματικός θάνατος, γιατί ότι χωρίζει από τη ζωή έχει ως αποτέλεσμα το θάνατο και η Παναγία είναι αίτιος δια του οποίου έρχεται η λύση της κατάρας.
Δεν μας δείχνει ηθικοπλαστικές καταστάσεις και λόγους διδασκαλικούς, αλλά μας δίνει το νόημα και κυρίως τον τρόπο της θεραπείας του ανθρώπου. Αγάπησε το Θεό, έζησε το Θεό όχι χωρίς βάσανα και δυσκολίες, και ακολουθώντας συσταυρούμενη τον Υιό της, έζησε τη μεγάλη χαρά της Αναστάσεως.
Και ολοκλήρωσε ο π. Γεώργιος το κήρυγμά του:
«Δεν μπορεί να υπάρχει χαρά της Αναστάσεως χωρίς τη σταύρωση της Μ. Παρασκευής. Δεν μπορεί να υπάρξει ελπίδα ζωής αν πρώτα δεν έχουμε νεκρώσει μέσα μας τα πάθη μας, δεν μπορούμε να βρίσκουμε την ειρήνη και τη χαρά, αν δεν συνδεθούμε ουσιαστικά με τον Θεό, όχι τυπολογικά και εξωτερικά και με έναν τρόπο καθήκοντος, αλλά μέσα στην καρδιά μας.
Η Παναγία σήμερα και πάντοτε μας δείχνει ένα άλλο δρόμο, τον δρόμο που είναι ο Χριστός. Να συντρίψουμε το εγώ μας, να τσακίσουμε αυτήν την υπερφίαλη κατάσταση την οποία περιφέρουμε καθημερινά στη ζωή μας. Και κυρίως να αποκτήσουμε το κλειδί του παραδείσου που μας το δείχνει όλη η Μ. Τεσσαρακοστή, τη μετάνοια.»
