Τοῦ Μητροπολίτου Ἐλευθερουπόλεως ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
«τὸ δὲ πλοῖον ἤδη μέσον τῆς θαλάσσης ἦν, βασανιζόμενον ὑπὸ τῶν κυμάτων» (Ματθ.14,24)
Μία ἀπὸ τὶς πιὸ ζωηρὲς εἰκόνες, ἀγαπητοὶ Ἀδελφοί, ποὺ ἀποτυπώνει στὸ μυαλό μας τὸ σημερινὸ Εὐαγγέλιο τῆς Θείας Λειτουργίας, εἶναι καὶ αὐτὴ ἡ εἰκόνα τοῦ πλοίου, καθὼς πλέοντας στὰ νερὰ τῆς λίμνης Γεννησαρέτ κτυπιέται σὲ ὥρα θύελλας ἀλύπητα ἀπὸ δυνατοὺς ἀνέμους. Ἦτο τὸ πλοῖο μὲ τοὺς δώδεκα μαθητὲς τοῦ Κυρίου, καθὼς ἔπλεε ἀπὸ τὴν ἐρημικὴ ἀκτή, ὅπου ὁ Κύριος εὐλόγησε τοὺς πέντε ἄρτους καὶ τὰ δύο ψωμιά, μὲ προορισμό τὴν Καπερναούμ, ἡ ὁποία ἦτο τὸ ὁρμητήριο τῆς δράσεώς των.
Οἱ μαθητές, ἔχοντας καὶ τὰ δώδεκα κοφίνια μὲ τοὺς ἄρτους καὶ τὰ ψάρια ποὺ περίσσευσαν μετὰ τὸ θαῦμα, ἐπέστρεφαν ἥσυχοι στὴν πόλι τους. Ξαφνικὰ ἐμφανίσθηκε ἀπότομη καὶ σφοδρὴ θαλασσοταραχὴ μὲ ἀποτέλεσμα νὰ κινδυνεύουν νὰ πνιγοῦν στὴ λίμνη, ποὺ ὑπῆρξε ἡ καθημερινή τροφοδότριά των καὶ ἡ ἀφετηρία τῆς νέας ζωῆς των κοντὰ στὸν Ἰησοῦ.
Ἀλλὰ μήπως δὲν συμβαίνει τὸ ἴδιο πολλές φορές καὶ μὲ τὸ σκάφος τῆς οἰκογένειας; Τὸ ἀνδρόγυνο μπαίνει μέσα στὸ πλοῖο τῆς ἀγάπης τῆς νέας ζωῆς των καὶ γεμᾶτοι ἐλπίδες καὶ ὄνειρα πλέουν μέσα στὸ πέλαγος τῆς ζωῆς. Δὲν σκέπτονται ποτὲ τὸν κίνδυνο. Ὁ οὔριος ἄνεμος τῆς ἀγάπης καὶ τῶν ἐλπίδων σπρώχνει τὸ σκάφος τους πρὸς τὰ ἐμπρός.
Καὶ ὅμως, ὅ,τι δὲν ἐφαντάζοντο ἔρχεται ξαφνικά, χωρίς νά τό περιμένουν οἱ δυστυχεῖς θνητοί. Ὁ οὐρανὸς ἀπότομα σκοτεινιάζει. Ἡ αὔρα ἡ θαλασσινὴ ἐξαφανίζεται. Τὸ πρὶν γαλήνιο καὶ εὐχάριστο πρόσωπο τῆς θάλασσας ἀλλάζει ὄψη. Γίνεται ἀγνώριστο. Ἀγριεύει. Τὰ κύματα ὑψώνονται ἀπειλητικά. Ὁ πόνος καὶ ἡ ἀγωνία σφίγγει τὴν καρδιά. Τὰ ὄνειρα καὶ οἱ ἐλπίδες πετᾶνε σὰν τρομαγμένα πουλιὰ μακρυά. Ἡ παγωνιὰ τοῦ φόβου, τοῦ θανάτου ἀγγίζει τὴν ψυχή.
Ἀλίμονο σὲ ὅσους ἀγνοοῦν, ἰδίως στὰ νέα ἀνδρόγυνα, ὅτι τὸ πλοῖο τῆς ζωῆς τους, φορτωμένο ἴσως μὲ ὅλα τὰ ἀγαθὰ τοῦ πολιτισμοῦ, ὅτι δέν θὰ πλέη πάντοτε ἐξ οὐρίας. Μέσα σὲ ἥσυχη καὶ γαληνεμένη θάλασσα.
Καὶ ὅμως μᾶς προειδοποίησε ὁ Κύριός μας. Σ’ αὐτὸν τὸν κόσμο, εἶπε, ἀγαπητοί μου, θὰ ἔχετε πολλές στενοχώριες. «Ἐν τῷ κόσμῳ θλῖψιν ἕξετε» (Ἰωάν. 16,33). Μακάρι γιὰ πάντα νὰ εἶναι ἀνέφελος ὁ οὐρανὸς τῆς οἰκογένειας. Ἀλλὰ φαίνεται, ὅτι ἡ δυστυχία καὶ ὁ πόνος εἶναι φαινόμενα ἀναπόφευκτα.
Κατ’ ἀρχὰς λόγω τῆς ἄρρωστης ἀπὸ τὸ μικρόβιο τῆς ἁμαρτίας φύσεώς μας. Τὶς πρῶτες θλίψεις στήν οἰκογένεια τὶς δημιουργοῦν οἱ ἀδυναμίες καὶ τὰ ἐλαττώματά μας. Οἱ ἐρχόμενοι εἰς γάμου κοινωνίαν ἄνθρωποι εἶναι, ἀπόγονοι τοῦ Ἀδὰμ καὶ τῆς Εὔας. Δὲν εἶναι ἄγγελοι. Δέν κατέβηκαν ἀπό τόν οὐρανό. Οἱ αἰφνίδιες παρεξηγήσεις, οἱ συγκρούσεις καί διαφωνίες, τὰ πικρὰ λόγια, εἶναι τὰ πρῶτα αἰχμηρά ἀγκάθια, ποὺ ἀπρόσκλητα φυτρώνουν στὸν ἀγρὸ τῆς οἰκογένειας.
Κατόπιν ἔρχονται οἱ ὑπόλοιπες δυσχέρειες ποὺ ἔχουν τόση ποικιλία, ὥστε νὰ μὴ λείπουν ἀπὸ τὴ ζωὴ κανενός. Εἴτε πλουσίου, εἴτε πτωχοῦ, εἴτε ἐγγραμμάτου, εἴτε ἀγραμμάτου. Ἄλλοτε εἶναι οἱ οἰκονομικῆς φύσεως δυσκολίες, ἄλλοτε θέματα ὑγείας, ἄλλοτε ζητήματα ἀσυμφωνίας χαρακτήρων, ἄλλοτε ἄλλα.. Ἀμέτρητες δυσχέρειες καί προβλήματα. Ὦ! Καί νἆχαν ποτέ τελειωμό τά βάσανα τῶν ἀνθρώπων!
Τότε ἡ οἰκογένεια μοιάζει σὰν τὸ πλοῖο τῶν μαθητῶν, ποὺ ἔπλεε στὴ λίμνη τῆς Τιβεριάδος ἀνάμεσα στὰ ὑψωμένα ἄγρια κύματα, ποὺ ζητοῦσαν νὰ τὸ καταποντίσουν. Τότε πού οἱ μαθητὲς τοῦ Κυρίου, ἂν καὶ ἔμπειροι ψαράδες καὶ ἄριστοι γνῶστες τῆς λίμνης, ἐφοβήθησαν. Τότε, ποὺ ὅπως λέγει κάπου ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος «ὁ πλοῦς ἐν νυκτὶ καὶ πυρσὸς οὐδαμοῦ» καὶ τὸ χειρότερο «ὁ Χριστὸς καθεύδει…».
Ἀλλὰ ὄχι, ὄχι, ἀγαπητοί, ὁ ἀκοίμητος ὀφθαλμὸς τῆς Θείας Προνοίας εἶναι ἐπάνω στὴ χειμαζομένη οἰκογένεια. Ὁ Κύριος δὲν ξεχνᾶ ποτέ τοὺς ταλαίπωρους ταξιδιῶτες στὴ φουρτουνιασμένη λίμνη τοῦ κόσμου αὐτοῦ. Βλέπει τὰ κύματα τῶν συμφορῶν, ποὺ χτυποῦν τὸ πλοῖο τῆς οἰκογένειας καὶ σὲ λίγο θὰ σπεύση νὰ σώση τοὺς πτωχοὺς καὶ δυστυχεῖς ταξιδιῶτες τοῦ βίου.
Αὐτὴν τὴν ἀλήθεια, τήν σώζουσα,ἄς ἔχουν βαθειὰ χαραγμένη στὸ πνεῦμα καὶ στὴν καρδιὰ τους οἱ ἀδελφοί μας, οἱ ὁποῖοι μὲ τὸ πλοῖο τῆς οἰκογένειάς των πλέουν στὸ πέλαγος τῆς ζωῆς. Ἄς μή λησμονοῦν ποτέ ὅτι Κάποιος ἀγρυπνεῖ. Κάποιος, ὁ Ὁποῖος καὶ ἂν ὅλοι τούς ξεχάσουν στὴ δυστυχία τους, δὲν πρόκειται ποτὲ νὰ τοὺς ξεχάση. Κουράγιο, ἀδέλφια! Ἡ δοκιμασία θὰ περάση. Θὰ ἔλθη ὁ Κύριος καὶ μὲ τὸν παντοδύναμο λόγο Του θὰ φέρη τὴν ποθητή γαλήνη στή θάλασσα τοῦ βίου καὶ ἡ εὐτυχία θὰ ἐπιστρέψη καὶ πάλι νά θρονιαστῆ στὸ σπίτι. Ἀμήν.